پاورپوینت کامل سالروز تولد بتهوون شکسپیر دنیای صدا ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سالروز تولد بتهوون شکسپیر دنیای صدا ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سالروز تولد بتهوون شکسپیر دنیای صدا ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سالروز تولد بتهوون شکسپیر دنیای صدا ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

«روزی خواهد رسید که آثارش رستاخیزی به پا خواهد کرد» این پاسخی بود که لودویگ فان بتهوون

(۱۷ دسامبر ۱۷۷۰-۲۶ مارس ۱۸۲۷) در مقابل سؤال شیندلر که «آیا یقین دارد در آینده قدر آثارش را خواهند دانست؟» به او داد.

«روزی خواهد رسید که آثارش رستاخیزی به پا خواهد کرد» این پاسخی بود که لودویگ فان بتهوون

(۱۷ دسامبر ۱۷۷۰-۲۶ مارس ۱۸۲۷) در مقابل سؤال شیندلر که «آیا یقین دارد در آینده قدر آثارش را خواهند دانست؟» به او داد.

رستاخیزی که بیش از دو قرن، کماکان نام بتهوون را در دنیای موسیقی بی‌همتا نگه داشته است و او را شکسپیر جهان موسیقی لقب داده‌اند. همان‌طور که میکل آنژ را در هنرهای تجسمی و شکسپیر را در هنرهای دراماتیک غایت کمال می‌دانستند، در دنیای موسیقی او به این جایگاه رسیده بود.بتهوون را نمی‌توان صرفاً یک آهنگساز متعلق به یک دوره خاص قلمداد کرد. تأثیر آثارش بعد از گذشت سال‌ها کماکان بر مکاتب مختلف هنری و فکری اروپا و جهان دیده می‌شود به گونه‌ای که بسیاری از خالقان دنیای هنر از آثار او الهام گرفته‌اند. نبوغ سرکش‌‌اش، او را برای درنوردیدن سرزمین‌های بیکران به پیش می‌برد؛ این نبوغ، پولاد گرانی بود که از ضربات سهمگین روزگار آب دیده شده بود و تحمل این ضربات را نمی‌توان از کسی جز خود وی انتظار داشت. ل.شلوسر می‌گوید: «بتهوون آن ابر انسانی است که به قدرت نبوغ، درون بی‌نهایت آدمی را از بند آزاد ساخت و دنیای نویی را طرح‌ریزی کرد.»

بتهوون در برابر سرنوشت دو راه پیش رو داشت: راه اول هنرمندی متملق در خدمت جوامع اشرافی و درباری قرن نوزدهم و راه دوم تمثیل کامل یک هنرمند برای کل بشریت در تمام عصرها. بالطبع با روند زندگی بتهوون که از دوران کودکی با رنج‌های فراوانی آغاز شد و تا آخرین روز زندگی‌اش با وی همراه بود انتخابی جز مسیر اول برای وی انتظار نمی‌رفت اما وقتی صحبت از بزرگترین انسان‌ها در تاریخ به میان می‌آید، پس باید انتظار انجام محال را داشت و بتهوون مسیر دوم را برگزید، مسیری که ساز مخالف کائنات در مقابل نوای جاودانگی او قد برافراشته بود.

افکار و کنکاش بتهوون در عالم هستی لحظه‌ای متوقف نمی‌شود و ذهن او همواره در جدال و تحلیل بود. هیچ گاه تسلیم قواعد و چارچوب‌ها نبود، رودلف از شاگردانش به نقل از او گفته: «قواعد و اصول حکم چوب زیر بغل را دارند و به درد افراد معلول و ناتوان می‌خورد». به درس‌هایی که از استادان می‌آموخت صرفاً بسنده نمی‌کرد و هر چیزی را تا خود تجزیه و تحلیل نمی‌کرد، نمی‌پذیرفت. دو استاد او آلبرخت برگر و سالیاری می‌گفتند که چیز زیادی به او یاد نداده‌اند چون او به این گونه آموزش‌ها اعتقادی نداشت. روزی آنتون هالم به تأثیر از بتهوون سوناتی نوشت و پاره‌ای از قواعد را زیر پا گذاشت و برای توجیه خود گفت:«بتهوون اجازه این قانون شکنی‌ها را داده است» بتهوون در جواب او نوشت:«من حق دارم که این قوانین را زیر پا بگذارم ولی شما نه!» و امروز این دیدگاه سرکش و سنت شکن بتهوون پذیرفته شده و قابل احترام است چون همگان به دانش و شایستگی بتهوون بعد از دو قرن سر تعظیم فرود می‌آورند. او انسانی است که در اوج شهرت و خلق بزرگترین آثار تاریخ موسیقی هیچ گاه از استمرار در یادگیری و مطالعه آثار بزرگان دست نکشید و در جایی به چرنی گفته بود: «آنگونه که بایست نیاموختم» در دهه چهل زندگی خود آن هنگام که آوازه آثارش کل اروپا را فراگرفته بود به کتابخانه آرشیدوک رودلف می‌رفت و ساعت‌ها به مطالعه و آنالیز بزرگانی چون برگر، فوکس، تورک، باخ و شاهکارهای موسیقی بعد از قرن یازدهم می‌پرداخت.

