پاورپوینت کامل حذف یا اصلاح و بقا؟(پخش کتاب در ایران) ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حذف یا اصلاح و بقا؟(پخش کتاب در ایران) ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حذف یا اصلاح و بقا؟(پخش کتاب در ایران) ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حذف یا اصلاح و بقا؟(پخش کتاب در ایران) ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

روند کنونی نشر در جهان چند گرایش را نشان می دهد که از جمل آنها سرعت بیشتر، کاهش دادن هزینه ها، غلبه بر، یا به حداقل رسانیدن، مانع های جغرافیایی، حذف کردن هزینه های حمل و نقل و انبارداری، و نیز تا جای ممکن از میان برداشتن واسطه هاست. شماری از ناشران، که عد آنها رو به افزایش است، در سای فنّ آوری های جدید و امکاناتی که دستاوردهای الکترونیکی و شبکه های ارتباطی در اختیار گذاشته اند، می کوشند با خریداران و مخاطبانِ کتاب ارتباط بی واسطه داشته باشند. فروش مستقیم، چه فروش کتاب های الکترونیکی(ئی بوک ها) و چه فروش کتاب های کاغذی(پی بوک ها) از دو ده پیش آغاز شده است و آمارها نشان می دهد که منحنی فروش مستقیم با شیب صعودی ملایمی در حرکت است.

روند کنونی نشر در جهان چند گرایش را نشان می دهد که از جمل آنها سرعت بیشتر، کاهش دادن هزینه ها، غلبه بر، یا به حداقل رسانیدن، مانع های جغرافیایی، حذف کردن هزینه های حمل و نقل و انبارداری، و نیز تا جای ممکن از میان برداشتن واسطه هاست. شماری از ناشران، که عد آنها رو به افزایش است، در سای فنّ آوری های جدید و امکاناتی که دستاوردهای الکترونیکی و شبکه های ارتباطی در اختیار گذاشته اند، می کوشند با خریداران و مخاطبانِ کتاب ارتباط بی واسطه داشته باشند. فروش مستقیم، چه فروش کتاب های الکترونیکی(ئی بوک ها) و چه فروش کتاب های کاغذی(پی بوک ها) از دو ده پیش آغاز شده است و آمارها نشان می دهد که منحنی فروش مستقیم با شیب صعودی ملایمی در حرکت است. در کشورهایی که نشر توسعه یافته دارند، این شیب تندتر است. از سوی دیگر، پدید خود° ناشری، که آن هم از دو ده پیش عملاً به میدان آمد، به شماری از نویسندگان امکان داد که به یاری انواع نرم افزارهای ویرایش و نشر، کتاب هایشان را خود آماده سازی کنند و از راه های مختلف، از جمله شبکه های الکترونیکی، به خریداران آثارشان بفروشند، یا در اختیار مخاطبانشان قرار دهند. به این ترتیب این دسته از نویسندگان نه تنها پخش گران( توزیع کنندگان) و کتابفروشان را از زنجیر نشر حذف کردند، بلکه ناشران را هم از سر راه کنار زدند. آمارها نشان می دهد که در آمریکا، کشور غولناشران و مرکز بزرگ ترین نشر جهان، خود°ناشری و به دست نویسندگان خود°ناشر به حدود ۱۲ در صد رقم کلی نشر رسیده است. کسی که اندکی سرش در حساب و کتاب باشد، به خوبی درک می کند که حذف ۱۲ درصد از مبلغ در گردش در صنعت نشر کشوری که بزرگ ترین صنعت نشر جهان را در اختیار دارد، چه رقم عظیمی و به چه معناست.

نشر توسعه یافته در دیگر کشورها همین روند را دنبال می کند. به ویژه هرچه بر امکانات نشر الکترونیکی افزوده، یا از فنّ آوری های الکترونیکی در نشر کاغذی استفاده شود، حلقه های واسط میان تولید تا مصرف، بیشتر و بیشتر حذف می شوند. نخستین حلقه های آماج حذف پخش گران، کتابفروشان و مرحله های حمل و نقل، انبارداری، تبلیغ سنتی و سایر حق العمل کاری هاست. این سیر خزند حذف، همپای سرایت روند نشر الکترونیکی، دیر یا زود سراغ همکشورها خواهد رفت و سراغ پخش و فروش ما هم خواهد آمد. اما پرسش این است که آیا حذف شدن پخش گری به سود نشر ماست یا به زیان آن؟ آیا ناخرسندی از وضعیت پخش کتاب در ایران، موجب نخواهد شد که روند حذف شدن، یا به حداقل رسانیدن نقش آن در نشر، شتاب بگیرد؟ آیا اگر این روند شتاب گرفت، به سود نشر، کتاب خوانی، و در مجموع به سود فرهنگ ماست؟

