پاورپوینت کامل مطالعه‌ای بر درام تاریخی صادق هدایت ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطالعه‌ای بر درام تاریخی صادق هدایت ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطالعه‌ای بر درام تاریخی صادق هدایت ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطالعه‌ای بر درام تاریخی صادق هدایت ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

دوازدهمین هم‌اندیشی حلقه نشانه‌شناسی تهران با موضوع «نشانه‌شناسی تاریخ» در مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد. در این هم‌اندیشی ۱۳ مقاله ارائه شد و اساتید حوزه تاریخ و نشانه شناسی سخنانی ایراد کردند. در گزارش‌های پیشین سخنان دکتر منصوربخت، محمدعلی اکبری، پاکتچی، شعیری، آزیتا افراشی و مرتضی بابک‌معین ارائه گردید. گزارش پیش‌رو اختصاص دارد به سخنان محمد هاشمی که مطالعه‌ای داشته بر درام تاریخی صادق هدایت از دیدگاه نقد تاریخ‌گرایان نو یا جدید.

مینا قاجارگر: دوازدهمین هم‌اندیشی حلقه نشانه‌شناسی تهران با موضوع «نشانه‌شناسی تاریخ» در مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد. در این هم‌اندیشی ۱۳ مقاله ارائه شد و اساتید حوزه تاریخ و نشانه شناسی سخنانی ایراد کردند. در گزارش‌های پیشین سخنان دکتر منصوربخت، محمدعلی اکبری، پاکتچی، شعیری، آزیتا افراشی و مرتضی بابک‌معین ارائه گردید. گزارش پیش‌رو اختصاص دارد به سخنان محمد هاشمی که مطالعه‌ای داشته بر درام تاریخی صادق هدایت از دیدگاه نقد تاریخ‌گرایان نو یا جدید.

درام تاریخی از منظر تاریخ‌گرایی

بحث من راجع به درام تاریخی صادق هدایت است و تلاش کردم که از دیدگاه نقد تاریخ‌گرایانه‌ی جدید، این موضوع را مورد بررسی قرار دهم (در واقع درام تاریخی صادق هدایت، البته در مقایسه با رمان بوف کور، یعنی دو درام و یک رمان).

اولاً، درام تاریخی گونه یا ژانری از درام است که در آن تاریخ درام را مقید می‌کند یا تاریخ را دراماتیک یا نمایشی می‌کند و بنابراین وقتی که ما درام تاریخی را بررسی می‌کنیم طبعاً نسبتی میان درام و تاریخ وجود دارد (در این مطالعه نسبت ویژه‌ی بین درام و تاریخ بر اساس روش تاریخ‌گرایانه‌ی جدید بررسی می‌شود).

درام تاریخی از دوره‌ی رمانتیک رضاشاهی در تاریخ ادبیات نمایشی ایران رونق می‌گیرد؛ رویکرد عمده‌ی نمایشنامه‌نویسی تاریخی در این دوره توجهی رمانتیک است به دوره‌ی پرافتخار گذشته به خصوص ایران باستان. در این دوره‌ی تاریخی، باستان‌گرایی از سوی نظام قدرت به‌عنوان شاخصی مهم از ناسیونالیسم ترویج می‌شود تا از لحاظ فرهنگی راه برای مدرنیزاسیون رضاشاهی باز شود. توجه به ایران باستان می‌توانست زمینه‌ای را فراهم کند تا مردم متوجه شکوه باستانی خود شوند و مدرنیزاسیون رضاشاهی نوید آن را می‌داد که بازگشت به آن گذشته‌ی پرشکوه و افتخار ممکن شود. از نظر رضاشاه، تاریخ همان راه‌حلی بود که می‌توانست راه خروج از رنج‌ها و تلخ‌کامی‌ها را نشانمان دهد؛ به همین دلیل است که در این دوره ویژگی باستان‌گرایی را در نمایشنامه‌های تاریخی زیادی که نوشته می‌شود شاهد هستیم. یکی از دیدگاه‌هایی که می‌توان بر اساس آن -همان‌طور که گفتم- نسبت بین درام و تاریخ را مورد توجه قرار داد؛ در این وضعیت پساساختارگرا یا پست‌مدرن ترسیم می‌شود که اصول کلی‌اش را همه می‌دانیم؛ دیدگاهی که تک‌روایت‌ها را برنمی‌تابد و به روایت‌های متکثر معتقد است. منتها در اینجا مورد مطالعاتی ما درام‌های تاریخی است؛ در واقع روایت یکه و ثابتی وجود ندارد که بتوان با تکیه بر اسناد و مدارک، قطعیت تاریخی آن را ثابت کرد و همچنین بر اساس این دیدگاه، درام تاریخی می‌تواند درون هر روایت از تاریخ، نقاط تناقض‌ها یا گسست‌هایی را کشف کند که قطعیت و یگانگی آن‌ها را با تردید و چالش مواجه کند. تاریخ‌گرایی نوینی که استفاده می‌کنیم این امکان را در اختیار ما می‌گذارد که به شکل روشمند این تناقض‌ها و گسست‌ها را پیدا کنیم.

