پاورپوینت کامل «شاهنامه» خوانده‌ای؟ ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «شاهنامه» خوانده‌ای؟ ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «شاهنامه» خوانده‌ای؟ ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «شاهنامه» خوانده‌ای؟ ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

وقتی در سال ۴۲۰ هجری قمری سلطان محمود غزنوی به ری لشکر کشید تا این شهر مهم را چنان‌که آرزو داشت، به قلمرو غزنویان ضمیمه کند، پس از فتح شهر، به مجدالدوله- حاکم تسلیم‌شده آل‌بویه ـ که اتفاقا به کتاب و مطالعه علاقه‌مند بود،

وقتی در سال ۴۲۰ هجری قمری سلطان محمود غزنوی به ری لشکر کشید تا این شهر مهم را چنان‌که آرزو داشت، به قلمرو غزنویان ضمیمه کند، پس از فتح شهر، به مجدالدوله- حاکم تسلیم‌شده آل‌بویه ـ که اتفاقا به کتاب و مطالعه علاقه‌مند بود، گفت: هیچ شاهنامه و تاریخ طبری خوانده‌ای، که یکی تاریخ ایرانیان است و دیگری تاریخ همه مسلمانان؟ چون مجدالدوله پاسخ مثبت داد، محمود با طعنه گفت: اما وضع تو به خوانندگان آن کتاب‌ها شبیه نیست، زیرا نباید تسلیم کسی می‌شدی که از تو نیرومند‌تر است. در سال ۴۲۰ هجری قمری حکیم ابوالقاسم فردوسی لب از سرایش شاهنامه بسته بود و اکنون معلوم نیست که منظور سلطان محمود و مجدالدوله از «شاهنامه»، اثر سترگ فردوسی بود یا «شاهنامه»‌ای دیگر؟ زیرا می‌دانیم که مقارن آغاز سرایش شاهنامه فردوسی، شماری از ایرانیان فرهنگ‌دوست بر آن شدند تا تاریخ ملی ایران را گرد آورند و از اتلاف آن جلوگیری کنند، اما از آن‌همه کوشش اینک جز آثاری پراکنده در دست نیست. به‌هرحال، این گفت‌وگوی بسیار مهم نشان می‌دهد که سلطان محمود و مجدالدوله دیلمی، با وجود جنگ و خصومت، هر دو با کتابی به نام «شاهنامه» آشنایی داشته و آن را خوانده بودند و حتی از این هم فراتر: سلطان محمود می‌دانست که آثاری مانند «شاهنامه»، به‌ویژه برای حاکمان و کارگزاران تا چه حد عبرت‌برانگیز و عبرت‌آموز است. بنابراین، بی‌مهری او به فردوسی، گذشته از اغراق‌ها و افسانه‌ها، نباید به ناخشنودی از سرایش حماسه‌ای مانند شاهنامه مربوط باشد، یا از دشمنی او با زبان فارسی سرچشمه بگیرد؛ به‌ویژه که در دربار او شاعران و مدیحه‌سرایان بسیاری از قبیل فرخی‌سیستانی و منوچهری دامغانی از صله‌های‌گران سلطان برخوردار می‌شدند. پس سرچشمه موضوع را باید در جای دیگر جست‌وجو کرد.
می‌دانیم که سلطان محمود مشروعیت خود را از خلافت عباسیان در بغداد کسب می‌کرد و یکی از مهم‌ترین جنبه‌های خدمتگزاری به او، تعقیب و مبارزه با هر مخالف فکری و غیرفکری خلافت بود و از همه مهم‌تر گروه‌های شیعی‌مذهب، که ظاهرا‌ همه آنها را «قرمطی» می‌خواند تا کار سرکوب ایشان آسان شود. به قول خودش: از بهر خدمت عباسیان انگشت در جهان کرده بود و «قرمطی» می‌جست. قرمطی‌ها فقط اسماعیلی مذهبان نبودند و گاه شامل هر شیعی‌مذهب دیگر هم می‌شدند، که به‌طور طبیعی با خلافت و عمال خلافت سر ناسازگاری داشتند. در فتح همین ری هم گفته‌اند که محمود شماری از قرمطیان را از دم تیغ گذرانید و اجسادشان را به ‌دار کشید و کتاب‌هایشان را سوزاند. در اواخر عمر فردوسی، خراسان دستخوش تا