پاورپوینت کامل خواجه نصیر توسی و ادب پارسی ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خواجه نصیر توسی و ادب پارسی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خواجه نصیر توسی و ادب پارسی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خواجه نصیر توسی و ادب پارسی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

ابوجعفرمحمدبن محمدبن حسن توسی،مشهور به خواجه نصیرالدین(زاده ۵ اسفند ۵۷۹ در توس – درگذشته ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد)شاعر،فیلسوف،متکلم،فقیه،ستاره‌شناس، اندیشمند، ریاضیدان، منجم، پزشک و معمار ایرانی سده هفتم است. کنیه‌اش«ابوجعفر» و به القابی چون«نصیرالدین»،«محقق طوسی»،«استاد البشر»و«خواجه» شهرت دارد.

اشاره:

ابوجعفرمحمدبن محمدبن حسن توسی،مشهور به خواجه نصیرالدین(زاده ۵ اسفند ۵۷۹ در توس – درگذشته ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد)شاعر،فیلسوف،متکلم،فقیه،ستاره‌شناس، اندیشمند، ریاضیدان، منجم، پزشک و معمار ایرانی سده هفتم است. کنیه‌اش«ابوجعفر» و به القابی چون«نصیرالدین»،«محقق طوسی»،«استاد البشر»و«خواجه» شهرت دارد.

خواجه نصیرالدین،سنت فلسفه مشایی را که پس از ابن سینا در ایران رو به افول گذاشته بود، بار دیگر احیا کرد. او مجموعه آرا و دیدگاه‌های کلامی شیعه را در کتاب تجرید الاعتقاد گرد آورد. رصدخانه مراغه را ساخت و در کنار آن کتابخانه‌ای به وجود آورد که نزدیک به چهل هزار جلد کتاب در آن بوده است.وی با پرورش شاگردانی همچون قطب الدین شیرازی و گردآوری دانشمندان ایرانی،در حقیقت عامل انتقال تمدن و دانش‌های ایران پیش از مغول به آیندگان شد. او یکی از گسترش دهندگان علم مثلثات است که در قرن ۱۶ میلادی کتاب‌های مثلثاتش به زبان فرانسه ترجمه گردید.

در شمار پیشین این مقاله، مروری بر زندگی شخصی و علمی خواجه نصیرالدین توسی و آثار تحقیقی وی شده بود و البته در جاهایی از مطلب هم گاهی از عبارت شیخ توسی استفاده شده بود که حتماً مخاطب فهیم این متن، آن را با محمدبن حسن طوسی،معروف به شیخ طوسی،که از علمای بزرگ ایرانی شیعه در قرون چهارم و پنجم هجری قمری بود و او را به خاطر دستاوردهای بزرگ تحقیقی اش در علم حدیث، رجال،اصول،فقه،کلام و تفسیر،رئیس طایفه شیعه نامیده‌اند؛ اشتباه نمی گیرد. اینک ادام مقاله حاضر را در خصوص وجوه مختلف زندگی علمی خواجه نصیرالدین توسی را پی می گیریم.

***

خواجه نصیر توسی به پیروی از ابن‌سینا مقالت نهم از کتاب «اساس الاقتباس» را در «بیطوریقا» یا شعر قرار داده و آن را در سه فصل: یکی در ماهیت شعر و منفعت و متعلقات آن و دیگری در تحقیق تخیل و محاکات و وجود کاربرد آنها و سه دیگر در احوال الفاظ و صنایع شعری، بیان کرده است.

خواجه توسی در ماهیت شعر، به تعریف آن دست زده، می‌گوید: صناعت شعری، ملکه‌ای باشد که با حصول آن، برابقاع تخیلاتی که مبادی انفعالاتی مخصوص باشد، بر وجه مطلوب قادر باشد.» در این تعریف برای نخستین‌بار کلمه «ملکه» بودن صناعت شعری پیدا می‌شود.

(اصول علم بلاغت ـ ص۱۱)

* اشعار خواجه توس:

از خواجه نصیرالدین توسی اشعاری به یادگار مانده است که نشانگر توانایی و تسلط او در سرودن شعر به زبانهای عربی و فارسی است.

تعلق‌خاطر خواجه نصیر به شعر چنان است که حتی در آثار منثور خویش، گاه در میان کلام به شعر روی می‌آورد و جهت تصدیق سخن خویش و تلطیف فضا، بیان موجز و شیرین شعر را به نوشتار خویش می‌افزاید.

متأسفانه تمامی اشعار خواجه به ما نرسیده است و احتمالاً در آتش‌سوزی کتابخانه وی، و یا درنتیجه هجرتش به بغداد و یا به دلایلِ دیگری بخش اعظمی از اشعار وی دستخوش تاراج روزگار شده است. هرچند که در کتابشناسی خواجه توس از «دیوان اشعار» او یادشده است، اما به دلایل متعدد و متقن این اشعار تمامی شعرهای خواجه توس نیست و عموماً شامل اشعاری است که به طور پراکنده در دیگر آثار او، تذکره‌ها و منابع دیگر موجود بوده و گردآوری شده است، که اهل تحقیق برای مراجعه به آن می‌توانند به منابع ذیل مراجعه نمایند:

ـ دیوان اشعار به نقل از مجمع‌الفصحاء، به سعی آمیرزا اسدالله شهشهانی، به خط محمد صانعی بن فتح‌الله خوانساری ـ تهران ۱۳۱۲ق ـ چاپ سنگی.