جا دارد در بار این موضوع، و پیش از آنکه بحران دیگری از راه برسد و نشر بحران زد ما را با دشواری دیگری دست به گریبان کند، چاره ای اندیشیده شود و هم کسانی که در این ماجرا ذی نفع اند، یا ممکن است از آن زیان ببینند، به ویژه ناشران، پخش گران و کتابفروشان، در انتخاب راهبرد مشترکی هم اندیشی کنند. این راهبرد مشترک از راهبردهای فرهنگی و اساسی کشور است؛ گو اینکه هم مسئولان آموزشی و پژوهشی هم در انتخاب چنین راهبردی به درجات مختلف مسئولیت دارند. آیا وزارت آموزش و پرورش در مقام ناشر کتاب های درسی، ناشران کتاب های کمک درسی و کنکوری، دانشگاه پیام نور و انتشارات سمت بزرگ ترین ناشران منابع درسی دانشگاهی، که در مجموع بزرگ ترین ناشران کشور به شمار می آیند و با انتشار آثار آموزشی و منابع درسی، بیشترین جمعیت مخاطبان کتاب را در سراسر کشور به خود اختصاص داده اند، و به رغم آنکه بعضی از آنها از حمایت های دولتی هم برخوردار باشند، می توانند از بحران هایی که سراغ نشر می آید، برکنار بمانند؟

بحران به کنار، رهاوردهای جدیدی که به عرص نشر راه یافته است، می تواند در اختیار هر ناشری، به ویژه ناشران بزرگ قرار بگیرد. از جمله همان رهاوردهایی که سرعت را بالا می برد، هزینه ها را کاهش می دهد، بر دقت می افزاید، فعالیت ها را همزمان می کند و در نهایت کمیت و کیفیت آموزش را ارتقا می بخشد. بزرگ ترین ناشران، و نیز ناشرانی که پشتوانه های مالی قابل اتکا دارند، اگر به تحولی در ساختارهای نشر خود دست بزنند و فنّ آوری های جدید نشر را به خدمت بگیرند، تغییری که به بار می آید در وهل نخست بر نشر آموزشی و منابع درسی کشور تاثیر می گذارد، و در گام دوم بر نشر سایرمنابع هم اثر می گذارد. در واقع تحول در نشر منابع آموزشی، که بازار مصرف مطمئن دارد، می تواند به سان اهرمی نقط اتکای نشر منابع دیگر را تغییر دهد. به چند نکته در این خصوص اشاره می کنم.

چاپ همزمان[۱] این امکان را فراهم ساخته است که بتوان اثری را در یک زمان در بی شمار نقطه چاپ کرد. روزنامه هایی که از چاپ همزمان استفاده می کنند، حلق حمل و نقل را از چرخ خود حذف کرده اند و بار هزین سنگین آن را هم از دوش خود برداشته اند. چاپ همزمان لزوماً به چاپخانه های بزرگ و مجهز نیاز ندارد. به کمک انواع دستگاه های کوچک و کوچک تر چاپ گر هم می توان چاپ همزمان کرد.

نشر در خواستی( پی اُ دی)[۲]، که به آن نشر بر پای تقاضا، نشر بر اساس نیاز، نشر به قدر احتیاج، تکثیر به انداز لازم، چاپ بر مبنای درخواست هم گفته اند. ناشری که اثری را انباشت الکترونیکی می کند، هر زمان که بخواهد می تواند به تعدادی که لازم است و تقاضای اعلام شده دارد، نسخه تکثیر کند. بنابراین، ناشرانی که محل مصرف آثارشان بسیار و پراکنده است، به ویژه در کشورهایی که پراکندگی جغرافیایی شدید است، یا کوهستانی و صعب العبور بودن مناطق به منزل مانع بزرگی بر سر راه حمل و نقل است، مانند کشورهای نپال، تبت، پرو، یا مناطق کوهستانی کشور خودمان در یک سوم خاک کشور، می توانند از دستاورد نشر درخواستی بهره ببرند. هر نقط مصرفی می تواند در کوتاه ترین زمان، مطابق با نیازهای خود اثر تکثیر کند. ایجاد کارگاه های کوچکی با حداقل تجهیزات در نقاط مختلف ـ در واقع هر تعداد نقطه ـ فرایند نشر را در سراسر سرزمینی که زیر پوشش نشر قرار دارد، سرعت و سهولت می بخشد.