همان‌طور که آقای دکتر نجومیان فرمودند ما دو مرحله داریم -البته مسامحتاً مرحله است و هم‌زمان هم انجام می‌گیرد- که همان ترم‌های فوکویی است. در مرحله‌ی اول، متون مربوط به این دوره‌ی تاریخی مورد بررسی قرار می‌گیرند، قدرت‌ها و مقاومت‌های گفتمان‌ساز در آن‌ها مطالعه می‌شود و صورت‌بندی دانایی آن دوره به دست می‌آید و بعد تعامل‌های دوطرفه‌ی این متون با جامعه‌شان، با سیاستشان در دوره‌ی خودشان و در دوره‌های دیگر و ارتباط بین خود متون بررسی می‌شود؛ یعنی در واقع هر متن درون‌ شبکه‌ای از متون مختلف مربوط به علوم انسانی می‌تواند قرار بگیرد؛ این مرحله دیرینه‌شناسی است. در مرحله‌ی دوم (در واقع در مرحله‌ی تبارشناسی) گسست‌ها و تناقض‌های درون این شبکه، یعنی درون خود این متون، رابطه‌ی بین متون، رابطه‌ی بین متن و تاریخ، رابطه‌ی بین متن و زمینه‌های مختلف علوم انسانی را پیدا می‌کنیم.

بنابراین، هدف من در این مقاله این بوده است که ویژگی‌های درام تاریخی صادق هدایت از منظر تاریخ‌گرایی جدید مورد مطالعه قرار بگیرد. هدف از این مطالعه این است که رابطه‌ی بین درام تاریخی با گفتمان مسلط دوره مورد توجه قرار بگیرد و نشان داده شود که آیا آثار تاریخی هدایت در جهت گفتمانی که ساختار قدرت خواهان آن بوده است حرکت کرده است یا در جهت عکس آن؛ یعنی اینکه آیا این آثار خودشان در هیئت قدرت درون گفتمان ظاهر شده‌اند یا در شکل مقاومت درون این قدرت گفتمانی؟ فرضیه‌ی این مقاله هم این است که در تناظر بین آثار تاریخی هدایت با جامعه و سیاست ذیل گفتمان باستان‌گرایی، گسست‌های درون‌متنی و بینامتنی وجود دارد که گفتمان باستان‌گرایی در این نمایشنامه‌ها را در مقایسه با همین گفتمان در سیاست و جامعه متفاوت و از نوع دیگری کرده است.

