پاورپوینت کامل رستم محکوم به مرگ در سرزمین اهریمنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رستم محکوم به مرگ در سرزمین اهریمنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رستم محکوم به مرگ در سرزمین اهریمنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رستم محکوم به مرگ در سرزمین اهریمنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

اسطوره های ایرانی بر سبک حماسه سرایی فردوسی تأثیر بسیار داشته اند. ایران در اسطوره های ایرانی مرکز جهان اهوراداده است و از همین روی کیومرت، مشی و مشیانه و جفت اول فرزندان آنها در این سرزمین ساکن شدند. در سراسر شاهنامه نیز اهمیت و سپندی ایران مشخص است و انیرانیان نباید به این سرزمین دست یابند.

چکیده: اسطوره های ایرانی بر سبک حماسه سرایی فردوسی تأثیر بسیار داشته اند. ایران در اسطوره های ایرانی مرکز جهان اهوراداده است و از همین روی کیومرت، مشی و مشیانه و جفت اول فرزندان آنها در این سرزمین ساکن شدند. در سراسر شاهنامه نیز اهمیت و سپندی ایران مشخص است و انیرانیان نباید به این سرزمین دست یابند. در حماسه های ایران نیز رستم تا زمان مرگ ایران سپند را همواره از گزند تورانیان اهریمنی می رهاند. تا کنون پژوهش های بسیار دربار روایات مرگ رستم انجام گرفته است ولی چرایی مرگ رستم در کابل کمتر مود عنایت بوده است. در این مقاله، ابتدا روایات و تفسیرهای مربوط به مرگ رستم آورده می شود و در پایان نگارنده به این می پردازد که رستم از آن روی که پهلوان حماسه هاست و در واقع انسانی فانی است محکوم به فناست و فردوسی نیز او را باید از داستان ها خارج کند تا ایزدگونه نباشد. اما، شاید به این دلیل رستم در کابل می میرد که در داخل سرزمین سپند ایران او مصون از نیروهای اهریمنی است پس باید به جایی در سرزمین انیرانی برود که نیروهای اهریمنی آسان تر بر او چیره شوند.

کلیدواژه ها: رستم، سرزمین اهریمنی، کابل، مرگ.

مقدمه: دور پهلوانی شاهنامه با مرگ رستم و سلطنت بهمن، پسر اسفندیار، پایان می یابد. دوران زندگی رستم درخشان ترین داستان های پهلوانی را در شاهنامه شامل می شود و دارای نمونه های اشعار بدیع است و هم این داستان های جذاب به یمن حضور رستم است. از جذابیت این داستان ها همان بس که از گذشته نقل محافل نقالی و شاهنامه خوانی بوده اند.

رستم، بزرگ ترین پهلوان ایران زمین و ملقب به جهان پهلوان، قهرمان نبردهای ایرانیان و پیروزی آنها بر توران است (صفا، ۱۳۸۳، ۲۱۷، ۲۱۹). او در طول زندگی بر همه چیز پیروز است و فقط مرگ است که در پایان بر او پیروز می گردد. او در شاهنامه استثناست و عمری طولانی دارد و هم زمان با بسیاری از شاهان در شاهنامه زندگی کرده است. هیچ پادشاهی به انداز او نمی زید و گویی فردوسی نیز بر این طول عمر تأکید می ورزد. با مرگ رستم ناامیدی بر خواننده مستولی می گردد چون او آرزوهای ایرانیان را جامع عمل می پوشاند و مرگ او سوگی عظیم به شمار می رود.

در همین راستا فردوسی نه تنها از برخی متون باستانی در نگارش شاهنامه بهره می جسته بلکه تحت تأثیر عقاید و باورهای دین بهی نیز قرار داشته است و ضمن سرودن حماسه ها و اساطیر باستانی، این باورها را نیز مد نظر قرار داده است. ایران در اساطیر ایرانی مرکز جهان اهوراداده است و از همین روی مشی و مشیانه، فرزندان کیومرت، وجفت فرزندان اول و بزرگشان نیز در این سرزمین سکنی می گزینند. پس اهمیت این سرزمین به عنوان مرکز جهان انکارناپذیر است.

تا کنون پژوهش های بسیار دربار این که رستم چگونه می میرد انجام گرفته است ولی چرایی مرگ رستم که در کابل می میرد کمتر مود عنایت بوده است. در این مقاله، ابتدا انواع روایات و تفسیرهای مربوط به مرگ رستم آورده می شود و در پایان نگارنده به این می پردازد که چرا رستم در کابل می میرد.

