پاورپوینت کامل سیمای زنی در میان جمع ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای زنی در میان جمع ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای زنی در میان جمع ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای زنی در میان جمع ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

نگاهی به «آخرین مصاحبه‌ها و دیگر گفت‌وگوها»

عموما تصور می‌شود فلسفیدن مردانه است، اما لازم نیست همیشه مردانه باقی بماند. کاملا ممکن است روزی روزگاری «زنی» فیلسوف باشد!

نگاهی به «آخرین مصاحبه‌ها و دیگر گفت‌وگوها»

عموما تصور می‌شود فلسفیدن مردانه است، اما لازم نیست همیشه مردانه باقی بماند. کاملا ممکن است روزی روزگاری «زنی» فیلسوف باشد!

هانا آرنت، آخرین مصاحبه‌ها و دیگر گفت‌وگوها

تنهایی، چه حاصل غرقه‌شدن در تفکر باشد، چه حاصل توتالیتاریسم، توانایی بشری را به بیراهه می‌کشاند.

هانا آرنت، حیات ذهن

درباره بانوی فیلسوف، هانا آرنت به‌درستی گفته‌اند که «نظریه‌پرداز آغازهاست»,۱ چنین خصلت زندگی و منش فکری، آن هنگام که به نوشته‌ها و گفتارهایش مراجعه می‌کنیم کاملا مشهود است: چه آنجاکه در باب برخی از مهم‌ترین کلیدواژگان فلسفه و تجزیه آنها به معانی تازه می‌نویسد و چه وقتی در مقام نظریه‌پرداز هوشیار سیاست و عمل آدمی به‌ویژه در «مصاحبه‌ها و گفت‌وگوها» لب به سخن می‌گشاید و در آنها از مسائل مبتلابه زندگی روزمره تا مقولات جدی‌تری چون ساختار قدرت در آمریکا تا جهان سوم اظهارنظر می‌کند. هرچند اندیشه‌های او و واکنش‌هایش گاه با چاشنی واژگانی که حکایت از نارضایتی عمیق او دارند مطرح می‌شود اما بسیاری اعتراف دارند که گفتار او بدیع و تکان‌دهنده است. عجیب نیست که می‌شنویم از او به‌عنوان متفکری عصبانی‌کننده یاد می‌کنند که ضمن وابسته‌نبودن به مرام و مسلک خاصی، عموما درباره برخی مسائل بغرنج سیاسی مثل خشونت، انقلاب و طرح دعاوی اگزیستانسیال عکس جمع متفکران پیرامون خود نظر می‌دهد. گویی می‌خواهد خلاف جریان آب شنا کند.

بخشی از آنچه در آغاز این نوشتار بدان اشاره رفت، به‌تازگی در کتابی مختصر اما مفید که به همت «نشر ققنوس» و ترجمه هوشنگ جیرانی در اختیار علاقه‌مندان اندیشه‌های آرنت قرار گرفته بازتاب یافته است. به عبارتی ساده و صریح آرنت در این اثر که برخی دیدگاه‌های قبل از مرگش مندرج است، خواننده را غافلگیر و به‌زعم من هیجان‌زده می‌کند.

در این کتاب خواننده با چند گفت‌وگو پیرامون تجربه‌های گوناگون زندگی نظری و عملی آرنت از رویکرد او در تفسیر سیاست و انقلاب یا جایگاه و نقش «آیشمن» در قربانی‌کردن یهودیان نکاتی جدید می‌شنود و با برداشتی از آرنت به مثابه متفکر «آغازها» مواجه می‌شود؛ نظریه‌پرداز متمایز از جمع فیلسوفان سیاسی که عموما اسیر مدهای فکری زودگذر شده‌اند یا در دام خیال‌اندیشی ناشی از غایت‌باوری سفت‌و‌سخت افتاده‌اند. او بیشتر دوست دارد بی‌آنکه به‌سادگی حق به جانب کسی یا نظریه‌ای بدهد در نوعی سیالیت هراکلیتی «زبان» گفت‌وگو را به امکانی از مشارکت دوستانه در راه تفلسف انتقادی و نوعی هستی‌شناسی از وضع بشر تبدیل کند. از این‌رو، به استناد کتاب تازه منتشرشده به بخش‌هایی از آنچه «آغازیدن و نوبودگی» در آرای آرنت است به اختصار می‌پردازم:

