پاورپوینت کامل سه دیدار با مبارک ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سه دیدار با مبارک ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سه دیدار با مبارک ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سه دیدار با مبارک ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

از اینجاست که نویسنده‌ی دیوید کاپرفیلد و سایر شاهکارهای بی‌بدیل کلاسیک، سخنش را برای روایت انقلاب فرانسه آغاز می‌کند. دیکنز هم مانند سایر افرادی بود که قصد توصیف یک انقلاب را دارند. تمام کسانی که ادبیات نوشته شده در مورد انقلاب مصر را مطالعه می‌کنند، متوجه خواهند شد که محبوب‌ترین عبارت‌ها، آنهایی هستند که بهترین‌ها و بدترین‌های وجود ما را نشان می‌دهند. با گذشت یک سال از انقلاب، کسانی هستند که همچنان انقلاب را در حجابی از حیرت و شادی پوشانده‌اند، درحالی‌که گروهی قابل ملاحظه در پشیمانی فرو رفته‌اند و حتی گاهی بابت آنچه رخ داده عذر می‌خواهند.

«بهترینِ دوران‌ها بود
بدترینِ دوران‌ها بود
دوران خرد
دوران حماقت
عصر ایمان
عصر شک
فصل نور بود
فصل تاریکی
بهار امید
زمستان نومیدی
آینده پیش روی ما بود
ما همگی به سوی بهشت می‌رفتیم
راهی برخلاف جهنم را می‌پیمودیم
سخن کوتاه، دورانی بود بسیار شبیه به امروز»
(چارلز دیکنز، داستان دو شهر)

ترجمه‌ی سحر کریمی: از اینجاست که نویسنده‌ی دیوید کاپرفیلد و سایر شاهکارهای بی‌بدیل کلاسیک، سخنش را برای روایت انقلاب فرانسه آغاز می‌کند. دیکنز هم مانند سایر افرادی بود که قصد توصیف یک انقلاب را دارند. تمام کسانی که ادبیات نوشته شده در مورد انقلاب مصر را مطالعه می‌کنند، متوجه خواهند شد که محبوب‌ترین عبارت‌ها، آنهایی هستند که بهترین‌ها و بدترین‌های وجود ما را نشان می‌دهند. با گذشت یک سال از انقلاب، کسانی هستند که همچنان انقلاب را در حجابی از حیرت و شادی پوشانده‌اند، درحالی‌که گروهی قابل ملاحظه در پشیمانی فرو رفته‌اند و حتی گاهی بابت آنچه رخ داده عذر می‌خواهند.
برای من، روزهای انقلابی‌گری به مدت‌ها قبل بازمی‌گشت، خصوصا سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳. آن زمان، جنگ ژوئن ۱۹۶۷، یعنی زمانی که اسرائیل سیستم سیاسی «انقلابی» ما به رهبری کاریزماتیک پریزیدنت جمال عبدالناصر را در هم کوبید، من و شاید همه همنسلان من را آشفته ساخته بود. جنگ پایانی مصیبت‌بار برای سه کشور عربی درگیر داشت: مصر، غزه و صحرای سینا که روی هم بیش از ۶۱ هزار کیلومتر مربع مساحت (سه برابر مساحت کل اراضی اسرائیل) داشتند را از دست داد و اردن، کرانه باختری و سوریه بلندی‌های جولان را از دست دادند.
پس از پایان جنگ، تمام توهمات من درباره انقلاب ۱۹۵۲ و رهبری آن دود شد و به هوا رفت. بعد از این شکست، من به یک فعال انقلابی تبدیل شدم که تمام هم و غمش آزادسازی اراضی اشغال‌شده توسط اسرائیل و پذیرش مسئولیت شکست توسط مسببان آن، یعنی عبدالناصر و رژیم او بود. تقریبا چهار دهه بعد، دوستی آمریکایی از من پرسید آیا در انقلاب ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ به میدان تحریر رفته‌ام یا نه؟ وقتی گفتم نرفته‌ام، بسیار متعجب شد، چون هر مصری که او می‌شناخت به او گفته‌ بود در تمام طول انقلاب اساسا در میدان تحریر زندگی کرده ‌است. به دوست آمریکایی گفتم که اگر بودن در تحریر یکی از ویژگی‌های مصری بودن است، پس باید این نکته که من در طول سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳ آنجا بودم کفایت کند.
در حقیقت من در تمام ۱۸ روز انقلاب در میدان تحریر یا همان حوالی بودم. برای اینکه دقیق باشم باید بگویم که در ساختمان الاهرام در پانصد متری میدان، یا کمتر از ۳۰۰ متری میدان «عبدالمنعم ریاد» بودم که ادامه میدان تحریر به حساب می‌آمد، چون جایی بود که برخی از انقلابیون زمانی که جایی در تحریر نبود، در آنجا زندگی می‌کردند. در تمام انقلاب من در دفترم در طبقه دهم ساختمان الاهرام زندگی کردم و میدان تحریر چند قدم آن طرف‌تر بود. در زیر پای من پل ششم اکتبر قرار داشت که یکی از شریان‌های اصلی شهر بود مدام موج‌های جدید انقلابیون را با خود همراه می‌آورد. در آن زمان، شاید مانند بسیاری دیگر، من از انقلاب آزرده و شگفت‌زده بودم. در ۱۰ روز قبل از انقلاب سه بار با پرزیدنت مبارک دیدار کردم. در هیچ‌کدام از دیدارها ابدا در مورد وضعیت سیاسی نگران به نظر نمی‌رسید، بنابراین من هم اهمیت وقایع را درک نکردم. اولین دیدار من با مبارک در روزهای منتهی به انقلاب، در جریان سفر او به سه کشور حاشیه خلیج (امارات