پاورپوینت کامل صنعت جدید رتبه‌بندی دانشگاه‌ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صنعت جدید رتبه‌بندی دانشگاه‌ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صنعت جدید رتبه‌بندی دانشگاه‌ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صنعت جدید رتبه‌بندی دانشگاه‌ها ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

برایان لایتر، که بیش از بیست سال در زمین رتبه‌بندی (رنکینگ) دانشگاه‌ها در دو حوز فلسفه و حقوق فعالیت داشته است، در این نوشته به این پرسش می‌پردازد که آیا دانشگاهیان آگاه و متخصص باید در پیمایش‌هایی که برای رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان در علوم انسانی صورت می‌گیرند شرکت بکنند یا نکنند. او مشخصاً به نقد معروف‌ترین رتبه‌بندی از دانشگاه‌های جهان یعنی کیو.اس می‌پردازد.

ترجم: محمد باسط، مرجع:

Chronicle

برایان لایتر، که بیش از بیست سال در زمین رتبه‌بندی (رنکینگ) دانشگاه‌ها در دو حوز فلسفه و حقوق فعالیت داشته است، در این نوشته به این پرسش می‌پردازد که آیا دانشگاهیان آگاه و متخصص باید در پیمایش‌هایی که برای رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان در علوم انسانی صورت می‌گیرند شرکت بکنند یا نکنند. او مشخصاً به نقد معروف‌ترین رتبه‌بندی از دانشگاه‌های جهان یعنی کیو.اس می‌پردازد.

کرونیکل آو هایر اجوکیشن — اخیراً کیو.اس رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان در سال ۲۰۱۸ را اعلام کرده است. سرواژ کیو.اس مخفف «کواکارِلی و سایمندز۱» است، اما راستش محض شوخی ترجیح می‌دهم آن را مخفف «حماقت عجیب» (

Quirky Silliness

) بدانم، چون با توجه به نتایجی که منتشر می‌کند، این نام بیشتر برازنده‌اش است.

در دو حوز دانشگاهی که من از آن‌ها مطلع‌تر هستم، یعنی حقوق و فلسفه، هیچ موسس «جهانی‌ای» وجود ندارد، و لذا رتبه‌بندی‌ها صرفاً بر مبنای نظر تعدادی پاسخ‌دهنده از مناطق مختلف جهان به دست می‌آیند، به علاو یک خطای هاله‌ای۲ که معروف بودن نام دانشگاه‌ها ایجاد می‌کند. (همین چیزها را از همکارانم در حوزه‌های دیگر نیز شنیده‌ام.) اما کیو.اس توزیع جغرافیایی پاسخ‌دهندگان پیمایش‌هایش را اعلام نمی‌کند، و لذا مقدار اثر انحراف را نمی‌توان تعیین کرد.

کیو.اس تنها یکی از بازیگرانِ صنعت نوپدید رتبه‌بندی دانشگاه‌ها در مقیاس جهانی است. در حال حاضر، در بریتانیا، تایمز هایر اجوکیشن نیز رتبه‌بندی‌های خودش را تولید می‌کند. سومین فهرست، به نام شانگهای‌رنکینگز، ابتدا در دانشگاهی در شانگهای آغاز به کار کرد، ولی حالا مستقل شده است. هر کدام از این فهرست‌ها مشکلاتی دارند، اما مشکلات کیو.اس به دلیل کارهای تجاری مشکوکش بیشتر از بقیه به چشم می‌آید.

در واقع، کیو.اس با تایمز هایر اجوکیشن همکار بود، اما تایمز هایر اجوکیشن با بیان تردیدهایی در مورد روش‌شناسی کیو.اس از این همکاری کناره‌گیری کرد. برای مثال، در روش‌شناسی کیو.اس، دانشگاه‌ها می‌توانند کسانی را استخدام کنند تا در پیمایش‌های آنلاین به نفع خودشان رأی دهند، و کیو.اس به دانشگاه‌ها خدمات مشاوره‌ای پولی برای بالا بردن رتب آن‌ها ارائه می‌کند، همچنین «راهنمایی»های پولی برای روسای دانشگاه‌ها ارائه می‌کند. در واقع، این کار آن قدر بی‌شرمانه است که عملاً رتبه‌ها با قیمت‌های مختلف فروخته می‌شوند.