ـ اشعار فارسی خواجه، سعید نفیسی، مجله دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، سال۳، شماره۴، ص۷۳

ـ احوال و آثار، ص۵۹۸

ـ شعر و شاعری در آثار نصیرالدین توسی، معظمه اقبالی (اعظم)، تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۳۷۰

ـ رباعیاتی چند از خواجه نصیر توسی،‌ تهران ۱۳۳۵

ـ ذیل جهانگشای جوینی ← کیفیت واقعه بغداد

ـ ذیل رساله معینیه ← حل مشکلات المعینیه

ـ و…

(دانشمند طوس ـ ص۸۹)

از آنجا که اشعار به جا مانده از خواجه نصیر از کثرت چندانی نسبت به معاصرین و متأخرین وی برخوردار نیست موجب شده است تا برخی از پژوهشگران مانند استاد جلال‌الدین همایی در ارزیابی شتابزده‌ای در این باره چنین به قضاوت بنشینند: «خواجه نصیرالدین گاهی به تفنن شعر می‌ساخته و بعضی اشعار فارسی و عربی او در کتابها نقل شده است.»

(دیباچه منتخب اخلاق ناصری ـ ص ژ)

استاد سعید نفیسی با ذکر این نکته که خواجه نصیر «در نظم و نثر مهارت بسیار داشته»، توانایی و احاطه ادبی وی را ستوده است و در اثر مفصلی به بررسی اشعار موجود در این‌باره پرداخته است.

(تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی ـ ص۱۳۸)

پذیرفتنی نیست که از شخصیتی مانند خواجه نصیر که تئوریسین ادبی است و به شعر و فنون آن احاطه کامل دارد که رغبتی به سرودن نداشته باشد، به ویژه آنکه وی دانشمندی شیعی و دردمند است و به شهادت تاریخ ادبیات، ‌تمامی کسانی که از ذوق و قریحه ادبی بهره‌مند بوده‌اند مدایح و مراثی بسیاری در تکریم خاندان پاک وحی(ع) سروده‌اند و بسیار جای تعجب است اگر اثری در این زمینه به ما نرسیده است و عقل در این باره حکم می‌کند که آثاری در این زمینه وجود داشته است که یا در اثر بی‌توجهی‌ها و یا بر اثر تعمد دشمنان شیخ توسی مفقود و یا نابود شده است.

اشعاری که از خواجه نصیر توسی به یادگار مانده عموماً در قالب «رباعی» است که از قالب های

پررونق آن روزگار بوده و بر وزن «لا حول ولا قوه الا بالله» که در این مجال به ذکر نمونه‌هایی از شعر خواجه بسنده می‌کنیم:

ای بی‌خبر، این شکل موهم هیچ است

وین دایره و سطح مجسم هیچ است

خوش باش که در نشیمن کون و فساد

وابسته یک دمی و آن هم هیچ است

***

اول ز مکونات، عقل و جان است

وندر پی او نه فلک گردان است

زینهار چه گذر کنی چهار ارکان است

پس معدن و پس نبات و پس حیوان است

***

لذات دنیوی همه هیچ است نزد من

در خاطر از تغییر آن هیچ ترس نیست

روز تنعم و شب عیش و طرب مرا

غیر از شب مطالعه و روز درس نیست

***

منم آن که خدمت تو کنم و نمی‌توانم

تویی آن که چاره من نکنی و می‌توانی

دل من نمی‌پذیرد که به جز تو یار گیرد

به تو دیگری چه ماند، تو به دیگری چه مانی؟

***

موجود به حق واحد اول باشد

باقی همه موجود مخیل باشد

هر چیز جز او که آید اندر نظرت

نقش دومین چشم احول باشد

***

نظام بی‌نظام ار کافرم خواند

چراغ کذب را نبود فروغی

مسلمان خوانمش زیرا که نبود

مکافات دروغی جز دروغی

(تاریخ نهضت های فکری ایرانیان ـ ص۹۸۹)

چنان که از حال و هوای این اشعار پیداست، بیشتر جنبه عالمانه و حتی تعلیمی دارد. بعضی از شعرهای خواجه توس نیز روایتگر واقعه‌ای تاریخی است، چنان که در شعری درخصوص پایان یافتن دوره فرمانروایی اسماعیلیه الموت به دست هلاکوخان مغول چنین سروده است:

سال عرب چو ششصد و پنجاه و چهار شد

یکشنبه اول ذی القعده بامداد

خورشاه پادشاه اسماعیلیان ز تخت

برخاست پیش تخت هلاکو بایستاد

(رجال و مشاهیر ایران ـ ص۳۴۵)

و یا دوباره به سر آمدن خلافت بنی‌عباس با مرگ مستعصم به دست هلاکوخان چنین سروده:

سال هجرت ششصد و پنجاه و شش

روز یکشنبه چهارم از صفر

شد خلیفه سوی هلاکو روان

دولت عباسیان آمد به سر

(رجال و مشاهیر ایران ـ ص۳۴۶)

دکتر ذبیح‌الله صفا بر این باور است که اشعار خواجه مجموعاً به حدود هفتصد بیت بالغ می‌شود که در مجموعه‌ها پراکنده است. خواجه نصیرالدین توسی نیز همانند شاعران بلندمرتبه ادب پارسی در اشعار خویش از آیات قرآن کریم و معارف غنی اسلامی بسیار استفاده نموده است. وی در یکی از رباعیات خویش با الهام از روایتی که در آن رسول اکرم(ص) درباره توحید از پ