پاورپوینت کامل فرهنگ جامع فرق ‌اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ جامع فرق ‌اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ جامع فرق ‌اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ جامع فرق ‌اسلامی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

اشاره: انتشارات اطلاعات در سالهای اخیر این توفیق را داشته که چند کتاب از یادگار ارجمند امام راحل(ره) که عصاره‌ فضایل چندین خاندان علمی جهان تشیع است، به چاپ برساند که یکی از مهمترین آنها کتاب «فرهنگ جامع فرق اسلامی» است. این کتاب حکایتگر شاخه‌های گوناگون پیروان دین مبین اسلام است که از همان سده‌های آغازین، به دلایل سیاسی، کلامی و فقهی به فرقه‌های متعددی تقسیم شده‌اند و برخی از آنها ماجراهایی در تاریخ آفریده‌اند.

اشاره: انتشارات اطلاعات در سالهای اخیر این توفیق را داشته که چند کتاب از یادگار ارجمند امام راحل(ره) که عصاره‌ فضایل چندین خاندان علمی جهان تشیع است، به چاپ برساند که یکی از مهمترین آنها کتاب «فرهنگ جامع فرق اسلامی» است. این کتاب حکایتگر شاخه‌های گوناگون پیروان دین مبین اسلام است که از همان سده‌های آغازین، به دلایل سیاسی، کلامی و فقهی به فرقه‌های متعددی تقسیم شده‌اند و برخی از آنها ماجراهایی در تاریخ آفریده‌اند.

این فرهنگ بر اساس یادداشتهای مرحوم آیت‌الله سیدمهدی روحانی (۱۳۰۳ـ ۱۳۷۹ش) تهیه شده که سالیان دراز در زمینه‌ فرقه‌های اسلامی تحقیق و فیش‌برداری کرده بود؛ اما در چاپ، به همان مقدار بسنده نشده و مصحح دانشور، ضمن ویرایش متن و افزودن مآخذ و منابع بسیار، به صدها فرقه‌ای که از چشم آن مرحوم دور مانده، اشاره کرده و در صورت نیاز، شرح حال بزرگان و سرشناسان شاخه‌ها را نیز آورده است که خود به تنهایی رساله‌ای تحقیقی محسوب می‌گردد.

این کتاب در سه مجلد تنظیم شده است: جلد اول از مدخل «آتشبکی» تا مدخل «سیواسیه» و جلد دوم از مدخل «شائیه» تا «یونسیه» را در بر می‌گیرد (کلاً ۱۶۴۵ صفحه) و جلد سوم در ۴۳۷ صفحه به فهرستهای نه‌گانه اختصاص دارد که شامل آیات، روایات عربی، روایات فارسی، مکانها، اعلام، اعلام مترجم، فرقه‌ها، کتب و منابع می‌شود. جامعیت، اطلاعات جدید، توضیحات رجالی، نقشه بزرگ و تمام‌رنگی پراکندگی مذاهب در آسیا، فهرستهای متنوع و چاپ نفیس و خوشخوان، از امتیازات این کتاب است که موجب شده کتاب برگزیده فصل سال ۱۳۸۹ و برنده جایزه بهترین کتاب سال ۱۳۹۰شود و به رغم حجم کلانش، به چهارمین چاپ برسد و به سرعت در محافل علمی جا باز کند. در ویراست دوم که اخیراً عرضه شده، اشکالات احتمالی چاپهای پیشین رفع گردیده، ۱۷۱ فرقه اضافه شده و زندگینامه ۲۰ نفر آمده و ۳۶ مأخذ جدید به همراه نقشه پراکندگی مذاهب در آسیا افزوده شده است. آنچه در پی می‌آید، بخشهایی از مقدمه همین کتاب است.

***

ماجرای تدوین این کتاب از یک اتفاق ساده آغاز شد: نوروز ۱۳۸۳ کتابی در باره ناصر خسرو قبادیانی و رابطه‌اش با قرامطه بحرین را به مطالعه گرفته بودم. داستان قرامطه، کنجکاوم کرد تا در بازگشت به قم در باره آن بیشتر بخوانم. پس از تعطیلات و در مباحثه سحرگاهی که با برادرم جناب حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد روحانی داشتم، از قرامطه با او گفتم. به این سودا که او که به جز علوم مرسوم دینی، با آثار دیگر نیز سرگرم و دلگرم است، مرا به کتابی و مطلبی رهنمون شود. او از دست‌نوشته‌های عمویش مرحوم آیت‌الله آقای حاج سیدمهدی روحانی گفت. آیت‌الله سید مهدی روحانی در نگاه علمای قم، استاد مسلّم فرقه‌پژوهی است. با رسیدن مجموعه پر برگ و بار فیشهای آن زنده‌یاد، داستان تدوین این مجموعه نیز به آغاز خود رسید. من ضرورت انتشار آن مجموعه را در پیش نهادم. نمی‌دانم این اراده و تصمیم من بود یا این تصمیم از دل سخنان من برآمد که من، خود، کار بازنوشت آن اوراق را برعهده بگیرم. البته بی‌گمان در این پذیرش، علاقه پیشین من به پژوهش در تاریخ، مؤثر بود. از خوش‌خیالی من بود که می‌پنداشتم کار مجموعه در فرصتی چند ماهه سامان می‌گیرد؛ اما زمان که می‌گذشت و انبوه کار پیش رو را که می‌دیدم، بیشتر می‌فهمیدم که کار کارستان مرحوم سید مهدی روحانی با چند هفته و چند ماه به جمعیت نمی‌رسد.

