پاورپوینت کامل غائله آذربایجان در مقام بخشی از یک بحران جهانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غائله آذربایجان در مقام بخشی از یک بحران جهانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غائله آذربایجان در مقام بخشی از یک بحران جهانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غائله آذربایجان در مقام بخشی از یک بحران جهانی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

در این یادداشت که به مناسبت سالروز واقعه ۲۱ آذر ۱۳۲۵ روز رهایی آذربایجان از سلطه بیگانگان تدوین شده، تأکید اصلی بر تحلیل علل پیشامد و چگونگی حل و فصل آن رشته‌وقایع، در چارچوب گسترده‌تر مجموعه حوادث و رخدادهایی استوار است که در منظری کلی با نقاط تفاوت و تشابهی چند در کل حوزه تحت تصرف ارتش سرخ در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم جریان داشت.

در این یادداشت که به مناسبت سالروز واقعه ۲۱ آذر ۱۳۲۵ روز رهایی آذربایجان از سلطه بیگانگان تدوین شده، تأکید اصلی بر تحلیل علل پیشامد و چگونگی حل و فصل آن رشته‌وقایع، در چارچوب گسترده‌تر مجموعه حوادث و رخدادهایی استوار است که در منظری کلی با نقاط تفاوت و تشابهی چند در کل حوزه تحت تصرف ارتش سرخ در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم جریان داشت.

کمتر دوره‌ای از تاریخ معاصر جهان را می‌توان سراغ داشت که از لحاظ دگرگون ساختن مناسبات بین‌الملل همانند سال‌های پایانی جنگ دوم جهانی، مهم و تأثیرگذار باشد. اگرچه – به ظاهر- این سال‌های پایانی جنگ اول جهانی بود که با توأم شدن با فروپاشی امپراتوری‌های بزرگ –عثمانی، روسیه تزاری و اتریش- مجار- و برآمدن مجموعه‌ای از کشورهای جدید، می‌بایست چنان اهمیت تعیین‌کننده‌ای را به خود اختصاص دهد ولی در واقع فرایندی که در آن سال‌ها آغاز شد، تنها با پیشامد جنگ دوم جهانی صورتی کم و بیش نهایی یافت. جنگ اول جهانی به پایان نرسید، متوقف شد. بیست سال وقت لازم بود که آن رویارویی با تجدید رمق پاره‌ای از اصلی‌ترین نیروهای درگیر به صورتی دیگر آغاز و بالاخره بعد از پنج شش سال جنگ و کشتار، به شکلی کم و بیش نهایی پایان پذیرد.