روایات مرگ رستم

شغاد فرزند زال و کنیزی بود که منجمین طالع او را نحس دیده بودند و از این روی زال او را به کابل فرستاد (ثعالبی، ۱۳۲۸، ۱۲۴). شغاد دختر شاه کابل را به زنی گرفت و شاه کابل باج گزار رستم بود ولی اکنون که برادر رستم دامادش شده بود انتظار داشت که دیگر از او باج دریافت نگردد ولی این گونه نشد و این امر بر شغاد گران آمد و با شاه کابل رایزنی کرد و قرار شد رستم را به نیرنگ به دام اندازند و بکشند. شغاد به زابلستان رفت و به دروغ به رستم گفت که از شاه کابل بدی ها دیده و اینکه شاه کابل بر آن است که دیگر باج نپردازد و سرکشی آغاز کند. رستم برادر را دلداری داد و بر آن شد تا لشکرکی کند ولی شغاد او را منصرف کرد و از رستم خواست تا بی سپاه، با زواره و صد سوار و صد پیاده به کابل رود چون مطمئن بود که شاه کابل از رستم پوزش می طلبد. چنین نیز شد و شاه کابل هنگامی که رستم و شغاد به کابل نزدیک شدند پیکی نزد آنها فرستاد و پوزش خواست و رستم نیز او را بخشید و پذیرفت مهمان شاه کابل شود. رستم و یارانش به شکارگاهی که شاه کابل ایشان را به آنجا دعوت کرده بود رفتند. در آنجا چاه هایی در انتظار رستم بودند که در بن آنها تیغ و نیزه کار گذاشته شده بود. رخش بوی خاک و چاه را حس کرد و ترسان از سویی به سوی دیگر می رفت تا اینکه میان دو چاه سرپوشیده رسید و درنگ کرد. رستم خشمناک شد و بر او تازیانه زد و رخش و رستم به درون چاه افتادند و نیزه های داخل چاه تن آن دو را درید. رستم شغاد را سرزنش کرد و از او خواست نزد زواره رود و با او متحد شود ولی وقتی شاه کابل را دید، برادر را فریبکار خواند و گفت که فرامرز کین وی را خواهد ستاند. سپس از شغاد خواست تا تیروکمانی به او بدهد که پیش از مرگش شیرها او را ندرند. شغاد پذیرفت و تیروکمانی به برادر داد و او نیز کمان را گرفت و شغاد را به درختی دوخت. سپس رستم خدا را شکر کرد که کین مرگ خود را خود ستانده است و چند لحظه بعد چشم از جهان فروبست (فردوسی، ج ۶، ۳۲۲-۳۳۴). بدین ترتیب او تنها کسی است که در شاهنامه کین مرگ خود را می ستاند (صفا، ۱۳۸۳، ۲۴۵).

بدو گفت رستم ز یزدان سپاس که بودم همه ساله یزدان شناس

از آن پس که جانم رسیده به لب برین کین ما بر نگذشت شب

مرازور دادی که از مرگ پیش از این بی وفا خواستم کین خویش (ج ۶، ص ۳۳۳، ب ۲۰۸-۲۱۰)

زواره و دیگر همراهان رستم نیز به چاه ها افتادند و مردند و تنها یک سوار گریخت و خبر مرگ رستم را به زال رساند. زال فرامرز را به کابل فرستاد تا شاه کابل را بکشد و کشتگان را به زابل باز آورد. فرامرز به کابل رفت و تن بی جان رستم را در تابوتی قیراندود و مشک آلود نهاد و با پیکر زواره و رخش به زابل آورد. در طول راه همه جا مردمان گریان بر سر راه ایستاده بودند. اجساد را در زابل در دخمه ای در باغ نهادند و در حالی که مردم گل و مشک به پای رستم می ریختند، در دخمه را بستند و سیستانیان یک سال به سوگ رستم نشستند (ج ۶، ص ۳۳۴-۲۴۰).

