پاورپوینت کامل امکان عمل سیاسی محض ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امکان عمل سیاسی محض ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امکان عمل سیاسی محض ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امکان عمل سیاسی محض ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

بر همین اساس، قضاوت حقیقی در عمل سیاسی جز از طرف عامل شریک در امر صورت نمی‌پذیرد. قضاوت‌های دیگر، یعنی قضاوت‌هایی که بیرون از مشارکت حقیقی در امر سیاسی بیان می‌شود، قضاوت‌های غیرحقیقی و صرفاً تخمینی و اعتباری است، حتی چنانچه این قضاوت با برآیند یک تصمیم یا عمل سیاسی نیز منطبق باشد، آن فی‌نفسه چیزی بیش از یک حکم ارزشی و اعتباری و به ‌اصطلاح غیرحقیقی نخواهد بود. قضاوت و حکم ما درباره طرف یا اطراف متقابل مخصوص به ما و متمایز از ماست.

بر همین اساس، قضاوت حقیقی در عمل سیاسی جز از طرف عامل شریک در امر صورت نمی‌پذیرد. قضاوت‌های دیگر، یعنی قضاوت‌هایی که بیرون از مشارکت حقیقی در امر سیاسی بیان می‌شود، قضاوت‌های غیرحقیقی و صرفاً تخمینی و اعتباری است، حتی چنانچه این قضاوت با برآیند یک تصمیم یا عمل سیاسی نیز منطبق باشد، آن فی‌نفسه چیزی بیش از یک حکم ارزشی و اعتباری و به ‌اصطلاح غیرحقیقی نخواهد بود. قضاوت و حکم ما درباره طرف یا اطراف متقابل مخصوص به ما و متمایز از ماست. دریافتن اینکه چگونه باید با او در امر سیاسی رقابت کرد تا به نفی انتظارات سیاسی او در این امر خاص بینجامد، یا به وضع معامله به مثل او پایان دهد و یا تا حدی که می‌توان او را در تنگنایی قرار داد که در جامعه شر و شریر و نازیبا بودن پروژه او را به ‌نحو مؤ‌ثر القا کند، همه اینها مخصوص به قضاوت و حکم ماست.

مطلقاً نباید چنین پنداشت که بود و نبود ما بسته به حکم و قضاوت دیگری است. قانون کلی عمل سیاسی این است که: از آن سوی مقابل قضاوت و حکم متمایز از طرف رقیب ما نسبت به ما وجود دارد؛ اما ترجیح نهایی و پیروزی یک طرف بر رقیب را همان عمل سیاسی تعیین می‌کند و نه هیچ کس دیگر. در حالی‌ که هر طرف میل به صیانت خویش در امر سیاسی و نفی طرف دیگر دارد، عمل سیاسی خود فی‌نفسه تعیین می‌کند که کدام طرف در این مبارزه و جدال مرگ و زندگی ماندگار و پیروز بیرون بیاید یا مقهور و شکست‌خورده جان بدهد.

خاطره سیاسی

خاطره سیاسی یک ملت با ملت دیگر در شیوه تجدید و بازگشت عمل سیاسی فرق می‌کند؛ برای مثال در مقایسه با عراقی‌ها، ایرانی‌ها دوران هشت ساله دفاع مقدس را به ‌مثابه یک وضعیت همچنان موجود حفظ و یادآوری می‌کنند و این امر موجب بروز و پیدایش فرهنگ حفظ ارزشهای دوره دفاع شده است. ما ایرانی‌ها این دوره را با اصطلاح «مقدس» یاد می‌کنیم و همین نامگذاری به‌تدریج جایگاهی بی‌شائبه و متعالی به دوره دفاع مقدس بخشیده است. هنوز هم کاروان «راهیان نور» به مناطق جنگی گسیل می‌شوند تا با ارج‌گذاری دفاع هشت‌ساله، آن خاطره سیاسی را جاودانه سازد و در شعور تاریخی ماندگار شود.

