توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هاشم بن عبد مناف ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هاشم بن عبد مناف ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هاشم بن عبد مناف ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل هاشم بن عبد مناف ۷۶ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل هاشم بن عبد مناف ۷۶ اسلاید در PowerPoint، ‌بن قُصَیّ بن کِلاب‌ بن مُرَّه، از مردان برجست قریش و جد دوم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بود.

فهرست مندرجات

۱ – شناخت اجمالی
۲ – خصیصه‌های اخلاقی
۳ – خانواده
۴ – ازدواج
۵ – وجه تسمیه به هاشم
۶ – القاب
۷ – پایه‌گذاری سفرهای تجاری
۸ – تلاش‌ برای رفع فقر در قریش
۹ – فعالیت‌های اقتصادی
۱۰ – خدمات
۱۱ – تصدی مقام سقایت و رفادت
۱۲ – خدمات رسانی در ایام حج به حجاج
۱۳ – وفات
۱۴ – فهرست منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منابع

شناخت اجمالی

سال تولد و وفات و کیفیت عبادت وی نامعلوم است.
نام اصلی او عَمرو بود.

[۱] عبدالملک ابن هشام، السیرهالنبویه، ج۱، ص۱، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶.

[۲] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۵۱.

ظاهراً در مکه به دنیا آمد و به قولی بزرگ‌ترین فرزند عبد مناف

[۳] ابن الاثیر، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۲، ص۱۶.

[۴] عبدالملک ابن هشام، السیرهالنبویه، ج۱، ص۱۳۸، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶.

[۵] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۵، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

جد سوم رسول خدا، بود.
کنیه‌اش را، به اختلاف، ابونَضْله

[۶] احمد بن یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۱، ص۶۴، چاپ محمد حمید الله، مصر ۱۹۵۹.

و ابوزید یا ابواَسَد

[۷] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۸۰، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

نوشته‌اند.

خصیصه‌های اخلاقی

هاشم، بعد از پدرش، شرافت و بزرگی یافت و بلند آوازه شد.

[۸] یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۲.

چهره‌ای نورانی و درخشان داشت

[۹] احمد‌ بن علی ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۳، ص۹۶، چاپ علی‌محمد بجاوی، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

و برترین فرد در قبیل قریش از نظر حسب و نسب و مکارم اخلاق بود

[۱۰] محمد بن احمد باعونی، جواهر المطالب فی مناقب الامام علی بن ابی طالب (ع)، ج۱، ص۲۶، چاپ محمد باقر محمودی، قم ۱۴۱۵.

بزرگوار، بخشنده و مهمان‌نواز، و نامش در سخاوت مثل بود.

[۱۱] عبدالملک بن محمد ثعالبی، ثِمارالقلوب، ص۶۰۹، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۵م.

خانواده

هاشم چهار برادر به نام‌های عبد شمس ، مُطَّلِب، نَوْفَل و ابوعمرو، و شش خواهر داشت.
مادرش عاتِکه بنت مُرَّه بن هلال بود.

[۱۲] عبدالملک ابن هشام، السیرهالنبویه، ج۱، ص۱۱۱ـ۱۱۲، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶.

[۱۳] احمد بن یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۱، ص۶۱، چاپ محمد حمید الله، مصر ۱۹۵۹.

گفته شده است هاشم و برادرش، عبدشمس، هنگام تولد به هم چسبیده بودند و با تیغ آنان را از هم جدا کردند و ازاین‌رو، برخی گفتند میان فرزندان آنان نزاع رخ خواهد داد.

[۱۴] یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۲.

به روایتی، بعدها، به سبب سخاوت و مهمان نوازی‌های هاشم، اُمیّه بن عبد شمس به او حسادت ورزید و میانشان عداوت افتاد،

[۱۵] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۶، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

اما این داستان اساساً ساختگی است.

ازدواج

در‌بار چگونگی ازدواج هاشم با سَلمی، دختر عَمرو بن زَید (یا زید‌بن عمرو) ‌بن لَبید، از طایف بنی نجّار قبیل خَزْرَج (مادر عبدالمطلب بن هاشم )، گفته‌اند هاشم همیشه برای تجارت به شام سفر می‌کرد.
هرگاه به یثرب می‌رسید، برای استراحت نزد عمرو بن زید ــ که دوست او و پدرش بود ــ می‌رفت.
در یکی از سفرهایش، در بازگشت از شام، وقتی نزد عمرو رفت، سلمی را دید و شیفت او شد.
سلمی قبلاً ازدواج کرده و صاحب دو فرزند بود، اما شوهر و فرزندانش درگذشته بودند و به قولی، سلمی از او جدا شده بود.
هاشم او را از پدرش خواستگاری کرد.
سلمی چون شرف و نسب وی را دانست، پذیرفت.
عمرو نیز ازدواج سلمی را با هاشم مشروط بر آن کرد که هنگام ولادت فرزندش، سلمی کنار خانواده اش باشد.

