پاورپوینت کامل عید فطر، عید حقیقی ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عید فطر، عید حقیقی ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عید فطر، عید حقیقی ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عید فطر، عید حقیقی ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

دین مبین اسلام و احکام و دستورات آن چند ویژگی‌ دارد. یکی آنکه دستوراتش مطابق فطرت بشر است؛ به عبارت دیگر، تشریع‌ اسلام عین تکوین است «تکوین» یعنی خلقت و «تشریع» یعنی آیین زندگی. پس آیین زندگی باید مطابق خلقت باشد و چنین نیز هست؛ لذا اگر فرموده شراب منوشید، گوشت خوک مخورید، به این معناست که گوشت خوک برای جسم و روح شما مناسب نیست. رساله‌ها را باز کنید و این مسأله را ببینید که نوشته‌اند: «آنچه برای بدن ضرر قابل توجه دارد، حرام می‌باشد.

دین مبین اسلام و احکام و دستورات آن چند ویژگی‌ دارد. یکی آنکه دستوراتش مطابق فطرت بشر است؛ به عبارت دیگر، تشریع‌ اسلام عین تکوین است «تکوین» یعنی خلقت و «تشریع» یعنی آیین زندگی. پس آیین زندگی باید مطابق خلقت باشد و چنین نیز هست؛ لذا اگر فرموده شراب منوشید، گوشت خوک مخورید، به این معناست که گوشت خوک برای جسم و روح شما مناسب نیست. رساله‌ها را باز کنید و این مسأله را ببینید که نوشته‌اند: «آنچه برای بدن ضرر قابل توجه دارد، حرام می‌باشد.»

امتیاز انسان نسبت به سایر موجودات این است که می‌توان او را مورد امر و نهی قرار داد و او نیز با اراده خود آن‌ کارها را یا انجام دهد و یا ندهد؛ مثلاً می‌توان به او گفت سیگار برایت بد است و نباید آن را استعمال کنی. یا خدا دستور داده از صبح تا شب چیزی نخوری و نیاشامی و او باید بتواند این چنین باشد. امتیاز انسان از سایر جنبندگان این است که اراده دارد، یعنی می‌تواند با هوای نفس و خواست درونی‌اش مبارزه کند و کاری را انجام دهد و یا انجام ندهد.

ویژگی‌دیگر احکام و دستورات اسلامی آن است که مطابق با مصالح و مفاسد نفس‌الامری هستند؛ به این معنا که احکام اسلامی مطابق مصالح و مفاسد، جعل شده‌اند. اگر خداوند فرموده‌ نماز واجب است، به این معناست که در نماز مصلحتی لازم بوده که برای انسان واجب شده است. خداوند از یک سو به خاطر علمی که دارد و از سوی دیگر به جهت تأمین سعادت بشر، قانونی را جعل می‌کند که انجامش به مصلحت بشر است و می‌تواند او را در تأمین سعادت کمک کند. واضح است که فقط خداوند می‌تواند این کار را انجام دهد، چون او عالم علی‌الاطلاق و خالق انسان است. بشر چگونه می‌تواند برای خود قانون وضع کند، در حالی که آشنایی کامل به وجود و ساخت خودش ندارد و موارد جهلش نیز روز به روز بیشتر می‌شود؟

ویژگی سوم احکام اسلامی جامع‌الاطراف بودن آن است. پیامبر اکرم(ص) دینی آوردند که به همه امور زندگی بشر نظارت دارد؛ یعنی هیچ کار و عمل و فکر و اندیشه و حالتی از انسان وجود ندارد مگر اینکه در این دین برایش برنامه و حکم وجود داشته باشد. این دین با چنین احکامی، دین جامع است. فقه ما پنجاه و دو کتاب دارد، تقریباً هفت کتاب و فصلش مربوط به عبادات است و مابقی آن مربوط به دنیا و روابط انسان‌ها با یکدیگر است. کتاب‌هایی که مربوط به عبادات است عبارتند از: طهارت، نماز، روزه، زکات، خمس، جهاد، حج. باقی کتب فقهی مربوط به این است که چگونه ازدواج کنیم؟ چگونه طلاق دهیم؟ ارث را چگونه تقسیم کنیم؟چگونه مضاربه، مساقات، مزارعه، اجاره، مبایعه و… داشته باشیم؟ به هر حال در امور فقهی و حقوقی مطلبی نیست که در این کتب نیامده باشد. وسائل‌الشیعه کتابی است که در آن بیش از ۳۶هزار روایت جمع‌آوری شده و مربوط به جزئی‌ترین وظایف عبادی و غیر عبادی است.

