پاورپوینت کامل ملت شفاهی و تاریخ اجتماعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملت شفاهی و تاریخ اجتماعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملت شفاهی و تاریخ اجتماعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملت شفاهی و تاریخ اجتماعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

– محمدعلی فروغی (ذکاء‌الملک) ادیب، نویسنده و کارگزار خوش‌نام حکومتی در عصر پهلوی اول، یک خطابه دلنشین در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در دانشکده حقوق با نام «حقوق در ایران» دارد که نوشتار آن بعدها در مجله یغما به سال ۱۳۳۹ خورشیدی منتشر شده است. او خطاب به دانشجویان دانشکده حقوق پس از سی و هشت سال قمری از تاسیس آن چنین می‌گوید «سی و هشت سال در عمر یک کشور و یک ملت زیاد نیست ولیکن اتفاقا این سی و هشت سال اگر از کمیت چیزی نیست، از کیفیت، یعنی از جهت اموری که در این مدت واقع شده چه در ایران و چه در خارج ایران اهمیت بسیاری دارد

چرا ثبت و روایت زندگی روزمره مردم در تاریخ اهمیت فراوان دارد

۱- محمدعلی فروغی (ذکاء‌الملک) ادیب، نویسنده و کارگزار خوش‌نام حکومتی در عصر پهلوی اول، یک خطابه دلنشین در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در دانشکده حقوق با نام «حقوق در ایران» دارد که نوشتار آن بعدها در مجله یغما به سال ۱۳۳۹ خورشیدی منتشر شده است. او خطاب به دانشجویان دانشکده حقوق پس از سی و هشت سال قمری از تاسیس آن چنین می‌گوید «سی و هشت سال در عمر یک کشور و یک ملت زیاد نیست ولیکن اتفاقا این سی و هشت سال اگر از کمیت چیزی نیست، از کیفیت، یعنی از جهت اموری که در این مدت واقع شده چه در ایران و چه در خارج ایران اهمیت بسیاری دارد، و در دنیا کمتر سی چهل سالی است که این همه وقایع داشته باشد، و احوال ماقبل و مابعد آن این اندازه متفاوت باشد. وقایع تاریخی این مدت را چون شما دوره تمام تاریخ را خوانده‌اید البته می‌دانید و حاجت بتذکار نیست، من فقط در ضمن بعضی قصه‌ها و تذکارها تفاوتی را که در احوال مردم و ملت و دولت روی داده با مناسبت با موضوع این صحبت یادآوری میکنم. آن زمان هنوز با کفش باطاق آمدن قبیح بود، و روی صندلی نشستن معمول نشده بود، بدون لباس بلند از قبیل عبا یا لباده بحضور بزرگان رفتن بی‌ادبی، و اصلا بی‌لباس بلند بودن جلف و سبک بود. لباس و کلاه همان بود که شما در اول عمر داشتید اگر فراموش نکرده باشید، اما یقه و دستمال گردن زدن خیلی نادر بود و تقریبا منحصر بود به کسانی که مدتی در اروپا اقامت کرده بودند، آن هم نه همه کس، و غالبا اسباب زحمت هم بود، یعنی بسا بود که در بعضی کوچه‌ها و محله‌ها متعرض فوکلی‌ها می‌شدند و اگر فحش و کتک در کار نمی‌آمد مضمون و استهزاء فراوان بود، و البته از داستانهائی که در باب فوکل و کشمکش فوکلی‌ها و متجددین با قدیمی‌ها که مدت چندین سال در کار بوده مطلع هستید. من خودم آن اوقات فوکلی نبودم مع‌هذا بعضی حکایت‌های بامزه دارم. از جمله این که در جوانی برعکس امروز موی سرم فراوان بود و زحمتم میداد. آن زمان مردها زلف داشتند من هم یک مدت مثل همه زلف می‌گذاشتم، عاقبت از دست زحمت زلف‌ها بنا گذاشتم که موی سرم را بشکلی که حالا معمول است و همه دارند درآورم. روزی در کوچه‌ای میرفتم و بچه‌ها مهره‌بازی می‌کردند، ملتفت نشدم و پایم بیکی از مهره‌ها برخورد، و مهره‌ها را جابجا کرد. طفلی که مهره متعلق باو بود البته خللی در بازیش پیدا شد. من که گذشتم و آن طفل جابجا شدن مهره را دید شنیدم که پشت سر من می‌گفت، قربان آقای وزیرمختار! و البته مقصودش وزیرمختار فرنگی بود و حال آنکه از فرنگی‌مآبی غیر از همان موی سر چیزی نداشتم». فروغی در ادامه روایت جذاب‌اش چنین می‌افزاید «تصور نفرمایید که این قصه‌ها خارج از موضوع است، اینها تاریخ است و تاریخ مفید همین است. البته میدانید که امروز در تعلیم تاریخ بیشتر نظر دارند بچگونگی احوال و اخلاق و آداب و رسوم مردم و تفاوت‌هائی که بمرور زمان می‌کند، و بجنگ و بصلح و شرح زندگانی رجال کمتر اهمیت میدهند»

.

۲

–

روایت رخدادهایی که به زندگی روزمره و شیوه گذران روزگار مردمان در دوره‌های گذشته بازمی‌گردد، اما چه جذابیتی می‌تواند داشته باشد که کسی چون فروغی را وامی‌دارد بر اهمیت آن در روایت و ثبت تاریخ تاکید ورزد. آگاهی از این مسایل اساسا چه گره‌هایی از تاریخ و زندگی امروز ما می‌تواند بگشاید؟ آیا اصلا پرداختن به اینگونه مسایل، وظیفه تاریخ و تاریخ‌پژوه است؟ شاید گفته آید که اینگونه موضوعات در حوزه پژوهش‌های تاریخی جای نمی‌گیرد، از همین‌رو تاریخ‌پژوهان و محققان نباید به مقوله‌هایی اینچنین بپردازند و باید بر تحقیقات «مهم» و «جدی» تاریخی متمرکز شوند. بررسی شیوه زندگی انسان‌ها در دوره‌های گذشته و مطالعه به آن‌ها در جزیی‌ترین بخش‌ها و زاویه‌ها اما دقیقا وظیفه تاریخ‌نگار و تاریخ‌پژوه است. تاریخ، تنها سرگذشت پادشاهان و حکم‌رانان، جنگ‌ها، مبادلات بازرگانی و اساسا «اوضاع سیاسی، نظامی و اقتصادی» یک کشور نیست؛ البته که این است اما همه تاریخ، آن نیست. سال‌ها حتی دهه‌ها است که دیگر به تاریخ، آنگونه که تاریخ‌نگاری رسمی (سیاسی) تلقی می‌شده، نگریسته نمی‌شود. تاریخ‌نگاری امروز، بر زندگی اجتماعی مردم در هر دوره استوار است. این که «بیماری‌ها»ی مردمان در فلان دوره تاریخی چگونه بوده، مردم چگونه «لباس» می‌پوشیدند، چه «غذا»یی و چگونه می‌خوردند، «آیین»‌ها و «مناسبات» اجتماعی‌شان بر چه اساس شکل می‌گرفت و دگرگون می‌شد، بررسی همه این‌ها نکته‌هایی را به تاریخ‌پژوه وامی‌گذارد که بر اساس آن یافته‌ها، می‌تواند تداوم یا انقطاع فرهنگی و اجتماعی یک جامعه و تمدن را به درستی تصویر کند. موضوعاتی اینچنین، اساس تاریخ‌نگاری اجتماعی را شکل می‌دهند. رمضانعلی ش