سعی و تلاش برای تبدیل انقلاب ۱۹۱۷ روسیه به یک «انقلاب جهانی» یا به عبارت دیگر توسعه نفوذ بلشویک‌ها به مرزهای سابق امپراتوری روسیه و حدودی به مراتب فراتر از آن، از جمله ویژگی‌های تاریخ آن دوره بود؛ این سعی و تلاش بنا به مجموعه‌ای از علل مختلف- ازجمله بی‌رمقی کلی فوق‌الذکر- به نتیجه نرسید. نه در اروپا به نتیجه مورد نظر بلشویک‌ها منجر شد و نه در آسیا. حال آن که در تمامی این موارد علاوه بر تحریک و تشجیع اقشار و جوامع ناراضی از وضعیت موجود – ناراضی از تفاوت‌های طبقاتی و چیرگی قدرت‌های امپریالیست و انبوهی از دیگر عوامل مشابه- در بسیاری اوقات از نیروی نظامی ارتش سرخ نیز برای تغییر نظام حکومتی سایر کشورها استفاده شد، ولی همان گونه که اشاره شد، در آن دور نخست، این تلاش به نتیجه نرسید. در ایران سال‌های بعد از جنگ جهانی اول نیز همانند آنچه در فنلاند ، لهستان، مجارستان و… گذشت، شاهد تحریکات سیاسی و مداخلات نظامی بلشویک ها بودیم؛ از حوزه آذربایجان گرفته تا گیلان و مازندران و خراسان که تنها با مداخله نظامی ارتش سرخ، در گیلان و تحت عنوان کمک به نهضت جنگل ابعادی جدی و گسترده یافت و در دو حوزه دیگر – آذربایجان و خراسان – به دلیل وضعیت نه چندان باثبات بلشویک‌ها در قفقاز و آسیای میانه، به مجموعه‌ای از تجاوزات مرزی پراکنده محدود و منحصر ماند. با پیشامد جنگ جهانی دوم که پس از یک فترت بیست ساله، زمینه را برای از سر گرفته شدن رشته کار در جایی که پس از جنگ اول، بر زمین گذاشته شده بود، فراهم کرد. اتحاد جماهیر شوروی و ابزار اصلی پیشبرد خواسته‌هایش ارتش سرخ فرصت آن یافتند که برای گسترش حوزه متصرفات امپراتوری شوروی وارد کار شوند. این بار برخلاف تجربه سال‌های بعد از جنگ جهانی اول ، به دلیل بنیان به مراتب استوارتر شوروی، این تلاش در بسیاری از حوزه‌ها با توفیق روبه‌رو شد. در آن دوره به استثنای نقاط شمالی ایران کمتر جایی بود که ارتش سرخ بدان راه یافته باشد و در نهایت به قسمتی از متصرفات و مستملکات مسکو تبدیل نشود. در ادامه این یادداشت بعد از اشاره‌ای کلی به شیوه‌های شوروی در تبدیل حوزه‌های تحت تصرف ارتش سرخ به مجموعه‌ای از اقمار مسکو، به سرگذشت حوزه‌های تحت تصرف ارتش سرخ در مناطق شمالی ایران می‌پردازیم و نقاط تشابه و تفاوت آن با دیگر حوزه‌های مشابه. حوزه‌هایی که در مراحل پایانی جنگ دوم جهانی و بعد از شکست و عقب‌نشینی قوای آلمان به تصرف ارتش سرخ شوروی درآمدند، در راه تبدیل به یکی از مستملکات مسکو تجارب متفاوتی را از سر گذراندند؛ بعضی از آن‌ها مانند لهستان و یوگسلاوی به دلیل نابودی بخش مهمی از نخبگان کشور در سال‌های جنگ در مورد لهستان و قدرت چشمگیر پارتیزان‌های کمونیست در مورد یوگسلاوی، دوران گذر کوتاهی را تجربه کرده و در عرض مدت زمانی کمتر از یک سال در ردیف اقمار مسکو قرار گرفتند؛ بخش شرقی آلمان نیز در مقام قسمتی از قلمرو دشمن شکست خورده بدون تشریفات چندانی در همین مسیر هدایت شد.

در دیگر حوزه‌ها آداب و تشریفات بیشتری رعایت شد. یعنی در کنار شناسایی و تصفیه تمام عناصر ملی و میهن‌پرستی که می‌توانستند به صورت بالفعل و بالقوه در مقابل روس‌ها قرار گیرند، زمینه برای تقویت عناصر «مترقی» – آنهایی که می‌توانستند در آن مرحله آغازین با نیروهای کمونیست همراه شوند، فراهم آمد. یعنی در کنار تقویت شبکه‌های کمونیستی که اصولاً نیروی مهم و تعیین‌کننده‌ای نبود و تنها به دلیل استظهار به پشتیبانی ارتش سرخ و تشکیلات امنیتی مسکو، می‌توانستند کارایی نشان دهند، زمینه ظهور و حضور اقشاری دیگر از نیروهای سیاسی مهیا شد که به صورتی تزئینی و نمایشی در کنار هسته اصلی کمونیستی مجموعه‌ای از حکومت‌های «مردمی» و «دموکراتیک» را شکل دهند.

در بلغارستان و رومانی، دوران حضور این حکومت‌های «دموکراتیک» و «مردمی» تا تثبیت موقعیتی کمونیست‌ها و چیرگی کامل آن‌ها، یکی، دو سال و در کشورهای پیشرفته‌تری چون مجارستان و چکسلواکی، دو سه سال به طول انجامید. ولی در تمامی این موارد بعد از خاتمه یافتن کار، یعنی تثبیت اقتدار کمونیست‌ها، آن عناصر کمکی و تزئینی «مترقی» از حوزه قدرت اخراج و تصفیه شدند. بخش‌های شمالی ایران که یک بار پیشتر نیز در سال‌های پایانی جنگ جهانی اول و سرریز بلشویسم به آن حدود، تجربه مشابهی را از سر گذرانده بودند در سال‌های جنگ جهانی دوم با تکرار این پدیده روبه‌رو شدند هر چند با نقاط تشابه و تفاوت‌هایی. اصلی‌ترین نقاط تشابه در شیوه‌های کار مسکو بود؛ در حوزه‌های تحت تصرف ارتش سرخ در شمال ایران، هنگامی که تصمیم استالین بر «سازماندهی یک جنبش جدایی‌طلب در آذربایجان جنوبی [؟] و دیگر ایالات شمال ایران» قرار گرفت (فرمان ۶ ژوییه ۱۹۴۵/ ۱۵ تیر ۱۳۲۴ دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی) بر تأ