پاورپوینت کامل گنج پنهان در موزه هنرهای معاصر تهران ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گنج پنهان در موزه هنرهای معاصر تهران ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گنج پنهان در موزه هنرهای معاصر تهران ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گنج پنهان در موزه هنرهای معاصر تهران ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

داخل ساختمان مدور موزه هنرهای معاصر، راهروهایی حلزونی شکل از سطح خیابان شروع می‌شوند و به پایین می‌روند. گویی این بنا نسخه زیرزمینی موزه گوگن‌هایم نیویورک ساخته فرانک لوید رایت است. چندین گالری مختلف از این راهروها منشعب شده‌اند و هر کدام بخشی از یکی از مهم‌ترین کلکسیون‌های هنری قرن ۲۰ را در خود جای داده‌اند. پاییز امسال نمایشگاهی از آثار اکسپرسیونیست‌های انتزاعی برگزار شد و در آن آثار هنرمندان مشهوری همچون کاندینسکی، مادرول، پولاک، روتکو و استلا که فقط بخشی از گنجینه موزه هستند به نمایش در آمد. مجسمه‌هایی از ارنست، جاکومتی، مگریت و مور به طور دائم در باغ موزه در معرض دید قرار دارند. راهروهای پیچ در پیچ موزه گرد یک مجسمه کلدر می‌چرخند و اجزای قرمز مجسمه میان زمین و هوا در گردش است.

ترجمه: شیدا قماشچی / داخل ساختمان مدور موزه هنرهای معاصر، راهروهایی حلزونی شکل از سطح خیابان شروع می‌شوند و به پایین می‌روند. گویی این بنا نسخه زیرزمینی موزه گوگن‌هایم نیویورک ساخته فرانک لوید رایت است. چندین گالری مختلف از این راهروها منشعب شده‌اند و هر کدام بخشی از یکی از مهم‌ترین کلکسیون‌های هنری قرن ۲۰ را در خود جای داده‌اند. پاییز امسال نمایشگاهی از آثار اکسپرسیونیست‌های انتزاعی برگزار شد و در آن آثار هنرمندان مشهوری همچون کاندینسکی، مادرول، پولاک، روتکو و استلا که فقط بخشی از گنجینه موزه هستند به نمایش در آمد. مجسمه‌هایی از ارنست، جاکومتی، مگریت و مور به طور دائم در باغ موزه در معرض دید قرار دارند. راهروهای پیچ در پیچ موزه گرد یک مجسمه کلدر می‌چرخند و اجزای قرمز مجسمه میان زمین و هوا در گردش است.

در روز پاییزی آخر ماه اکتبر، موزه که در مرکز شهر قرار دارد مأمنی است برای فرار از ترافیک، دود و ساخت‌وساز کلانشهر ۱۶ میلیونی. گالری‌های موزه خلوت هستند، به استثنای چندین دانشجوی عکاسی که با پرداخت ۱.۵ دلار ورودی می‌توانند روبروی شاهکار جکسون پولاک «نقاشی دیواری روی زمینه قرمز هندی» (

Mural on Indian Red Ground –

۱۹۵۰) بایستند و در خلوت از آن لذت ببرند.

این بوم ۹×۸ فوتی قرمز رنگ که رگه‌های سفید، خاکستری و مشکی بر آن نشسته است بزرگترین نقاشی پولاک به سبک قطره‌افشانی و نیز گران‌ترین اثر او شناخته می‌شود. پنج سال پیش بنگاه کریستیز ارزش این اثر را ۲۵۰ میلیون دلار برآورد کرده بود. کمی جلوتر دانشجویان مقابل یک اثر مارک روتکو می‌ایستند که چیزی مابین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون دلار ارزش دارد. استادشان از آن‌ها می‌خواهد تا درباره جمله‌ای از نقاش که کنار اثر نوشته شده تعمق کنند: «نقاشی راهی برای کسب یک تجربه نیست. خود تجربه است.»