هر عمل عظیم سیاسی متناسب شرایط و اوضاع، زبان و واژگان خاصی را اقتضا می‌کند. در پدیده ملی شدن صنعت نفت، شعارهای خاصی در جامعه بروز یافت که با شعارهای مربوط به حقوق ملی ایران در انرژی و صنعت هسته‌ای در سالهای اخیر از جهاتی متمایز و از جهات دیگر متشابهند. بدون تردید کشف مؤثرترین واژگان نقش‌آفرین توانسته است در سرنوشت هر یک از عمل سیاسی و موفقیت و یا ناکامی آن بسیار مؤثر باشد. عمل سیاسی، بنا بر یک قاعده کلی، متمایل به اثبات و تمایز نیروهای برتر اجتماعی است؛ چه این نیروهای باثبات و متمایز از ناحیه دولت داخلی شکل گیرد و یا از جوانب جهانی و بین‌المللی ناشی شود. اغلبیت نیرو امر سیاسی را همراه خود می‌سازد. امر سیاسی مردم پاریس در روزهای اشغال اولیه به دست نازی‌ها، غیر از پاریس در روز آزادی مقاومت بود؛ زیرا بنا بر قاعده مذکور، محور ثابت و اغلبیت نیروی سیاسی به ‌دلیل تحول در جریان‌های پیروزمند و منهزم میدان نیروهای نظامی موجود تغییر یافته بود.

در یک پدیده اطراف امر سیاسی بر اساس هنجار عام از پیش تعیین شده‌ای، تصمیم‌گیری می‌نمایند و عمل می‌کنند که توسط امر سیاسی تحکم می‌شود. این هنجار فراگیرتر از اطراف است و به طرف خاصی تمایل ندارد و امر سیاسی خود به خود آن را تعیین می‌کند. ناگفته نماند که اطراف یا دوستان و دشمنان در یک امر سیاسی خود موضوع تحکم امر سیاسی‌اند. بی‌آنکه بخواهیم تأثیر کاریزماتیک فرد را در تعیین دوستان و دشمنان انکار کنیم، اما حقیقت این است که دشمنی و دوستی اطراف امر سیاسی از سر اختیار و اراده مطلقاً آزاد آنها نیست.

دولت همه انضمامیت امر سیاسی نیست

امر سیاسی در دوره جدید پس از پیمان وستفالی با مفهوم دولت درهم آمیخته و عجین شده است؛ اما این بدان معنی نیست که در دوره‌های کهن و میانه، از جمله یونان کهن و دیگر نقاط جهان و یا در دوره مربوط به سالهای اخیر که ما آن را تجربه می‌کنیم، بالضروره امر سیاسی محدود به مفهوم دولت باشد. اقتدارهای گوناگون در تاریخ سیاسی بشر به چشم می‌خورد که اکثر آنها از طریق مفهوم کلی دولت قابل توضیح و تفسیر است؛ اما موارد دیگری از اقتدار خشن و تند و دردناک نیز وجود داشته و دارد که در برابر مفهوم دولت و علیه نهاد دولت جای می‌گیرد و ما امروز بعضی از نمونه‌های آن را در جهان، در اروپا و در خاورمیانه مشاهده می‌کنیم. در حالی‌ که در فلسفه سیاسی هگل به شئون شعور متعالی دولت نسبت به شعور اجتماعی تأکید می‌شود، از تمایزات شعور محض در عمل سیاسی که نسبت به شعور دولت جامع‌تر و کلی‌تر و بنابرین متعالی‌تر است، سخنی به میان نیامده است.

دولت در کلیتش تا آنجا که می‌تواند، قلمرو عمل سیاسی را تعیین می‌کند؛ اما این بدان معنی نیست که بسط این قلمرو مطلقاً در دست و در اختیار دولت باشد. در حالی ‌که دولت لیبرال به مراتب وانمود می‌کند که در بسط قلمرو عمل سیاسی بی‌طرفانه عمل می‌کند، اما دولت‌های سنتی‌تر و محافظه‌کارتر نسبت به بسط و توسعه این قلمرو محتاطانه می‌اندیشند و عمل می‌کنند. در نظام‌های دمکراسی، دولت هرچه بیشتر گسترده و مسلط‌تر شده است و این موجب آشکار شدن تناقض درونی اصطلاح دمکراسی می‌گردد؛ زیرا با توسعه اعمال قدرت و کنترل دولت گسترده، حضور خالص مردمی هرچه بیشتر موضوع مقابل حضور کنترل شده دولتی قرار می‌گیرد و عمل سیاسی به‌ناچار به جنس مخالف خود تبدیل می‌شود. امتیاز دمکراسی بر دیگر انواع حکومت نه در مثلث نظارت مردم در حکومت، نظارت حکومت بر فرد و نظارت فرد به مردم است. امتیاز موهوم دمکراسی مبتنی بر چشم‌انداز سیاسی متکی بر امکان عمل آحاد مردم است. در دیگر انواع حکومت ضرورتاً امکان حضور سیاسی عامه مردم منتفی نیست؛ اما آن مبنای پیوسته اعلام شده برای تحقق درونی عمل نیست. بنا