پاورپوینت کامل عقیده ای اسماعیلی که به اشتباه به امامیه نسبت داده شد ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عقیده ای اسماعیلی که به اشتباه به امامیه نسبت داده شد ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عقیده ای اسماعیلی که به اشتباه به امامیه نسبت داده شد ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عقیده ای اسماعیلی که به اشتباه به امامیه نسبت داده شد ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

مروان راشد در کتاب خود درباره حسن بن موسی النوبختی صفحاتی را اختصاص داده است به ذکر مطلبی نقل شده در کتاب الریاض المونقه فی آراء أهل العلم تألیف فخر رازی تا بدین وسیله نوع نگاه نوبختی را به جایگاه عقل و استدلالات عقلی و نسبت آن با تعالیم امام معصوم مورد بحث قرار دهد. او نیاز داشته است هر طور شده نسبت کتاب تلخیص الکون والفساد را به نوبختی اثبات کند و بنابراین در این چارچوب خواسته است به نحوی نشان دهد که رویکرد او به فلسفه چه نسبتی با اعتقاد مذهبی وی در رابطه با جایگاه امام داشته و چگونه می توان رویکرد فلسفی وی را فهمید و تفسیر کرد.

پاورپوینت کامل عقیده ای اسماعیلی که به اشتباه به امامیه نسبت داده شد ۳۷ اسلاید در PowerPoint: نقدی بر کتاب مروان راشد درباره حسن بن موسی النوبختی (۳)

