پاورپوینت کامل دین، از وحدت تا تفرقه ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین، از وحدت تا تفرقه ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین، از وحدت تا تفرقه ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین، از وحدت تا تفرقه ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

به دین از جنبه‌ها و چشم‌اندازهای متعددی می توان نگریست که یکی از آنها، پژوهش و بررسی شاخه‌ها و فرقه‌های آن است. در نوشتار حاضر بی‌آنکه توجهی به شاخه‌ها (و نیز پیشوایان، پیروان، عقاید، مآخذ و دیدگاههای هر گروه) شود، تنها به منشأ و خاستگاه این تفرق نگاه شده؛ البته نگاهی درو‌ن‌دینی که عمدتاً بر آیات قرآن کریم استوار است.

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه چون ندیدند حقیقت، ره افسانه زدند

به دین از جنبه‌ها و چشم‌اندازهای متعددی می توان نگریست که یکی از آنها، پژوهش و بررسی شاخه‌ها و فرقه‌های آن است. در نوشتار حاضر بی‌آنکه توجهی به شاخه‌ها (و نیز پیشوایان، پیروان، عقاید، مآخذ و دیدگاههای هر گروه) شود، تنها به منشأ و خاستگاه این تفرق نگاه شده؛ البته نگاهی درو‌ن‌دینی که عمدتاً بر آیات قرآن کریم استوار است.

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه چون ندیدند حقیقت، ره افسانه زدند

(حافظ)

۱. دین در نزد خداوند تسلیم شدن به اوست: «ان الدین عند الله الاسلام» (آل‌عمران،۱۹) و برای این تشریع شد که اختلافات به وجود آمده میان مردم را ـ که در زندگی اجتماعی اجتناب ناپذیر است‌ ـ برطرف سازد (بقره،۲۱۳) و پیامبران با همه فراوانی‌شان تنها به یک چیز دعوت کرده‌اند: توحید؛ از این روست که قرآن کریم چند بار می‌فرماید: «ان هذه اُمّتکم امّه واحده و انا ربکم: این است امت شما که امتی یگانه است و منم پروردگارتان.» ( انبیا، ۹۲ و مومنون،۵۲)

۲. دعوت اسلام چیزی نیست جز بازگشت دوباره به آیین ابراهیمی که پیراسته از هر نوع شرک است؛ موضوعی که بارها در قرآن مجید مورد تاکید قرار گرفته است: «إِنَّ إِبراهیمَ کانَ أُمَّه قانِتاً لله حنیفاً و لَم یکُ مِن المشرِکین… ثُمّ أَوحینا إِلَیک أَنِ اتّبِع مِلَّهَ إِبراهیمَ حنیفا: ابراهیم پیشوایى مطیع خدا و حق‏گرا بود و از مشرکان نبود… سپس به تو وحى کردیم که: از آیین ابراهیم حق‏گراى پیروى کن.» (نحل، ۱۲۰ و‏۱۲۳)، «قل إِنّنی‏ هَدانی‏ ربّی إِلى‏ صراطٍ مستَقیمٍ دیناً قِیَماً مِلَّهَ إِبراهیمَ حنیفاً و ما کانَ مِنَ المشرِکین: بگو: پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرده است: دینى پایدار، آیین ابراهیمِ حق‏گرا، و او از مشرکان نبود.» (انعام، ۱۶۱)، «و قالُوا کُونُوا هُوداً أَو نَصارى‏ تَهتَدُوا قُل بَل مِلَّهَ ابراهیم حنیفاً و ما کان من المشرِکین: [اهل کتاب‏] گفتند: «یهودى یا مسیحى باشید، تا هدایت یابید» بگو: «نه، بلکه [بر] آیین ابراهیم حق‏گرا [هستم‏] و وى از مشرکان نبود.» (بقره، ۱۳۵)، «قُل صدق اللهُ فَاتّبِعوا ملّهَ إِبراهیم حنیفا و ما کان من المشرِکین: بگو: خدا راست گفت. پس، از آیین ابراهیم که حق‏گرا بود و از مشرکان نبود، پیروى کنید.» (آل‏عمران،‏۹۵)، «و من أَحسنُ دیناً مِمّن أَسلَمَ وجهَهُ لله و هو محسنٌ و اتَّبعَ مِلّهَ إِبراهیم حنیفا: دینِ چه کسى بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کرده و نیکوکار است و از آیین ابراهیم حق‏گرا پیروى نموده است؟» (نساء، ۱۲۵)