فردوسی این داستان را از آزاد سرو نقل می کند (رستگار فسایی، ۱۳۷۹، ۱۲) و داستان رستم و شغاد به همین صورت در اثر ثعالبی نیز آمده است (ثعالبی، ۱۳۲۸، ۴۰۶-۴۱۱). فردوسی در مقدم داستان آورده که قصه از کتابی که حاوی داستان های خاندان رستم بوده گرفته شده است و به نظر کریستن سن این کتاب سکیسران نیست چون روایت آن متفاوت است پس شاید از اخبار رستم استفاده کرده است (کریستن سن، ۱۳۸۱، ۲۰۶-۲۰۷). در عجایب المخلوقات نوشته شده است که گور رستم و پدرش در شهر سمنجور، در ساحل دریای هند، است و آنها وصیت کردند که در آنجا دفن شود تا دشمن بر پیکر آنها آسیب نزند. در اخبارالطوال (رستگار فسایی، ۱۳۷۹، ۴۴۷-۴۴۸) و غرر آمده که رستم مرد و بهمن به سیستان رفت و هر که از دودمان رستم بود کشت (ثعالبی، ۱۳۲۸، ۱۷۷). در تاریخ بلعمی ذکر شده است که بهمن به سیستان رفت و با رستم جنگید و او را کشت. سپس فرامز و زواره به دست او کشته شدند و دستان، پدر رستم، نیز به قتل رسید (بلعمی، ۱۳۳۷، ۷۰). ثعالبی و فردوسی نقل می کنند که چون بهمن شنید رستم کشته شده و فرامرز به خون خواهی پدر پادشاه کابل را کشته است تصمیم به قتل فرامرز گرفت. فرامرز و بهمن با یکدیگر نبرد کردند. در پایان فرامرز کشته شد و اموال زال و رستم که هفتصد سال جمع آوری شده بود به دست بهمن افتاد. بهمن، به سفارش پشوتن، از زال درگذشت ولی مسعودی مروزی در مزدوج فارسیه گفته است که بهمن زال را کشت و به هیچ یک از اعضای خاندان او رحم نکرد (ثعالبی، ۱۳۲۸، ۱۷۷-۱۷۸). در بهمن نامه، جاماسب قص مرگ رستم را برای بهمن تعریف می کند و بهمن نیز کین پدر را از خاندان سام می ستاند. بدین ترتیب زال، فرامرز، سام، زربانو و بانوگشسب از بهمن شکست می خورند. زال اسیر و فرامرز کشته می شود و بقی دودمان فرار می کنند. سپس بهمن دو دختر رستم، آذر برزین مهر، فرهاد و تخواره، دو پسر زواره، را به اسارت درمی آورد و در پایان همگی را به جز آذر برزین مهر، پسر فرامرز، آزاد می کند (صفا، ۱۳۸۳، ۲۹۵). در مجمل التواریخ والقصص، او به جز آذر برزین مهر، فرهاد و تخواره همه را آزاد می کند (۱۳۱۸، ۲۵، ۵۴، ۹۲).

تفسیرهای داستان مرگ رستم

بهار معتقد است که شاید سرنوشت شوم رستم نتیج آن باشد که پهلوان برابر و همساز با الگوی مهر نبوده است و به علت بی بهرگی از عرفان و اخلاق مهری به گمان مردم محکوم بوده است. البته بهار بر این نظر اصراری ندارد (بهار، ۱۳۸۱ (الف)، ۳۹-۴۰).

در داستان رستم و اسفندیار به رستم هشدار داده می شود که اگر شاهزاد ایرانی را بکشد به مرگ بدی می میرد ولی به نظر دوستخواه در شاهنامه تأکید چندانی بر شومی خون اسفندیار و پیشگویی مرگ او نشده است و هنگام افتادن رستم به چاه نیز شاعر بر این پیشگویی رویکردی نشان نمی دهد. بنا بر این شاید این پیشگویی رویکردی زردشتی دارد (کویاجی، ۱۳۸۳، ۴۸۷).

به نظر سرّامی، درونمای اصلی این داستان آن است که آدمی به دست خویش تقدیرش را رقم می زند و این درونمایه را سه بار در طول داستان می توان دید: اول آنجا که زال با علم به اینکه ستاره شناسان طالعی نحس برای شغاد دیدند و پدر او را نزد شاه کابل فرستاد؛ دوم مکافات دنیوی؛ سوم زمانی که شغاد با حیله نزد رستم آمد. خواننده حق را به شاه کابل می دهد که اکنون انتظار دارد از او باج نگیرند ولی رستم کودکانه عمل می کند (سرّامی، ۱۳۸۳، ۲۱-۲۲).

در مرگ رستم به طور کلی چند گونه روایت عمده و متفاوت وجود دارد: ۱ فردوسی و کسانی که از شاهنام ابومنصوری بهره گرفته اند و شغاد را کشند رستم می دانند؛ ۲ طبری و بلعمی کشند رستم را بهمن، پسر اسفندیار، می دانند؛ ۳ برخی روایت کرده اند که رستم به مرگ طبیعی درگذشت (رستگارفسایی، ۱۳۶۹، ۲۳۹-۲۶۰) یا ۴ در شکار گورخری جان سپرد؛ مانند نویسند رتستخم اسپندیات (کریستن سن، ۱۳۸۱، ۲۰۸).

به نظر رستگارفسایی، زردشتیان موافق و طرفدار دین لهراسبی، که اسفندیار را شهید دینی خود می پنداشتند، از مرگ رستم برای تقویت اعتقاداتشان سود جستند. ولی کشته شدن رستم به دست بهمن ضعیف و باورنکردنی و غیر طبیعی است چون بهمن پهلوان قدری نیست تا چنین پهلوان بزرگی را بر زمین بزند. روایت مرگ رستم به دست شغاد نیز جنب ملی دارد نه مذهبی. البته اینجا نیز مسائل غیر طبیعی به چشم می خورد؛ مانند فریب خوردن جهان پهلوان. ولی توجیه آن این است که رستم در نبردی مردانه شکست نمی خورد بلکه فریب است که او را در دام می افکند. از نقاط ضعف دیگر این داستان ظهور ناگهانی شغاد است که متولد می شود تا همه چیز را نابود کند. روایت مرگ طبیعی رستم نیز معقول نمی نماید چون اگر چنین بود ساختن روایات مختلف ضروری نبود. این مرگ آسان شایست شخصیت رستم نیست. به نظر رس