پاورپوینت کامل صف مذهبی دسته ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صف مذهبی دسته ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صف مذهبی دسته ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صف مذهبی دسته ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

چند روز پیش از آغاز ماه محرم، معتقدان در مسجدها و تکیه‌ها گردهم جمع می‌شوند، و هر شب سوگواری می‌کنند. مسجدها و تکیه‌ها با گُل و جام‌هایِ شیشه‌ای آویخته و پارچه‌هایِ گرانبهای آویخته آراسته شده‌اند، و هنرمندان نقش‌های خود را، برای شرکت در سینه‌زنی و زنجیرزنی آماده می‌کنند. (نگاه کنید به سرفصل رقص‌های مذهبی)

چند روز پیش از آغاز ماه محرم، معتقدان در مسجدها و تکیه‌ها گردهم جمع می‌شوند، و هر شب سوگواری می‌کنند. مسجدها و تکیه‌ها با گُل و جام‌هایِ شیشه‌ای آویخته و پارچه‌هایِ گرانبهای آویخته آراسته شده‌اند، و هنرمندان نقش‌های خود را، برای شرکت در سینه‌زنی و زنجیرزنی آماده می‌کنند. (نگاه کنید به سرفصل رقص‌های مذهبی)

در مسجدها و تکیه‌ها، در خانه‌های شخصی و مکان‌های همگانی، افراد مذهبی به نام «روضه خوان» (مدیحه خوان)، جایگاه کرسی مانندی به نام منبر برپا می‌شود؛ جایی که اینان داستان قهرمانی‌هایِ امام حسین (ع) و دیگر بزرگان دینی را روایت می‌کنند.

روضه‌خوانان در تمام طول سال مشغول‌اند، چرا که به مناسبت مجالس شادی و سوگواری نیز از آنان دعوت می‌شود. آنها به شکل روایی، در ستایش بزرگان دینی صحبت می‌کنند و در حین خواندن توضیحاتی می‌دهند. این کار آمیزه‌ای دکلمه‌وار، آوازی و اندرزگونه است. مخاطب‌ها خود را به دست قهرمانان افسانه‌ایی می‌سپارند که در آن روز یاد آنها گرامی داشته‌می‌شود.

از نخستین روز محرم تا ظهر دهمین روز (عاشورا)، دسته‌ها راه‌اندازی می‌شوند و روز عاشورا با قمه بر سر می‌زنند. تُرک‌هایِ آسیای مرکزی این رسم را با شیعه‌گری به همراه آوردند و اکثر کسانی که این کار را انجام می‌دهند اصالتا ترک هستند.

در نزد آنان، این کار امر بسیار مرسومی بود : به وقتِ مرگ یک شخصیتی بزرگ، داغداران زخم‌های عمیقی بر سر و صورت خود وارد می‌کردند؛ در تاریخ طبری (۷۲۸) آمده است در زمان نبرد ترک‌ها و عرب‌ها در آسیای مرکزی، یکی از فرماندهان ترک کشته می‌شود. ملازمان ترک، در مقابل پیکر بیجان او، گوشهای خود را بریدند و با خشونت بسیار بر سر و روی خود می‌کوفتند.

طبری از مرگ فرمانده ترک، کورسول (

Koursoul

) توصیفات منحصر به فردی (۷۳۹) به ما می‌دهد (۱۵۲۰. ص،

Tabari

). بنابراین پس از گرویدن آنها به شیعیان، چنین تظاهرات خشونت‌آمیزی دراندوه از دست دادن امام حسین (ع)، نمی‌بایست تعجب آور باشد. در ایران «خنجرزنان»، برایِ برآورده شدنِ آرزوهای خود، «نذر» می‌کنند و متعهد می‌شوند که خون خود را بر زمین بریزند، این کار از روی حسرتِ عدم حضور در روز عاشورا در صحنه‌ی کربلاست و اینکه ای کاش در آن روز می‌بودند و در جبهه‌ی امام حسین (ع) خود را قربانی می‌کردند.

برخی دیگر بدن خود را می‌خراشند، به خود شیشه و قفل آویزان می‌کنند و با این هیبت در خیابان حاضر می‌شوند و در دسته‌ی هندوها صحنه‌های منحصر بفردی می‌بینیم. به نظر می‌رسد که شیعیان، برخی رسومات مانند قربانی کردن یا آسیب رساندنِ مریدان وفادار به خود را از هند به ایران آورده‌اند، چرا که در ۱۸۴۲، زمانی که بِرِزین (

Berezin

)، گوبینو (

Gobineau

) و دیگران، این صحنه‌ها را دیده‌اند، روایت کرده‌اند که فقط در نزد بِربِریس‌ها (

Berberys

) (ساکنان شرق ایران که تا مرزهای هند کشیده می‌شد) این رسم اجرا می‌شد.

آمده است که روزی یکی از افراد بربریس امامان را به سخره گرفت، و برایِ بازپس دادنِ تقاص این رفتارِ ناشایستِ او، از همان زمان، اینان سر و روی خود را می‌خراشند. در هنگامِ حرکت دسته، اینان با پای برهنه، بدون هیچ سربندی، با بالاتنه‌ی عریان راه می‌رفتند. با زنجیر بر بدن خود می‌کوفتند و با تیغ گوشت بدنشان را سوراخ می‌کردند. اینان، بعدها این رسومات را به ایرانیان منتقل کردند، که امروزه بیشتر در نواحی آذربایجان و قفقاز اجرا می‌شود.

اجرای این رسومات منحصر به ایران نیست؛ پیش‌ترها، در بسیاری کشورهای دیگر و با فرم‌های دیگر رفتارهایی همانندی را می‌توانیم ‌بینیم. مثلا تازیانه‌زنان قرون وسطایی که در حال تازیانه زدن بر خود، و خواندنِ آوازهای کانتیک (

cantique

) درست مانند زنجیرزن‌ها در خیابان راه می‌رفتند؛ یا بر تن کردنِ جامگانِ زمخت که استفاده از آن تا همین اواخر در فرانسه، روسیه (

Vlacianitsa

) رایج بود و تمامی بدن را زخمی می‌کرد. یا مثلا رسم دیگری که به زنجیر کشیدن پاها با چیزی شبیه حلقه به نام «وری گوی» (

verigui

).

امروز که تازیانه به خود زدن، شخصیتِ گروهی خود را از دست داده است، چه تعداد از راهبانِ دیرنشین، برای خاموش کردن نیازهایِ جانِ خود، از این روش‌ها استفاده می‌کنند؟ در هند، آسیب رسانی داوطلبانه به خود، هنوز رواج دارد.

تالاسو (

Talasso

) به شباهتِ موجود میان گروه‌هایِ متحرکی که بر تنِ مسیحیان، جامه‌ی ندامت و توبه می‌پوشاندند، و ایرانی‌هایی که خون خود را برای پیامبران می‌ریختند اشاره می‌کند. او می‌گوید«هدف و شیدایی این هر دو، مشابه است» ۲

روز عاشورا، شهدای کربلا روی طَبَق حمل می‌شوند. روی این طبق‌ها پیکره‌هایی پر شده از کاه، به نام «نیش» (

Neach

)، و رنگین شده با رنگ‌های مایع قرمز ر