۳. قرآن در جاهای دیگر از این کیش به آیین حنیف (حق گرایی) یاد کرده و به پیروی از آن فراخوانده است: «أَن أَقِم وجهکَ لِلدّینِ حنیفاً و لا تَکونَنّ من المشرِکین: به دین حنیف روى آور، و زنهار از مشرکان مباش.» (یونس، ۱۰۵) از ویژگیهای این آیین، یکی هم آن است که بر پایه فطرت تنظیم شده است؛ فطرتی که مردم بر آن افریده و سرشته شده‌اند: «فَأَقِم وَجهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطرَتَ اللهِ الَّتی‏ فَطَرَ النَّاسَ عَلَیها لا تَبدیلَ لِخَلقِ اللهِ ذلِکَ الدِّینُ القَیِّمُ و لکِنَّ أَکثَرَ النّاسِ لا یَعلمون: روى خود را با گرایش تمام به حق، به سوى این دین کن، با همان سرشتى که خدا مردم را بر آن سرشته است. آفرینش خدا تغییرپذیر نیست. این است همان دین پایدار؛ ولى بیشتر مردم نمى‏دانند.» (روم،‏۳۰)

۴. این کیش یا فراخوان، در حقیقت همان راهی از دین است که پیش از اسلام نیز خداوند سفارشش را به پیامبران صاحب شریعت (اولوالعزم) کرده بود و از آنها (و در حقیقت پیروانشان) خواسته بود به طور کامل بدان عمل کنند و در انجام این وظیفه کوتاهی نورزند و با رفتار گزینشی، نسبت به احکام الهی، تبعیض قائل نشوند: «شَرَعَ لَکُم مِنَ الدِّینِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً و الَّذی أَوحَینا إِلَیکَ و ما وَصَّینا بِهِ إِبراهیمَ و موسى‏ و عیسى‏ أَن أَقیمُوا الدِّینَ و لا تَتَفَرَّقُوا فیه: از دین، آنچه را که به نوح در باره آن سفارش کرد، براى شما تشریع کرد و آنچه به تو وحى کردیم و آنچه در باره‌اش به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش نمودیم که: دین را بر پا دارید و در آن تفرقه‏اندازى مکنید.» (شوری، ۱۳)

۵. اما همگان به این فرمان تن نمی‌دهند و در نتیجه این امر زیر پا نهاده می‌شود: «کَبُرَ عَلَى المُشرِکینَ ما تَدعُوهُم إِلَیه: بر مشرکان آنچه ایشان را بدان فرامى‏خوانى، گران مى‏آید.» (شوری، ۱۳) و در همین جا خود قرآن دلیل اصلی این سرپیچی را بازگو می‌فرماید: «و ما تَفَرّقُوا إِلاَّ مِن بعدِ ما جاءهُمُ العلمُ بَغیاً بَینهم: فقط پس از آنکه علم برایشان آمد، راه تفرقه پیمودند، [آن هم‏] به صرف حسد [و برترى جویى‏] میان همدیگر.» ( شوری،۱۴)

۶. قرآن کریم بارها به این نکته اشاره فرموده که اساس چنین پراکنشی، چیزی جز بغی (سرکشی، ستمگری، حسادت و رقابت) نیست: «و ما اختَلَفَ فیه إِلاَّ الَّذینَ أُوتُوهُ مِن بعد ما جاءَتهُمُ البَیِّناتُ بَغیاً بَینَهم: جز کسانى که [کتاب‏] به آنان داده شد- پس از آنکه دلایل روشن برایشان آمد- به خاطر ستم [و حسدى‏] که میانشان بود، [هیچ کس‏] در آن اختلاف نکرد.» (بقره،۲۱۳)، «و ما اختَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الکِتابَ إِلاَّ مِن بعد ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغیاً بَینهم: کسانى که کتابِ [آسمانى‏] به آنان داده شده، با یکدیگر به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنکه علم براى آنان [حاصل‏] آمد، آن هم به سابقه حسدى که میانشان وجود داشت.» (آل‌عمران،۱۹)

۷. یک مثال آشکار این چند دستگی، قوم بنی‌اسرائیل است که با وجود داشتن کتاب و حکم (یا حکمت) و پیامبرى و برخورداری از مواهب دنیوی و معنوی، باز به سبب «بغی»، دچار تفرقه شدند: «و لَقَد آتَینا بنی‏ إِسرائیلَ الکتابَ و الحُکمَ و النبُوهَ و رَزَقناهم مِنَ الطَّیباتِ و فَضَّلناهُم عَلى العالمین. و آتَیناهم بَیِّناتٍ مِنَ الأَمرِ فَمَا اختَلَفُوا إِلاَّ مِن بعد ما جاءَهُمُ العلم بَغیاً بَینَهُم: به بنی‌اسرائیل کتاب [تورات‏] و حکم و پیامبرى دادیم و از چیزهاى پاکیزه روزیشان کردیم و آنان را بر مردم روزگار برترى دادیم و دلایل روشنى در امر [دین‏] به آنان عطا کردیم، و جز بعد از آنکه علم برایشان [حاصل‏] آمد، [آن‌هم‏] از روى رشک و رقابت میان خودشان، دستخوش اختلاف نشدند.» (جاثیه،۱۶و ۱۷)

