پاورپوینت کامل به عقب بازنگردیم ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به عقب بازنگردیم ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به عقب بازنگردیم ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل به عقب بازنگردیم ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

پس از قریب به ۲۵ سال آزمایش و خطا در تدوین و اجرای برنامه‌های پنج‌ساله توسعه کشور، اینک فرصت دولتمردان حداقل برای خطاهای بزرگ به سرآمده است. ملت ایران که بیش از یک قرن است، از انقلاب مشروطه تاکنون، شجاعانه و هوشمندانه برای دستیابی به توسعه‌ای درخور خود می‌کوشد، با بحران همه‌جانبه‌ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌ای مواجه گشته که برآن بحران شدید طبیعی یا زیست‌محیطی هم افزوده شده است.

پس از قریب به ۲۵ سال آزمایش و خطا در تدوین و اجرای برنامه‌های پنج‌ساله توسعه کشور، اینک فرصت دولتمردان حداقل برای خطاهای بزرگ به سرآمده است. ملت ایران که بیش از یک قرن است، از انقلاب مشروطه تاکنون، شجاعانه و هوشمندانه برای دستیابی به توسعه‌ای درخور خود می‌کوشد، با بحران همه‌ جانبه‌ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌ای مواجه گشته که برآن بحران شدید طبیعی یا زیست‌محیطی هم افزوده شده است. اگر از کنار دریاچه‌ها و تالاب‌های نمکزار شده، از شهرک‌های صنعتی تعطیل و نیمه‌تعطیل و کارخانه‌های بسته و خاموش، دفتر متروک مهندسان مشاوری که برای ایران راه و بندر و شهر ساخته و از دل خاک نفت و آهن بیرون کشیده‌اند، شهرستان زابلِ نیمه مدفون در شن روان، سبزفام کلاردشتِ مدفون به زیر آهن و بتن و آسفالت و زباله، میدان نفتی و گازی مشترکی که به رغم همه تلاش مهندسان و کارگران ایرانی در شرایط طاقت‌فرسا توسط کشور همسایه غارت می‌شود؛ شهرهای کارگرنشین پیرامون کلان‌شهرها که کار، امنیت، آب خوردن و خدمات شهری کافی ندارند ولی شهرداری و شوراهای شهرشان درپی ساختن «مگامال» هستند و… بگذرید، به چنین مقاله‌ای بسنده نخواهید کرد و بر سر دولتمردان فریاد خواهید کشید که دیگر نباید چون گذشته فکر و عمل کنند.

در چنین شرایطی نه به سیاست داخلی می‌پردازم نه خارجی؛ نه می‌خواهم شیوه‌های موفق کشورهایی چون چین و برزیل و هند را به رخ بکشم که در همین مدت ۲۵ سال با حفظ استقلال نسبی رأی از آمریکا، جهش‌ بلندی درجهت توسعه داشته‌اند؛ و نه به محاسن دولت‌های قبلی و نفی دولت نهم و دهم می‌پردازم که این روزها تکرار خطاهای فاحش و آشکارش در رسانه‌ها دارد به ابزاری برای خطاپوشی دولتمردان قبلی تبدیل می‌شود؛ بلکه خطابم به آن دسته از دولتمردانی است که به رغم داشتن این یا آن حسن، نتیجه اعمال گذشته‌شان زمینه‌ساز بحران کنونی و حتی ظهور دولت نهم و دهم بوده است… تا بار دگر چنین نکنند:
از سرسپردن به مدل برنامه سوم اجتناب کنند، مگر خواستار انتخاب نشدن رئیس‌جمهور منتخب فعلی در دور بعدی باشند… و فراموش نکنند اگر این مدل خوب بود اصلاح‌طلبان در حکومت باقی می‌ماندند. اصولا برنامه سوم برنامه‌ی توسعه همه‌جانبه ایران نبود، بلکه بطور عمده فربه شدن بورژوازی و در میان آنها سوگلی‌اش بورژوازی کژکارکرد مستغلات را در دستور کارقرار داد و در عمل «شوک‌درمانی» را پیشه خود کرد. این برنامه‌ که همچون نئوکان‌ها به‌طور افراطی به اصطلاح طرفدار عرضه (supply side) بود، نیروی کار و طبیعت را قربانی بیهوده بورژوازیی کرد که به رغم دریافت یارانه‌های کلان، نه خواست و نه توانست قدرت رقابت با خارج را بیابد. در بخش صنعت به جز بورژوازی کوچک و متوسطی که به پشتیبانی سیاست‌های اقتصادی دهه ۱۳۶۰و متکی به اراده و خلاقیت‌های خود رشد کرد و حداقل توانست کالاها و خدمات فنی و مهندسی را بدون حمایت شایسته‌ی دولت جایگزین واردات آنها کند، بورژوازی بزرگِ عمدتا دولتی همچنان تنها با حمایت گمرکی و یارانه‌هایی چون وام و ارز ارزان توانست به حیات انحصاری خود ادامه دهد. ذکر این نکته هم ضروری است که ازدیاد تولید صنعتی در این دوره عمدتا ناشی از اقدامات زیربنایی و ورود ماشین‌آلات با استقراض کلان خارجی در دوره قبل و نیز تنش‌زدایی در سیاست خارجی توسط دولت اصلاحات بود و نه مدل کذای برنامه سوم.

بدتر از آنچه آمد، حمایت بی‌دریغ دولت و برنامه سوم از بورژوازی مستغلات با انواع بخشایش‌های مالیاتی و وام‌های ارزان‌شده بود. بنا به گمان طراحان مدل برنامه سوم با قطع یارانه‌ها از سوی تقاضا (مصرف‌کننده) و جریان آن به سوی عرضه (تولیدکننده) مسکن به‌طور انبوه و ارزان تولید شده و مساله مسکن حل می‌شود. اما حاصل این خوش‌باوری چیزی نبود جز جهش‌های ۶۰ تا ۸۰ درصدی بهای مسکن و آن گاه حاکم شدن رکود بر بازار آن و دورتر شدن مسکن حتی از دسترس طبقه متوسط و گسترش اسکان غیررسمی (حاشیه‌نشینی). نتیجه همراهی این یارانه‌های بی‌حساب با تائید و تشویق تراکم‌ فروشی، پرورده شدن بورژوازی مستغلاتِ کژکارکرد و رانت‌جویی گشت که به‌ طور سیری‌ناپذیر به بلعیدن زندگی شهری، حیات روستایی، ذخایر زیست‌محیطی و بخش مولد اقتصاد مشغول شد و هست. اگر در آن زمان معلوم نبود که فربه کردن بی‌حساب بورژوازی مستغلات چه بلایی به سر جامعه و اقتصاد و ایران می‌آورد، اکنون آ