پاورپوینت کامل فلسفه جاودان خیام ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه جاودان خیام ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه جاودان خیام ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه جاودان خیام ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

آرتور شوپنهاور، یکی از بدبین ترین فلاسفه در طول تاریخ فلسفه است. وی با اینکه در شاهکار خود «جهان همچون اراده و تصور» و در جای جای مقالات و رسالاتش مدام تصریح می کند که متفکران شرقی به مراتب از فیلسوفان غربی فرزانه‌تر بوده‌اند، اما هیچ گاه تفکر فلاسفه شرق را عمیقا درک نکرد. وی بر این باور بود که چون جهان همه اراده است، باید همه درد و رنج باشد. او دوام زندگی را به پولی تشبیه می‌کند که به گدایی می‌دهند تا بتواند با آن امروز خود را زنده نگه دارد و بدبختی خود را تا فردا ادامه دهد.

به مناسبت ۲۸ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم عمرخیام

آرتور شوپنهاور، یکی از بدبین ترین فلاسفه در طول تاریخ فلسفه است. وی با اینکه در شاهکار خود «جهان همچون اراده و تصور» و در جای جای مقالات و رسالاتش مدام تصریح می کند که متفکران شرقی به مراتب از فیلسوفان غربی فرزانه‌تر بوده‌اند، اما هیچ گاه تفکر فلاسفه شرق را عمیقا درک نکرد. وی بر این باور بود که چون جهان همه اراده است، باید همه درد و رنج باشد. او دوام زندگی را به پولی تشبیه می‌کند که به گدایی می‌دهند تا بتواند با آن امروز خود را زنده نگه دارد و بدبختی خود را تا فردا ادامه دهد. وی می‌گوید زندگی بشری چنان آکنده از مصائب و اندوه است که اگر کسی به گورستان رود و با مشت بر قبور مردگان بکوبد و از آنان بپرسد که آیا می‌خواهند دوباره به جهان بازگردند، تنها یک پاسخ خواهد شنید: نه، هرگز!‏ شوپنهاور مانند اکثر قریب به اتفاق فلاسفه شرق و غرب معتقد بود که هر که را دانش و هوش بیشتر، غم و اندوه افزونتر است. به قول شهید بلخی:

اگر غم را چو آتش دود بودی

جهان تاریک گشتی جاودانه

در این گیتی سراسر گر بگردی

خـردمنـدی نیابـی شـادمانـه

او راه رهایی از این رنج و اندوه را تنها در مرگ می‌بیند و زندگی و تداوم نسل را تحقیر می‌کند. آری این صحیح که هرچه علم بیشتر گردد، رنج و اندوه نیز بیشتر می‌شود؛ اما این هیچ‌گاه تعریضی به دانش نیست. انسان همواره در جستجوی دانش است، ولو این امر به بهای رنج و اندوه بیشتر باشد. ولتر به حق تیره‌بختی برهمن عاقل را بر خوشبختی دهقان نادان ترجیح می‌دهد. ما می‌خواهیم زندگی را ژرف‌تر و تیزتر دریابیم، اگرچه به بهای درد و رنج باشد.

ویکتور فرانکل، یکی از بزرگترین روان‌شناسان معاصر، در کتاب «انسان در جستجوی معنی» یادآور می‌شود که اگر برای رنجها و آلام خویش معنایی بیابیم و ارزش آنها معلوم شود، آنگاه تحمل سنگینی بار آنها آسان می گردد و این رنجها دیگر آزار دهنده نخواهند بود.

خیام به‌خوبی به این امر واقف بود. هشداری که خیام به بشر می‌دهد، کاملا منطقی و تجربی است. در غالب رباعیات وی، «زمان» بیشترین نمود را دارد که برای تمام قرون و اعصار بشریت عمومی است:

هنگام سپیده‌دم خروس سحری

دانی که چرا همی کند نوحه‌گری؟

یعنی که نمودند در آیینه صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری!

***

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود

نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود

زین پیش نبودیم و نبُد هیچ خلل

زین پس چو نباشیم، همان خواهد بود

حزن و اندوهی که در رباعیات خیام از این بابت دیده می‌شود، به‌خوبی عمق توجه او به این مسئله را نشان می‌دهد. اما او برخلاف فلاسفه دیگر که تمایل به مرگ را مسّکن این دردها تجویز می‌کنند، «مستی» و «عدم هوشیاری»، یعنی نیندیشیدن به این معمای بزرگ را توصیه می‌کند که تحقیقا نه منظورش دعوت به تجاهل و مستی است، بلکه همانند مولانا شوریده‌ای است که راهی برای خاموش نمودن شراره‌های درونی خود می‌یابد. ارسطو حق داشت که می‌گفت: «مرد خردمند در جستجوی لذت نیست، بلکه در بند رهایی از غم است»:

می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد

واندیشه هفتاد و دو ملت ببرد

پرهیز مکن ز کیمیایی که از او

یک جرعه خوری، هزار علت ببرد!

***

من بی می ناب زیستن نتوانم

بی باده، کشید بار تن نتوانم

من بنده آن دمم که ساقی گوید:

یک جام دگر بگیر و من نتوانم

***

ای دوست، بیا تا غم فردا نخوریم

وین یک دم عمر را غنیمت شمریم

فردا که از این دیر فنا درگذریم

با هفت‌هزار سالگان سر به سریم

اندیشه مرگ چقدر از خود مرگ دهشتناک‌تر است. برای بودا مرگ رسیدن به نیروانا و آرامش است؛ برای متصوفه زندگی تا رسیدن بدان، آزمونی است سخت توأم با ریاضت؛ اما برای خیام شکوهمند و اسرارآمیز و قابل احترام می‌باشد. شوپنهاور که همواره می‌گفت «زندگی شرّ است و خفتگان در خاک از همه خوشبخت‌ترند»، به هنگام شیوع وبا د