پاورپوینت کامل اگر توماس آکویناس فیلسوف است، متکلمین اسلامی هم فیلسوف هستند ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اگر توماس آکویناس فیلسوف است، متکلمین اسلامی هم فیلسوف هستند ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اگر توماس آکویناس فیلسوف است، متکلمین اسلامی هم فیلسوف هستند ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اگر توماس آکویناس فیلسوف است، متکلمین اسلامی هم فیلسوف هستند ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

شاید من انسان خوش‌بینی هستم، اما فکر می‌کنم مردم امروز غالباً از اهمیت و اصالت فلسفه در جهان اسلام آگاه هستند. آیا در حال حاضر اندیشمندی مانند برتراند راسل هست که در نوشته‌ای به این مسئله اشاره کند که «فلسف عربی [اسلامی] اهمیتی به‌عنوان اندیش اصیل ندارد و مردانی مانند ابن‌سینا و ابن‌رشد اساساً مفسر هستند»؟

ترجمه: معین احمدی

دفاع پیتر آدمسون از اصالت فلسفه اسلامی؛

شاید من انسان خوش‌بینی هستم، اما فکر می‌کنم مردم امروز غالباً از اهمیت و اصالت فلسفه در جهان اسلام آگاه هستند. آیا در حال حاضر اندیشمندی مانند برتراند راسل هست که در نوشته‌ای به این مسئله اشاره کند که «فلسف عربی [اسلامی] اهمیتی به‌عنوان اندیش اصیل ندارد و مردانی مانند ابن‌سینا و ابن‌رشد اساساً مفسر هستند»؟ امیدوارم این‌طور نباشد؛ چنانچه برتراند راسل در کتاب تاریخ فلسف غرب (نوشته‌شده در ۱۹۴۵) این جمله را صراحتاً نوشت. حتی اگر ما امروزه فهم روشن‌تری داشته باشیم، هنوز نقاط تاریکی را مشاهده می‌کنیم؛ متفکرانی مانند کندی، فارابی، ابن‌سینا و ابن‌رشد که به‌ طور جد «فیلسوف» شناخته ‌شده‌اند، توسط راسل تنها با عنوان مفسر نادیده گرفته شدند، اگرچه آن‌ها در عین داشتن تفکر اصیل، به ارسطو و دیگر مؤلف‌های یونانی علاقه داشتند. بااین‌حال نه این افراد تنها روشنفکران و عقل‌گرایان عصر خود بودند و نه اینکه تأمل عقل‌گرایی و فلسفی با ابن‌رشد در انتهای قرن دوازدهم از بین می‌رود؛ چنان‌که هنوز باور به این مسئله وجود دارد. در سراسر تاریخ اسلام خیلی از شخصیت‌های قابل ‌توجه و مورد ارتباط برای مورخان فلسفه نه ارسطویی‌ها، بلکه متخصصان کلام -که معمولاً به «تئولوژی» ترجمه می‌شود- بودند.

واژ «کلام» به‌صورت تحت‌الفظی یعنی «کلمه» و در اینجا مخفف عبارت «علم الکلام» است: «علم کلام» که اغلب با واژ فلسفه همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید به‌عنوان واژ عاری یونانی فیلوسوفیا وارد زبان عربی شد تفاوت دارد. وقتی اندیشمندان عصر جدید این تقابل را پیش کشیدند و کلام را غیرفلسفی و حتی ضدفلسفه در نظر می‌گیرند، در واقع آن‌ها از خود سنت قرون‌وسطی -به‌طور مشخص از فارابی و ابن‌سینا که خود را فیلسوف (فلاسفه) می‌دانستند- تبعیت می‌کنند. در نظر آن‌ها، تئولوژین‌ها (متکلمین) تنها درگیر مباحثات دیالکتیکی شدند، درحالی‌که فلسفه براهین استدلالی ارائه می‌دهد. تئولوژین برای اصول اولیه، استدلال بنیادین نمی‌کند، بلکه تنها از تفسیر مورد نظر خود از کتاب آسمانی نسبت به تفسیر طرف مقابل دفاع می‌کند. ابن‌رشد این وضعیت را اهانت‌آمیز می‌شمرد و از اینکه ممکن بود به تفرق جدی بینجامد ناراضی بود؛ در نظر او فقط یک فیلسوف می‌تواند خوانشی مورد اعتماد از قرآن را ارائه دهد، چراکه فیلسوف می‌داند که چه چیزی بر مقدمات مستقل درست است (که آن مقدمات علم ارسطویی است).

اما آیا باید این تقابل سفت‌وسخت را بپذیریم؟ ارسطویی‌ها طوری حرف می‌زنند که گویی کلام از استدلال عقلی استفاد ناکافی می‌کند؛ اما بیشتر معاصران این مسئله را به‌صورت مباحثه‌ای دقیق می‌بینند، چراکه مسئله‌ای عقلانی بوده است. تئولوژین‌ها اغلب از معنای ظاهری قرآن بر اساس مقدمات عقلی فاصله گرفتند: وحی ممکن است سخن گفتن خدا در قالب جسمانی به نظر بیاید، اما می‌توانیم این مورد را با استدلال بر ناسازگاری جسمانی بودن خدا رد کنیم. متکلمین همچنین در جدل‌های پرتفصیل مسائل مرکزی فلسفی مانند اراد آزاد، اتمسیم و سرچشمه‌های مسئولیت اخلاقی وارد شدند؛ همچنین بر مسائل تخصصی مانند ذاتی بودن کیفیات در جوهر یا وضعیت اشیای عدمی بحث کردند. اگر تاریخ مسیر دیگری را می‌رفت و سیر نوشته‌های منسجم ارسطویی‌ها در عربی وجود نداشت، شک ندارم که مورخان فلسفه، خروجی متکلمین را سنت «فلسفی» جهان اسلام در نظر می‌گرفتند.

این مسئله رویکرد ما را نسبت به تاریخ فکری اسلام بیشتر به طر