در آغاز بر آن بودم تا دست‌نوشته‌ها را فقط بازنویسی کنم و روزی چندین ساعت بر سر این کار بودم. با پایان سال تحصیلی حوزه علمیه قم، تمام تابستان گرم را هر روز بیشتر از ده ساعت، بر این کار می‌گماشتم. هنگام بازنویسی، شاید به دلیل کنجکاوی یا نامفهوم بودن پاره‌هایی از عبارات، زندگینامه کسانی راکه نامشان در مجموعه بود، خواندم و بی توجه به اینکه گستره کار در حال افزایش و سرعت در حال کاهش است، فشرده‌ای از آن زندگینامه‌ها را برای خود نوشتم. اشتغال علمی در حوزه و نیز اشتغالات غیر علمی من، که تمام آنها را در روزهای غیر درسی در آخر هفته پی می‌گیرم، از سرعت کار می‌کاست و گاه هفته‌ها آن را بر زمین می‌گذاشت.‏

فقدان مشخصات کتاب‌شناسی، علایم و ارجاعات نامفهوم، و مهمتر از همه، تعدد تصحیحات آثاری که مؤلف مرحوم به آنها استناد کرده بود و در اغلب موارد با استنادهای او همخوانی نداشته و در گذر زمان تغییر یافته بودند، از مشکلات بازنویسی بود. برخی از این دست‌نوشته‌ها به سالهای دهه سی و چهل بازمی‌گشت و در میان آنها حتی به کتابهای درسی دوره دبیرستان و نیز مجلات آن زمان ارجاع داده شده بود. کتابها نیز بیشتر نایاب و یا کمیاب بودند. من به جز کار وقت‌گیر بازنویسی فیشها، یافتن مشخصات کتاب‌شناسی و یکسان کردن نظام ارجاعات، نگارش زندگینامه و تراجم بسیاری از کسانی که از آنها نامی برده شده بود، به فرقه‌های بسیاری برخورد کردم که در آن فیشهای خام، سخنی از آنان به میان نیامده بود. در بسیاری از کتابها نیز مطالبی یافت می‌شد که از اساس با یافته‌های مؤلف مغایر بود. نیز اضافه کنم که دست نوشته‌های مرحوم آیت‌الله روحانی در فصول و فرقه‌های مربوط به پس از معتزله مفقود شده بود و طبیعتاً اسامی فرقه‌هایی که در چینش الفبایی، پس از معتزله قرار می‌گرفتند، باید به اصل کار اضافه می‌شد. پیداست که حل و فصل و سر و سامان دادن به همه این موارد، کاری از نو و پژوهش و تتبعی گسترده می‌طلبید.‏

در این سالها، غوطه خوردن در صدها عنوان کتاب و مقاله، که دریایی از لطایف و معارف را به همراه داشت، برای من مایه بهره‌وری و شیرین‌کامی بود. به نیت سر و سامان گرفتن این کار، تابستان آن سالها را در قم ماندم و بسیاری روزها تا پاسی از شب گذشته و بسیاری اوقات تا سحرگاه درگیر این مشغله لطیف بودم. شاید همین حلاوت یا وسواس در کار بود که مرا از سپردن بخشی از کار به دیگران باز می‌داشت. ‏

