پاورپوینت کامل مولی در حدیث غدیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مولی در حدیث غدیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مولی در حدیث غدیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مولی در حدیث غدیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه اسماء خواجه‌زاده: در روز غدیر رسول خدا(ص)، علی بن ابیطالب(ع) را به خلافت و امامت منصوب کرد و وجوب اطاعت از او را برای همه امت خویش در حدیث: «من کنت مولاه فعلی مولاه»، که از فریقین متواتر است،۱ تبیین فرمود. چون عید غدیر امسال (سال ۱۳۵۲ق) نزدیک شد، از چند تن از علمای ثقه شنیدم که شیخ محمد صدیق، یکی از علمای عامه و ساکن حمامیان از توابع کردستان (وفقنا الله و ایاه للعمل و الایمان) به دلالت لفظ «مولی» در حدیث فوق اشکال کرده و می‌گوید «مولی» به معنای «اولی بالنفس» است، و چون این واژه عربی است، ما عجم‌ها برای فهم معنای آن می‌بایست به کتابهای لغت مراجعه کنیم.

پاسخ به شبهه فخر رازی درباره معنای

ترجمه اسماء خواجه‌زاده: در روز غدیر رسول خدا(ص)، علی بن ابیطالب(ع) را به خلافت و امامت منصوب کرد و وجوب اطاعت از او را برای همه امت خویش در حدیث: «من کنت مولاه فعلی مولاه»، که از فریقین متواتر است،۱ تبیین فرمود. چون عید غدیر امسال (سال ۱۳۵۲ق) نزدیک شد، از چند تن از علمای ثقه شنیدم که شیخ محمد صدیق، یکی از علمای عامه و ساکن حمامیان از توابع کردستان (وفقنا الله و ایاه للعمل و الایمان) به دلالت لفظ «مولی» در حدیث فوق اشکال کرده و می‌گوید «مولی» به معنای «اولی بالنفس» است، و چون این واژه عربی است، ما عجم‌ها برای فهم معنای آن می‌بایست به کتابهای لغت مراجعه کنیم.

حرف او چنان بود که حرف افراد منصف و دور از انکار و عنادی که امر دین بر آنان مشتبه شده است. پس اگر کسی بتواند به‌خوبی او را راهنمایی نماید، با ترک جواب و جدال به احسن مرتکب خیانت نمی‌شود. به همین جهت فکر کردم به منابع لغوی اهل سنت مراجعه کنم. در این میان المصباح فیومی۲ را دیدم. او در این کتاب شش معنا برای «مولی» ذکر کرده (ابن عم، عصبه، ناصر، حلیف، معتق، عتیق) اما اصلاً «اولی» را ضمن معانی آن نیاورده است! تعجب کردم و با خودم گفتم: چگونه یک لغوی معنای یک کلمه را نمی‌آورد یا از آن غافل می‌شود؟!

در همین حال آیه شریفه: «فالیوم لا یُؤخذُ منکم فدیهٌ ولا من الذین کفروا مأواکُمُ النّارُ هی مولاکُم و بئس المصیرُ»۳ به ذهنم خطور کرد و با خودم گفتم: حتماً «مولی» در اینجا به معنایی «اولی» است، چون هم با هیچ ‌کدام از معانی ذکرشده در المصباح تناسب ندارد، و هم خداوند می‌فرماید: «ثُمّ لنحنُ أعلمُ بالّذین هُم أولى بها صلیّا»،۴ زیرا اگر آنان به آتش اولی باشند، آتش نیز به ایشان اولی است.

سپس به تفسیر آیه شریفه سوره حدید در تفاسیر اهل سنت مانند تفسیر بیضاوی، جلالین و سایر تفاسیر مراجعه کردم، و دیدم که این تفاسیر معنای «مولی» را همان‌طور که من فهمیدم ذکر کرده‌، و گفته‌اند: «هی مولاکمر یعنی: به شما اولی است». سپس به تفسیر فخر رازی۵ مراجعه کردم، و در آن مطلب عجیبی یافتم! پس از آن به برخی کتابهای امامیه مانند جلد نهم بحارالانوار علامه مجلسی و کفایه‌الموحدین آیت‌الله طبرسی مراجعه کردم، و در آنها اشاره‌ای به این مطلب و جواب آن ندیدم. از این رو با وجود تشتت خاطر و مجال اندک، برای کسب رضایت پروردگار تصمیم به این کار گرفتم و آن را «اهداء الحقیر معنی حدیث الغدیر» نامیدم و آن را به برادر بزرگوار شیخ محمد صدیق (جعل الله التوفیق لنا و له خیر رفیق) تقدیم کردم که او شایسته و سزاوار پاسخ است. امید دارم که خوانندگان آن را از اول تا آخر بخوانند. این مطلب کوتاه است و وقت زیادی نمی‌خواهد. به خدا سوگند که هدفی جز اصلاح به قدر توان ندارم، و توفیق تنها از سوی خداوند است. به او توکل می‌کنم و به او پناه می‌جویم. و اما اصل کلام:

سخن فخر رازی و جواب او

رازی در تفسیر کبیر، در تفسیر این آیه شریفه۶ می‌گوید درباره لفظ «مولی» اقوال مختلفی وجود دارد:

اول: ابن عباس می‌گوید: «مولاکُم» یعنی «مصیرکم». دلیلش این است که «مولی» موضع «ولیّ» است و «ولیّ» به معنای قرب است؛ بنابراین معنای آن چنین می‌شود که آتش موضع و محل شماست؛ آن محلی که به آن نزدیک می‌شوید و به آن می‌رسید.

دوم: کلبی می‌گوید: به معنای «اولی بکم» است. زجّاج و فراء و ابی عبیده نیز همین نظر را دارند. بدان این معنای معنایی است که ذکر کرده‌اند نه تفسیر لفظ «مولی»؛ چون اگر «مولی» یا «اولی» در لغت یک معنا داشتند، باید استعمال هر یک از آنها در جای دیگری صحیح باشد. بنابراین باید صحیح باشد که بگوییم: «هذا مولی من فلان» همان‌طور که می‌گوییم: «هذا اولی من فلان». همچنین باید صحیح باشد که بگوییم: «هذا اولی فلان» همان‌طور که می‌گوییم: «هذا مولی فلان»؛ و چون این گفتار باطل است می‌فهمیم معنایی که برای مولی ذکر کرده‌اند [اولی] معنی و مقصود از رساندن مراد است نه تفسیر لفظ «مولی». ما به این نکته توجه دادیم؛ زیرا شریف مرتضی در امامت علی، به گفتار رسول خدا(ص) که فرموده است: «من کنت مولاه فعلیّ مولاه» تمسّک کرده و گفته است: «یکی از معانی “مولی”، اولی است» و برای اثبات مدعای خود به گفتار ائمه لغت در تفسیر آیه شریفه سوره حدید استدلال نموده است که آنان گفته‌اند: معنای «مولی»، اولی است.

چون ثابت شد که لفظ مولی می‌تواند متحمّل معنای اولی باشد، واجب است که در «من کنت مولاه» حمل بر آن کنیم؛ زیرا بعضی از معانی دیگر یا ثبوت آن درباره علی واضح است؛ همچون ابن عمّ و ناصر؛ و یا انتفائش واضح است همچون معتق و معتق؛ که در صورت اول اراده آن موجب بیهودگی و لغویّت است؛ و در صورت دوم موجب کذب و خلاف واقع ولی ما با دلیل روشن کردیم که سخن این افراد در این مواضع بیان معناست، نه تفسیر لفظ «مولی»، و به این ترتیب استدلال به آن از حجیت می‌افتد.»۷ (پایان سخن فخر)

در پاسخ می‌گوییم: منظور او از تفسیر لفظ، ترجمه و بیان معنای آن به اقتضای هیأت و مبدأ اشتقاق آن است که تصور می‌کند اسم مکان از «ولی» باشد، که در این صورت به معنای موضع ولیّ است. همچنین احتمال دارد منظور او مطلق معنای حقیقی باشد ـ اگرچه ترجمه آن نباشد ـ زیرا آنجا که می‌گوید: «اگر “مولی” و “اولی” یک معنا داشت… الخ»، «مولی» را به معنای «اولی» نمی‌داند و دلیل آن را عدم اطراد عنوان می‌کند؛ زیرا اطراد در معنای حقیقی ـ حتی اگر ترجمه لفظ نباشد ـ ضروری است؛ مثلاً فرض کنیم لفظ «مسجد» که ترجمه آن