۸. با توجه به پیامدهای تلخ و ناگوار این نوع اختلافات است که خداوند مسلمانان را هم از تفرقه و پراکندگی ظاهری پرهیز می‌دهد و هم از چند دستگی اعتقادی و اختلاف در آرا و عقائد برحذر می‌دارد و به کنایه هشدار می‌دهد که جدایى ظاهری بدنها از یکدیگر، مقدمه جدایى عقاید و اختلاف مشربها و مسلکها مى‏شود و به تفرقه باطنى می‌انجامد. از این روی از مسلمانان می‌خواهد که همچون امتهای دیگر نباشند که در آغاز بدنهایشان از یکدیگر جدا شد و از جماعت بیرون رفتند و در آخر این جدایى از اجتماع، سبب شد که آرا و عقایدشان هم مختلف گردد: «و لا تَکونوا کالّذینَ تَفَرَّقُوا وَ اختَلَفُوا مِن بعد ما جاءَهُمُ البَیِّناتُ و أولئکَ لهم عذابٌ عظیم: همچون کسانى مباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند. براى آنان عذابى سهمگین است.» (آل‌عمران،۱۰۵)۱

۹. خداوند برای پیشگیری از این معضل، ضمن برانگیختن به مراسم عبادی همگانی (همچون نماز جماعت، نماز جمعه، حج، جهاد و…)، راه در امان ماندن از چنین مشکلی را هم بیان می‌فرماید: «و اعتَصِمُوا بِحَبلِ اللهِ جمیعاً و لا تَفَرَّقُوا و اذکُرُوا نعمتَ اللهِ علَیکم إِذ کنتم أَعداءً فَأَلَّفَ بینَ قلوبِکُم فَأَصبَحتُم بِنعمتهِ إِخواناً و کُنتُم عَلى‏ شَفا حُفرَهٍ مِنَ النّارِ فَأنقَذَکُم مِنها: همگى به ریسمان خدا چنگ بزنید، و پراکنده مشوید و نعمت خدا را بر خود یاد کنید: آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید، پس در دلهایتان الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید.» (آل‌عمران،۱۰۳)

۱۰. این ریسمان وحدت‌بخش چیست؟ در متون روایی بسیاری ـ از سنی و شیعه ـ برمی‌آید که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم قرآن مجید را به «ریسمانی کشیده از آسمان» توصیف کردند که «یک طرفش به دست خداست و یک طرفش به دست مردم»: «کتاب الله حبل ممدود من السماء الی الارض» و «کتاب الله سبب طرفه بید الله و طرفه بایدیکم»؛ بنا بر این باید به این ریسمان چنگ زد و در موارد اختلاف بدان روی آورد و همراه آن، شیوه و منش و روش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را ملاک قرار داد: «فَإِن تَنازَعتُم فی‏ شَی‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلى اللهِ و الرَّسُولِ إِن کنتم تُؤمنونَ بِاللهِ و الیَومِ الآخِرِ ذلِکَ خَیرٌ و أَحسنُ تَأویلاً: هر گاه در امرى [دینى‏] اختلاف نظر یافتید، اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید، آن را به [کتاب‏] خدا و به پیامبر عرضه بدارید، این بهتر و نیک ‏فرجام‏تر است.» (نساء،۵۹)؛ زیرا به مدد هدایت قرآن و راهنمایی پیامبر، موارد اختلاف حل و برطرف می‌شود؛ چنان که فرمود: «و ما أَنزَلنا علیک الکتابَ إِلاَّ لِتُبَیِّنَ لهمُ الذی اختلَفُوا فیه: ما این‏ کتاب را بر تو نازل نکردیم، مگر براى اینکه آنچه را در آن اختلاف کرده‏اند، برایشان توضیح دهى.» (نحل، ۶۴)

۱۱. باید توجه داشت که قرآن کریم چون کتابی تک‌ساحتی و یک بعدی نیست و دربرگیرنده آیات محکم و متشابه و ناسخ و منسوخ و کنایه و تصریح است و تاب معانی گوناگونی را دارد، نیازمند توضیح و تفسیر است. یک کار مهم پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم نیز همین بود: «و أَنزَلنا إِلَیکَ الذّکرَ لِتُبَیِّنَ لِلنّاسِ ما نُزّلَ إِلیهِم و لَعلّهم یَتفَکّرُون: این قرآن را بر تو فروفرستادیم، تا براى مردم آنچه را به سویشان نازل شده است، توضیح دهى و امید است که بیندیشند.» (نحل، ۴۴)

۱۲. به این ترتیب مشخص می‌شود که برای پرهیز از تفرقه و چنددستگی ِ احتمالی، تنها باید به پیامبر رجوع کرد و از آْنها راهنمایی خواست. خداوند از مسلمانانی که با وجود این دو مرجع، برای ح