قطعاً هم رتبه‌بندی‌های دانشگاه‌های جهان تا این حد مشکوک نیستند. تایمز هایر اجوکیشن از دادوستدهای مملو از تضادِ کیو.اس می‌پرهیزد، هرچند توزیع جغرافیایی ارزیاب‌هایش را روشن نمی‌کند. در مقابل، شانگهای‌رنکینگز فقط از سنجه‌های «عینی» استفاده می‌کند، مانند جوایز نوبل (حتی اگر به استادان درگذشته اعطا شوند)، آثار منتشره در مجلات علمی معتبر، و ارجاعات. اما شانگهای، به دلیل استفاده از این سنجه‌ها، رتبه‌بندی دانشگاه‌ها را بر مبنای تمامیت آن‌ها انجام نمی‌دهد (چون رشته‌های هنری و علوم انسانی در آن‌ها دیده نمی‌شوند)، بلکه این کار را بر حسب قدرت آن‌ها در مهندسی، پزشکی، و علوم طبیعی انجام می‌دهد (قدرت آن‌ها در علوم اجتماعی مقداری به حساب می‌آید اما در دل سایر حوزه‌ها گم می‌شود).

در نظر بگیرید که مطابق نظر جماعت شانگهای، دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو – که یک مؤسس آموزش عالی برجسته در زمین پزشکی و حوزه‌های بهداشتی مرتبط است اما هیچ برنام دانشگاهی دیگری ارائه نمی‌کند – رتب بیست‌ویکم را در جهان دارد، در حالی که دانشگاه‌های تحقیقاتی درست‌وحسابی و برتر در بسیاری از رشته‌ها (مثلاً دانشگاه میشیگان در اَن‌آربر و دانشگاه نورث‌وسترن) رتب پایین‌تری دارند.

به همین ترتیب، دانشگاه‌های برجسته در علوم اجتماعی نیز – مانند مدرس اقتصاد و علوم سیاسی لندن – مطابق رتبه‌بندی‌های شانگهای حتی جزء صد دانشگاه برتر هم نیستند. این وضعیت صرفاً محصول این واقعیت است که رشت پزشکی، به طور خاص، حوزه‌ای است که در آن ارجاعاتْ بی‌قیدوبند و آثار منتشره پرحجم هستند. ولی این ربطی به شایستگی‌های علمی ندارد.

در هر سه رتبه‌بندی یادشده، نهادهای پژوهشی آمریکایی غلبه دارند، ولی دانشگاه‌های ایالات متحده معمولاً نسبت به رتبه‌بندی‌های جهانی بی‌اعتنا بوده‌اند.

رتبه‌بندی‌های جهانیِ دانشگاه‌های پژوهشی۳ صرفاً یک نشانه از جهانی شدن اقتصادی است. میلیون‌ها دانشجو در آسیا، آفریقا، و آمریکای جنوبی در جستجوی آموزش پیشرفته هستند؛ در بسیاری از موارد، کشورهای خود آنان بخشی یا هم هزین تحصیلات تکمیلی آنان را پرداخت می‌کنند. این دانشجویان وسیل چندانی برای سنجش آنچه در خارج از کشورهایشان ارائه می‌شود ندارند؛ و این انگیزه‌ای برای رتبه‌بندی‌های جهانی است. صنعت رتبه‌بندی دانشگاه‌ها کم‌اطلاع‌ترین دانشجویان و دانشگاه‌های مستأصل از نظر مالی را به دام می‌اندازد – این انگیزه‌ای برای یک نهاد است تا حامیانی را استخدام کند که به نفعش در این رتبه‌بندی‌ها رأی بدهند، همان آسیبی که کیو.اس را به آن می‌شناسند.

صریح بگویم: من مخالف ناآگاه رتبه‌بندی‌ها نیستم؛ اصلاً نیستم. چون سال‌ها است که خودم رتبه‌بندی‌هایی برای دوره‌های فلسفه و حقوق تولید می‌کنم. در حقوق، با توجه به تأثیر زیانبار رتبه‌بندی‌های سرهم‌بندی‌شد یو.اس. نیوز، کارهای من بدون مخالفت پذیرفته شده و مورد استقبال قرار گرفته‌اند. در فلسفه، کارهای من این حوزه را درنوردیده و هزاران دانشجو از آن بهره برده‌اند و بسیاری از اعضای هیئت علمی که برنامه‌هایشان به ندرت قرین موفقیت بوده یا فکر می‌کردند که خودشان «بهتر بلدند» مبهوت مانده‌اند.

با دو دهه تجربه، حالا من اطمینان دارم که ارزیابی جدی کیفیت دانشگاهیِ برنامه‌های تحصیلات تکمیلی سرمایه‌ای هنگفت برای دانشجویان خارجی است، برای دانشجویایی در دانشگاه‌های غیر-سرآمد، و برای دانشجویانی در دانشگاه‌های سرآمد با سوگیری