پاورپوینت کامل خلوت گزیده را به‌تماشا چه حاجت است ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خلوت گزیده را به‌تماشا چه حاجت است ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خلوت گزیده را به‌تماشا چه حاجت است ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خلوت گزیده را به‌تماشا چه حاجت است ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

هنر، تمثیلی از جاودانه‌سازی است و آنگاه که روح خسته ما درنگی تأمل می‌کند در چیستی و هستی شیئی زیبا، به آرامش دست می‌یابد، اگر چه این درمان و چاره درد آدمی نیست، اما مکاشفه ابدیت است. زیبایی و میل به زیبایی هدف و موضوع امید است که دارای ذاتی غیر عقلانی است. هر چیزی پس از سیر چرخه زمانی مقدرش به ابدیت رجوع می‌کند، به زبان دیگر، دیروز و امروز و فردا پیوستگی داشته و یکسان است.

هنر، تمثیلی از جاودانه‌سازی است و آنگاه که روح خسته ما درنگی تأمل می‌کند در چیستی و هستی شیئی زیبا، به آرامش دست می‌یابد، اگر چه این درمان و چاره درد آدمی نیست، اما مکاشفه ابدیت است. زیبایی و میل به زیبایی هدف و موضوع امید است که دارای ذاتی غیر عقلانی است. هر چیزی پس از سیر چرخه زمانی مقدرش به ابدیت رجوع می‌کند، به زبان دیگر، دیروز و امروز و فردا پیوستگی داشته و یکسان است. اگرچه لباس ظاهر انسانیت فانی است اما باطن، روز به‌روز تازه می‌گردد. امید ثمره رنج است و عشق آکنده از رنج است و چون عشق همان رحم و شفقت است زیبایی را ناشی می‌شود و خود تسلای موقتی است که شفقت طالب آن است. درد و رنج نوعی بیچارگی است که به یافتن کنه و هسته وجودیمان می‌انجامد و به وقت مرگ به کانون این جان به عاریت گرفته شده می‌رسیم که همانا خداست که روحمان را با نسیم عشقش آمیخته و آموخته بوده است. روحانی ساختن جهان اطراف یا همان آگاهی بخشیدن به ذره‌ذره وجود با اعطای روح خود به انسان‌ها و اشیا آغاز می‌شود و روح هرچه بیشتر بخشیده شود، وسعت بیشتری می‌یابد. این کار زمانی اتفاق می‌افتد که ارواح به وحدت و یگانگی رسیده باشند. شخص اراده است و اراده هماره با نسبت به آینده تفسیر می‌شود. آنکه مؤمن است ایمان به چیزی دارد که در آینده محقق می‌شود و امیدش به آینده است. ایمان است که ما را زنده نگه می‌دارد. در واقع اگر چه حیات بر عقل متکی است اما منشأ و قوت آن در چیزی ماوراء طبیعی و معجزه آساست. کارکرد ایمان، آفریدن است، ایمان به خدا یعنی آفریدن خدا و چون خداوند ایمان خود را در دل ما می‌اندازد پس اوست که دائم خود را در ما می‌آفریند. عاشق مؤمن با مرگ به وصال معشوق می‌رسد اما تلخ‌ لحظه‌ای است، چه در می‌یابد که ابدیت ادامه دارد و هنوز منزل‌های سیر و سلوک پیش روست تا روح همیشه بالنده و پویا باشد و این رقص و چرخش مؤمنانه و عاشقانه را پایانی نیست.

هرچه پیوندهای انسان و محیط بیشتر و پیچیده‌تر باشند شناخت ژرف‌تر است و الزاماً دگرگونی‌های عملی ژرف‌تری پدید می‌آورد. در این صورت شخصیت هر کسی در همان حال که از عامل‌هایی جبراً مانند واقعیت‌های محیط می‌تواند به صورت نیرویی مادی در تنظیم رفتار انسانی مداخله کند. اصولاً مهم‌ترین و اساسی‌ترین کارکرد شناخت، پیش‌بینی است. انسان در پرتو آنچه بر او گذشته است درباره آنچه در پیش دارد به حدس می‌پردازد، در واقع همچنان که به تحریک نمودهای اکنون رفتار می‌کند به پیشباز نمودهای آینده هم می‌شتابد و این‌گونه است که چنین شخصی دوراندیش است و از آینده‌های گسترده‌تر الهام می‌یابد. بینش، شناخت ژرف است، بینشی که فیلسوف از راه شناخت فلسفی، دانشمند از راه شناخت علمی و هنرمند از راه شناخت هنری به آن دست می‌یابد. نتیجه این می‌شود که مهم‌ترین انگیزه‌های بینش وران از واقعیت آینده سرچشمه می‌گیرد. چنین انسانی محض آرمان هایی که به نظر او برتر از واقعیت اکنون است از واقعیت موجود روی برمی‌تابد و در راه تحقق آن آرمان‌ها از بسا لذت‌ها و سودهای موجود چشم می‌پوشد.

استاد محمدرضا لطفی پس از نزدیک به پنج دهه عرق ریزان هنری و عشق به هستی، بهار عاشقان را خزان زده کرد و به لقاء حضرت دوست شتافت. او فرزند زمانه خویشتن، صدای آگاه زمان بود. هر کس که در بهار دم افسونگر او نفس کشیده باشد تا قیامت نگرانش خواهد بود. در ابتدای دهه شصت، خیلی زود راه خود را با عقل پرسشگر جدا کرد و قافله چپ و راست را پشت سر گذاشت و بال در بال عشق شد و از وادی عقل پرگشود و خلوت گزید و کناره گرفت از هرچه عقل معاش اندیش است. عرصه موسیقی جدی ایران با چند دهه تأخیر نسبت به شعر عصر مشروطیت از تاریکخانه مجلس اعیان و اشراف به دانشگاه‌ها، خانه‌های کارگری و سطح جامعه آمد و با پرچمداری لطفی و جوانان عاشق همروزگارش زبان حال مردم شد. معاشرت و درک محضر استادانی همچون نورعلی‌خان برومند و عبدالله خان دوامی، تحقیق و بررسی موسیقی مقامی و نواحی ایران، حوصله و تحقیق در مبانی موسیقی غرب و روح عشق و امید و پشتکار از جمله عوامل موفقیت‌لطفی فقید در آشتی دادن نسل جوان با ردیف موسیقی دستگاهی هستند. تشکیل گروه‌های چاووش و شیدا و بازسازی آثار بزرگان باعث آشنایی مردم با نوعی موسیقی اندیشه‌ورز و جدی شد. اوج همصدایی و همگرای