ایران با پایان تحریم‌ها پس از سال‌ها به جهان می‌پیوندد. موزه هنرهای معاصر ایران که توسط فرح پهلوی همسر شاه سابق پیش از انقلاب سال ۱۹۷۹ بنا شد یکی از بزرگترین کلکسیون‌های هنر مدرن غربی را در خارج از اروپا و آمریکای شمالی در خود جای داده است. این موزه که برای مدت‌ها از چشم جهانیان به دور مانده بود بار دیگر به صحنه باز می‌گردد. در ماه نوامبر پس از پایان نمایش آثار اکسپرسیونیسم انتزاعی، نمایشگاه تلفیقی از آثار هنرمندان غربی و ایرانی افتتاح خواهد شد. موزه در ماه اکتبر قراردادی با دولت آلمان امضا کرد تا در پاییز سال آینده ۶۰ اثر هنری -۳۰ اثر غربی و ۳۰ اثر ایرانی – را برای یک نمایشگاه سه ماهه در برلین به آلمان بفرستد. این نخستین نمایشگاهی است که توسط موزه در خارج از ایران برگزار می‌شود. ملیسا چو، رئیس موزه اسمیتسونین واشنگتن می‌گوید که اگر شرایط سیاسی و حقوقی اجازه بدهند، نمایشگاه عظیم‌تری در سال ۲۰۱۷ در این موزه برگزار خواهد شد. او می‌گوید: «این یکی از بزرگترین کلکسیون‌های هنر آمریکایی و هنر پس از جنگ جهانی دوم است که از ۴۰ سال پیش به اینسو دیده نشده است.»

آیت‌الله خمینی با در دست گرفتن قدرت به مبارزه با «غربزدگی» پرداخت، او عقیده داشت که بی‌بندوباری اخلاقی و جنسی غرب بیماری است که گریبان ملت‌های مسلمان را گرفته و فقط به دست حکومت روحانیون مسلمان می‌تواند درمان شود. او فیلم‌ها، کتاب‌ها و موسیقی غربی را ممنوع کرد. او نوشت: «می‌توانید کلاه فرنگی به سر بگذارید و از زنان برهنه در خیابان لذت ببرید و آن را پیشرفت بنامید بی‌آنکه متوجه شوید میراث تاریخی مملکت را بیگانگان تاراج کرده‌اند.»

در ژانویه ۱۹۷۹ پس از فرار شاه و ملکه از ایران، انقلابیون به خیابان‌ها ریختند و موزه گنجینه هنر غربی‌اش را به زیرزمین منتقل کرد. یک ماه بعد زمانی که شبه‌نظامیان انقلابی در موزه حاضر شدند، مهدی کوثر مدیر موزه، فرمانده آنان را مجبور کرد تا فهرستی امضا کند که در آن بهای پرداختی توسط فرح برای خرید هر کدام از تابلوها ذکر شده بود. کوثر که رئیس اسبق موزه هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود، ۱۰ روز پس از آن ماجرا ایران را به همراه خانواده‌اش به مقصد ایتالیا ترک کرد و هرگز بازنگشت. او برای اجتناب از هر پرسش و پاسخی در فرودگاه، فهرست را در آپارتمان خود در تهران باقی گذاشت و از آن پس دیگر فهرست را ندید. کوثر ۷۹ ساله استاد بازنشسته معماری و ساکن رم است. او می‌گوید: «امید داشتم که با امضای ورقه‌ای رسمی، تابلوها به سرقت نروند.»

این کلکسیون به طور چشمگیری دست‌نخورده باقی مانده است، به استثنای پرتره فرح که توسط اندی وارهول نقاشی شده بود و سال‌ها پیش در یکی از قصرهای شاه به دست یک انقلابی چاقو خورد و از بین رفت و نقاشی مدل برهنه ویلیام دکونینگ که در سال ۱۹۹۴ در معامله‌ای سه‌جانبه در فرودگاه وین به دیوید گفن فروخته شد و در ازای آن مینیاتور ایرانی متعلق به قرن شانزدهم که در اختیار یکی از کارکنان کاخ سفید دوره کلینتون قرار داشت، معاوضه شد. به این موضوع اشاره خواهیم کرد.

بقای کلکسیون این موزه تناقض ایرانی را نشان می‌دهد. یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های بشری که بر یک جدال تاریخی همراه با بیگانه‌ستیزی و تندروی فائق می‌آید. اما در عین حال این داستان قهرمان دیگری نیز دارد که پیش از پیوستن به موزه در سال ۱۹۷۷ هیچ آشنایی با هنر نداشت ولی تمام زندگی‌اش را وقف حفاظت از گنیجنه هنر غربی موزه کرد.