[۱۶] احمد بن یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۱، ص۶۴، چاپ محمد حمید الله، مصر ۱۹۵۹.

[۱۷] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۴۷.

[۱۸] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۵۰.

[۱۹] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۹، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

هاشم بعد از عروسی با سلمی، با تهی غذا و دعوت از چهل تن از افراد قریش ــ که همراه او برای تجارت عازم شام بودند ــ و جمعی از خزرجیان، جشنی برپا کرد.
او چند روز کنار سلمی ماند و آنگاه با همراهانش به سوی شام رفت.

[۲۰] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۹، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

به روایتی، هاشم دو سال در کنار سلمی در مدینه ماند و سپس او را با خود به مکه برد.
در آن مدت، سلمی باردار شد.
چون ایام ولادت فرزندش نزدیک گردید، هاشم او را به یثرب نزد خانواده‌اش برد و خود برای تجارت به سوی شام رفت.

[۲۱] احمد بن یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۱، ص۶۴، چاپ محمد حمید الله، مصر ۱۹۵۹.

[۲۲] عبدالحمید ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۱۳، چاپ محمد ابو الفضل ابراهیم.

وجه تسمیه به هاشم

ملقب شدن وی به هاشم از آن‌رو بود که قریش طی چند سال اموال خود را از دست داده و دچار قحط شده بودند.
هاشم، برای رفع این مشکل، به شام سفر کرد و دستور داد نان فراوانی بپزند.
سپس نان‌ها را بر شتران بار کرد و به مکه برد.
در آن‌جا نان‌ها را شکست و ترید نمود (هَشَم‌الثَریدَ/ الخُبزَ) و شتران را نحرکرد و پخت و مکّیان را سیر کرد.
این نخستین فراوانی نعمت قریش پس ازآن دوران سخت بود.
از این‌رو، به وی هاشم (خرد‌کننده، تکه‌تکه کننده) گفتند.

[۲۳] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۵ـ۷۶، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

[۲۴] محمد ابن حبیب‌، کتاب المنمق فی اخبار قریش، ج۱، ص۲۱۹، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵.

برخی گفته‌اند او برای رفع قحط و گرسنگی از قریش، به فلسطین رفت و آرد تهیه نمود و در مکه از آن آرد، نان پخت و با آب گوشت شتر به قوم خود، قریش، اطعام کرد.

[۲۵] عبد‌الرحمن ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم‌، ج۲، ص۲۱۰، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبد القادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

به او عمرو العلا هم می‌گفتند که به سبب ویژگی‌ها و صفات برجسته و والایش بود.

[۲۶] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۶، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

[۲۷] عبدالحمید ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۱۰، چاپ محمد ابو الفضل ابراهیم.

[۲۸] علی بن برهان الدین حلبی، السیره الحلبیه، ج۱، ص۷، بیروت ۱۴۰۰.

القاب

ابو‌الشعث الشجیّات نام دیگر هاشم بود.

[۲۹] عبدالملک ابن هشام، السیرهالنبویه، ج۱، ص۱۴۸ـ۱۵۰، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶.

[۳۰] عبدالحمید ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۱۲، چاپ محمد ابو الفضل ابراهیم.

بدران لقبی بود که مردم به هاشم و برادرش، مُطَّلب، داده بودند، که به سبب جمال و زیبایی آن دو بود

[۳۱] احمد بن یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۱، ص۶۱، چاپ محمد حمید الله، مصر ۱۹۵۹.

[۳۲] ابن الاثیر، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۲، ص۱۷.

اقداح النضار ــ به معنای طلا ــ نیز عنوان هاشم و برادران او، یعنی عبد شمس و مطلب و نَوفَل، بود.

[۳۳] علی بن برهان الدین حلبی، السیره الحلبیه، ج۱، ص۷، بیروت ۱۴۰۰.

مجیرون (پناه دهندگان) یا مجیزون (اجازه دهندگان، گذردهندگان) عنوان دیگرهاشم و برادرانش بود، زیرا بخشنده بودند و بر دیگر اعراب فخر و سیادت داشتند و از آن میان، هاشم با پادشاهان شام و روم و غَسّان پیمان بست و برادرانش با زمامداران حبشه و ایران و یمن پیمان بستند و بدین ترتیب برای قبیل خود، قریش، امان‌نامه گرفتند تا بتوانند با آسودگی و امنیت ، به تجارت در آن مناطق بپردازند.
به روایت دیگر، چون خدا از این طریق فقر و اوضاع بحرانی قریش را جبران کرد، آنان را مُجَبِّرون (جبران‌کنندگان) خواندند.

