پاورپوینت کامل هم‌آغوشی بهار قرآن و بهار طبیعت در شعر حافظ شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هم‌آغوشی بهار قرآن و بهار طبیعت در شعر حافظ شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هم‌آغوشی بهار قرآن و بهار طبیعت در شعر حافظ شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هم‌آغوشی بهار قرآن و بهار طبیعت در شعر حافظ شیرازی ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

از نگاه حافظ، ماه رمضان و نوروز هر دو غنیمت‌هایی هستند که باید در ایام زندگی قدرشان را دانست و گرامیشان داشت. عمر هر دو کوتاه است و هم زمانی آنها در عمر یک نفر، کمتر بیش از دو بار اتفاق می‌افتد؛ همچون عمر گل که کوتاه است و باید آن را عزیز شمرد.

روزه یکسو شد و عید آمد و دل ها برخاست

از نگاه حافظ، ماه رمضان و نوروز هر دو غنیمت‌هایی هستند که باید در ایام زندگی قدرشان را دانست و گرامیشان داشت. عمر هر دو کوتاه است و هم زمانی آنها در عمر یک نفر، کمتر بیش از دو بار اتفاق می‌افتد؛ همچون عمر گل که کوتاه است و باید آن را عزیز شمرد.

زنده‌یاد شجریان در تنها برنامه تلویزیونی که پس از انقلاب در آن حضور یافت، غزلی از حافظ با این آغاز خواند: «ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی/ از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی» و در پایان این نوروزیه، این مضمون را به دست داد که: «جدا شد یار دیرینت کنون تنها نشین ای شمع/ که حکم آسمان است این اگر سازی اگر سوزی». او از شعر حافظ چنین برداشت می‌کند که زندگانی همچنان در گذر است و منظور از یار دیرین، عمر آدمی است که خواسته و ناخواسته می‌گذرد؛ «که حکم آسمان است این اگر سازی اگر سوزی».

یک بحث رایج درباره ماه رمضان، بهار دل‌ها است. بین اطبا و حکمای پیشین، نوروز برای «فارغ شدن یا به تعبیر خودشان استفراغ از سموم و هموم» و پس از آن تقویت و نشاط و سلامتی است. نه تنها حفظ الصحه در روزه‌داری مهم است؛ بلکه صفای باطن نیز بدین‌گونه آغاز می‌شود و به اوج می‌رسد. برای روشن شدن دل اول باید تن سالم و طبع معتدل باشد.

در عمر حافظ شیرازی، نوروز و ماه رمضان دوبار همزمان شده بود. برخی سروده‌های او حاکی از چنین وضعی است. براساس محاسبات، اگر تولد حافظ را در ۷۲۷ قمری – ۷۰۵ شمسی با اندکی بیش و کم بدانیم و درگذشت او را ۷۹۲ قمری – ۷۶۸ شمسی در نظر بگیریم، حافظ دو بار در زندگی شاهد هم زمانی بهار و نوروز با ماه رمضان بوده است؛ یک بار در ماه رمضان ۷۳۹ که اولین روز ماه رمضان برابر است با اول فروردین ۷۱۸ خورشیدی که حافظ در آن ایام نوجوان بوده است. نوبت بعدی ۳۳ سال بعد، در رمضان ۷۷۲ است که اول رمضان مطابق بوده است با هفتم فروردین ۷۵۰ خورشیدی یعنی ۲۰ سال پیش از آنکه حافظ چشم از جهان فرو بندد. سال‌های بعد، یعنی ۷۷۳ و ۷۷۴ قمری نیز با نوروز و بهار همزمان بوده که دوره میان‌سالی حافظ است.

طبیعی است که حافظ اشعاری به این مناسبت‌ها گفته باشد. با رجوع به دیوان حافظ از ماه شعبان که مقدمه ماه رمضان است و همزمان با نوروز، ردپایی می‌یابیم با این آغاز: «نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد/ عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد» تا آنجا که می‌گوید: «ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید/ از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد» مشابه تعبیر گذر عمر در نوروز را حافظ درباره ماه رمضان هم به کار برده است؛ در غزلی با این آغاز: «عید است و آخر گل و یاران در انتظار/ ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار» که می‌تواند این عید رمضان در اواخر بهار باشد. او سپس به طعنه از عاقبت زهدفروشان و ریاکاران و اهل سالوس چنین می‌گوید: «ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود/ تسبیح شیخ و خرقه رند شراب خوار» و در پایان باز هم اظهار تاسف می‌کند از رفتن ماه روزه و ایام گل و زیرکانه گل و ماه رمضان را با هم آورده است: «حافظ