پاورپوینت کامل دانایی از قبیله دانش و فرهنگ ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانایی از قبیله دانش و فرهنگ ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانایی از قبیله دانش و فرهنگ ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانایی از قبیله دانش و فرهنگ ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مسکویه از مورخان قرن چهارم هجری معتقد است: «تاریخ برای سیاستمداران و رهبران ملتها آزمایشگاهی است که آنها را از تاریخ اقدامات گذشتگان آگاه می‌سازد.

ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مسکویه از مورخان قرن چهارم هجری معتقد است: «تاریخ برای سیاستمداران و رهبران ملتها آزمایشگاهی است که آنها را از تاریخ اقدامات گذشتگان آگاه می‌سازد. تاریخ میدان تجربه انسان‌هاست و با مطالعه رفتار و اعمال انسان‌های گذشته و نتایج آن می‌توان تجارب زیادی آموخت و آن را به کار برد و در اداره مملکت و زندگی‌های فردی از آن تجربه‌ها استفاده کرد.»

نخستین گام هدفمند به سوی مطالعه تاریخ جدید از قرن هفدهم برداشته شد؛ اما مطالعه علمی و منظم آن از قرن نوزدهم آغاز گردید. پژوهشگران و محققان دریافتند آنچه مورخ را می‌سازد، فقط اطلاعات و درک علل تاریخی نیست، بلکه تفاوت اساسی در شیوه اندیشیدن و هدفی است که او با جدیت و پشتکار، آن هم با برداشت علمی و عقلی مطالعه تاریخ دنبال می‌کند؛ بنابراین مورخ با اطلاع و شناخت صحیح از روح آن عهد و استفاده از حدسیات خود به کشف شواهدی می‌پردازد و آن حدسیات را اثبات می‌کند.

ادوارد هالت کار (

Carr

) در «تاریخ چیست» درباره اهمیت تاریخ می‌‌نویسد: «گذشته تنها در پرتو نور حال قابل تفهیم است و زمان حال را فقط در پرتو نور گذشته می‌توان کاملا درک کرد. قادر ساختن بشر به درک جامعه گذشته و افزایش استیلای او بر جامعه کنونی، وظایف دوگانه تاریخ است.» کارل پوپر نیز تکامل جامعه بشری را فرایند تاریخی بی‌مانندی می‌داند که شرح و وصفش قانون ندارد، بلکه صرفا یک گزارش منحصر به فرد تاریخی است.

با این اوصاف، تاریخ یک هنر است؛ زیرا مورخ خالق دوباره به تصویر کشیدن است و یک بار دیگر گذشتگان را احیا می‌کند و برای هر کسی مطلبی دارد. از این رو کتب متعددی درباره موضوعات مختلف تاریخی تألیف می‌شود که هر روز تعدادشان رو به فزونی است؛ اما ناگفته پیداست این سرعت تولید، از کیفیت کار می‌کاهد و سبب تحقیقات سطحی و کم‌مایه نیز می‌شود؛ ولی در این بین، محققان و تاریخ‌نگارانی هستند که نه تنها گزارشگر وقایع ثبت شده و متهم به اقتباس از دیگران نیستند، بلکه خود نکته‌سنج، نقاد و مصححی چیره‌دست و توانا هستند که آثار ارزنده‌ای را تصحیح کرده و نگاشته‌اند.

دکتر احسان اشراقی از جمله این افراد است. او عضو پیوسته فرهنگستان علوم، استاد دانشگاه تهران و متخصص دوره صفویه است و دلبستگی خاصی به تاریخ این دوره و قزوین‌پژوهی دارد. شخصیتی که حضور و وجودش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران ذی‌‌قیمت است و به گروه تاریخ وزن و اعتباری ویژه می‌‌بخشد.

وی در خانواده‌ای اهل علم و هنر در قزوین متولد شد و مراتب علمی و معلمی را از جوانی تا احراز درجه استادی با کوشش و جدیت دنبال کرد. او با توجه به نقش مهم تعلیم و تربیت همواره می‌کوشد با دانش ژرف، منش نیک و گفتار نغز خود هر آنچه آموخته به نسل جوان منتقل کند و از حامیان و مشوقان آنان باشد. استاد علم را توأم با عشق به آنان می‌آموزد و تلاش برای ارتقای علمی دانشجویان دغدغه و وجهه همت اوست.

دکتر اشراقی متخلق به اخلاقیات است و آداب‌دانی از خصایص اوست. استادی اهل اندیشه و در آموزش نیز درصدد آموختن اندیشیدن است. او پژوهشگر و خدمتگزار صدیق فرهنگ و تاریخ است که درس تاریخ، اخلاق و ادبیات را توأمان می‌دهد.

دکتر اشراقی میهن‌دوست است که همواره به فرهنگ ایران و سرزمین مادری خود می‌‌بالد و زندگی و عمر خویش را وقف شناساندن فرهنگ و تمدن ایران و تشویق و ترغیب دانشجویان به انجام پژوهش‌های بنیادین تاریخی می‌کند. او با حمیت و همتی ستودنی هرگز از آرمان‌های خود دست نمی‌شوید، هدفی جز خدمت به ایران و ایرانی ندارد و با شور و شوق به سربلندی ایران و ارزش‌های والای فرهنگ ایرانی می‌اندیشد.

دکتر اشراقی اگرچه استاد ممتاز و عالیقدر دانشگاه است، ولی همچون دوران دانشجویی پیوسته در پی کسب علم است و دمی از مطالعه و تحقیق فروگذار نیست. او را باید مصداق عینی وحدت میان نظر و عمل یعنی چیزی که در انسان‌های شایسته دیده می‌شود، برشمرد. بی‌ادعایی، ساده‌زیستی و استغنای طبع نیز معرف بزرگ‌منشی اوست. نسبت به اساتید خود یعنی عباس اقبال آشتیانی، دکتر محمدحسن گنجی، سعید نفیسی، دکتر غلامحسین صدیقی، مسعود کیهان، دکتر خانبابا بیانی و… حق‌شناس است، دانشگاه را محل علم و معرفت و ادب می‌داند و به آن حرمت می‌گذارد و از کمک به مؤسسات علمی