پاورپوینت کامل فروید به مثابه فیلسوف ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فروید به مثابه فیلسوف ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فروید به مثابه فیلسوف ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فروید به مثابه فیلسوف ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

زیگموند فروید، پیامبر روان، به ما آموخت که میتوان عصبانی بود و از خشم خود خبر نداشت. هم‌چنین میتوان فیلسوف بود و از آن خبر نداشت. و فروید همین طور بود: فیلسوف ناخودآگاهِ ناخودآگاه؛ فردی که به ندرت حرف مثبتی در مورد فلسفه میزد. به این غرغر او در سال ۱۹۳۳ توجه کنید:

برگردان زهیر باقری نوع پرست : زیگموند فروید، پیامبر روان، به ما آموخت که می

توان عصبانی بود و از خشم خود خبر نداشت. هم‌چنین می

توان فیلسوف بود و از آن خبر نداشت. و فروید همین طور بود: فیلسوف ناخودآگاهِ ناخودآگاه؛ فردی که به ندرت حرف مثبتی در مورد فلسفه می

زد. به این غرغر او در سال ۱۹۳۳ توجه کنید:

فلسفه در برابر علم نیست، طوری رفتار می

کند که گویی خودش یک علم است و تا حد زیادی از همان شیوه

ها استفاده می

کند؛ اما راهش از علم آنجا جدا می

شود که هنوز به این توهم که می

تواند تصویری کامل و منسجم از جهان ارائه داد چسبیده است. خطای روشی آن در این واقعیت است که ارزش معرفت

شناختی عملیات

های منطقی ما را بیش از حد بزرگ می

داند… اما فلسفه هیچ تاثیر مستقیمی روی اکثریت انسان

ها ندارد: تنها برای عده

ی کمی در طبقه

ی بالای روشنفکران جالب است، در حالی که بقیه آن را ورای فهمشان در نظر می

گیرند. (درسگفتارهای مقدماتی در مورد روانکاوی، درسگفتار ۳۵)

با این وجود، همان

طور که فیلیپ ریف در اثر کلاسیکش «فروید: ذهن اخلاق

گرا» مشاهده نموده است، پدر روانکاوی نه تنها اخلاق

گرا بود، بلکه اخلاق

گرایی محافظه

کار بود، هم در آداب و رسوم اخلاقی خود و هم در اعتقاد عمیقش به این که سرکوب و قوه خودداری برای تمدن ضروری هستند. فروید در علم خود، جلوه ای از زندگی خوب را تجویز می کند و از این رو با وجود نیشخند زدن

هایش به فلسفه، عضوی از رسته

ی سقراط محسوب می

شود.

یاسای سقراط این بود: «خودت را بشناس». گرچه ممکن است برای برخی از فیلسوفان عجیب باشد، اما خودشناسی نیازمند چیزی بیش از خودنگری فکری است. نیازمند آگاهی در مورد احساسات خودتان است. در تجربه شخصی من، به طور کلی، فیلسوفان از جلمه افرادی نیستند که از نظر عاطفی دارای هماهنگی بالایی باشند. افراد زیادی مستعد معالجه‌ی ضعف و طغیان احساسات هستند چنان که گویی احساسات تند و شدید ما چیزی نیستند مگر موانعی برای عقل. فروید، بیش از دانای آتن، اهمیت اخلاقی خودشفافیت عاطفی را درک کرد. او، همانند تراژدی

نویسان یونان، اما با استفاده از زبانی که نیازمند درک شعری نبود، به ما یادآوری نمود که ارتباط داشتن با طیف گسترده ای از عواطف چقدر دشوار است.

از نظر فروید یکی از مهم

ترین جنبه

های بلوغ، توانایی تحمل احساسات دوگانه است، توانایی این که از تقسیم جهان به سیاه و سفید اجتناب نمود. فروید پس از مرگ پدرش به افسردگی عمیقی دچار شد. این افسردگی زاده

ی شکنجه

هایی بود که او به دلیل داشتن ملغمه احساسات مهرآمیز و کینه

توزانه به پدرش به خود وارد می

کرد. اما همان

طور که فروید دریافت، تجربه عواطفی که ما در مورد افرادی که عمیقا دوستشان داریم، همواره ترکیبی است. و پذیرش عواطفی مانند ناامیدی و خشم در مورد پدر یا مادر، مشقتی دوزخی است. گاه، به طور مثال در مورد نشستن کنار بستر مرگی به مدت طولانی و دهشتناک، نیازمند فردی مانند فروید نیستیم که به ما در درک کار عذاب

آور آشتی دادن این تاثرات شدیدا متعارض یاری رساند.

به طور خلاصه، اگر بخواهیم نکته ای نغز از ذهن فروید یاد بگیریم شاید این باشد: آنهایی که از احساسات خود بی

خبرند در معرض این خطر قرار دارند که تبدیل به بازیچه

ی دست آن احساسات شوند.

فروید، در بارزترین اثر فلسفی

اش «تمدن و ملامت

های آن» بر این عقیده بود که روان ما چندلایه است. همان

طور که او توضیح می

دهد، روان ما – مانند رم که روی ویرانه

های رم

های قبلی ساخته شده- طبقه

بندی شده است: آنچه گذشته است و در زیر است حتا اگر ما از به رسمیت

شناختن آن امتناع کنیم به زندگی

اش ادامه داده و به آنچه بالا است اطلاعات می دهد. این قانون زندگی درونی هم

چنین به گونه

ی موثری در چگونگی رابطه برقرار کردن ما با آنچه واقعیات اساسی نامیده می

شود کاربرد دارد.

فروید بر این باور بود که اغلب اوقات این داور نشسته بر شانه

های ما و نه غرایز اولیه

ی ما است که ما را به سوی روان

نژندی می

راند.

جان گلاور فیلسوف، در مقاله

ای که تا حد زیادی در آن منتقد فروید است اندک اندک به این حقیقت دست می

یا