پاورپوینت کامل حرمت و پاسداشت پویای واژه ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حرمت و پاسداشت پویای واژه ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حرمت و پاسداشت پویای واژه ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حرمت و پاسداشت پویای واژه ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

در این روز پاییزی که آفتاب پهن است، شب حرمت باطنی گرفته. تا اسمش می‌آید جست‌وجویی در دلم آغاز می‌شود و در هزارتوی خیال، پرواز می‌کنم. به شوق نام او و پی‌گرفتن راه او مدتی دم به خمره زبانشناسی زدم؛ اما معلم آن روزگار ما بدمروت نسقچی بود که رمق و رُس همه را کشید و من هم از ادا و اطوارش، زهره‌ام را باخته بودم و زنبقم آب شده بود و ته دل می‌گفتم کاش باطنی استاد ما می‌بود؛ اما خیالم هر بار اردک می‌رفت و غاز می‌آمد و با آن معلم از خودممنون که نمی‌شد اره داد و تیشه گرفت.

بخارا، در این روز پاییزی که آفتاب پهن است، شب حرمت باطنی گرفته. تا اسمش می‌آید جست‌وجویی در دلم آغاز می‌شود و در هزارتوی خیال، پرواز می‌کنم. به شوق نام او و پی‌گرفتن راه او مدتی دم به خمره زبانشناسی زدم؛ اما معلم آن روزگار ما بدمروت نسقچی بود که رمق و رُس همه را کشید و من هم از ادا و اطوارش، زهره‌ام را باخته بودم و زنبقم آب شده بود و ته دل می‌گفتم کاش باطنی استاد ما می‌بود؛ اما خیالم هر بار اردک می‌رفت و غاز می‌آمد و با آن معلم از خودممنون که نمی‌شد اره داد و تیشه گرفت. بعدها هم حسم دروغ نگفت و آن امامزاده‌ای پاردُم سابیده تنها برای نام و نان به زبانشناسی آمده بود؛ اما باد توی بوق می‌داد و پیزُر لای پالان می‌گذاشت.

سال آمد و سال چرخید تا یکی از آشناروشناهای دیرسال باطنی، اسباب آشنایی فراهم کرد و راستش دلم غنچ می‌زد از این آشنایی و بگویی نگویی دیدگانی پر نفوذ داشت و کلامی شیرین که نه باد و بروت داشت و نه اهن و تلپ. همیشه هم از مراودت و دوستی‌اش بادی به غبغب و آستینم انداخته‌ام که باطنی هم باصفتی کرده و پر به پرم داد که اگر در زبانشناسی بُز آورده‌ام و بارم بار نمی‌شود، راه پر سنگلاخ تاریخ معاصر را برگزینم؛ اما دیگر ذرع نکرده، پاره نکنم! اما واقعا برای من زبانشناس شدن غیر ممکن می‌نمود؛ گرچه یک ذرع و نیم هم زبان داشتم؛ اما انگار کار به پشت گرده آهو بسته بودند و غیر ممکن می‌نمود؛ ولیکن همکلام شدن با او، روحم را پرواز می‌داد و با آدم‌های قبلی، مثقالی هفت صنار فرق داشت یا اصلا رودست نداشت. گرچه گاه سردماغ بود و گاه دلش خون؛ اما حرفش را نمی‌پیچاند و دو کلام حرف حسابش را می‌زد؛ حتی درباره مردگان هم حق و ناحق نمی‌کرد که مبادا خاک برایشان خبر نبرد! باج به فلک هم نمی‌داد، حقش را بخواهی، از اینکه ور دلش بنشینم و رک سخن بگوید، مسرور بودم.

کفر ابلیس است از ایامی که عاقله مرد شده و عراده‌اش روی غلتک افتاده همیشه همان حق را گفته و نخواسته که