پاورپوینت کامل در باب شاهرخ مسکوب و آثارش ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در باب شاهرخ مسکوب و آثارش ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در باب شاهرخ مسکوب و آثارش ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در باب شاهرخ مسکوب و آثارش ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

«مسکوب اقلیم حضور بود، او از آثارش بزرگ‌تر بود.» این را داریوش شایگان در وصف شاهرخ مسکوب گفته است. چنین توصیفی را اگر از متن معمول و متداول یک تعارف یا اظهار محبت دوستی به دوست دیگر جدا کنیم و در متن زندگی و آثار خود مسکوب بخوانیم به معنایی متفاوت‌تر از معنای ظاهری و دم‌دستی آن می‌رسیم؛ به اینکه آری، شاهرخ مسکوب به‌راستی بزرگ‌تر از آثارش بوده است نه به این معنا که آنچه از مسکوب مانده فاقد ارزش است بلکه به این معنا که مسکوب بسیاری از آثارش را به‌مثابه حاشیه‌هایی بر متن‌هایی بزرگ نوشته است.

گام‌زدن در حواشی متن‌های بزرگ

«مسکوب اقلیم حضور بود، او از آثارش بزرگ‌تر بود.» این را داریوش شایگان در وصف شاهرخ مسکوب گفته است. چنین توصیفی را اگر از متن معمول و متداول یک تعارف یا اظهار محبت دوستی به دوست دیگر جدا کنیم و در متن زندگی و آثار خود مسکوب بخوانیم به معنایی متفاوت‌تر از معنای ظاهری و دم‌دستی آن می‌رسیم؛ به اینکه آری، شاهرخ مسکوب به‌راستی بزرگ‌تر از آثارش بوده است نه به این معنا که آنچه از مسکوب مانده فاقد ارزش است بلکه به این معنا که مسکوب بسیاری از آثارش را به‌مثابه حاشیه‌هایی بر متن‌هایی بزرگ نوشته است. به‌واقع شیفتگی او به متن و به‌ویژه متن مکتوب چنان است که ترجیح می‌دهد در حاشیه متن‌های بزرگ زندگی کند بی‌هیچ اصراری بر اینکه خود را از آن متن‌ها بزرگ‌تر بنمایاند. برای مسکوب کتاب‌ها کلان‌شهرهایی هستند که می‌توان گردش‌کنان در آن‌ها گم شد و هرلحظه به طرزی نامنتظر از یکجایشان سر درآورد. مواجهه او با هر متنی، چه این متن «شاهنامه» فردوسی باشد و چه «در جستجوی زمان ازدست‌رفته» مارسل پروست، از جنس همین گردش‌کردن و گم‌شدن است. بااین‌همه مسکوب یکسره هم به ماهیت تصادفی این گردش تن نمی‌دهد. می‌کوشد طرح و نقشه‌ای برای گردش خود ترسیم کند و همین تضاد میان گردش، گم‌شدن، به‌تصادف از جایی سر درآوردن و درعین‌حال خردورزانه نقشه‌ای برای گردش خود طراحی‌کردن، مسکوب را در مرز یک ادیب آکادمیک و نویسنده‌ای نه‌چندان مقید به چارچوب‌های متعارف نگه می‌دارد. نگاهی به کارنامه‌اش نشان می‌دهد که علائقش متنوع اما بیشتر معطوف به متون کلاسیک بوده است. برای ترجمه سراغ سوفوکل می‌رود و متون تألیفی‌اش در حوزه ادبیات، بیشتر معطوف به ادبیات کلاسیک ایران است. اما هیچ‌وقت هم به کسوت عصاقورت‌داده‌هایی که ادبیات کهن را اریکه سلطنت خود کرده‌اند درنمی‌آید. شمایل او به‌هیچ‌وجه شمایل یک استاد ادبیات کلاسیک نیست. اما در روزگار مدرن از خلال آثار او شاید بهتر بتوان ادبیات کلاسیک را درک کرد؛ درکی متناسب با روزگار نو و موقعیت انسان معاصر، نه درکی که به درد دویست سال پیش بخورد و مخاطب امروز ادبیات کهن را به کار که نیاید هیچ، او را از این ادبیات فراری هم بدهد. مسکوب خود در متن زمانه‌اش زیسته است. روزگاری به‌عنوان فعال سیاسی که بعد از کودتای ۲۸ مرداد زندانی و شکنجه ‌شده است و روزگاری به‌عنوان ناظری درگیر با وقایع پیرامون که گرچه مثل گذشته وسط میدان نیست اما دلواپس وقایعی است که پیرامونش اتفاق می‌افتد و گاه حتی خود را بابت بیش از این وسط گودنبودن شماتت می‌کند. از همین روست که مطالعه و کار پژوهشی برای مسکوب بیشتر حکم تلاش برای درک موقعیتی را دارد که او و دیگر معاصرانش در آن قرار گرفته‌اند. درک و تحلیل موقعیت کنونی انسان ایرانی از خلال پژوهش در متونی که سابقه‌ای فرهنگی و تاریخی از آنچه این موقعیت را رقم‌زده به دست می‌دهند، بخش مهمی از پروژه مطالعاتی شاهرخ مسکوب است. همین خصلت است که شمایل او را به‌عنوان ادیبی دل‌بسته متون کهن به شمایل یک روشنفکر مدرن گره می‌زند. روشنفکری بی‌جا و مکان که در حاشیه کتاب‌ها مأوی گزیده است و درعین‌حال کتاب‌ها را در زمینه اجتماعی که به آن تعلق دارند می‌بیند نه جدا از آن. «روزها درراه» (یادداشت‌های روزانه مسکوب) نمود کامل بی‌جا و مکانی او و مأوی‌گزیدنش در کتاب‌ها و درعین‌حال حساس‌بودنش به وقایع پیرامونی است. در جابه‌جای این کتاب مواجهات او را می‌بینیم با آدم‌هایی که جاکن شده و در گوشه و کنار جهان آواره‌اند. از طرفی در این کتاب مسکوب بیش از هرکجای دیگری شکل تفکر و نوع مواجهه‌اش با ادبیات و هر نوشتار دیگری را به نمایش می‌گذارد. جایی از همین کتاب می‌نویسد: «سال‌هاست که فکرش را کرده‌ام، چیزی بنویسم درباره همه چیز و هیچ‌چیز، از تجربیات خیالی خودم، یعنی آنچه را که در عالم خیال آزموده و زندگی کرده‌ام، آنجا که هم‌هنگام همه زمان‌ها با همند، در آنی جوانی و پیری، گذشته و حال و مرگی که باید بیاید – مرگ منتظر و آدم‌ها و چیزها و حالت‌های روح و شیفتگی جان و بیزاری و اصفهان و لواسان و کوه و نم و نسیم دریا و دشت سبز مازندران و حافظ و فردوسی و رفتگانی که رفتنی نیستند، چون داغشان در ما تازه است، همه و همه باهم و در هم حضور دارند و در پستوی محقرِ جانِ خیال‌پرست زندانی‌شده‌اند؛ موجوداتی که در باغی دربسته جویای راه خروج‌ان