پاورپوینت کامل مروری بر تاریخچه احزاب و سازمان‌های سیاسی در ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مروری بر تاریخچه احزاب و سازمان‌های سیاسی در ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مروری بر تاریخچه احزاب و سازمان‌های سیاسی در ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مروری بر تاریخچه احزاب و سازمان‌های سیاسی در ایران ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

با آنکه سابقه تأسیس احزاب و جمعیت‌های سیاسی در کشور ما از یک سده بیشتر است، هنوز این نهاد سیاسی چنان‌که باید و شاید در عرصه سیاسی ایران جایگاه خود را نیافته است. آنچه در ذیل می آید، تلاشی است برای آشنایی مختصر با نحوه تأسیس و دوره‌های فعالیت احزاب و سازمان‌ها و جمعیت‌های سیاسی در ایران از پیش از انقلاب مشروطیت ایران تا پیروزی انقلاب اسلامی. نوشتار حاضر مرور گذرا و کوتاه‌شده تحقیق مفصلتری در این زمینه است که به یاری خدا به صورت جداگانه به چاپ خواهد رسید.

تاریخ حزب در ایران

اشاره: با آنکه سابقه تأسیس احزاب و جمعیت‌های سیاسی در کشور ما از یک سده بیشتر است، هنوز این نهاد سیاسی چنان‌که باید و شاید در عرصه سیاسی ایران جایگاه خود را نیافته است. آنچه در ذیل می آید، تلاشی است برای آشنایی مختصر با نحوه تأسیس و دوره‌های فعالیت احزاب و سازمان‌ها و جمعیت‌های سیاسی در ایران از پیش از انقلاب مشروطیت ایران تا پیروزی انقلاب اسلامی. نوشتار حاضر مرور گذرا و کوتاه‌شده تحقیق مفصلتری در این زمینه است که به یاری خدا به صورت جداگانه به چاپ خواهد رسید.

***

درباره معنی حزب در لغتنامه دهخدا آمده است: «حزب: گروه، دسته، گروه مردم، سپاه یا دوستان یا تابعین کسی، عبارت از دسته و فرقه سیاسی که در اموراجتماعی نظرهای خاص به یک طبقه را تعقیب کند.» (دهخدا، ج۱۹، ص۵۰۷) شکل‌گیری احزاب و گروه‌های سیاسی به شکل امروزین آن، به‌تبع پیدایش آن در مغرب‌زمین بود که به نوشته دایره‌المعارف بریتانیکا از قرن نوزدهم به عرصه سیاسی جوامع غربی پا گذاشتند.(بریتانیکا، ج۲۵، ص۹۹۲)

ایرانیان پس از آشنایی با واژه پارتی (

PARTY

) در ترجمه آن کلمه «حزب» را برگزیدند. این انتخاب به احتمال قریب به‌یقین مسبوق به سابقه کاربرد آن در قرآن کریم بوده است و ایرانیان با تطبیق کارکرد پارتی با مفهوم قرآنی حزب، آن را برگزیدند. در قرآن کریم در ۲۰ آیه واژه حزب و جمع آن (احزاب) به کار رفته است. یک سوره نیز به نام احزاب نامیده شده است. حزب در مفهوم قرآنی علاوه بر مفهوم کلی دسته و گروه، در معانی «حزب‌الله» و «حزب‌الشیطان» به معنی تابعین و هواداران حق و باطل به کار رفته است.

با این حال و به‌رغم آشنایی با واژه حزب، انتخاب این واژه در ترجمه کلمه

PARTY

برای اولین بار در دوره معاصر متداول شد. گروه‌های سیاسی، اجتماعی در دوره‌های پیشین همچون اسماعیلیه، حروفیه و فرق گوناگون صوفیه هیچ گاه از کلمه حزب برای نامگذاری استفاده نکرده‌اند.

دوران قاجار(۱۳۰۴-۱۲۸۲ش)

از اواسط دوره قاجاریه و به موازات آشنایی بیشتر ایرانیان با تمدن اروپایی، به‌تدریج گرایش به فعالیت‌های سیاسی به شیوه نوین در میان نخبگان جامعه به وجود آمد. اولین تشکیلات سیاسی جدید در ایران «فراموشخانه» بود که در روزگارسلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار در سال ۱۲۷۳ق در تهران به دست میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله تشکیل شد.(ناظم‌الاسلام، ۱۳۷۱، ص۱۱) «ملکم» به دستور و با اجازه شخص وی فراموشخانه را تأسیس کرد؛ اما بعد از گذشت مدتی کوتاه، شاه قاجار که به نتیجه اقدامات و توصیه‌های فراموشخانه آگاه شد، دستور تعطیلی آنها را صادر کرد: «در این روزها به عرض رسید که بعضی از اجامر و اوباش شهر گفتگو و صحبت از وضع و ترتیب فراموشخانه‌های یوروپ می‌کنند… لهذا حکم همان شد که اگر بعد از این عبارت و لفظ فراموشخانه از دهن کسی بیرون بیاید، تا چه رسد به ترتیب آن، مورد کمال سیاست و غضب دولتی خواهد شد. البته این لفظ را ترک کرده، پیرامون این مزخرفات نروند که یقینا مواخذه کلی خواهند دید.» (اصیل، ۱۳۷۶، ص۲۷)