نمایشنامه‌های صادق هدایت در مقایسه با رمان بوف کور

حال به خود نمایشنامه‌های صادق هدایت در مقایسه با رمان بوف کور می‌پردازم. کاری که می‌شود انجام داد این است که گفتمان باستان‌گرایی درون نمایشنامه‌های نمایشنامه‌نویسان دیگر این دوره را با صادق هدایت مقایسه کنیم. من در مقاله‌ام فقط اشاره‌ای به این موضوع کرده‌ام و الآن از آن می‌گذرم، فقط اشاره می‌کنم که میرزاده عشقی خودش در نمایشنامه‌هایش یک نوع مقاومت دارد. از آن‌طرف ذبیح بهروز در جهت این قدرت گفتمانی حرکت می‌کند و نمایشنامه‌های تاریخی‌اش نمایشنامه‌هایی است که به همان شکوه رمانتیک و افتخار تاریخی می‌پردازد. من مجبورم یک داستان کلی از این دو نمایشنامه را بگویم:

داستان نمایشنامه‌ی پروین دختر ساسان در آستانه افول ایران باستان رخ می‌دهد، زمانی که عرب‌ها نزدیک به شهر راغه یا ری قدیم رسیدند (محل زندگی پروین و پدرش)، پرویز نامزد پروین که در سپاه سواران جاویدان با عرب‌ها می‌جنگد، قصد دارد در اسرع وقت آن‌ها را از آن منطقه دور کند، اما قبل از آن به دست عرب‌ها کشته می‌شود و پروین به دست اعراب می‌افتد. سرکرده‌ی عرب‌ها به پروین پیشنهاد اسلام آوردن و ازدواج با خودش را می‌دهد، اما پروین قبول نمی‌کند و قبل از اینکه مرد عرب بتواند به او نزدیک شود و تهدیدش کند خودش را با خنجری که از نیام مرد عرب بیرون کشیده، می‌کشد. اما نمایشنامه‌ی مازیار در زمانه‌ای رخ می‌دهد که ایران از سپاه عرب شکست خورده است، یعنی در زمان سلطه‌ی خلفای عباسی بر ایران که هنوز در ناحیه‌ی طبرستان مقاومت‌هایی علیه سلطه‌ی اعراب وجود دارد. مازیار پسر ونداد هرمزد در این نمایشنامه قصد دارد با کمک افشین، معتصم عباسی را در شب آفرینگان به قتل برساند. حسن پسر حسین با شراب نوشاندن به مازیار و مست کردن او در مورد سوءقصد به جان خلیفه از او اعتراف می‌گیرد و بعد او را به سمت زندان پایتخت روانه می‌کند. در زندان، کیانوش یار نزدیک مازیار میله‌ها را طوری برای او می‌

‎

برد که او در شب قبل از مجازاتش امکان فرار پیدا کند. اما قبل از آن مازیار با شهرناز دختر نیمه‌دیوانه‌ای که او را دوست دارد ملاقات می‌کند و شهرناز که به خاطر جلوگیری از افتادن به دست عرب‌ها قبل از ملاقات با مازیار زهر خورده است در آغوش مازیار می‌میرد و مازیار که پس از شهرناز امیدی به ادامه‌ی زندگی ندارد از فرار صرف‌نظر می‌کند.

همان‌طور که می‌بینید مهم‌ترین گزینه در گفتمان باستان‌گرایی این دو نمایشنامه عرب‌ستیزی است؛ نژاد پست عرب حتی در آن آرایش‌ها و لباس‌ها همان اول خودش را نشان می‌دهد. یکی از دلایلی که هدایت در این نمایشنامه بر پست بودن اعراب تکیه می‌کند، دستاویز کردن دین از سوی اعراب است. به نظر هدایت اعراب دین خودشان را بهانه کردند تا به کشورگشایی سرشار از تخریب و ویرانی خودشان بپردازند. نژادهای دیگری هم در طول تاریخ، ایران را مورد تاخت‌وتاز قرار دادند، اما هیچ ذلتی بدتر از زیر بار سلطه‌ی عرب‌ها رفتن نیست، چون آن‌ها از همه‌ی نژادهای دیگر پست‌تر و حقیرتر هستند. بنابراین، نژاد ایرانی هیچ‌گاه با نژاد عرب سازشی نخواهد داشت. این حرف‌هایی است که در نمایشنامه‌های صادق هدایت مطرح می‌شود.

به‌هرحال واقعیت این است که عرب‌ها توانستند به این سرزمین دست پیدا کنند، آن را مورد تاخت‌وتاز قرار دهند و نابود کنند. اینجاست که هدایت تصویری رمانتیک از گذشته