گمان نکنید که دستورات اسلام فقط برای قبر و بعد از قبر مفید است، بلکه این دستورات و احکام چون جامع‌‌الاطراف است، برای دنیا و آخرت انسان مفید است. این دستورات بیشتر به درد دنیای ما می‌خورد تا آخرت ما! با این اوصاف، اسلام عزیز برای ما تکلیف نیست، بلکه نعمت است و نسخه‌ای بالاتر و بهتر از این دین الهی وجود ندارد تا بتوانیم به وسیله آن جان و بدن و عقل و اجتماع خود را حفظ کنیم.

اسرار روزه

یکی از احکام و دستورات خداوند روزه‌گرفتن است. هدف و غایت و مصلحتی که خدا برای روزه بیان می‌کند، اخص از آن چیزی است که در روایات آمده و متفاوت است: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما واجب شد همان‌گونه که بر پیشینیان شما واجب شد، شاید پرهیزگار شوید.» (بقره،۱۸۳) قرآن هدف و سرّ روزه‌داری را متقی‌شدن دانسته است: لعلکم تتقون. سؤال این است که روزه‌داری با تقوا چه ارتباطی دارد؟

برای جواب به این سؤال،‌ مقدمه‌ای عرض می‌کنم. انسان به سه طریق ممکن است گناهی مرتکب نشود: راه اول آن است که اصلاً به مرکز و محل گناه قدم نگذارد. خیلی از اوقات انسان می‌داند که فلان‌جا مرکز گناه و جایی است که فعل حرام در آن انجام می‌‌شود، چون در آنجا قدم نمی‌گذارد و وارد نمی‌شود، پس گناهی هم مرتکب نمی‌شود.

راه دوم آن است که انسان وسیله ارتکاب فعل حرام را نداشته باشد؛ مثلاً کسی که ناشنواست، از شنیدن صدای موسیقی حرام عاجز است، پس مرتکب این گناه نمی‌شود. کسی که لال است،‌ چون قدرت تکلم ندارد فعل حرامی مثل غیبت را مرتکب نمی‌شود.

راه سوم آن است که انسان به محیط یا مرکز گناه برود، اما با اراده و قدرت به گونه‌ای خود را مجهز کرده باشد که بتواند آن را از خودش دفع کند. این شخص به کسی می‌ماند که خود را در مقابل میکرب‌ها واکسینه کرده، لذا با این کار می‌تواند به مرکز آلودگی نیز وارد شود. این عده با نیرویی که در خودشان به وجود آورده‌اند،‌ می‌توانند در مراکز گناه حاضر شوند اما پایشان نلغزد.

انسانی که در وجودش چنین قدرتی به وجود آمده، به واقع در او دافعه‌ای نسبت به گناه ایجاد شده، یعنی نسبت به گناه، صیانت نفس پیدا کرده و در وجودش دستگاه کنترل ایجاد شده است. در دوراهی‌ها که قرار می‌گیرد و می‌تواند دروغ بگوید، دروغ نمی‌گوید؛‌ اگر می‌تواند مال حرام بخورد، نمی‌خورد؛ اگر می‌تواند نگاه حرام نماید، خود را مهار می‌کند و نگاه نمی‌کند. یکی از راههایی که به انسان در به وجود آمدن دستگاه مهار نفس کمک می‌کند، «روزه» است.

