توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هبه الدین شهرستانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هبه الدین شهرستانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هبه الدین شهرستانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

سیدمحمدعلی هبهالدین شهرستانی

سیدهِبَهُ الدین شهرستانی، از علما، متفکران و دانشمندان اصلاح طلب و مجاهد شیعه عراق در قرن چهاردهم هجری می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیلات
۳ – فعالیتهای سیاسی و فرهنگی
۳.۱ – ارتباط با متفکران سنی
۳.۲ – حمایت از جنبش مشروطه‌
۳.۳ – سفر به بحرین
۳.۴ – سفر به هند
۳.۵ – صدور فتوای جهاد
۳.۶ – تاسیس جمعیت نهضت اسلامی
۳.۷ – عضویت در شورای انقلاب
۳.۸ – ریاست وزارت معارف عراق
۳.۹ – ریاست دیوان عالی تمییز
۳.۱۰ – تاسیس مکتبه الجوادین العامه
۴ – وفات
۵ – آثار علمی
۶ – پانویس
۷ – منبع

معرفی اجمالی

او محمدعلی نام داشت و فرزند سید حسین و از خاندان معروف شهرستانی بود. وی در روز ۲۴ رجب ۱۳۰۱ ق در سامرا به دنیا آمد و زیر نظر پدرش پرورش یافت. مادرش، سیده مریم نیز بانوی پرهیزگاری بود که در ریاضیات، تاریخ جهان، شعر، ادب و علم الانساب، سرآمد زنان روزگار خود بود.

تحصیلات

در ۱۳۱۲ ق که میرزا حسن شیرازی درگذشت پدر او از سامرا به کربلا رفت و محمدعلی مبادی علوم را نزد ۱۳۱۹ ق پدرش فرا گرفت و سپس برای تکمیل درس‌هایش به نجف اشرف مهاجرت کرد (۲۱ شعبان ۱۳۲۰ ق) و در حلقه درس مجتهدان بزرگی چون آخوند خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی و شیخ الشریعه اصفهانی درآمد تا آنکه به جایگاه بلندی در علم و فضل ادب دست یافت و تعدادی از علما به اجتهاد او شهادت دادند. وی علاوه بر علوم متعارف، دانش هیئت قدیم را از شیخ محمدباقر اصطهبانی فراگرفت.

فعالیتهای سیاسی و فرهنگی

سید هبه الدین شهرستانی در طول زندگی خود دست به فعالیت‌های سیاسی بسیاری زد و عهده‌دار مناصب سیاسی بسیاری گشت.

ارتباط با متفکران سنی

سیدمحمدعلی از دوران جوانی به عنوان عالمی‌روشن، خردمند، کوشنده و باهمت و آگاه به اندیشه‌های جدید و اصلاح طلب معروف بود. او از همان آغاز با علما و متفکران معروف اهل سنت رابطه فکری برقرار کرد، از جمله با شیخ محمد عبده مفتی مصر،‌ سید محمد رشید رضا صاحب مجله المنار و الهلال تماس برقرار ساخت و پیوندی مستحکم میان پایگاه علمی‌جهان تشیع و مراکز فرهنگی مصر و سوریه پدید آورد و در نتیجه آن،‌ مقالات، اشعار و گزارش‌هایش در مجلات جهان عرب انتشار یافت. وی تدریس فلسفه و دانش‌های عقلی متروک در حوزه‌های علمیه را در دستور کار خود قرار داد و در سخنرانی و نوشته‌های گوناگون خود، دانشجویان و مردم را به آموختن دانش‌های نوین فرامی‌خواند.

حمایت از جنبش مشروطه‌

در جریان جنبش مشروطه‌ ایران در ۱۳۲۴ ق، علاوه بر انتشار مقالات و ایراد سخنرانی در تأیید آن، در نشست‌های آشکار و پنهان مشروطه خواهان شرکت می‌کرد. در ۱۳۲۸ ق ماهنامه دینی، فلسفی و علمی‌العلم را منتشر ساخت که از مهمترین مجلات فکری و سیاسی آن زمان به شمار می‌آمد. مقالات آن عموماً از ویژگی خاصی برخوردار بود و این اندیشه را رواج داد که میان اسلام و علم هیچ تناقضی وجود ندارد. این مجله به همان اندازه که مورد استقبال استادان اندیشمند و طلاب فاضل حوزه‌های علمیه عتبات قرار گرفت با مخالفت سنت‌گرایان نیز مواجه گردید و بدین ترتیب انتشار آن بیش از دو سال به طول نیانجامید.
کتاب الهیئه و الاسلام او ـ که در همین دوران نوشته شد ـ رساله‌ای فلسفی سیاسی بود که به هماهنگی شریعت اسلامی‌با برخی از وجوه تمدن و فرهنگ غربی یعنی اکتشافات علمی‌خصوصاً علم هیئت و فلسفه‌های جدید، می‌پرداخت. البته تکیه او عمدتاً به شریعت و میراث اسلامی‌بود. وی از احیاگران تفکر اصیل اسلامی‌به شمار می‌رود.