نشر رو میزی( دی تی پی)[۳]، اصطلاحی که این برابر فارسی آن گرچه چندان مناسب نیست، به فرایندی گفته می شود که بر اثر پیشرفت های الکترونیکی، یک موسس انتشاراتی و یک چاپخانه را به تجهیزات مختصری فروکاسته و آنها را روی یک میز کار جای داده است. اکنون هرکسی با چند دستگاه و چند نرم افزار می تواند ناشر و چاپگر باشد. در سال های اخیر بسیاری از جوامعی که دشواری های جغرافیایی مانع سر راه آموزش، پژوهش و انتشارات آنها بود، از نشر رو میزی استفاده کرده اند.

جز اینها، راه ها و رسانه های دیگری هم هست که از آنها برای انباشت، انتقال و تکثیر استفاده، و همچنان بر شمار آنها افزوده می شود. هم کسانی که به رایانه و شبک اینترنت دسترسی داشته باشند، بالقوه می توانند از هم راه های موجود برای انتقال، انباشت و تکثیر متن استفاده کنند. مانع ها و مشکلاتِ بر سر این راه، فنّی نیست، بلکه از نوع دیگر، مثلاً از سنخ دشواری های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و از این دست است. هر جامعه ای می تواند با توسع زیرساخت های الکترونیکی و گسترش فرهنگ کاربرد آنها بر این مانع ها غلبه کند. بنابراین، راهی که فنّ آوری ها پیش روی گشوده، به سمت هدفی در حرکت است که تا جای ممکن حلقه های حذف پذیر را از زنجیره اش کنار می گذارد. اما این روند به زیان ناشران بزرگ، ناشران ثروت مند، ناشران برخوردار از مخاطبان بسیار و گسترده نیست، به زیان ناشران متوسط، کوچک و کم سرمایه ای است که بقای آنها به بازگشت سریع یا کوتاه مدت سرمایه های اندکشان وابسته است. این دسته از ناشران هستند که به پخش گران نیاز دارند، و در عین حال، همین دسته هستند که از ناکارآمدی سامانه ها و شیوه های پخش آسیب دیده اند و همچنان آسیب می بینند.

از قضا نشر متوسط و کوچک از تاثیرگذارترین شاخه های نشر در زمین فکری است. اندیشه ها، نواندیشی ها، دگراندیشی ها، جنبش های ادبی و هنری، سلیقه های نو، نگاه های تازه بیشتر از راه نشرهای کوچک و متوسط به جامعه معرفی می شوند. به همین سبب در کشورهایی که سانسور کتاب حاکم است، این دسته از ناشران بیش از بقیه زیر تیغ سانسور قرار می گیرند. در تاریخ نشر خودمان هم بیشترین تنش میان ناشران و پخش گران، مربوط به همین دسته از ناشران بوده و هست. این تنش را از زمانی که بازتاب مکتوب داشته است، می توان پی گرفت. از شهریور ۱۳۲۰، بیش از ۷۰ سال پیش، پس از سقوط نظام دیکتاتوری و وزش نسیم آزادی در عرص مطبوعات و کتاب، ناخرسندی از پخش را در میان شماری از نویسندگان و ناشران می توان دید. این شمار از ده ۱۳۲۰ش به بعد مدام افزایش یافته و در بحران مالی ـ اقتصادی سال های اخیر به اوج شدت خود رسیده است. اما نکته ای که این زمان باید به آن توجه داشت این است که بحران کنونی نشر با وضعیتی همزمان شده که بیش از آنکه برای نشر چالش برانگیز باشد، پخش گری و کتابفروشی را به چالش می خواند. همان گونه که اشاره شد، راه هایی برای حذف شدن حلقه های واسط در نشر یافته و به کار گرفته شده است، اما در این بحران اگر پخش گری نتواند خود را با موقعیت دستخوش تحول سازگاری دهد، چه سرنوشتی در انتظار آن است؟