با روزه سی‌روز تمرین ترک عادتها می‌کنید. شما به خوردن غذا در وقت خاص و انجام خیلی از کارها عادت داشته‌اید، در انجام خیلی از کارها آزاد بوده‌اید که با روزه گرفتن تمام اینها را ترک می‌کنید. انسان مؤمن با قدرت و اراده خودش این کارها را ترک می‌کند. همین کار، اراده را قوی می‌کند و نیرویی به وجود می‌آورد که با آن می‌توانید نفس را مهار نمایید. این صیانت و ضبط‌نفس و اراده قوی، «تقوا» نام دارد. تقوا، نیرویی است که انسان به وسیله آن از گناه اجتناب می‌کند. خداوند هدف و سرّ روزه را به وجودآمدن تقوا در انسان می‌داند. پیامبر(ص) در آخرین جمعه ماه شعبان خطبه‌ای ایراد کردند و در ضمن آن فرمودند: «قد اقبل الیکم شهرالله: همانا ماه خدا به شما رو آورده است.» چرا رمضان ماه خداست؟ توجیه من این است که این ماه، ماهی است که انسان می‌تواند خدایی شود. چون فقط انسان است که می‌تواند علیه خود و نفسانیاتش کودتا کند؛ حیوان نمی‌تواند. با این تعبیر، آنهایی که بدون هیچ عذر شرعی و در عین صحت مزاج، مطابق هوای نفس عمل می‌کنند و مرتکب گناه بزرگ روزه‌خواری می‌شوند، همانند حیوان دستگاه کنترل ندارند و فرقی با آن نمی‌‌کنند. در واقع مخالفت با هوای نفس نتیجه قوّت عقل انسان است و عقل هم منشأ اختلاف انسان با حیوان است. پس انسانی که هوای نفس را کنترل نمی‌کند، بعد عقلانی‌اش ضعیف است و در این جنبه به حیوان نزدیک است.

پس اگر این ماه را ماه انسان خدایی بنامیم، حرف گزافی نگفته‌ایم؛ چون این ماه، ماه اتصال به ملکوت و عالم غیب است. ماهی است که انسان به خدا و روحانیت نزدیک می‌شود و می‌تواند به پایه فرشتگان برسد و انسانی در لباس ملائکه باشد. اما این مقام برای انسان به آسانی به دست نمی‌آید. اگر روزه می‌گیریم، باید طبق فرموده امام صادق(ع)، گوش و چشم و همه اعضای بدن روزه باشند تا نتیجه مطلوب که تقوا و اراده و مهار نفس است، حاصل شود. نمی‌شود انسان روزه ‌بگیرد، اما حجابش درست نباشد، نماز نخواند، به نامحرم نگاه کند، موسیقی حرام گوش کند، غیبت کند، تهمت بزند، سوء‌ظن داشته باشد و… این کارها با غایت و هدف روزه‌داری منافات دارد و انسان را عقب می‌اندازد. پس این ماه، ماه خدا نامیده شده، چون ماهی است که انسان در آن می‌تواند به کمال برسد و خداگونه شود.

یکی دیگر از فلسفه‌های روزه، بعد اجتماعی آن است. خداوند از این طریق اراده فرموده که متموّلان و آنهایی که وضعیت مالی خوبی دارند، در این ایام با درک گرسنگی، همسان و مساوی فقرا قرار گیرند تا بتوانند وضعیت آنها را درک نمایند تا از این طریق روح مساوات در میان مسلمانان پیدا شود. پولدارها باید متوجه شوند که بی‌پولها چه احساسی دارند، و کسی که بیش از دو ماه است که گوشت نخورده، در چه وضعی به سر می‌برد. پس یکی از حکمت‌های روزه آن است که اغنیا همسان فقرا قرار گیرند تا ضمن اینکه بتوانند حال ایشان را درک کنند،‌ این انگیزه در آنها ایجاد شود که از اموال خود به آنها نیز کمک نمایند.

عید حقیقی یا اعتباری؟

امور عالم دوگونه است: برخی از آنها طبیعی و تکوینی و برخی دیگر قراردادی و اعتباری است؛ مثلاً اگر می‌گوییم آب از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده، این از ناحیه قرارداد و یا قطعنامه یا لایحه تصویبی بین انسان‌ها نیست، بلکه به صورت تکوینی و طبیعی، آب از این دو عنصر تشکیل می‌شود و ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، این عناصر در آب موجود است. اما برخی امور هستند که این‌گونه نیستند: یک روز ارزش دارد و روز دیگری بی‌ارزش است؛ اهمیت صدر مجلس یا فلان اسکناس، توسط قرارداد و اعتباری است که بین انسان‌ها ایجاد شده و امکان تغییر در آن وجود دارد. این امور را قراردادی و اعتباری می‌نامیم. به‌عنوان مثال در بین عموم مردم کلاه از سر برداشتن، علامت احترام به طرف مقابل است؛ اما در میان روحانیون برای احترام به طرف مقابل، عمامه بر سر می‌گذارند. پس قرارداد میان مردم این است که اگر کلاه بر سر دارید و می‌خواهید کسی را احترام نمایید، آن را از سر بردارید، اما در میان علما و روحانیون قرارداد آن است