پاورپوینت کامل «بهار» و نوبهاری‌که خزان شد ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «بهار» و نوبهاری‌که خزان شد ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «بهار» و نوبهاری‌که خزان شد ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «بهار» و نوبهاری‌که خزان شد ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint :

مروری بر کارنامه روزنامه نوبهار

میرزا محمد تقی، ملک الشعرای بهار، شاعر، روزنامه‌نگار، نماینده ادوار مجلس شورای ملی، وزیر فرهنگ، استاد دانشگاه و عضو فرهنگستان‌ایران، فعال و مبارز سیاسی دوره مشروطه و نیمه نخست سلطنت پهلوی در ۱۶ آبان سال ۱۲۶۳ه. ش- ۱۰دسامبر ۱۸۸۶ م، در شهر مشهد در محله سرشور در خانواده‌ای ادیب و شاعر پیشه به دنیا آمد. پدرش محمد کاظم، متخلص به صبوری و ملقّب به ملک الشعرای آستان قدس رضوی و اصالتاً اهل کاشان بود.

مروری بر کارنامه روزنامه نوبهار

میرزا محمد تقی، ملک الشعرای بهار، شاعر، روزنامه‌نگار، نماینده ادوار مجلس شورای ملی، وزیر فرهنگ، استاد دانشگاه و عضو فرهنگستان‌ایران، فعال و مبارز سیاسی دوره مشروطه و نیمه نخست سلطنت پهلوی در ۱۶ آبان سال ۱۲۶۳ه. ش- ۱۰دسامبر ۱۸۸۶ م، در شهر مشهد در محله سرشور در خانواده‌ای ادیب و شاعر پیشه به دنیا آمد. پدرش محمد کاظم، متخلص به صبوری و ملقّب به ملک الشعرای آستان قدس رضوی و اصالتاً اهل کاشان بود. مادرش حاجیه سکینه خانم، دختر خانواده‌ای تاجر از سرشناسان گرجستان و از مسیحیان قفقاز بود که به دین اسلام درآمده بود. بهار در سال ۱۲۶۹ در ۶ سالگی به مکتب رفت و قرآن آموخت. در ۷ سالگی فراگیری اصول مقدماتی ادبیات و شاهنامه خوانی را کنار پدر آغاز کرد و نخستین شعر خود را در سال۱۲۷۲ در وصف نوروز سرود:

عید نوروز آمد و ماه‌ مبارک شد تمام

موسم شادی و عیش آمد ز بهر‌خاص و عام

او دوره ابتدایی را در مدرسه نواب آغاز کرد. در سال ۱۲۷۹ در محضر سید علی خان درگزی ادبیات فارسی و عربی را آموخت و مدتی بعد تحصیلات خود را نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری تکمیل کرد. درسال ۱۲۸۲ که بهار ۱۹ ساله بود، پدرش به علت ابتلا به بیماری وبا درگذشت. به دنبال مرگ پدر، قصیده‌ای سرود و برای مظفرالدین شاه قاجار فرستاد و شاه فرمان ملک الشعرایی آستان قدس رضوی را به همراه یکصد تومان پاداش برایش فرستاد. بهار دوبار ازدواج کرد که بار اول همسر و فرزند، هر دو درگذشتند. او یکبار دیگر در سال ۱۲۹۷ در تهران با دختری به نام سودابه صفدری که از خاندان قاجار بود ازدواج کرد. حاصل ‌این پیوند ۶ فرزند به نام‌های هوشنگ، ماه ملک، ملکدخت، پروانه، مهرداد و چهرزاد بود. بهار به سال ۱۳۳۰ رخت از جهان بربست. آنچه در این نوشته محل توجه قرار می گیرد، وجهه و نمای روزنامه نگارانه این شخصیت ناب و نمونه معاصر ایران است.

دریغا جوانی! دریغا جوانی!