پنج بخش کتاب

چنین است که مجموعه پیش رو مشتمل بر پنج بخش است: ۱. دست‌نوشت‌های مؤلف که آنها را بازنویس کرده‌ام؛ ۲. مآخذی که مرحوم روحانی به آنها اشاره کرده است. با این توضیح که آن مرحوم به تعداد اندکی منبع ارجاع داده است و کثرت ارجاعات در اثر حاضر در واقع محصول کاری است که پس از او به انجام رسیده است؛ ۳. پی‌نوشتهای توضیحی که همگی از افزوده‌های من است با ذکر منابع آن؛ ۴. تراجم کسانی که مرحوم روحانی یا خود من، در ضمن افزودن فرقه‌های جدید، به نام آنان اشاره کرده‌ایم با ذکر منبع. لازم به گفتن است که همواره از نخستین منبع، بیشترین بهره برای نوشتن برده شده است؛ ۵. افزودن نام فرقه‌های جدید که در دست‌نوشته مرحوم روحانی اثری از آنها نیست. نام این فرقه‌ها، با وجود آنکه از افزوده‌های من است، در متن کتاب آورده شده است تا ترتیب الفبایی کتاب حفظ شود. این فرقه‌ها با رنگ سبز در کتاب نمایش داده می‌شوند. ‏

طبیعی است که این اثر صرفاً فرهنگ‌نامه‌ای است که توسط دو تن به رشته تحریر درآمده است و نگارش و پژوهش کامل در حوزه فِرَق اسلامی ـ به گونه‌ای که بتوان آن را دائره‌المعارف فرق نامید ـ محتاج کاری جمعی است که تألیفات محققان گرانقدر بیشتری را طلب می‌کند…‏

در ادامه سخن لازم می‌بینم با تفصیل بیشتر به مطالبی اشاره کنم که آنها را از مبادی تصوری و تصدیقی این پژوهش به ‌شمار می‌آورم؛ ضمن اینکه به مناسبت، به برخی برجستگی‌ها و نیز تنگناهای کار مرحوم آیت‌الله روحانی هم اشاراتی می‌کنم.‏

یکم) آثار نگاشته شده در حوزه فِرَق،گاه نسبت‌هایی را به برخی فرقه‌ها می‌دهند که خالی از مسامحه نیست و قابل تأمل و حتی شک‌برانگیز است. تو گویی در این موارد، قلم در دست دشمنان این فرق بوده است. این فرقه‌نگاران نوعاً از اهل سنت‌اند؛ برای نمونه بغدادی، شهرستانی، اسفراینی و اشعری، در مقام اظهار نظر در باره فرقه‌های دیگر، سنی‌های تند و متعصبی هستند. اشعری البته در قیاس با بقیه منصفانه‌تر نوشته است. «تلبیس ابلیس» و فرقه‌نگاری ابن حزم، نمونه‌های دیگرند. حتی منصفانه بگوییم که بسیاری از نسبت‌هایی که در دوره بنی‌عباس به بنی‌امیه داده شده است، محل تردید و تأمل است. این نسبت‌های نادرست اگر پژوهشگر را به سمت انکار نبرد، دست‌کم به تردید دچار می‌کند؛ بخصوص در باب فرقه‌هایی که خود درباره اندیشه‌هایشان چیزی ننوشته‌اند. نسبت‌های ناروا به اندیشه‌های فرق، منحصر به شیعه نیست و مصادیق آن را می‌توان در صوفیه و معتزله نیز سراغ گرفت.‏

نکته مهم دیگر این است که در دوره‌های بسیاری از حیات خلافت اسلامی، فرقه‌ها مخفیانه زندگی می‌کردند و چون حکومت در دست اهل سنت بوده است، آنها قدرت دفاع نوشتاری از خود را نداشتند. برخی از این فرقه‌ها مانند اسماعیلیه، قرامطه و خوارج، که با حکومت وقت معارضه داشتند، با نسبت‌های بسیار بد و ناروا مواجه بودند؛ تهمت‌هایی مانند حلال دانستن زنان بر یکدیگر، جواز شرب خمر و ترک نماز که در بسیاری از کتب مضبوط است. فرقه‌هایی که در محدوده جغرافیایی ایران پدید می‌آمدند و در ستیز با حکومت بودند (برای نمونه بابکیه) از این دست‌اند. این گونه نسبت‌ها البته در باب فرقه‌هایی که در آن دوران توانایی پاسخگویی مکتوب یا مناظره را داشتند، بسیار کم‌رنگ می‌شود.‏

به هرحال سرفصل پژوهش در کتابهای فرق می‌تواند توجه به این نکته باشد که آثار توسط عالمان بی‌طرف نوشته نمی‌شده است. جز دوره معاصر، قریب به اتفاق فرقه‌پژوهان و تراجم‌نویسان، لزوماً در دفاع از مذهب و فرقه خود قلم می‌زدند و به همین دلیل نسبت‌هایی را به فرق دیگر می‌دادند که تردیدآمیز است. برای مثال نمونه‌ای از اثر معروف «رازی» با نام «تبصره‌ العوام» نقل می‌کنم: در نمونه نخست رازی این ماجرا را نقل می‌کند که «چون خواهر ابوالحسن اشعری مانند خود اشعری مسیحی بود، او را به خانه‌اش راه نداد؛ به ا