[۳۴] طبری، تاریخ (بیروت)، ج۲، ص۲۵۲.

[۳۵] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۲۵۳، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

[۳۶] محمد بن یوسف صالحی شامی، سبل الهدی و الرشاد فی سیره خیر العباد، ج۱، ص۲۶۹، چاپ عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض بیروت ۱۴۱۴/۱۹۹۳.

[۳۷] علی بن برهان الدین حلبی، السیره الحلبیه، ج۱، ص۷، بیروت ۱۴۰۰.

پایه‌گذاری سفرهای تجاری

به نوشت مورخان، هاشم نخستین فردی بود که سفرهای تجاری زمستانی (به یمن یا حبشه، یا یمن و حبشه ) و تابستانی (به شام) قریش را پایه گذاری کرد.

[۳۸] عبدالملک ابن هشام، السیرهالنبویه، ج۱، ص۱۴۳، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، قاهره ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶.

[۳۹] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۵، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

[۴۰] یعقوبی، تاریخ‌، ص۲۴۲.

[۴۱] طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ذیل قریش، ۱ـ۲.

[۴۲] ابن خلکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان، ج۱، ص۶۱.

طبق برخی روایات، هاشم در سفر تابستانی به شام، تا غزه و از آن‌جا به اَنقره ( آنکارا ) هم می‌رفت.

[۴۳] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۵، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

به نظر می‌رسد اقدام برادران هاشم برای عقد قرارداد تجاری با کشورهای مجاور ــ که در پاره‌ای روایات ذکر شده ــ تحت ریاست هاشم بوده است و پس از درگذشت او، مطلّب و بعد از درگذشت او، عبد شمس و بعد از وفات او نوفل، پیمان‌های تجاری قریش را با کشورهای مجاور تجدید نمودند.

[۴۴] یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۴.

[۴۵] عبدالملک بن محمد ثعالبی، ثِمارالقلوب، ج۱، ص۱۱۶، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۵م.

[۴۶] عبدالحمید ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۰۲، چاپ محمد ابو الفضل ابراهیم.

هاشم همچنین با رؤسا و بزرگان قبایل عرب میان مکه تا شام، ‌ قراردادهایی بست تا قریش بتواند با امنیت از مناطق آنان عبور کند و در مقابل، کاروان قریش، کالاهای آنان را بدون اخذ کرایه حمل کند.

[۴۷] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۸، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

[۴۸] یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۳.

پیش از این مناسبات، قریش در مبادلات تجاری خود از مکه فراتر نمی‌رفت و مکه صرفاً محل تردد تجار غیرعرب و بازاری برای کالاهای آنان بود و از سوی دیگر، بر اثر چند سال خشکسالی ، قریش در فقر و مضیق مالی به سر می‌برد.

[۴۹] ابن سعد اسماعیل ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱، ص۷۵، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۶.

[۵۰] یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۲۴۲.

[۵۱] عبدالملک بن محمد ثعالبی، ثِمارالقلوب، ج۱، ص۱۱۵، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۸۴ق/ ۱۹۶۵م.

[۵۲] عبدالحمید ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۱۱، چاپ محمد ابو الفضل ابراهیم.

تلاش‌ برای رفع فقر در قریش

گفته‌اند وضع زندگی بعضی خانواده‌های قریش نیز، بر اثر خشکسالی، چنان سخت و رقت‌انگیز بود که هرگاه دچار گرسنگی زیاد می‌شدند، به جایی می‌رفتند و خیمه‌ای بر پا می‌کردند و درون آن می‌ماندند تا بمیرند.
هاشم که از این وضع متأثر شده بود، ‌ به میان قریش رفت وسخن گفت و با یادآوری این‌که آنان ساکنان حرم الهی و شریف ‌ترین فرزندان حضرت آدم هستند، در صدد برآمد در نحو زندگی قریش تحول ایجاد کند.
در پی آن، قریشیان آمادگی خود را برای تبعیت از هاشم اعلام نمودند.
هاشم که پیش از آن برای تجارت به شام و یمن می‌رفت و بسیار سفر می‌کرد، به سازمان دهی پرداخت و با تشویق او، قبیل قریش به سفرهای بازرگانی در دو فصل از سال روی آورد.

[۵۳] محمدبن عمر فخررازی، التفسیر الکبیر اَوْ مفاتیح الغیب، ج۳۲، ص۱۰۰، بیروت ۱۴۲۱/۲۰۰۰.

[۵۴] عبدالحمید ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۰۲، چاپ محمد ابو الفضل ابراهیم.

[۵۵] اسماعیل حقی بروسوی، تفسیر روح البیان، ج۱۰، ص۵۱۹، بیروت ۱۴۰۵/۱