پاورپوینت کامل مصدق و سیمای تاز? سیاست ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصدق و سیمای تاز? سیاست ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصدق و سیمای تاز? سیاست ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصدق و سیمای تاز? سیاست ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

در دوره مصدق سیمای سیاسی کشور که از قتل امیرکبیر تا مشروطه و از مشروطه تا ملی شدن نفت بر یک روال بود، تغییر یافت. من در تمام دوران حکومت مصدق از ایران دور بودم؛ ولی خبرهایی که می‌رسید و نشانه‌هایی که در دست بود، می‌نمود که ایران در حال تکان خوردن است.

در دوره مصدق سیمای سیاسی کشور که از قتل امیرکبیر تا مشروطه و از مشروطه تا ملی شدن نفت بر یک روال بود، تغییر یافت. من در تمام دوران حکومت مصدق از ایران دور بودم؛ ولی خبرهایی که می‌رسید و نشانه‌هایی که در دست بود، می‌نمود که ایران در حال تکان خوردن است. با این حال سنگینی دستگاه رسوب‌کرد ایران به گونه‌ای بود که خوش‌بینی را با دلواپسی همراه نگاه می‌داشت. در دولت اول مصدق عده‌ای از همان رجال شناخته‌شده پیشین شرکت داشتند که نویدی در بر نداشت، از جمله زاهدی که بعد سردمدار کودتا شد. به همین سبب در آغاز چندان شوقی نسبت به این جریان تازه نشان نمی‌دادم. در اجتماع‌های سیاسی صدساله گذشته ایران،‌ همیشه افراد فرصت‌طلب صف اول را اشغال کرده‌اند، بهترها دلسرد شده و مقاومت را از دست داده و به عقب رانده شده‌اند؛ بی وفاها، خوش ظاهرها و بدباطن‌‌ها، کم‌طاقت‌ها، هوابین‌ها، ریاورزها، دودوزه‌بازی‌کن‌ها، به تعدادی هستند که هر دورانی را مشوب کنند.

دو خصیص تاریخی هست که تجمع سیاسی را نامطمئن می‌سازد: یک گرایش ایرانی به مرکز قدرت که تاچندی پیش این مرکز قدرت دربار بوده است؛ یعنی همه کشیده می‌شوند به جانب کانونی که قدرت را در دست دارد، از این رو گروه معارض و مخالف نیز همیشه در معرض تزلزل است؛ زیرا اعضایش دانسته و نداسته گراینده به مرکز هستند و چه بسا بی‌وفایی کنند.

دوم، ریشه‌گرفتگی نفوذ خارجی که به صورت یک باور تاریخی درآمده است. این خصلت هر رویداد بزرگی را ناشی از اراده یا تعبیه خارجی می‌داند ‌و هر حکومت تا زمانی که بر سر کار است، او را مورد تأیید خارجی می‌شناسد؛‌ از این رو جرأت مقابله کردن با او را از خود می‌راند، زیرا این اعتقاد در او لانه کرده که خارجی شکست‌ناپذیر است. شکست نهضت مصدق از این دو اصل سرچشمه گرفت.

در میان رجال سیاسی کشور، مجلس، ارتش، روزنامه‌نگار، کسانی که از روی فرصت‌طلبی یا مرعوبیت به او روی خوش نشان دادند، عناصر متلونی بودند که رو به جانب قطب مخالف داشتند. بعضی از همکاران نزدیکش از نیمه راه برگشتند، حتی بعضی هم که صمیمی‌تر بودند، چون او را به نشیب دیدند (و باور نمی‌کردند که بشود با «مرکز قدرت» درافتاد)، با شرمندگی او را ترک گفتند. از این بابت، روزهای آخر و جریان محاکمه مصدق معنی‌دار است. و اما مردم که در طرفداری از او دلسوخته و صادق بودند، و ۳۰ تیر نشان داد که آماده‌اند تا در راه رهایی کشور تا پای جان جلو روند، چون هیجانی و قائم بر احساس بودند، ‌زمینه اطمینان‌بخشی را تشکیل نمی‌دادند. احساس و هیجان از آنجا که تبش تند است، زود عرقش درمی‌آید. گرایش پخته‌شده و متعقل می‌تواند تکیه‌گاه قرار گیرد.

مردم در همراهی با مصدق هم پایداری کردند و هم باصفا بودند؛ زیرا با شمّ خود احساس می‌کردند که راه نجات کشور در آن است که مرگ یک‌بار شیون یک‌بار، باید تا به انتها رفت و یوغ صدوپنجاه سال خارجی و ایادی و برخورداران داخلی آنان را به دور افکند. اگر به آنان اتهام زده شده است که روز ۲۸ مرداد، مصدق را رها کردند، برای آن بود که با پای چوبین هیجان حرکت می‌کردند و «پای چوبین سخت بی‌تمکین بود». به‌رغم شماتتی که متوجه مردم است، آنها را نباید قصور کار دانست، بی‌آنکه خود بدانند، باروتشان ‌تر بود، و این نم‌کشیدگی برای آن بود که گوگردش از احساس خالص ماهیت گرفته بود، نه از عقل. گذشته از این، در ایران همیشه بدها می‌توانند متحد شوند، زیرا منافع شناخته‌شد مشترک دارند، خوبها پراکنده‌اند؛ نفع اینها مبهم، دوردست و ناپیداست!

در ماجرای مصدق گناه متوجه سردمداران بود: چه کوفی‌صفتان دنیادار، چه گرایندگان ضعیف‌النفس، چه کهنه‌حریفانی که نفْس روی‌آوری به کشور و مردم را عبث و بدعاقبت می‌دانستند.

مصدق نماینده آرزوی فروخورد مردم قرار گرفت که می‌خواستند کمر راست کنند، می‌خواستند از زیر بار تحقیر بیرون آیند. ایرانی موجودی است که مرد «نقطه اوج» است. سالها تحمل می‌کند و چون فشار به نقطه نهایی رسید، وارد عمل می‌شود. چون در نهضت مصدق اصالت بود، مردم به حرکت آمدند. چندی ایرانی احساس غرور کرد، زیرا امید داشت که یوغ کهنه‌کارترین نیروی استعماری را به دور افکند.

وی تصویر ایران را در خارج تغییر داده بود. دیگر ایران آن ایران رنگ و رو رفته نبود، که در اروپا و آمریکا با «ایراک» (

iraq

) اشتباهش بگیرند. پیش از آن عراق از ایران معروف‌تر بود، شاید برای آنکه ایران نام جدیدی بود، و کلمه پرس(

perse

) هم طنین خیلی کهنی داشت که به دور هخامنشی سر می‌زد. ایران در عصر جدید، کشوری بود که به گربه و قالی شناخته می‌شد.

اکنون دیگر روزنامه‌‌ها از ایران می‌نوشتند و رادیو از آن حرف می‌زد. دانشجویان ایرانی مقیم خارج نوعی احساس سربلندی داشتند، البته به غیر از توده‌ای‌‌ها و سلطنت‌طلبان