اگر از سراشیبی موزه پایین بروید و از طناب مخملی عبور کنید، پس از جارو برقی صنعتی به سمت راست بپیچید، دو در را در مقابلتان مشاهده خواهید کرد. در فلزی زنگ دارد و بر زنگ آن نوشته شده «خدمات نمایشگاه». این در به گنجینه باز می‌شود. بر در سمت چپ نوشته شده «عکاسی» و به اتاق تاریکی باز می‌شود که دیوارهای سیمانی و مبل قدیمی‌اش احساس دفاتر سرایداری در آپارتمان‌های نیویورک را زنده می‌کند. میز کار فیروز شهبازی مقدم در گوشه‌ای قرار دارد. او دو هفته پیش از افتتاح موزه کار در آن را به عنوان راننده آغاز کرد و ۳۰ سال پس از انقلاب، نگهبان گنجینه باقی ماند. عنوان رسمی او «نگهبان» است.

او در ۶۳ سالگی هنوز لاغر است و هر بار که می‌خندد چشمان سیاهش به سویی می‌چرخند. شهبازی دو سال پیش علیرغم بازنشستگی به موزه بازگشت تا برای تهیه کاتالوگ از آثار هنری ایران و کلکسیون غربی و عکاسی کمک کند. او به خوبی تمام آثار گنجینه را می‌شناسد. او ابتدا برای شرکتی کار می‌کرد که کف لینولئوم موزه را نصب می‌کردند. سپس به استخدام موزه در آمد و جعبه‌های باز نشده آثار هنری را از گوشه و کنار تهران جمع‌آوری می‌کرد و به موزه می‌آورد. کامران دیبا پسر عموی فرح که فارغ‌التحصیل دانشگاه معماری هوارد بود این موزه را طراحی کرد و بسیاری از آثار هنر آمریکایی توسط او برای موزه خریداری شدند. همزمان ملکه که در پاریس در رشته هنر تحصیل کرده بود به هنر اروپایی علاقه داشت و خریدارانی به این منظور استخدام کرد.

دونا اشتاین در سال ۱۹۷۵ به تهران آمد و به مدت دو سال در آنجا ماند تا برای ملکه آثار هنری خریداری کند. او می‌گوید که اجازه نداشتند به کسی بگویند که چه کاری انجام می‌دهند. او اکنون برای موزه وند لس‌آنجلس کار می‌کند: «دوران فوق‌العاده‌ای بود. فقط اضطراب‌آور بود.»

در بحران‌های نفتی سال ۱۹۷۳ بهای بین‌المللی آثار هنری سقوط کرد و ایران از راه فروش نفت به ثروت هنگفتی دست یافت. در سال ۱۹۷۶ دیوید نش که مسئول بخش نقاشی‌های مدرن و امپرسیونیستی بنگاه ساتبیز نیویورک بود با چمدانی حاوی اسلایدهایی از نقاشی‌های متعلق به مجموعه‌دار لس‌آنجلسی نورتون سایمن به تهران پرواز کرد، قیمت این نقاشی‌ها «به طرز مضحکی بالا بود». او به مدت یک هفته در تهران منتظر ماند تا بتواند با رئیس دفتر ملکه دیدار کند، این جلسه در نهایت به سخنرانی درباره مشکل کپی‌رایت ایران با ساتبیز محدود ماند. او اسلایدها را در آنجا گذاشت و با این فکر بازگشت که سفرش «یک شکست مفتضحانه» بوده است.

چند روز بعد از دفتر ملکه با نش تماس گرفتند تا نظر او را در مورد حراج بعدی ساتبیز جویا شوند. این حراج تابلوهای متعلق به یوزف روزنسفت از بازماندگان هولوکاست بود. او چندین اثر را پیشنهاد کرد؛ ایران کل مجموعه را خریداری کرد. تابلوی «طبیعت بی‌جان با باسمه ژاپنی» اثر پل گوگن از سال ۱۸۸۹ یکی از این آثار است که ۱.۴ میلیون دلار برای خرید آن پرداخت شد که در زمان خود رکورد بی‌سابقه‌ای برای تابلوهای این نقاش محسوب می‌شد. نش می‌گوید که این تابلو امروزه ۴۵ میلیون دلار ارزش دارد. مجید ملانوروزی مدیر موزه می‌گوید که مجموعه‌داران ژاپنی برای این نقاشی «چک سفید» پیشنهاد کرده‌اند.

پس از آنکه کوثر و دیگر متخصصین هنری از ایران گریختند، شهبازی مسئول حفاظت از گنجینه شد. او که دیپلم دبیرستان را داشت مشغول مطالعه کتاب‌های هنری شد و سعی کرد آثار غربی که شناسنامه‌شان گم شده بود را شناسایی کند. او به این آثار علاقه‌مند شد. پس از آنکه مردان مسلح موزه را اشغال کردند، حکومت ۲۰ نفر را مسئول موزه کرد که کوچکتر