پاورپوینت کامل شاهنامه و هویت ملی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاهنامه و هویت ملی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاهنامه و هویت ملی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاهنامه و هویت ملی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

آنگاه که یادداشتهای شاهنامه را می‌نوشتم و به چاپ می‌رسید، مصادف با فرمانروایی نخست‌وزیری بود که با زبان و فرهنگ غرب از کودکی الفت داشت، ولی با فرهنگ ایرانی کمتر آشنا بود. به شکوه ادب فارسی و ظرافت شاهنامه دلبستگی نداشت و شیفته صور ماشینی غرب بود.

آنگاه که یادداشتهای شاهنامه را می‌نوشتم و به چاپ می‌رسید، مصادف با فرمانروایی نخست‌وزیری بود که با زبان و فرهنگ غرب از کودکی الفت داشت، ولی با فرهنگ ایرانی کمتر آشنا بود. به شکوه ادب فارسی و ظرافت شاهنامه دلبستگی نداشت و شیفته صور ماشینی غرب بود. بعضی از دولتمردان غربزده آن روزگار، گهگاه کارهای نیم‌پخته دولت را در لفاف چاپلوسی و ظاهر آراسته به شاه و مردم می‌فروختند و اشکبوس‌وار تفاخر می‌کردند که با پیشرفتگان جهان همتراز شده‌اند. باری، نوشته طنزآلود نگارنده از خط قرمزها عبور کرد و به چاپ رسید. شاید معدودی از خوانندگان دریافتند اشکبوس مخاطب سخنم کیست. چند سالی بعد، درستی سخن استاد طوس آشکار شد. گردش روزگار و انقلاب مردم نشان داد که آن‌گونه تفاخرها، فرجام خوشی را در پی نمی‌آورد.

کُشانی هم اندر زمان جان بداد تو گفتی که او خود ز مادر نزاد جای شگفتی است که تا آن تاریخ، یعنی ۴۵۰ سال پس از اختراع چاپ، هیچ ‌یک از نویسندگان یا کارداران فرهنگ ایران «خلاصه شاهنامه» را در دسترس دانشجویان و جوانان نگذارده بود. دانشجوی جوان آن روزگار که طبعاً نمی‌توانست برگزیده‌های شاهنامه را تشخیص بدهد، در جزئیات داستانهای طولانی و اوراق شاهنامه سنگین و کمیاب چاپ سنگی گم می‌شد، و غالباً شوق و شور خود را از دست می‌داد. برگزیده فروغی کار شاهنامه خواندن را برای ما دانشجویان آن ایام کمی آسان‌ کرد و این کتاب بزرگ را بیشتر در دسترس همگان گذارد.

چند سال بعد در تابستان سال ۱۳۲۳، در آخرین سال جنگ جهانی دوم به آمریکا برای ادامه تحصیل روان شدم. با دشواریهای جنگ و رفت‌و‌آمد باربری و رنج سفر دوماهه که سی و هفت روز آن به روی دریا آمیخته به بیم بمباران هوایی و حمله زیردریایی‌ها گذشت، آن دو جلد خلاصه شاهنامه فردوسی و دیوان حافظ و چند کتاب دیگر را که توشه روان من در راه آن سفر دراز بود، هیچ‌گاه از خود دور ننهادم. شناسنامه و گذرنامه حقیقی تابعیت ایران من اینها بود، نه آن اوراق چاپی که مقامات رسمی کشورها به دست هر کس برای عبور و مرور می‌سپارند[…]

شاهنامه از چند جهت به تداوم تاریخی زبان پارسی و هویت ملی ایرانیان خدمت کرده است. از دید ادبی و هنری، اکلیل مرصع زبان و ادب پارسی است. شاعران بزرگ ما عروس سخن خود را به انواع زیورهای شاهنامه‌ای آراسته‌اند. از نظر هویت ملی فردوسی بعضی از داستانهای مربوط به ایران پیش از اسلام را زنده کرده و بانی تداوم فرهنگی قوم ایرانی شده است. هرچند در روزگار ما اکنون مهاجرت و تغییر تابعیت‌ها و زبانها در گرو مسائل اقتصادی و سیاسی جهان روز است، ولی با این وصف توده مردم کشورها، همچنان به ناچار بر یک ناحیه پابرجای می‌مانند و با شور و شوق فرهنگ قومی خود را پاسداری می‌کنند؛ چنان که بعد از انقلاب اسلامی و هجرتها، بیش از ۹۵ درصد جمعیت ایران همچنان در درون مرز به سر می‌برند.

از سوی دیگر گروهی از ایرانیان تحصیل‌کرده افراط‌گرای، عقب ‌ماندن اقتصادی و مادی چندصد سال ما را از تمدن غربی، دنباله تأثیر حمله چهارده قرن پیش عربها و تسلط افکار اسلامی می‌انگارند. بعضی می‌پندارند اگر قوم ایرانی مسلمان نشده بود، امروز در دانش و فناوری با کشورهای پیشتاز همعنان می‌بود! این‌گونه داوریهای ابتدایی در مسائل پیچیده چندبُعدی اجتماعی بسیار نارساست. فراموش نباید کرد که در دوران ایران اسلامی، ما همچنان در درازای چند قرن از پیشروان علم و فناوری و ادب و هنر در جهان بوده‌ایم و آنگاه در چهارصد سال گذشته عوامل بسیاری موجب افت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی ما شد.

به هر روی ملتی با فرهنگی چنین آبداده و والا نمی‌باید یک شکست رزمی در چهارده قرن پیش را بر اثر احساسات جوشان خام، سد راه پیشرفت خود بینگارد […] بزرگانی مانند فردوسی و خیام و سعدی و مولانا و حافظ، پرورده همین فرهنگ اسلامی ـ ایرانی بوده‌اند. بسیاری از بزرگان هنر مانند نامبردگان بالا از چارچوب فرهنگ ملی فراتر پریده و با ارشاد از همان معارف، در آسمان عشق و عرفان جهان جلوه‌گری کرده‌اند. در میدان وسیع بحثهای دینی ـ اجتماعی که کارشناسان کتابها نوشته‌اند، نگارنده اگر بخواهد در این وادی به عقیده عاطفی خود، به دور از هرگونه بحث علمی و استدلالی اشاره کند، از این‌گونه جملات مبهم، ناگزیر کمک می‌طلبد: زبان‌فارسی فردوسی و سعدی و حافظ را در حد اعتدال دوست می‌دارم و آن ‌را بر سبک فارسی معرّب یا فارسی سره که با تکلف پرداخت