مروان راشد در کتاب خود درباره حسن بن موسی النوبختی صفحاتی را اختصاص داده است به ذکر مطلبی نقل شده در کتاب الریاض المونقه فی آراء أهل العلم تألیف فخر رازی تا بدین وسیله نوع نگاه نوبختی را به جایگاه عقل و استدلالات عقلی و نسبت آن با تعالیم امام معصوم مورد بحث قرار دهد. او نیاز داشته است هر طور شده نسبت کتاب تلخیص الکون والفساد را به نوبختی اثبات کند و بنابراین در این چارچوب خواسته است به نحوی نشان دهد که رویکرد او به فلسفه چه نسبتی با اعتقاد مذهبی وی در رابطه با جایگاه امام داشته و چگونه می توان رویکرد فلسفی وی را فهمید و تفسیر کرد. در این چارچوب بحثی مطول را که اصلاً ارتباطی با موضوع کتابش ندارد مطرح می کند و بخشهایی را از کتاب فخر رازی ترجمه و تحلیل می کند که همان مورد توجه و انتقاد ما در این نوشتار کوتاه است. فخر رازی در کتاب یاد شده بحثی دارد درباره فایده نظر و استدلال عقلی و اینکه آیا نظر افاده علم می کند یا خیر؟ (نک: الریاض، ص ۲۱ تا ۲۸) در اینجا فخر رازی مطلبی را به نقل از نوبختی که لابد منظورش حسن بن موسی النوبختی و به احتمال قوی کتاب الآراء والدیانات او بوده نقل می کند (نک: ص ۲۴ تا ۲۷) درباره گروهی که منظری شکاکانه نسبت به امکان تحصیل علم و یقین داشته و ویژگی مشترک آنها این بوده است که به دسترسی به علم از طریق تعالیم انبیاء و یا امام معصوم باور نداشته اند و آن را لازمه “دور” می دانسته و تازه تعالیم پیامبران را خود مشتمل بر اختلافاتی عمیق و مبانی فاسد و غیر قابل پذیرش می دیده اند. پیش از این قسمت بلا فاصله فخر رازی از شماری از این اشخاص نام برده مانند ابو حفص حداد و ابو سعید حصری و ناشی اکبر. به احتمال قوی نام این اشخاص در اثر نوبختی نقل شده بوده است. ما اینجا کاری به آنچه مروان راشد درباره این طرز فکر ابراز داشته نداریم و بحث در جزئیات این موضوع را به مجالی دیگر وامی گذاریم، منتهی تنها یک نکته را باید تذکر دهم که بی دلیل آقای راشد در این میان ابو حفص حداد را شخصی اسماعیلی معرفی کرده است که خوب به کلی خطاست، سهل است متوجه بن مایه نقد او و کسانی مانند او از مسئله نبوت نشده و به خطا او را اسماعیلی فرض کرده است، چیزی که با زمانه او سازگار نیست. معلوم است آقاى راشد نمی داند اساساً ابو حفص حداد در دوره ای زندگی می کرده که هنوز اسماعیلیه به منصه ظهور نرسیده بودند. آقای راشد دست آخر هم ناچار شده است مطالبی درباره تحول فکری ابو حفص حداد مطرح کند که متکی بر تفسیری غلط از عبارات فخر رازی است. جای بحث من اینجا نیست و من در نوشته ای دیگر این مطلب را تفصیلاً خواهم نوشت و خطای آقای راشد را نشان خواهم داد. نکته ای که اینجا من در صدد تبیین و انتقاد از آقای راشد هستم این است: فخر رازی بلا فاصله بعد از تکه ای که می بایست همه آن را از نوبختی فرض کرد مطلبی درباره قائلان به امام معصوم نقل کرده (در کتاب راشد ذیل بند ۸ ، ص ۳۷۶ ترجمه شده است، نک: فخر رازی، ص ۲۷) و نظر آنان را درباره نسبت نظر با امام معصوم بحث کرده است. در اینجا روشن است که مطلب دیگر ارتباطی با نوبختی ندارد چرا که فخر رازی تنها در نقل عقیده گروهی که ذکرشان رفت تصریح به نقل قول از نوبختی می کند. در دنباله فخر رازی عقیده گروه دیگری را مطرح می کند که پیشتر و قبل از نقل کلام نوبختی به آنها اشاره ای داشته و اینجا حال بنا دارد عقیده آنان را تفصیلاً معرفی کند. آنچه اینجا فخر رازی از عقیده مندان به امام معصوم و نسبت نظر با امامت معصوم مطرح می کند عقیده بسیار شناخته شده “تعلیم” اسماعیلیان است که می دانیم پیشتر از فخر رازی مورد انتقاد غزالی قرار گرفته بوده است. طبق این اعتقاد، نظر برای تحصیل معرفت و علم کافی نیست و نیاز به امام معصوم نیازی اساسی و ضرورى و مکمل است. البته غزالی در آثارش عقیده اسماعیلیان را چنین معرفی کرده که آنان معتقدند نظر و استدلال به کار نمی آید و تنها راه، معرفت امام معصوم و اخذ “تعلیم” از اوست. در مقابل، فخر رازی در متن کتاب المناظرات خود (ص ۴۰ تا ۴۲) در مقام نقد گفتار غزالی تأکید می کند که اسماعیلیان “نظر” و ضرورت آن را رد نمی کنند، تنها آن را ناکافی می دانند. آنان معتقدند که باید در کنار “نظر”، امام معصوم هم باشد تا رافع اختلافات میان اهل نظر باشد و راه درست را جلوی چشم عقل و نظر قرار دهد. در اینجا در کتاب الریاض المونقه فخر رازی دقیقاً همان مطلب را بدون اشاره به غزالی مطرح می کند و در واقع همان نوع نگاهی که اسماعیلیان از دیدگاه او به این مسئله داشته اند و از غزالی به دلیل اشتباه در معرفی درست عقیده آنان در کتاب مناظرات انتقاد کرده بود را در اینجا ارائه می دهد. طبق این دیدگاه نظر عقلی به تنهایی کافی نیست بلکه باید امام معصومی در میان باشد تا به شبهه و دلیل راهنمایی کند و تنبیه دهد. عقل مستقلاً نمی تواند با نظر عقلی چنین کند بلکه معلم صادق (“المعلم الصادق”) لازم است تا “متعلم” را به “دلیل” راهنمایی کند و از شبهات پاسخ دهد. آنگاه است که متعلم به عقل خود صحت