پاورپوینت کامل گفتگو بر بام اندیشه ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو بر بام اندیشه ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو بر بام اندیشه ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو بر بام اندیشه ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

حرکت تدریجی نخستین شرط گفتگوهای سقراطی را تشکیل می‌دهد. عرضه گفتار از دو سوی، حول محوری واحد، بیشترین امتیازی است که در تلقی سقراط فن مناظره را از فن نوشتار ممتاز و متمایز می‌سازد؛ چراکه در نوشتار نسبتی یک جانبه، آن هم بی‌جان از سوی خواننده با مکتوب برقرار می‌گردد و از این روست که نوشتار آنچنان که باید نمی‌تواند طرف مقابل را در مسیر درست راهبر باشد و خواننده را به طور درخور و بایسته، در جستجوی دقیق حقیقت برنمی‌انگیزد. به‌علاوه نوشتار فاقد آگاهی از وضعیت خواننده، مواضع، آرا و نظرات اوست

مزیت گفتار بر نوشتار

حرکت تدریجی نخستین شرط گفتگوهای سقراطی را تشکیل می‌دهد. عرضه گفتار از دو سوی، حول محوری واحد، بیشترین امتیازی است که در تلقی سقراط فن مناظره را از فن نوشتار ممتاز و متمایز می‌سازد؛ چراکه در نوشتار نسبتی یک جانبه، آن هم بی‌جان از سوی خواننده با مکتوب برقرار می‌گردد و از این روست که نوشتار آنچنان که باید نمی‌تواند طرف مقابل را در مسیر درست راهبر باشد و خواننده را به طور درخور و بایسته، در جستجوی دقیق حقیقت برنمی‌انگیزد. به‌علاوه نوشتار فاقد آگاهی از وضعیت خواننده، مواضع، آرا و نظرات اوست، توان آن را ندارد که اطلاعاتی از آن سوی بستاند و به مفاهیمی جدید نایل آید.

مزیت گفتار بر نوشتار در نزد سقراطر افلاطون نیز محل اعتناست و بدبینی آن دو را نسبت به نوشتار در قالب بیان افسانه‌ای در رساله «فایدروس»، موجب گردیده است. در این رساله‌ افلاطون افسانه‌ای نقل می‌کند که یکی از مصریان در نزد شاهشان بسیاری از صناعات و علوم و همچنین خط و حروف الفبا را که خود مبدع آن بوده، عرضه می‌دارد و متقابلا از او می‌خواهد این علوم طی فرمانی به مردم آموخته شود. شاه ضمن استقبال از علوم و صناعات عرضه گردیده، نسبت به فن نوشتن تأمل می‌کند و بدبینانه اظهار می‌دارد که این هنر موجب ضعف و سستی روح آدمیان گشته، آنها را به فراموشی مبتلا می‌سازد؛ زیرا مردم با امید بستن به نوشتار، نیروی یادآوری را مهمل می‌گذارند و لاجرم به حروف متوسل می‌شوند… پس هنری که اختراع کرده‌ای، برای حافظه است نه برای نیروی یادآوری. از این رو به شاگردان خود فقط نمودی از دانش داده می‌شود و نه خود دانش و شاگردان از تو سخنان فراوان خواهند شنید و بدون آنکه به طور دقیق چیزی را فراگیرند، گمان خواهند برد دانا شده‌اند!

سقراط در عیب‌یابی ابزار نوشتار پا فراتر نهاده و آن را در پاره‌ای اوصاف همانند هنر نقاشی به‌شمار می‌آورد و نتیجه می‌گیرد که نوشتار معایب نقاشی را هم دارد: «نقاشی نقش آدمی را چنان‌که گویی زنده است و قادر به سخنگویی است، وانمود می‌سازد؛ حال آنکه چنین نیست. اگر پرسشی از آن شود، خاموش می‌ماند. نوشتار نیز اگر نیک بنگری، این چنین است؛ زیرا در نظر نخست می‌پنداریم که با ما سخن می‌گوید و چیزی می‌فهمد، ولی اگر درباره آنچه می‌گوید پرسشی کنیم، چیزی جز تکرار همان سخن پیشین، حرفی برای گفتن ندارد. به‌علاوه نوشتار به همه جا راه می‌یابد و هم در دست کسانی قرار می‌گیرد که نسبت به فهم آن بیگانه‌اند هم در اختیار کسانی که توانایی فهم آن را دارند. دیگر این که نوشتار نمی‌داند که با که سخن بگوید و در برابر چه کسانی خاموش بماند.» (فایدروس، ص۲۷۵)