محمد تقی بهار در سال ۱۲۸۳ و آغاز نهضت مشروطیت به صف مشروطه طلبان خراسان پیوست. در ۲۸ اسفند ۱۲۸۷روزنامه نیمه مخفی «خراسان» ارگان «‌انجمن سعادت» که کانون‌ مشروطه خواهان خراسان بود، با مدیریت حاج میرزا زین العابدین سبزواری «‌رئیس‌الطلاب» و از شماره چهارم، با مدیریت میرزا سید حسین اردبیلی «‌م. س. حسین» در مشهد آغاز به انتشار کرد. با ‌این روزنامه، بهار وارد عرصه روزنامه نگاری شد و نخستین آثار ادبی و سیاسی خود را بدون ذکر نام یا نام مستعار «م. ب» به چاپ می‌رساند. پس از تعطیلی خراسان در شهریور ۱۲۸۸ مطالب سراینده قصیده مستزاد جاودان «کار ‌ایران با خداست» در روزنامه «توس» به مدیریت میرزا‌هاشم خان قزوینی (محیط مافی)، روزنامه «حبل المتین» کلکته به مدیریت سیدجلال‌الدین کاشانی و… منتشر می‌شود. بهار پس از تعطیلی توس درخواست مجوز انتشار مجله‌ای با مشی اخلاقی و ادبی به نام «احتیاج» داد اما چندی بعد به جای انتشار‌ این مجله، روزنامه «نوبهار» متولد شد.

دوره اول روزنامه نوبهار مشهد

روز پنجشنبه ۲۱مهر سال ۱۲۸۸-‌۱۳ اکتبر ۱۹۱۰م نخستین شماره روزنامه نوبهار هفته‌ای ۲ شماره نگاشته می‌شود. در ۴ صفحه (شماره ۲۶ شش صفحه) ۳ ستونی (از شماره ۶۵ تا شماره ۷۲ چهار ستونی) بدون ‌گراور در قطع ۳۶ ×۴۸ به مدیریت م. بهار در مطبعه طوس و شهر مشهد منتشر می‌گردد. روزنامه شامل صفحات و ستون‌ها‌یی تحت عنوان: سرمقاله، اخبار خراسان، اخبار طهران، اخبار آستانه مقدسه، اخبارآسیای مرکزی (ترکستان)، مکتوب شهری، قسم تاریخی، قسمت ادبی، اعلان، تلگرافات و درج اعلامیه‌ها‌ی حزب دموکرات خراسان بود.

لوگو، به خط نسخ تزئینی و به رنگ سفید در داخل یک کادر با زمینه سیاه در زیر ستون تاریخ و سال انتشار و میان صفحه قرار دارد. سمت راست لوگو: عنوان نوشتجات. نشانی: مشهد بالا خیابان. نوشتجات بی‌شناسایی درج نخواهد شد. سمت چپ لوگو: بهای سالانه: در مشهد ۲۵، شهرهای خودی۳۰ قران، کشور بیگانه ۶ منات. بهای شش ماهه: در مشهد ۱۸ قران، شهرهای خودی ۲۰ قران، کشور بیگانه ۴ منات. بهای اعلانات: سطری یک قران. پس از شش ماه بهای یکساله گرفته می‌شود. بهای یک شماره ۵ شاهی. زیر لوگو، در مشی و روش روزنامه آمده است: «نامه‌ای است سیاسی، سرگذشتی، اخباری، خواهان یگانگی و فزونی اسلام و اسلامیان و هوادار بزرگی و نیرومندی ‌ایران و‌ایرانیان». از شماره دهم، کادر مشکی حذف و لوگو به خط نستعلیق و با گلبرگ‌های زینتی به جای آن به چاپ می‌رسد. در شماره نخست به جای سرمقاله، تحت عنوان «مسلک ما» غزلی از حافظ به چاپ رسیده است:

مــا نگوییم بـد و میل بــه‌ نـا‌حـق نکنیم…

در‌ روزنامه نوبهار که پیشرو‌ترین جریان مکتوب سیاسی مخالف حضور دولت روسیه در‌ایران، ارگان و ناشر افکار حزب دموکرات خراسان بود، افرادی چون عبدالحسین ملاباشی (آگاهی) مدیر روزنامه «آگاهی»، یحیی سمیعیان(ریحان) مدیر روزنامه «گل زرد»، احمد‌ تهرانی‌زاده (بهار)، محمد دانش، با محمد تقی بهار که عضو کمیته ‌ایالتی حزب دموکرات خراسان بود همکاری می‌کردند. در شماره ۷۹ سرمقاله‌ای تحت عنوان «تودیع» از تصمیم بهار برای توقف انتشار نوبهار به چاپ می‌رسد:

«اینک سال اول نوبهار روزهای آخرین خود را با یک عارض پرچین که از اثر زحمات شبانه روزی و تصادفات روزگار غدار به زردی مایل شده است، به ما عرضه می‌دارد!… اینک خستگی به اقصی الغایه رسیده و افسردگی دماغ بی‌نهایت شده است. حملات پی در پی اجانب به‌این ورقه ناقابل و یورش‌های ارتجاعیون به تقویت آنان و مظفریت ما در مقابل آن همه هیاهو، اینک یک آسایش مختصری را به ما اجازت می‌دهد. این است وداع یک نفر خدمتگزار یکه و تنهای ‌این آب و خاک!… اینک با یک خستگی دماغی که مقدمه فنای محررین جوان است، از‌این معرکه بیرون رفته تا گردش جهان به کدامین کارزارش دعوت کند… . قلم من از خدمت به تنگ نیامده ولی وجدان من از مشقت به جان رسیده است. ببخشید مرا». اما محرر جوان، ۶ روز پس از تودیع در شماره ۸۰ از ادامه کار خبر می‌دهد: «اخطار، برادران من! رفتن مرا هم مسلکان من صلاح ندانستند، مرا برای خدمتگزاری آتیه خراسان مهیا ساختند. من نیز به ناچار تا آخرین نفس برای خدمتگزاری حاضرم…» اما دخالت کنسول روس در مشهد و همکاری نکردن مطبعه طوس نفس بهار را می‌گیرد و ‌این روزنامه در ۲۸ مهر ۱۲۹۰ در شماره ۸۰ از انتشار بازمی‌ماند.