۱- هانا آرنت، خصلت متفاوت‌بودنِ نوشتن را همواره به‌مثابه «سیمای زنی متفاوت» در جمع متفکران عموما مرد» ارائه داده است,۲ گویی در اینجا قسمی از سویه‌های هایدگری (شاید در اثرپذیری ارتباط روحی-عاطفی با این فیلسوف بزرگ و جنجالی) تفکر اگزیستانس را به ارث برده، مثلا آنجا که هایدگر به مناسبتی گفته بود: «گاه بیراهه‌ها هم راهی به مقصود دارند! ». وجهی پررنگ از هرمنوتیک اگزیستانس در نوشته‌های این بانوی متفکر قابل ردیابی است که در آن اندیشه‌هایش با تمام جنبه‌های هستی و تجربیات آدمی مرتبط می‌شود. آرنت هرگز نخواسته در تنها «راه اصلی» که در آن فیلسوف‌بودن یا به حساب‌آمدن به معنایی که کانت آنها را «متفکران حرفه‌ای» می‌نامید قدم بگذارد. برای مثال در گفت‌وگو با گونتر گاوس به‌صراحت می‌گوید: «من به حلقه فیلسوفان تعلق ندارم، حرفه من همانا نظریه سیاسی است».

۲- تمایز او با جمع فیلسوفان، به تعبیر و تفسیر او از نسبت متفکر با سیاست که آن‌ را عرصه مانایی و تعامل ذهنیت‌های بشری تعریف می‌کند، کاملا مشهود است. از دیدگاه آرنت، از آنجاکه در میان غالب فلاسفه، خصومت (اگر نگوییم بی‌میلی) به سیاست دیده می‌شود، او با این جهت‌گیری هم بر آن است از فلسفه و خصلت تک‌ذهنی‌بودن جدا شود و در همان حال روی به جانب حوزه عمومی و عرصه گفت‌وگو با دیگران و مشارکت در هوا و فضای مردمان معمولی بگذارد. توگویی از آن زیست‌جهان بیشتر لذت می‌برد. آرنت جایی در کتاب «وضع بشر» که در جای‌جای آن نشان نقد گزنده به جامعه مدرن دیده می‌شود، به زبان وبری نشان می‌دهد که شوربختانه عصر مدرن و زمانه ما برخلاف انتظار حوزه‌های بروز و ظهور خلاقیت سیاسی را تضعیف کرده و خصوصی‌شدن فراگیر سبب شده تا انسان‌ها کمتر با هم سخن بگویند,۳ نتیجه این امر انزوا و تک‌افتادگی بیشتر است. در این طرز تلقی او فیلسوفان حرفه‌ای را خطاب قرار می‌دهد که خطای این افراد نیز غفلت از وضع و حال سیاست است. چه سیاست همواره در میان انسان‌ها و ذهن متکثر جریان دارد. همچنان‌که خوب است، اهالی تفکر هم با فاصله‌گرفتن از عقل تک‌ذهنی دکارتی که چه‌بسا به «می‌اندیشم برای اینکه اندیشیده باشم» منتهی می‌شود، از طریق تجربه با جهان‌زیست‌های جامعه بشری، افکار خود را مورد بازسنجی قرار دهند. آرنت خطاب به گونتر گاوس می‌گوید: «فکر نمی‌کنم هیچ روند تفکری بدون تجربه شخصی امکان‌پذیر باشد. هر تفکری، تفکری پسین است». (ص۳۷) به این معنا هر بودنی و اندیشیدنی بودن- در- جهان است.

۳- به گمانم از جنبه دیگری هم او با جمع متفکران حرفه‌ای که اغلب ردای مردانه بر تن داشتند، متفاوت بود. چراکه برای او در ساحت اندیشیدن، اهمیت زبان یا زبان به‌مثابه امکانی برای فهمیدن خود و دیگران انکارناپذیر است. برای او که تجربه مواجهه با فاشیسم و اشکال شرارت‌بار یهودآزاری را از سر گذرانده بود «زبان، حتی در تلخ‌ترین دوران و شرایط» (ص۲۶) امکان و امیدی برای ادامه‌دادن زندگی بوده است. به‌ویژه مواجهه با زبان در بلوارها و خیابان‌ها جایی‌که انواع تجربه‌ها و زندگی‌ها جریان دارد. به‌زعم او زبان این قدرت معجزه‌آسا را دارد که در تنهایی از روی اجبار متفکر، امکان گفت‌وگوی او با خویشتن خویش را هم تمهید می‌کند. چنان‌که در گفت‌وگو با یوآخیم فست با آوردن عبارتی از ارسطو که «گفت‌وگو با خویشتن خویش، (ص۶۱) می‌نامد، وجود زبان را براساس نیاز به فهمیدن خود و دیگری» تفسیر کرده است. از این حیث، آرنت در تمایز با صورت‌های محافظه‌کارانه تفلسف و بی‌عملی سیاسی که ازبین‌برنده اصل آزادی و نوآوری است، جوهره تفکر را اساسا «تفکر انتقادی» معنا می‌کند. برای انسان عصر مدرن غرق‌شده در روزمر