برخورد قاطعانه ناصرالدین شاه سبب شد تا تقریبا پنجاه سال بعد از تعطیلی فراموشخانه، هیچ تشکل سیاسی در ایران شکل نگیرد. فراموشخانه گرچه نام و عنوان حزب نداشت، ولی چه فراموشخانه و چه «مجمع آدمیت» که سالها بعد میرزاملکم آن را تأسیس کرد، کارکرد حزبی داشتند.«گفته‌اند ملکم می‌خواست از فراموشخانه و مجمع آدمیت همچون یک حزب استفاده کند… ملکم مدعی بود نقش حزب مخالف دولت را ایفا می‌کند… او مجمع خود را حزب‌الله می‌نامید.»(اتحادیه، ۱۳۶۱، ص۱۲۳)

این وضعیت تا سال۱۲۸۳ش که «انجمن مخفی» در تهران تشکیل شد ادامه یافت: «در پنجم ذی‌الحجه ۱۳۲۲… رقعه‌جات دعوت برای بعض دوستان و آشنایان فرستاده شد… و انجمن مخفی تشکیل یافت»(ناظم‌الاسلام، ۱۳۶۱، ص۱۶۲) بدین‌سان نهاد جدیدی در عرصه اجتماعی ـ سیاسی ایران متولد شد. انجمن مخفی و «انجمن ملی» که پس از آن تشکیل شد و دهها انجمن و جمعیت دیگری که بعد از این دو تأسیس شدند، در تحولات منجر به انقلاب مشروطه و حوادث پس از آن نقش جدی برعهده داشتند و از جمله عوامل پیروزی مشروطه‌خواهان، همین انجمن‌ها و جمعیت‌ها بودند.

با تأسیس انجمن مخفی، دوره جدید فعالیت‌های سیاسی که در آن احزاب و گروه‌های سیاسی نقش‌آفرین بودند، آغاز شد و به همین لحاظ انجمن مخفی را نخستین تشکیلات سیاسی به شیوه نوین در ایران دانسته‌اند.(مدیر شانه‌چی، ۱۳۷۵، ص۴۸) از آن زمان تا پایان حکومت قاجاریه در سال ۱۳۰۴ش، فعالیت احزاب و جمعیت‌های سیاسی دوران پر فراز و نشیبی را گذراند. در این دوره تقریباً ۲۲ساله، در چهار مقطع فعالیت احزاب و گروه‌های سیاسی متوقف شد: دوران استبداد صغیر (تیر ۱۲۸۷ تا تیر ۱۲۸۸ش)، از سال ۱۲۸۹تا ۱۲۹۳ ش، از ۱۲۹۴ تا ۱۲۹۶ش و سرانجام در دوران کابینه سیاه سیدضیاءالدین طباطبایی (اسفند ۱۲۹۹ تا خرداد۱۳۰۰ش). به جز مقاطع فوق، احزاب، جمعیت‌ها و گروه‌های متعدد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که در این دوره پدید آمدند، بنا به ظرفیت و امکانات و توان خود، فعالیت‌های کمابیش گسترده و یا محدودی را به انجام رساندند که به طور مختصر به پیدایش و فعالیت آنها اشاره خواهیم کرد.

از دوسال قبل از انقلاب مشروطیت که انجمن‌های مخفی و به دنبال آن انجمن ملی شکل گرفتند، نهضت تأسیس انجمن در ایران باب شد. این انجمن‌ها در انقلاب مشروطه و حوادث بعدی نقش اساسی برعهده داشتند. منابع آن دوره و به‌ویژه تاریخ بیداری ایرانیان عملکرد این انجمن‌ها را به نحو قابل توجهی بررسی کرده‌اند. تعداد این انجمن‌ها بعد از پیروزی مشروطه‌خواهان رو به فزونی نهاد. به روایتی تعداد آنها از هفتاد تا صد و پنجاه انجمن و شماره اعضای آن را تا سی‌هزار تن بود.(آدمیت، بی‌تا، ص۱۳۲) و روایتی دیگر تعداد آنها را تا دویست انجمن بالا برده است. (محیط مافی، ۱۳۶۳، ص۲۹۱). تعداد زیاد انجمن‌ها موجب شد تا سران آنها برای حل پاره‌ای مشکلات و ساماندهی به کار انجمن‌ها، به فکر ایجاد مرکزیتی برآیند و انجمن مرکزی، انجمن رابط و انجمن سیار به این منظور شکل گرفت.(آدمیت، بی‌تا، ص۱۳۴)

انجمن‌ها به‌رغم تلاش و فداکاری اعضای آن در به ثمر رساندن مشروطیت، در جریان انتخاب نمایندگان مجلس شورای ملی از سهم کمی برخوردارشدند و عده محدودی از میان اعضای آنها به مجلس راه یافتند. (اتحادیه، ۱۳۶۱، ص۲۱۱)

چندی پس از تشکیل اولین دوره مجلس شورای ملی، به دلیل پاره‌ای فعالیت‌ها که فعالیت‌های هرج ومرج‌طلبانه (به قول نظام‌السلطنه) و یا اسباب اغتشاش (به قول سیدمحمد طباطبایی) نام گرفت (آدمیت، بی‌تا، ص۱۳۹؛ به نقل از صورت مذاکرات مجلس شورای ملی، ۱۱ و ۲۵صفر ۱۳۲۵) وکلای مجلس شورای ملی رأی به انحلال انجمن‌ها دادند.(محیط مافی، ۱۳۶۳، ص۲۹۱)

با انحلال انجمن‌ها و جمعیت‌هایی که از قبل از پیروزی انقلاب مشروطیت شکل گرفته بودند و یا بعد از صدور فرمان مشروطه به وجود آمدند، احزاب و جمعیت‌های جدیدی تأسیس شدند و وظایف و نقش آنها را