پاورپوینت کامل زبان دوم چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زبان دوم چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زبان دوم چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زبان دوم چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل زبان دوم چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint زبانی که به شکل مدرسی آموخته می‌شود؟ زبانی که محصول اقتضائاتی همچون مهاجرت است؟ زبانی که از توفیقات اجباری استعمار است؟ زبانی که نامگذاری را آگاهانه می‌کند؟ یا زبانی که رمزی (آرگو) است؟ مرزهای آن با زبان اول کجاست؟ زبان دوم پیش از هر تعریفی دومین زبان است. و محصول زمانی که یک‌بار پیش از آن به زبان وارد شده‌ایم. زبانی که پس از به دنیا آمدن وارد آن می‌شویم همان زبان اول (L1) یا زبان مادری است.

۱ پاورپوینت کامل زبان دوم چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint زبانی که به شکل مدرسی آموخته می‌شود؟ زبانی که محصول اقتضائاتی همچون مهاجرت است؟ زبانی که از توفیقات اجباری استعمار است؟ زبانی که نامگذاری را آگاهانه می‌کند؟ یا زبانی که رمزی (آرگو) است؟ مرزهای آن با زبان اول کجاست؟ زبان دوم پیش از هر تعریفی دومین زبان است. و محصول زمانی که یک‌بار پیش از آن به زبان وارد شده‌ایم. زبانی که پس از به دنیا آمدن وارد آن می‌شویم همان زبان اول (

L1

) یا زبان مادری است. در ورود به زبان دوم نیز همان اقتضائات و اجباراتی وجود دارد که احتیاج به زبان اول باعث آن بود. اما «نامیدن»، این خصیصه رازآمیز تاریخی زبان میان اینهمانی کاربری زبان اول و دوم تفاوتی ایجاد می‌کند. مهم نیست زبان دوم محصول کدام یک از علل فوق باشد، در هر صورت آن را نه به میانجی نیاز به نامیدن و نیز نه به واسطه اشیا و طبیعت می‌آموزیم. این زبان را به لطف زبان اول می‌آموزیم. معادل‌های زبان دوم نه در ارجاع به اشیا بلکه در ارجاع به دال‌های زبان اول فراگرفته می‌شود. می‌توان نتیجه گرفت که در این مورد آنچه مسلم است شباهت بنیادینی است که میان زبان دوم و یکی از مهم‌ترین علل نفی شعر (و تبعید شاعران) از سوی افلاطون وجود دارد. شعر نسبت به زبانی که خود بازنمودی از ایده اعلی است، در جایگاه ثانوی قرار دارد، بنا بر تعریف فوق زبان دوم نیز دارای چنین خصیصه‌ای است. این هر دو (شعر و زبان دوم) بازنمودشان نه در تناسب با ایده یا واقعیت عینی بلکه صرفا و قهرا در نسبت با سطح نخستین دلالت، یعنی همان زبان مادری اعتبار می‌یابند. به این معنی، صرف دوم نامیدن یک زبان ذیل سلسله مراتب زمانی آموزش قرار نمی‌گیرد، بلکه همچون عبارت یا قطعه‌ای که آن را شعر می‌نامیم، پیش‌فرض گرفتن این نکته است که زبان اول از جایگاه حقیقی‌تری نسبت به آنچه به آن اشاره دارد یا از آن تقلید می‌کند، برخوردار است. شباهت میان این دو در سطح دیگری نیز قابل ردیابی است. نه شعر و نه زبان دوم محصول نیاز به نامگذاری نیستند، چراکه زبان مادری پیشاپیش این وظیفه را تکفل کرده است. زبان دوم از آنجا که مکانیسم معرفت به سوژه معرفت ورزنده است، بیش از آن، با نام‌گذارنده‌ها سر و کار دارد. گفتیم که غالبا زبان دوم به میانجی زبان مادری پرورده می‌شود، اما آیا امکان پروردن این ایده وجود دارد که این زبان بدون میانجی زبان اول به حقیقت اشیا یا ایده مورد نظر افلاطون نزدیک‌تر باشد؟ امکان حذف واسطه تا چه میزان مقدور خواهد بود؟

به روایت کتب مقدس ادیان توحیدی، زبان الهی؛ زبانی است که خلق می‌کند نه بازنمایی. این زبان خاستگاه حقیقی همه نام‌هاست. در دستگاه کتب مقدس، به شکل عینی و صوری نیز نخستین اتفاق در جهان به صدا درآمدن همین زبان بود. یعنی به معنای واقعی نیز در ابتدا کلمه بود، آن هم بدون اینکه متضمن هیچ دور معنایی یا تسلسل هرمنوتیکی باشد. کلمه‌ای نظیر «باش»، «بشو» یا «کُن» که خداوند خطاب به نور گفت. حقیقت نور در خود این واژه‌ها مستور بود. و تا زمانی که نور یا هر چیز دیگری در حال شدن است، ضرورت وجود آونگ این صدا منطقی به نظر می‌رسد. آرخه‌ای که صرفا امر به هست‌شدن نمی‌کند، بلکه در لحظه لحظه هست بودن در کنار هستنده حضور دارد. داستان انبیاء در کتب ادیان توحیدی، سرگذشت همین زبان است. انبیا کسانی‌اند که مستقیما با این نام و زبان پیوند خورده‌اند. اگرچه این پیوند برای ایشان پیامدهای اسفباری نیز به همراه داشت که غالبا با تهدید، اخراج، تبعید و حتی قتل نبی مصادف می‌شد. انبیاء کسانی بودند که کنششان نیز به‌واسطه این زبان محقق شده و معجزه خوانده می‌شد. بیرون‌کشیدن ناقه شتر از کوه، دعا برای نزول باران و غذا از آسمان یا زنده‌کردن مرده. تهدید و اخراج و قتل نبی چیزی نبود جز ایستادگی در برابر قدرت رخدادی که می‌خواست بازنمایی زبان را از آن ساقط کند. زبان دوم رسالتی شبیه به این دارد. این زبان در جغرافیای دیگری شاید زبان نخستین محسوب شود، ولی خارج از آن دیگر بازنمایی نمی‌کند، بلکه کاری می‌کند از جنس «آفریدن»، از این‌رو مدخلی است که می‌توان نفس رویدادگی زبان را از خلال آن تجربه کرد. در زمانه ما شعار «ترجمه بس است» یا «هجوم فرهنگی از راه هجوم زبان‌های بیگانه» بیشتر شبیه موضع‌گیری مردم در عصر‌های گذشته است. اما این به آن معنا نیست که رویای ضدانقلاب و فاشیسم، حذف زبان دوم است، بلکه آنها این زبان را تنها «در کنار» می‌خواهند و نه برکنار، به‌مثابه یک پارادایم اسطوره‌ای که اگر قرار باشد به صحنه بیاید، زبان اول نمی‌تواند بر هیچ زمین سفتی پا گذارد.

۲ در تابلوی مشهوری از «میکل آنجلو کاراواجو» می‌توان ظهور همبستگی زبان‌ها را در تناقض ظاهری‌شان و در مقابل زبان ناب به شکل تمثیلی مشاهده کرد. علاقه بی‌حدوحصر کاراواجو، در زدودن تمام حواشی و پس‌زدن روایت‌های علی و معلولی تا سرحد رسیدن به نقطه اوج یک اتفاق، خصیصه بسیاری از آثار اوست. دس