روزنامه تازه بهار

یک ماه و هشت روز پس از نوبهار، بهار با انتشار یک روزنامه تک برگی با عنوان «مقدمه تازه‌بهار» و درج سر مقاله‌ای به نام «طلیعه تازه ‌بهار»، خبر از انتشار روزنامه جدیدی با عنوان تازه بهار می‌دهد. روز پنجشنبه ۶ آذر سال ۱۲۹۰ – ۶ دسامبر ۱۹۱۱م. روزنامه تازه بهار به مدیریت بهار هفته‌ای ۲ بار در ۴ صفحه ۳ ستونی (شماره ۹ پنج صفحه) با همان صفحات و همان سبک و محتوا، در مطبعه اتحاد منتشر می‌شود. در بیان دیدگاه و مرام ‌این جریده می‌خوانیم: «… ما افاده مرام نمی‌کنیم. مرام ما از تراوشات دو ساله قلم ما هویدا است. فقط در ضمن همین یک جمله می‌توان مقاصد حسنه ما را دانست: ترقی ‌ایران، با حکومت عامیه…»بهای تک شماره ۵ شاهی. بهای اشتراک سالانه: در مشهد ۲۵، شهرهای خودی ۳۰ قران، کشور بیگانه ۶ منات. بهای شش ماهه: در مشهد ۱۸، شهرهای خودی ۲۰ قران، کشور بیگانه ۴ منات. بهای هر سطر اعلانات: ۱۰ شاهی. نوشته‌ها را با شناسایی نویسنده‌اش زودتر پذیره خواهیم شد. جای اداره: مشهد بالا خیابان. تازه بهار پس از ۹ شماره انتشار، در ۲۳ دی ۱۲۹۰ به دنبال ارسال مکتوبی از سوی کینیاز دابیژا کنسول روس: «… اگر حضرت والا که فرمانفرمای خراسان هستید، از توقیف یک چنین جریده مهمل عجز دارید، خود دوستار به توقیف آن مبادرت خواهد ورزید» به حاکم خراسان و تلگراف، احمد قوام (قوام السلطنه) وزیر داخله: «مشهد- ‌ایالت جلیله، روزنامه تازه بهار را که برخلاف مصالح دولت و ملت انتشاراتی داده است، فوراً توقیف و از نظایر‌این انتشارات و هر نوع شایعات که بر ضد مقاصد و مصالح دولت و مورث فساد و هیجان بشود جداً جلوگیری کرده خود را مسئول بدانید» و به دستور حسن وثوق (وثوق‌الدوله) وزیر خارجه وقت، توقیف شد و بهار نیز دستگیر و به همراه ۹ نفر از رهبران و اعضای کمیته حزب دموکرات به تهران تبعید شد. ۸ سال بعد یعنی از سال ۱۲۹۸ تا ۱۲۹۹ محمد ملک‌زاده برادر بهار، روزنامه‌‌ای به همین نام و ۲ شماره در هفته منتشر ساخت.

دوره دوم نوبهار مشهد

محمد‌تقی بهار پس از نزدیک به دو سال از پژمردگی تازه ‌بهار، روز ۱۴ دی سال ۱۲۹۲- ۴ ژانویه ۱۹۱۳ م. انتشار دوره دوم نوبهار مشهد را آغاز می‌کند. روزنامه نوبهار «نامه‌ای‌ است سیاسی، علمی، ادبی، سرگذشتی، اخلاقی» با صفحات و چند بخش ثابت: سرمقاله، وقایع شهری، اخبار داخله، اخبار خارجه، مباحث اخلاقیه، مباحث علمیه، تلگرافات، قسمت ادبی و از شماره ۴۲ و آغاز جنگ جهانی اول (وقایع جنگ بین‌المللی) هفته‌ای ۲ بار (از شماره ۳۹ تا ۶۵ سه بار) در ۴ صفحه ۳ ستونی در مطبعه اتحاد چاپ می‌شود. بهای اشتراک سالانه: مشهد ۳۰، شهرهای خودی ۳۵ قران و کشور بیگانه ۷ منات. بهای هر سطر اعلانات نیز یک قران است. تفاوت ‌این دوره نوبهار را بهار‌ چنین بیان می‌کند: «… برای دریافت مجوز انتشار ابتدا با نیر الدوله (والی خراسان) و سپس با قونسول روس ملاقات کردم و به او فهماندم که من در سیاست چیزی نخواهم نوشت و او متقاعد شد…»بهار در هدف از افتتاح نوبهار دوره دوم می‌نگارد: «… الحمدلله که زنده‌ایم و احساسات ما نیز زنده است… . از برای خاطر یک مملکت نامترقی، یک انقلاب ناقص، یک سیر تجرد ناتمام و یک ملت جاهل فراموشکار، باز ناچار که قلم برداریم و ‌این سیر قهقرایی ملت ‌ایران را سهل نینگاریم. یا رب تو شاهدی که هر چه می‌گوییم جز به مقتضای صلاح ملت و خیر امت نیست…» او در سال ۱۲۹۲ از طرف مردم کلات، سرخس و درگز به نمایندگی دوره سوم مجلس انتخاب شده بود انتشار نوبهار را در شماره ۷۷ متوقف و جهت نمایندگی به تهران مهاجرت می‌کند. در آخرین شماره نوبهار ‌این دوره، مدیر آن در یادداشتی با عنوان «وداع نوبهار» روز ۸ مهر ۱۲۹۳، با مردم خراسان وداع می‌کند: «نامه توانای نوبهار در مرحله ۷۷ می‌خواهد خراسان را وداع کرده به طرف یک وظیفه وجدانی برای همیشه خدمت کردن رهسپار شود… چقدر میل داشتم که مزد خراسان را با قلم آزاد خود ادا کنم ولی ‌این وظیفه وجدانی و آن سائقه معنوی مرا ناچار به یکطرفی می‌کشاند که احساسات درد انگیز من هم مرا به همان طرف تمایل می‌دهد. می‌روم پس از آنکه سخت‌ترین مبارزه‌های اجتماعی و سیاسی را به نیروی صداقت و راستی خودم در خراسان خاتمه داده و بهترین توصیه‌های فلسفی و اخلاقی و اجتماعی را به فرزندان خراسان گوشزد کردم.» بدین ترتیب دوران روزنامه نگاری بهار در زادگاه خود در دو دوره انتشار نوبهار مشهد (شماره مسلسل۱۵۷) و ۹ شماره تازه بهار به پایان می‌رسد.

