پاورپوینت کامل دیکتاتوری منور به روایت روشنفکران ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیکتاتوری منور به روایت روشنفکران ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیکتاتوری منور به روایت روشنفکران ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیکتاتوری منور به روایت روشنفکران ایرانی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

شواهد برجای مانده از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ اگرچه بر نقش انگلیس در تحقق کودتا صحه می گذارد اما تاکید بر نقش انگلیس در روی کارآمدن رضاخان نباید مانع از آن گردد تا عوامل زمینه ساز داخلی کم اهمیت تلقی شوند.

به مناسبت سالمرگ سیدحسن تقی‌زاده

شواهد برجای مانده از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ اگرچه بر نقش انگلیس در تحقق کودتا صحه می گذارد اما تاکید بر نقش انگلیس در روی کارآمدن رضاخان نباید مانع از آن گردد تا عوامل زمینه ساز داخلی کم اهمیت تلقی شوند. جریان روشنفکری و اندیشه های منبعث از آن به عنوان مهمترین عامل داخلی در تحقق کودتا، نه تنها در سالهای قبل از انقلاب مشروطه بلکه در سالهای بعد از انقلاب نیز در تاریخ سیاسی ایران تاثیرگذار بود و نقشی کلیدی در تعیین سرنوشت سیاسی ایران پس از قاجار و قدرت گرفتن خاندان پهلوی ایفا کرد. سیدحسن تقی زاده یکی از همان روشنفکرانی بود که با تاثیرپذیری از تفکری به نام «دیکتاتوری منور» از به قدرت رسیدن رضاخان حمایت کرد، اما سرانجام این حمایت، آن چیزی نبود که روشنفکران تصور می کردند.

ریشه های فکری سیدحسن تقی زاده

سیدحسن تقی زاده را شاید بتوان سیاستمداری نامید که فارغ از تغییرات سیاسی همواره خود را در متن سیاست و در کنار صاحبان قدرت نگاه داشت. فردی که نامش با سه برهه حساس تاریخ ایران یعنی انقلاب مشروطه، سلطنت رضاشاه و دوران پهلوی دوم گره خورده و به ویژه در دوران انقلاب مشروطه و حکومت ۱۶ ساله رضاشاه حضوری فعال در عرصه سیاسی داشت. تقی زاده در واقع فردی تربیت شده در سنت فکری روشنکفرانی همچون میرزا ملکم خان بود تا جایی که در کتاب خاطراتش اشاره می کند: «خواندن کتب طالبوف و آنچه نظیر آنها به دست می آمد و مخصوصا نوشته جات میرزا ملکم خان که از هر چیز بیشتر این یکی در من تاثیر عظیم نمود… باید بگویم از اوایل مایه اطلاعات و فهم سیاسی من صدی هشتادش از میرزا ملکم خان بود. از همه جا کتابهای او را پیدا کرده و میخواندم. در مسیر زندگی سیاسی من تاثیر عمده ای کرد. شاید خیلی اشخاص دیگر هم تحت تاثیر حرفهای او قرار گرفتند.» ۱

تاثیرپذیری از ملکم خان به عنوان یکی از چهره های سرشناس روشنفکری سکولار از او نیز در نهایت روشنفکری غیرمذهبی ساخت. ملکم‌خان که اعتقادی راسخ به افکار فراماسونی داشت، فراموشخانه را به سبک لژهای فراماسونی در ایران ایجاد کرد تا ترویج گر افکار و اندیشه های غرب در ایران باشد. تقی زاده نیز متاثر از همین افکار، ایده سر تا پا غربی شدن ملکم خان را باور داشت و علاوه بر این با الهام گرفتن از اندیشه های غربی در سالهای بعد از انقلاب مشروطه برای پیشبرد و اجرای افکار و برنامه های غربی سازی در جامعه ایرانی همچون دیگر روشنفکران سکولار در جهت برقراری حکومت مقتدر مرکزی تلاش کرد.

تقی زاده از آرمانهای مشروطه تا واقعیت مشت آهنین

انقلاب مشروطه و پایان استبداد قاجار هرچند نقطه عطفی در تاریخ ایران معاصر به شمار می رود اما رویدادهای بعد از مشروطه و به ویژه بی ثباتی سیاسی و اجتماعی در آن سالها باعث شد تا گروهی از روشنفکران ایرانی به این نتیجه برسند که برای ادامه راه تجدد در ایران همچون اروپا باید حکومتی متمرکز و قوی شکل بگیرد تا بتواند موانع تجدد را به ضرب قدرت دولت از میان بردارد. به این ترتیب، «از جمله مواردی که بعد از مشروطه و کنار رفتن جریانات دینی و حضور سکولارهای سیاسی و فرهنگی در ایران تا چند دهه بعد و حتی تا آخر روزگار رضاخان آشکارا به چشم می خورد، اتحادی است که بین روشنفکران سکولار با رضاخان به وجود آمد. به نظر می رسد این اتحاد مولود طبیعی و قهری این نکته در جامعه ایران باشد که جامعه شیعه مذهب ایران به دلیل اعتقاد عمیق به دین اسلام و مذهب شیعه به هیچ وجه حاضر نبودند از سنتهای دینی خود دست بکشند…»۲ تلاشی که برای رویارویی با این سنتها از سوی روشنفکران به اجرا گذاشته شد، نهایتا به شکست انجامید. با توجه به شکست در عرصه فرهنگی، «این گروه تنها راه حلی که برای رفع موانع از سر راه تجدد ایران می دیدند، توسل به زور بود و معتقد بودند حتی با محروم کردن مردم از آزادی هم که شده، باید نهادهای جدید را وارد ایران نمود… به جای پرداختن به خردورزی و گشودن باب گفتگو و تفاهم، این گروه از حکومت مطلقه و دیکتاتوری حمایت می نمودند و در این زمینه به شدت متاثر از اوضاع اروپای دوران جنگ اول جهانی بودند.» ۳

روشنفکران بسیاری در این دوره با انتشار روزنامه‌ها و مجلات مختلف در داخل و خارج از کشور، به دنبال ترویج و اشاعه اندیشه های خود بودند.«یکی از مهمترین این روشنفکران سیدحسن تقی زاده از گردانندگان روزنامه کاوه بود که در زمره گردانندگان کمیته ملی ایران هم به حساب می آمد. گردانندگان این روزنامه معتقد بودند که دستاوردهای تمدن جدید غرب را باید کاملاً اخذ نمود و در ایران