سفر به بحرین

شهرستانی پس از اطلاع از تبلیغات وسیع هیأت‌های تبلیغی مسیحی در بحرین و گرویدن گروهی از مردم به مسیحیت، در رمضان ۱۳۳۰ ق عازم آن سرزمین گردید و راجع به ادعاها و تشکیلان آنها پژوهش کرد و سپس دو مدرسه‌ اسلامی‌جدید به نام «اصلاح»‌ و «اسلام»‌ را برای آموزش کودکان و نوجوانان تأسیس نمود. علاوه بر ان به‌ ایراد سخنرانی و تشکیل انجمن‌های اسلامی‌ گوناگون پرداخت و سرانجام همه تلاش‌های مبلغان مسیحی را بی اثر ساخت.

سفر به هند

سپس عازم سرزمین هند گردید، زیرا که مسلمانان هند زیر فشارهای سیاسی – فرهنگی فراوان از سوی انگلستان، هندوهای افراطی، و نیز علمای متحجز آنجا قرار داشتند. وی در آن کشور نیز به‌ ایراد سخنرانی و انتشار مقاله در مجلات گوناگون پرداخت و انجمن‌های اسلامی‌متعددی تأسیس کرد و تصمیم داشت که به ژاپن سفر کند اما با آغاز جنگ جهانی اول در رمضان ۱۳۳۲ ق از آن کار منصرف شد و به یمن و از انجا به حجاز رفت و سپس به نجف بازگشت. او بر آن بود تا با ایجاد انجمنی مرکزی در نجف، همه تشکیلات و انجمن‌های اسلامی‌را به یکدیگر پیوند داده و ارتباط فعالی میان آنها برقرار سازد، اما با استمرار جنگ جهانی این تلاش‌ها ناکام ماند.

صدور فتوای جهاد

پس از شروع جنگ جهانی اول و اعلام جنگ متفقین بر ضد عثمانی و به دنبال آن حمله نبردهای انگلیسی به جنوب عراق، شهرستانی مانند بسیاری از مراجع و علمای شیعه عراق، بر ضد آنها فتوای جهاد صادر نمود. در فتوای او آمده بود: « جهاد بر همه مسلمانان جهان، واجب عینی است، حتی کسانی که زیر سلطه بریتانیا، فرانسه و روسیه به سر می‌برند باید برای مقاومت در برابر این سه دشمن اسلام،‌ متحد شده با آنها به نبرد برخیزند. بر همه مسلمانانی که در این کشورها زندگی می‌کنند واجب است از یاری متفقین در حمله به دولت عثمانی امتناع ورزند،‌ هرچند که در معرض اعدام قرار گیرند…».
این فتوا در ۲۳ محرم ۱۳۳۳ ق در همه مساجد بغداد خوانده شد و سپس خود، همراه با گروهی از علمای عتبات و هزاران تن از مجاهدان داوطلب، با حمل پرچم مرقد مطهر امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) رهسپار جبهه‌های نبرد گردید. در طول مسیر، شهرستانی به همراه شیخ الشریعه اصفهانی در کاظمین به دیدار علمای اهل سنت شتافت و از اداره مجله صدای اسلام که توسط علمای اهل سنت منتشر می‌گردید بازدید کرد. وی در مسیر راه برای جذب نیروهای مردمی‌تلاش می‌کرد و ضمن استقرار در مرکز فرماندهی، به تقویت سنگرها نیز می‌پرداخت.

تاسیس جمعیت نهضت اسلامی

پس از شکست و ناکامی‌مجاهدان در جنگ با نیروهای انگلیسی، وی به فعالیت‌های علمی‌ روی آورد، از اینرو دعوت معاون فرماندار سیاسی کربلا را برای تصدی امر قضاوت آن شهر در ۱۳۳۷ ق نپذیرفت. کمتر از دو سال پس از استیلای انگلیس بر عراق و به سبب تحقیر و بدرفتاری و سخت گیری نیروهای انگلیسی، خشم و نفرت از آنها سراسر شهرهای شیعه نشین را فراگرفت. در آن زمان وی به همراه شیخ محمدرضا شیرازی، سازمان سری «الجمعیه الوطن