دوره اول نوبهار تهران

محمد تقی بهار ۲ ماه پس از انتخاب به نمایندگی دوره سوم مجلس، در حالی که اعتبارنامه نمایندگی ‌او پس از ۶ ماه به تصویب رسید در ۲۹ آذر سال ۱۲۹۳ -۳۰ دسامبر ۱۹۱۴ م، دوره اول نوبهار را در تهران منتشر می‌کند.

م. بهار در سرمقاله «افتتاح سال چهارم تأسیس» می‌نویسد: «… ما همواره در نظر داریم آن قوه قلم قوی را که در عین ضعف قوی به ما اقتدار است که دوره سوم جریده محبوب‌مان (نوبهار) را در سال چهارمش منتشر کنیم… اینک بشکرانه بقا و قدرت و با کمال نیک اندیشی و خیرخواهی داخل یک دوره حیات ادبی، اجتماعی و سیاسی شده…»

نوبهار تهران با همان لوگوی نوبهار مشهد و بدون گلبرگ‌ها‌ی زینتی در ۴ صفحه پنج ستونی در قطع ۴۱×۵۴ با ۵ ستون در مطبعه ‌ایران به چاپ می‌رسد. بهای یک شماره: در تهران ۵، شهرهای خودی ۶، کشور بیگانه ۸ شاهی. بهای سالانه: در تهران ۴۵، شهرهای خودی ۵۵، کشور بیگانه ۷۰ قران. بهای شش ماهه: در تهران ۲۳، شهرهای خودی۳۰، کشور بیگانه ۳۸۰ قران. بهای اعلان‌: در صفحه اول سطری ۳ قران، در صفحات بعد سطری ۳۰ شاهی. تعداد صفحات‌، قطع و بهای روزنامه در این دوره چند بار دستخوش تغییر می‌گردد. در روز ۱۲ فروردین ۱۲۹۴ لوگو با خط معمولی و در ۵ صفحه چاپ می‌شود. در ۱۰ تیر ۱۲۹۴ به مناسبت استیضاح وزیر داخله توسط فراکسیون دموکرات در ۱۲ صفحه به بهای: در تهران ۷۰۰ دینار، شهرهای خودی ۱۵ و کشور بیگانه ۲۰ شاهی به فروش می‌رسد. در تیرماه ۱۲۹۴ به دلیل جنگ و کمبود کاغذ و تصمیم مدیران روزنامه‌ها بر کاهش صفحات و قطع نشریات، نوبهار در ۱۴ تیر ۱۲۹۴ شماره ۵۵ (ش. م ۲۱۰) با درج «اخطار اداری» از کاهش صفحات خبر می‌دهد: «از نمره آینده نظر به همراهی با دوستان هم قلم‌، حجم نوبهار نصف خواهد شد و تا وقتی بزرگ نکنند ما نیز بزرگ نخواهیم کرد.» اما تنها شماره ۲۱۱ به قطع ۳۶×۵۴ چهار ستونی و در ۲ صفحه به بهای ۵ شاهی منتشر می‌شود و در شماره بعد نوبهار با درج اخطاری به دلیل همراهی نکردن بعضی از جراید نوبهار به قطع، صفحات و بهای اولیه‌اش بازمی‌گردد. در ۱۴ اردیبهشت ۱۲۹۴ با چاپ اعلانی تحت عنوان «قیمت تک