پاورپوینت کامل طباطبایی؛‌ فیلسوف آزاداندیش ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طباطبایی؛‌ فیلسوف آزاداندیش ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طباطبایی؛‌ فیلسوف آزاداندیش ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طباطبایی؛‌ فیلسوف آزاداندیش ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

در سالگرد درگذشت مرحوم علامه طباطبایی، پای صحبت شاگرد دانشورش می‌نشینیم و گزیده‌ای از سخنانش را که پیشتر به صورت گفتگو چاپ شده، مرور می‌کنیم:

اشاره: در سالگرد درگذشت مرحوم علامه طباطبایی، پای صحبت شاگرد دانشورش می‌نشینیم و گزیده‌ای از سخنانش را که پیشتر به صورت گفتگو چاپ شده، مرور می‌کنیم:

علامه طباطبایى امروز در ایران شناخته شده است؛ ولى معتقدم آن‌ چنان که باید، هنوز شناخته شده نیست. اهل تفسیر او را با «المیزان» ‏مى‏ شناسند که یکى از بهترین و مهمترین تفاسیرى است که تاکنون بر قرآن کریم نوشته شده است؛ عده‏اى او را به‏عنوان عابد و زاهد و عارف مى‏ شناسند که‏ دستورات ذکرى به اشخاص داده است و خود نیز اهل ذکر و عرفان بود و استادانش عارف ‏بودند، مثل مرحوم قاضى‏ طباطبایى. کسانى که با علامه ‏آشنایى دارند، مقام عرفانى او را مى ‏دانند، هرچند که در زمینه عرفان، اثر روشن و شایعى ‏به ‏صورت مستقیم منتشر نکرد؛ ولى گفتار و کردارش همه عرفانى بود و همه دیده ‏اند. زهد وعرفان و ادبش بى ‏نظیر بود. او در برخورد با شاگردان و غیر شاگردان و مقوله ادب، نمونه بود.

مقام فلسفى او را نیز همه مى‏دانند. بسیارى از رجال کشور در فلسفه شاگردش بوده‏اند. بزرگان و فیلسوفان فعلى، در حوزه و جاهاى دیگر غالباً شاگردان او هستند. کتاب «بدایه‌ الحکمه» و «نهایه‌ الحکمه» ایشان در دسترس است و همه ‏مى‏ خوانند و مقام فلسفى ایشان را نشان مى ‏دهد و همچنین تعلیقاتى که بر «اسفار» ملاصدرا و «بحارالانوار» نوشته است. مرحوم علامه طباطبایى فیلسوف، مفسر و فقیه است. البته آثار فقهى ایشان چاپ‏ نشده ‏است. ایشان در علم فقه و اصول آثار فراوان دارد و در زمان خودش از هیچ فقیه و اصولى کمتر نبود. در ادبیات عرب نیز کم‏ نظیر بود. نوشتارشان نشان مى ‏دهد که ‏چقدر بر ادبیات عرب تسلط دارد و بیشتر به عربى مى‏ نوشت؛ ولى به فارسى هم مى ‏نوشت‏و شعرهایشان نشان مى‏ دهد که چقدر ذوق و احاطه به ‏فارسى داشت؛ شعرهاى ایشان بسیار خوب بود.

آن چیزى که گفته نشده و من کمتر شنیده ‏ام یا اصلاً نشنیده ‏ام و خودم ‏به‏ عنوان یک شاگرد که بسیار به ایشان نزدیک بودم، شاهدش بوده‏ ام، این است که علامه طباطبایى یکى از آزاداندیش‏ ترین مردانى است که من در طول عمرم تاکنون‏ دیده‏ ام و شاید بتوانم بگویم که: من تاکنون که در سن پیرى ‌ام، انسانى را به حریت فکرى علامه طباطبایى رؤیت ‏نکرده‏ ام، على‏الاطلاق! تاکنون با انسانى ملاقات نکرده‏ام که در حریّت فکرى آزاد اندیش‏ تر از علامه طباطبایى باشد. من‏کسى را به رتبه ایشان در آزادفکرى ندیده ‏ام.

آن مرد بزرگ همواره در حال اندیشیدن بود: در شب و روز، در سفر و حضر، در راه رفتن و نشستن، در خواب و بیدارى؛ همیشه مى ‏اندیشید؛ آن هم به مسائلى که روزمره نبود و من می ‌دیدم چه در میان طلاب و چه در جلساتى که با هانرى ‏کربن داشت و بسیارى از اساتید دانشگاه‏ در آن حضور داشتند، مسئله ‏اى مطرح نمى ‏شد، مگر اینکه احساس مى‏ کردم ایشان قبلاً درباره ‌اش فکر کرده است و برایش تازه نیست. هر اندازه هم که آن سؤال یا مسئله مخالف نظریاتش بود، روى ترش نمى‏کرد و براى فکرکردن و پاسخ گفتن آماده بود و حاضر بود که درباره هر مسئله ‏اى از نو بیندیشد. هم قبلاً اندیشیده بود و هم آمادگى براى اندیشه درباره ‏آن مسئله را داشت. هرگز نمى ‏گفت که این مسئله‏ خلاف مذاق و رشته من است، یا کفر است! هیچ سؤالى‏نبود که از علامه طباطبایى بپرسم ‏و حتى کفرآلود باشد‌، و ایشان با روى باز و لبخند با آن روبرو نشود و پاسخ ندهد.

درس خارج فلسفه

به ‏درس اسفار آقاى طباطبایى عده زیادى مى ‏آمدند، من هم رفتم. درس عمومى بود. این رفتن همان و مجذوب شدن همان. بعد متوجه شدم که یک جلسه خصوصى شبانه ‏دارند و فلسفه درس مى‏ دهند. مى ‏توان گفت که آن درس، درس خارج فلسفه بود. آن هم نه ‏در مدرسه، در منزل ها و مخفیانه! اعضاى جلسه بیش از هفت هشت نفر از اصحاب خاص ایشان نبودند و شبهاى پنج ‏شنبه و جمعه در منزل یکى از دوستان برگزار مى‏شد.

در این جلسه امهات مسائل فلسفه مطرح مى‏شد و همه کس به آن‏ راه نداشت، مگر کسى که خود آقاى طباطبایى اجازه بدهد. با ورود به این جلسه، دومرتبه شوقى دیگر در من ایجاد شد که عجیب و غریب ‏بود و دیدم که گمشده من در آن جلسه است و دیگر اساساً کارى با جهان نداشتم. براى من آنچه‏ بود، آنجا بود و آن جلسه و فکر مى‏کردم این جلسه همه چیز من است و دیگر مردن و زنده‏ ماندن و پول داشتن و نداشتن برایم مهم نبود. در آن برهه، همه چیز من آن جلسه و شخصیت علامه طباطبایى بود و ایشان هم هر چیز تازه و بدیعى داشت، در طبق اخلاص مى‏ گذاشت. ما هم هر چه از ذهنمان مى‏ گذشت، با او در میان‏ مى ‏گذاشتیم. بی