البته ذکر این مطلب خالی از فایده نیست که عبارات فوق که در قالب افسانه آمده است، در فرآیند کلی از اهمیت نوشتار و آثار مکتوب نمی‌کاهد. در اهمیت نوشتار همین بس که در عصر کنونی سهم ویژه‌ای از دارایی‌های جوامع را به خود اختصاص می‌دهد. بیشترین سهم جوامع از توسعه‌یافتگی به آثار مکتوب تعلق دارد. بی‌تردید بسیاری از آثار مکتوب که حاوی مباحثی در حوزه‌های مختلف فکری می‌باشد، از فرایند دیالوگ و داد و ستدهای گفتاری حاصل آمده است. با این توصیف امتیاز گفتگو بر نوشتار چنان که در رساله «فایدروس» آمده، از نوع دیگر است. این امتیاز به‌خوبی در اثر نوشتاری شرح گردیده است. بیشترین و مهمترین امتیاز شناخته شده را می‌توان در پیوندسازی جستجو نمود. بدین ترتیب که گفتگو نقش وسیله را برای تقریب اندیشه‌های انسانی ایفا می‌نماید؛ در حالی که نوشتار این نقش را فاقد است.

سقراط و افلاطون نقش تقریب‌سازی را که به گفتگو تعلق می‌گرفت، همچون نقش واسطه‌ای «اروس» (

Eros

) که به الهه عشق یا انگیزه غریزی فلسفی تعبیر می‌شود، دانسته و مشابهتی میان آن دو برقرار می‌دارند. در رساله «مهمانی»، اروس یا عشق، مقام و جایگاهی میان موجود الهی و موجود فانی می‌یابد و در تعریف دیگر چنین گفته می‌شود که «اروس» واسطه و پیام‌آور میان انسانها و خدایان است. در رساله «فایدروس» نقش مهمی را که «اروس» و عشق در انگیزش انسان برای توجه هستی اصیل برعهده دارد، به‌روشنی دیده می‌شود. «اروس» در آن رساله شوق و اشتیاقی است که روان آدمی به سوی سرچشمه جاویدان هستی دارد و در نیل به آن پیوسته و بی‌قرار می‌کوشد. همانند آن، هدف نهایی دیالکتیک و گفتگو نیز جستجوی معرفت اصیل و رفتن در جهت دیدار دنیای مثل و قلمرو ایده‌هاست.

در رساله «جمهور» هم چنین تعلیم داده می‌شود: هنگامی که هر کس به وسیله دیالکتیک (فن گفتگو) بکوشد که از راه استدلال عقلی و جدای از همه ادراکات حسی، راه خود را به سوی چیستی امور بیابد، تا اینکه به وسیله خود تعقل ماهیت نیکی را دریابد، به غایت آنچه معقول است می‌رسد: «کسی که به وسیله مناظره صرف و بدون توسل به حواس بخواهد حقیقت اشیا را به نیروی عقل دریابد و مصمم باشد که تا حقیقت خیر را صرفاً به مدد عقل درک نکند از تحقیق دست نکشد، سرانجام به مقصد خویش یعنی عالم معقولات خواهد رسید، همانطور که آن دیگری هم که موضوع تشبیه ما بود سرانجام به درک محسوسات مرئی نائل خواهد شد.» (جمهور، ص۴۲۹)

قابلیت‌های گفتگو

تعابیر مختلفی را که سقراطرافلاطون در مورد قابلیت‌های دیالکتیک (فن گفتگو) ارائه می‌دهند، می‌توان در چند قسم آورد که مهمترین آنها بدین شرح می‌آید:

۱ راهگشا به عرصه معلومات: در این اندیشه فلسفی، کسانی که نسبت به روش مناظره فاقد آگاهی‌اند و در این وادی توانایی مشارکت را ندارند، به طور طبیعی ا