پخشگری کتاب، فقط اقتصاد، بازرگانی، فن آوری، تجربه های عملی و مدیریت پخش نیست، بلکه دانش فنّی، فرهنگ ، نگرش، تحلیل و آینده نگری، شناخت موقعیت ها و مقتضیات، آگاهی های اجتماعی و بسیاری چیزهای دیگری هم هست. شما خوانندگان آیا تا کنون مطلبی از سوی خود پخش گران دیده اید که تحولات در حرفه و آیند کاری آنها را بررسی کرده باشد؟ آیا دانش فنی و فرهنگ در میان این حلقه از زنجیر نشر، همپای دیگر شرایط لازم کار آنهاست؟ آیا حتی گزارش ساده ای که فقط نشان دهد خود پخش گران بیش از شما و من دغدغ سرنوشت آتی حرفه شان را داشته باشند، تا کنون به نظر شما رسیده است؟ چرا پخش گران از متخصصان و پژوهش گران نخواسته اند در این زمینه ها مطالعه ای اساسی به عمل آورند و نتیجه را به آگاهی خود آنها، همکارانشان در سلسله حلقه های نشر و جامعه برسانند؟ گروهی که نخواهد منقرض شود، آیا با آیند شغلی خود این گونه رفتار می کند؟

از زبان بسیاری، به ویژه آزردگان از پخش می شنویم که پخش گری کتاب در ایران در دست « شبک مافیایی» است. همان طور که می بینید، این نسبت را داخل گیومه «» گذاشته ام، یعنی فقط دارم نقل قول می کنم، اما نظر بنده این نیست. تا جایی که دیده ام، هوش شیطانی، زیرکی های عملی، سرعت عمل در تشخیص و تصمیم گیری و واکنش، همبستگی و وفاداری شدید از ویژگی های شبکه های مافیایی است. به یاری اینهاست که این گونه شبکه ها می توانند با نیروهای مجهز و اطلاعات گسترد پلیس هماوردی کنند. اگر بر شبک پخش کتاب، که به نظر عده ای به «شبک مافیایی» شباهت دارد، حتی بهره ای از آن هوش و موقعیت سنجی حاکم بود، در این بن بست دردناک رو به انقراض گرفتار نمی شد. آیا بارقه ای از هوش مافیایی در این بن بست بی آیند پخش دیده می شود؟ آیا پخش گران می دانند با چالش های اکنون و آینده چه کنند؟ نکند آنها می پندارند دانای کل و عقل کامل اند و نیازی نمی بینند که کسی بیرون از حرف آنها به این گونه مسائل بپردازد؟

اما پخش کتاب دیگر دنیای دربسته ای نیست که کسی بیرون از صنف پخش نتواند به آن راه بیابد. هیچ حرفه ای در این روزگار نمی تواند درهای خود را به روی دیگران ببندد. به فرض هم که ببندد، نمی تواند راه را بر گزینه های جایگزین ببندد. پخش گری اگر راه را بر پژوهش های راه یاب و راه گشا، بر بررسی های دقیق وضعیت موجود به قصد یافتن گره کارها نگشاید و خود را موضوع مطالعات ضروری این زمان قرار ندهد، لاجرم انقراض را پذیرفته است، یا آن قدر باید کوچک و چابک می شود که ادار آن به دست گروه های دیگری جز گروه کنونی بیافتد. اگر روند نشر در ایران از بحرانی که چند سال گذشته گریبانش را گرفت رها شود، اگر قید و بندهایی که نابخردانه به پای آن بستند یکی یکی باز شود، اما پخشگری به خود نیاید و دانش فنی و فرهنگ لازم را بر کار خود حاکم نگرداند، در صندلی متهم ردیف اول نشانده خواهد شد و هم گناه اقتصاد بیمار و ناتوان کتاب و نشر کما کان متوجه آن خواهد شد. به این واقعیت بارها آزموده شده در جاهای مختلف هم توجه داشته باشیم که جامعه های نا آگاه به و ناآشنا با مسائل، در داوری ها بی رحم ترین و بی گذشت ترین اند.

مانع های عمده ای را که معمولاً بر سر راه پخش بر می شمارند، در سه دست اصلی جای می گیرند:۱) مشکلات پیشا پخش(مربوط به ناشران)؛ ۲) مشکلات حین پخش و خود پخش(مربوط به خود پخش گران)؛ ۳) مشکلات پسا پخش(مربوط به مراحل فروش، کتابفروشی ها و پرداخت ها وبرگشتی ها و مسائل مالی و حقوقی آنها)؛ البته مشکلات ریز دیگری هم در پخش هست که فعلاً از آنهاصرف نظر می شود تا توجه به اصلی ترین نکات بحث باشد.

آثاری که ناشران به شبکه های پخش تحویل می دهند، همیشه بی نقص نیست و ممکن است یکی یا