پاورپوینت کامل نحوه ابتناى فقه سیاسى بر حکمت‌ متعالیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نحوه ابتناى فقه سیاسى بر حکمت‌ متعالیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نحوه ابتناى فقه سیاسى بر حکمت‌ متعالیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نحوه ابتناى فقه سیاسى بر حکمت‌ متعالیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

حکمت‌ متعالیه فهمى را ایجاد مى کند که اگر شما آن‏را کنار بگذارید، فقیه‌ سیاسى از بخشى از یک فهم عمیق و ژرف محروم مى ‏شود و نمى‏ تواند استنباط فقه‌ سیاسى دقیقى داشته باشد.

در پاسخ به این سؤال که نحوه ابتناى فقه‌ سیاسى بر فلسفه‌ اسلامى یا حکمت‌ متعالیه چگونه است؟ باید گفت این بحث، یک بحث پیچیده و ذو‌اضلاعى است و جاى کار فراوانى دارد، اما با بررسى اجمالى یک کار اجتهادى ملاصدرا در زمینه‌ فقهى، تا حدودى ابعادى از این ابتنا به‌دست می‌آید که باید تکمیل و بازسازى شود. در حقیقت، سؤال این است که آیا حکمت‌ متعالیه اجتهاد را کنار مى‏ گذارد یا اینکه حکمت‌ متعالیه اجتهاد رایج و مصطلح را تکمیل مى ‏کند؟

حکمت‌ متعالیه فهمى را ایجاد مى کند که اگر شما آن‏را کنار بگذارید، فقیه‌ سیاسى از بخشى از یک فهم عمیق و ژرف محروم مى ‏شود و نمى‏ تواند استنباط فقه‌ سیاسى دقیقى داشته باشد.

در پاسخ به این سؤال که نحوه ابتناى فقه‌ سیاسى بر فلسفه‌ اسلامى یا حکمت‌ متعالیه چگونه است؟ باید گفت این بحث، یک بحث پیچیده و ذو‌اضلاعى است و جاى کار فراوانى دارد، اما با بررسى اجمالى یک کار اجتهادى ملاصدرا در زمینه‌ فقهى، تا حدودى ابعادى از این ابتنا به‌دست می‌آید که باید تکمیل و بازسازى شود. در حقیقت، سؤال این است که آیا حکمت‌ متعالیه اجتهاد را کنار مى‏ گذارد یا اینکه حکمت‌ متعالیه اجتهاد رایج و مصطلح را تکمیل مى ‏کند؟

بر پایه‌ این نمونه از اجتهاد ایشان، به نظر مى‏ رسد ملاصدرا در فقه و در فقه‌ سیاسى به اجتهاد رایج پای بند است، البته افزون بر این نمونه دلایلِ دیگرى هم وجود دارد و خود ایشان هم در مواردى به آن تصریح دارد. به‌ هر‌ حال حکمت‌ متعالیه در تعالى فقه‌ سیاسى نقش‏هایى ایفا مى ‏کند. ابتدا من این نقش‏ها را مطرح و در

ادامه نمونه‏ اى از کار اجتهادى ایشان را بیان می‌کنم.

نقش‏هاى حکمت‌ متعالیه در برابر فقه‌سیاسى

حکمت‌ متعالیه نقش‏هاى زیر را در برابر فقه‌ سیاسى برعهده دارد:

۱. نقش بستر‌ساز. حکمت‌متعالیه براى فقه‌ سیاسى بسترهاى مناسب را ایجاد مى ‏کند. اگر حکمت‌ متعالیه این بستر را ایجاد نکند، فقه‌ سیاسى شکل نمى ‏گیرد و ارائه و استنباط احکام مجال نمى‏ یابد.

۲. نقش فهم‌بخشى. حکمت‌ متعالیه فهمى را ایجاد مى کند که اگر شما آن‏را کنار بگذارید، فقیه‌ سیاسى از بخشى از یک فهم عمیق و ژرف محروم مى ‏شود و نمى‏ تواند استنباط فقه‌ سیاسى دقیقى داشته باشد. در آن نمونه‏ اى که عرض مى‏ کنم موارد قابل اثباتى وجود دارد.