بیانی ‌نو از موسیقی کلاسیک

بتهوون آهنگساز دوران کلاسیک است ولی تفاوت‌های زیادی بین آثار او با هم‌عصرانش وجود دارد. او فرم‌ها و تکنیک‌های دوران کلاسیک را با بیانی نو، شور و جانی تازه بخشیده و عناصر موسیقی را به زیر ذره‌بین خلاقیت خود برده و با نگاهی متفاوت به آنها، شکلی نو و عمیق برای مخاطبان دنیای موسیقی روایت کرده است. قطعات وی سرشار است از تضادها در تمپو، دینامیک و هارمونی. فورته‌های عظیمی که به یک سکوت محض ختم می‌شوند، یا ملودی‌های خروشانی که ده‌ها ساز آن را می‌نوازند و به یکباره در ادامه به فلوتی تنها سپرده می‌شود یا نوای آرام ساحلی مهتابی را به توفانی خشمگین و مواج بدل می‌کند. همه این آثار همراه است با تأکیدات و اوج‌ها و فرودهای سهمگین. بتهوون بزرگترین معمار دنیای موسیقی است. عظمت قطعاتش آنقدر بزرگ است که حتی دو قرن فاصله برای دیدن قله آن کم است. توانایی او در خلق و تکامل فرم‌های ساختاری سترگ موسیقی بی‌بدیل است. او فرم‌های جامع موسیقی همچون سونات و سمفونی را به اوج شکوفایی خود می‌رساند، اوج و صلابتی که هنوز بعد از گذشت دوره‌های مختلف هنری دست نیافتنی باقیمانده و الهام بخش بسیاری از آهنگسازان بزرگ شده است.

او در موسیقی‌اش هیچ حرفی را بی‌دلیل نمی‌زند و زیاده نمی‌گوید ولی آنگاه که سخنی برایمان دارد به سادگی از آن نمی‌گذرد. بتهوون استاد بسط و گسترش ایده‌های کوچک و ساده است، آنچنان آن‌ها را می‌پروراند و به پیش می‌برد که گویی ذرات کوچک برف در دامنه پهناور خلاقیتش به بهمنی سهمگین بدل می‌گردد که هرگونه سستی و ضعفی را در مسیر خود از پای درمی‌آورد. بدون شک موسیقی‌ای با این ویژگی‌ها در قالب فرم‌های گذشته قابل بیان نمی‌بود و بتهوون برای ساخت آثار خود راهی جز تغییرات اساسی در ساختار فرم‌ها و ارکستر نداشت. چنانکه می‌بینیم به‌طور مثال سمفونی هایش از لحاظ زمان گاه تقریباً دو برابر زمان سمفونی‌های آن دوران است. او در اجرای سمفونی‌هایش به ارکسترهای بزرگتری روی آورده و مقدار ویولن‌های اول و دوم و سازهای باس را افزایش داده و حتی ترومبون، پیکولو، کنترباسون و تبمپانی‌های دوبل که در ارکسترهای آن زمان مرسوم نبود را برای دستیابی به حجم و وسعت صدایی بیشتر به ارکستر افزود. در قطعات ارکسترالش هیچ‌گاه سازها وظیفه کلیشه‌ای گذشته را نداشتند و ملودی‌ها و فضاهای متنوع هارمونی به صورت مواجی بین سازها در تلاطم بودند. این خلاقیت‌ها و نوآوری‌ها آنقدر پیش می‌روند که در فینال سمفونی۹ علاوه بر سازهای ارکستر، از آواز کر و ۴ تکخوان روی شعری از شیلر بهره می‌برد.

بتهوون را می‌توان رابط نسل کهن دنیای موسیقی به دوره جدید دانست. وی همچون پل مستحکمی است که عصر باروک و کلاسیک را به دوره رمانتیک و مدرن وصل می‌کند و بی‌شک نمی‌توان بنای این پل عظیم را به دست معماری جز او سپرد. پلی که سال‌ها بعد بزرگان تاریخ موسیقی چون برامس، مندلسون، واگنر، مالر، استراونسیکی و… از آن عبور کردند و خود را به استادان گذشته چون باخ، هندل، هایدن و موتزارت پیوند دادند و از آن‌ها تأثیر پذیرفتند. برای مثال مالر می‌گوید: افق عصر مدرن را با گذر از این پل و دستیابی به کنترپوان ناب دوران باروک و باخ در قالب فرم سمفونی که بتهوون آن را تا سر حد کمالش پیش برد، برایمان روشن می‌کند.

سه دوره زندگی هنری بتهوون

دوره آغازین (تا سال ۱۸۰۲)، دوره میانی

(۱۸۱۴-۱۸۰۳) و دوره پایانی (۱۸۲۷-۱۸۱۵) بالطبع دوره آغازین همچون تمام هنرمندان تحت تأثیر آثار پیشینیان خود بوده است. آثاری که از لحاظ ساختار و بافت متمایل و وام دار استادان بزرگ گذشته همچون هایدن و موتزارت هستند، ولی با این حال می‌توان قطعاتی را در این دوره مشاهده کرد که رنگ و امضای بته