پاورپوینت کامل سه‌شنبه خونین تهران ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سه‌شنبه خونین تهران ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سه‌شنبه خونین تهران ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سه‌شنبه خونین تهران ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

از یازدهم اردیبهشت سال ۱۲۷۵ شمسی، تا ۲۴مرداد سال ۱۲۸۵ دو حادثه مهم در کشور ما رخ داد و در این ۱۰ سال و سه ماه و ۱۳ روز، آنچه را که ملت ایران در طول تاریخ، هرگز موفق به تحصیل آن نشده بود، تا حدودی موفق به آن شد که کشور را از حالت «حکومت مستقله» به یک حکومت مشروطه‌ سلطنتی در ظاهر امر مبدل کند.

از یازدهم اردیبهشت سال ۱۲۷۵ شمسی، تا ۲۴مرداد سال ۱۲۸۵ دو حادثه مهم در کشور ما رخ داد و در این ۱۰ سال و سه ماه و ۱۳ روز، آنچه را که ملت ایران در طول تاریخ، هرگز موفق به تحصیل آن نشده بود، تا حدودی موفق به آن شد که کشور را از حالت «حکومت مستقله» به یک حکومت مشروطه‌ سلطنتی در ظاهر امر مبدل کند.

صفیر گلوله میرزا رضای‌کرمانی در یازدهمین روز اردیبهشت سال ۱۲۷۵ در زاویه مقدسه حضرت عبدالعظیم(ع)، به نیم‌قرن پادشاهی ناصرالدین‌شاه پایان داد و «شاه بابا» روانه آن دیار شد تا فرزند علیل او که بیش از ۴۰ سال در انتظار پادشاهی به سر برده بود، بر تخت سلطنت نشنید و تنها کار مثبت این پادشاه ایران بربادده، امضای فرمان مشروطیت و گردن نهادن به خواست ملت ایران بود و ۱۰ روز بعد، در ۲۴ مرداد همین سال، جان به جان ‌آفرین تسلیم کرد، تا محمدعلی‌شاه بی‌تدبیر و بی‌کیاست بر تخت نشیند و عَلَم مخالفت با مشروطه‌خواهان را برافرازد. او که اصرار بسیاری داشت تا دکتر اعلم‌الدوله ثقفی را به عنوان پزشک پدرش تایید کند که «شاه بابا» هنگام امضای فرمان مشروطیت «مشاعرش خوب کار نمی‌کرد» و باید به همین خاطر، امضای او را «کان لم یکن» تلقی کرده و متن فرمان را بی‌‌اهمیت جلوه دهد وقتی با مقاومت اعلم‌الدوله مواجه شد، راهی به جز رویارویی با مشروطه‌طلبان برایش باقی نمانده بود و در این میان همراهی بعضی علما با او و اختلاف سلیقه و برداشت از چگونگی حکومت مشروطه میان علما، تا حد تکفیر یکدیگر، کار را بدان‌جا رساند که محمدعلی‌شاه تصمیم گرفت،اس و اساس مشروطه‌ را نشانه گرفته و بنیان‌کن کند و تکلیف حکومت مستقله، به این ترتیب روشن می‌شد و به صبغه و سابقه جدش ناصرالدین‌شاه، می‌توانست مطلق‌العنان بتازد و هرچه می‌گوید از قوه به فعل آمده و همواره درباریان به سمع مبارک برسانند.

«شهر امان و امن است و رعایا به دعاگویی مشغول» و چون رعیت جماعت «حق فضولی در امور پلیتیکی را نداشت» پس می‌شد چنین خواب و خیالی دید و سودای خام پخت. آنچه در تهران در خرداد سال ۱۲۸۷ و سپس در اوایل تیرماه گذشت ظاهرا به کام محمدعلی‌شاه تمام و او موفق شد در روز سه‌شنبه دوم تیر سال ۱۲۸۷، با بمباران مجلس و سپس دستگیری سه نفر از سران مشروطه میرزانصرالله‌خان ملک‌المتکلمین بهشتی، میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل و همچنین قاضی اَرداقی و نیز روح‌القدس و مرحوم سیدجمال واعظ اصفهانی و کشتن تمامی آن‌ها، نفس‌ها را در سینه‌ها حبس کرده و بار دیگر حکومت مستقله قاجاریان، به شکلی ظاهرا قوی، ادامه حیات دهد.

سرگذشت دردناک سه شهید باغشاه که با بدترین وضع و با خوراندن قطره «استریکنین» به شهادت رسیدند و سپس دفن شبانه‌ آن‌ها، به صورت مخفی در اراضی بیرون از خندق، خیابان کارگر فعلی توسط بعضی مشروطه‌خواهان که مخفی شده بودند، باعث شد تا برنامه از پیش طراحی‌شده‌ روس‌ها و محمدعلی‌شاه و همچنین بعضی علمای مخالف مشروطه از قوه به فعل آید و ظاهرا گردش گردون به کام آنان باشد، هرچند این امر چندان دوامی نداشت و با تسخیر تهران و فرار محمدعلی‌شاه به سفارت روسیه در زرگنده، بار دیگر مشروطه‌خواهان در راس حکومت قرار گرفتند، اما این‌بار اختلافات میان آن‌ها، دامنگیر حکومت جدید شد و به قول مرحوم سیدمحمد طباطبایی سنگلجی، انگور انداختیم، سرکه شود، شراب شد و سال‌ها بعد، با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ همه‌چیز بر باد رفت و با آغاز حکومت پهلوی اول، مجلس شورای ملی (یا همان دارالشورای ملی) به‌زعم وی، «طویله» نامیده شد تا هم اصل آزادی‌خواهی ملت ایران به زیر سوال رفته و از دیگر سو حکومت پارلمانتاریستی به دستگاه قانون‌گذاری در جهت اهداف خاصی تبدیل شده و نمایندگان، از پیش تعیین شده و «چو فرمان یزدان، چو فرمان شاه» جاری و ساری و به این ترتیب فاتحه‌ مشروطه و مشروطه‌خواهان خوانده شود و تا سال‌ها بعد که بسیاری از سران مشروطه زنده بودند، بعضی کنج انزوا، مثل مرحوم دهخدا برگزیدند یا همچون تقی‌زاده، به آلت فعل پهلوی اول مبدل شدند.

امروز از یادگارهای دوران مشروطیت به عدد انگشتان یک دست هم در تهران اثری باقی ‌نمانده و اکثر نگاه‌ها یک‌سویه، به حوادث دوران مشروطیت از سوی گروه‌های مختلف، نقل مجالس و نوشته روزنامه‌ها و جراید و سناریو بسیاری از سریال و فیلم‌ها شده است و بیشتر جهت‌گیری‌ها بر این است که مشروطه از دیگ پلو انگلیسی‌ها درآمد و این درد تاریخی باور «تئوری توطئه» ‌که چون خوره به جای تاریخ ایران افتاده و بسیاری «دایی‌جان ناپلئون» گونه، افتادن برگ از درختان و هرگونه حرکتی را از جانب آنان و از ما بهتران تلقی کنند و کسی نیست، بپرسد: پس خون پاک آن همه جوان شهید، در روزگاری که هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی درست و درمانی در دست نبوده و مردم آنچنان مجاهدت کردند تا استبداد را یکسره براندازند، چرا هدر رفت؟ امروز به همت اولیای امور د