۳. نقش منظومه‏ بخشى. فقه‌ سیاسى مبتنى بر حکمت‌ متعالیه یک منظومه است، منظومه‏ اى که اجزا و اعضاى آن تکامل‏ بخش یکدیگرند و بریده، جدا و بیگانه از یکدیگر نیستند.

۴. نقش جهت‏ بخشى. جهت‏ بخشى به فقه‌ سیاسى، آخرین نقش حکمت‌ متعالیه در برابر فقه‌ سیاسى است. جهت‏ بخشى در واقع بخشى از منظومه است که به لحاظ اهمیتش جداگانه ذکر شد.

نمونه‏ اى از ابتناى فقه‌ سیاسى بر حکمت‌متعالیه

قرآن مى‏ فرماید: «هُوَالَّذِى خَلَقَ لَکُمْ ما فِى‏ الأرْضِ جَمیعاً». وقتى ملاصدرا به این آیه مى ‏رسد، بدون اینکه ساده از کنار آن عبور کند، این آیه را خاستگاه استنباط یک حکم مى ‏داند، حکمى که به نظر مى‏ رسد بخش اعظم آن به فقه‌ سیاسى برمى‏ گردد.

بحث فقهى

ایشان مى‏ گوید: «والآیه تقتضى إنّ الأصل إباحه الانتفاع بکلّ ما فى‏الأرض للإنسان». در اینجا بحث اباحه است که در اصول مطرح است و در فقه هم کاربرد دارد. واژه‏ ها در این بحث، روشن است. بعد توضیح مى ‏دهد: «إلاّ ما خرج بدلیل». بعد این دلیل را توضیح مى ‏دهد: «ولا یمنع تخصیص بعضها ببعض». اینکه گفتیم همه از

آنچه در زمین است «اباحه انتفاع» دارند، به‌ این‌معنا نیست که در مواردى تخصیص پیدا مى ‏کند.

«ولا تحریم بعضها على بعض»؛ اینکه گفتیم اباحه دارد، معنایش این نیست که در مواردى هم براى عده‏ اى تحریم وجود داشته باشد که نتوانند انتفاع ببرند. اگر کسى رفت مالک جایى شد، به آنجا کسى نمى ‏تواند بیاید و انتفاع ببرد؛ «لأنّه دلّت على أن الکلّ للکلّ». خیلى تعبیر جالبى است. این آیه دلالت مى ‏کند «أن الکلّ للکلّ». این در‌ واقع تعبیر دیگرى از «الأصل إباحه الانتفاع بکلّ ما فى ‏الأرض» است. ایشان ادامه مى ‏دهد: «لا أن کلّ واحد لکلّ واحد». خوب این یک استفاده فقهى است. «والآیه تقتضى». بحث انتفاع است، بحث توانایى است، بحث تخصیص است، بحث تحریم است، کاملاً پیداست که یک استنباط فقهى است.

ایشان آن بخش کیفیت تأثیرگذارى را با مطرح کردن آیه شروع مى‏ کند و قبل از اینکه دست به استنباط بزند یک بحث فلسفى را مطرح مى‏ کند.

بحث فلسفى

بحث فلسفى درباره «لکم» است و مرحوم ملاصدرا بر «لکم» تمرکز کرده و بحث فلسفى را با این پرسش مطرح مى ‏کند که آیا این «لکم» به‌ این‌ معناست که فعل خداوند معلل به غرضى هست یا معلل به غرضى نیست؟ طبعاً دو اصل داریم که در اثناى بحث، مورد اشاره ایشان هم قرار مى ‏گیرد. این دو اصل را ایشان مى ‏پذیرد. یک اصل این است که «أن اللّه‏ لا‌ یفعل فعلاً لأجل غرض». هیچ ‏گاه فعل خداوند نمى‏تواند غرضى بیرون از خودش داشته باشد