نمره نوبهار»: «اداره نوبهار با گرانی فوق‌العاده کاغذ و زیادی اجرت طبع تاکنون ضرر فروش تک نمره را متحمل بوده اینک نه برای ازدیاد عایدات بلکه برای تطبیق دخل و خرج قیمت تک نمره فروشی را در تهران از ۵ شاهی به ۶ شاهی‌، در ولایات داخله از ۶ شاهی به ۷ شاهی و کشور بیگانه ۸ شاهی ترقی می‌دهد و امیدوار است بعد از آنکه تخفیفی در قیمت کاغذ و اجرت طبع حاصل شود مجدداً تنزل دهد.» جای اداره: خیابان ناصریه نمره ۶‌ (از ۱۴ تیر ۱۲۹۴ خیابان لاله زار). نوشته‌ها بی‌شناسایی درج نمی‌شود و به نویسنده هم داده نمی‌شود. اداره در حک و اصلاح نوشته‌ها آزاد است. دو بار در هفته روزهای سه‌شنبه و آدینه نگاشته می‌شود. روزنامه در این دوره به تناوب در مطبعه ‌ایران و مطبعه برادران باقرزاده چاپ شده است و آنچه به چاپ می‌رسد عبارت است از: سرمقاله، اخبار داخله، از دارالشورای ملی، وقایع جنگ بین‌المللی، مطبوعات خارجه، گزیده مطالب جراید محلی، تلگرافات داخله، لطایف و ظرایف‌، پاورقی و… . نوبهار در این برهه ۲ بار توقیف می‌شود. یکبار در ۲۲شهریور ۱۲۹۴ به بهانه چاپ اعلان فردی به ‌نام علی‌ محمد ۱۶ روز توقیف شده و در ۸ مهر ۱۲۹۴ منتشر می‌شود. نوبهار این توقیف را زلزله عهد حیات خود می‌نامد. بار دوم به سبب چاپ ۲ مقاله «دشمن حمله کرد» و «تعارف دوستانه! دوست هم حمله کرد» در روزهای ۱۷ و ۱۹ آبان ۱۲۹۴و فراخوان مبارزان و وطن‌خواهان به مقابله با نیرو‌های متجاوز روس و درخواست سفیر این کشور از دولت میرزا حسن مستوفی الممالک، انتشار نوبهار در شماره ۸۶ (ش. م۲۴۳) متوقف می‌شود. روز بعد بهار در راه عزیمت به قم به ‌سبب واژگونی درشکه، دستش می‌شکند، به تهران باز می‌گردد و خانه‌نشین می‌شود اما ۶ ماه بعد دستگیر و به زادگاهش، مشهد فرستاده می‌شود.

دوره دوم نوبهار تهران

۱۸ ماه بعد در ۲۰ خرداد سال ۱۲۹۶ – ۱۰ ژوئن سال ۱۹۱۷ م. دوره دوم روزنامه نوبهار تهران با عبارت «روزنامه آزاد ملی» در کنار لوگو به‌ صورت ۳ شماره در هفته منتشر شد. بهار در سر مقاله نخستین شماره نوبهار ‌این دوره، نوشته است: «نوبهار آن نفس طولانی و آه ممتدی است ک