پاورپوینت کامل شکاکان به «جزم‌اندیش‌ها» مدیون‌اند ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شکاکان به «جزم‌اندیش‌ها» مدیون‌اند ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شکاکان به «جزم‌اندیش‌ها» مدیون‌اند ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شکاکان به «جزم‌اندیش‌ها» مدیون‌اند ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

شاید تصور کنید که معنای شکاکیت فلسفی را می‌دانید. معمولاً شکاکیت فلسفی را به دکارت برمی‌گردانند، که در تأملات (۱۶۴۲) این پرسش را مطرح کرد که آیا اصلاً چیزی هست که بتواند در موردش کاملاً یقین داشته باشد یا نه. چنان که همه می‌دانند، او گفت چنین چیزی وجود دارد: او نمی‌تواند دربار وجودداشتن خودش هیچ شکی داشته باشد.

مرجع:

PhilosophyNow

— شاید تصور کنید که معنای شکاکیت فلسفی را می‌دانید. معمولاً شکاکیت فلسفی را به دکارت برمی‌گردانند، که در تأملات (۱۶۴۲) این پرسش را مطرح کرد که آیا اصلاً چیزی هست که بتواند در موردش کاملاً یقین داشته باشد یا نه. چنان که همه می‌دانند، او گفت چنین چیزی وجود دارد: او نمی‌تواند دربار وجودداشتن خودش هیچ شکی داشته باشد. اما دکارت ابتدا به سناریوهای شکاکان افراطی مشغول شد، مخصوصاً اینکه دارد خواب می‌بیند، یا شاید «شیطان فریبکاری» باورهای غلطی را در او القا می‌کند که یقینی به نظر می‌آیند. معروف‌ترین شکل پذیرش این نوع از شکاکیت در فرهنگ عامه فیلم «ماتریکس» (۱۹۹۹) ساخت برادران واچوفسکی است، که به شما می‌گوید ممکن است فقط مغزی در یک خمره باشید یا، به عبارت دقیق‌تر، کیانو ریوز در یک خمره. شکاکیت دکارتی باورهای ما را در برابر آزمونی سخت قرار می‌دهد، با این امید که دست آخر بتواند باورهایی را بیابد که بتوانند از این چالش سربلند بیرون بیایند.

اما دربار این تصویر این‌قدر مطمئن نباشید. از یک طرف، این نوع از شکاکیت پیش از دکارت پدیدار شده است. برای نمونه آن را نزد نیکلاس اوترکورتی می‌بینیم که متفکری در قرن چهاردهم میلادی بود و قصد داشت در آن زمان فلسف مدرسی ارسطویی را به چالش بکشد. او می‌گفت می‌توان به یقین مطلق رسید، اما فقط دربار چیزهای بسیار معدودی. صورت اعلای یقین را می‌توان در «اصل عدم تناقض» دید، که می‌گوید ممکن نیست یک گزاره و نقیض آن هر دو صادق باشند. نیکلاس نتیجه می‌گرفت که هر شناخت اصیلی باید این حد از یقینی‌بودن را داشته باشد. از این رو، شما تنها چیزهایی را می‌توانید یقیناً بدانید که کذب آن‌ها مستلزم نوعی تناقض باشد. برای نمونه، شما می‌توانید یقیناً بدانید که مربع چهار ضلع دارد و انسان یک حیوان است، چون این چیزها بنا به تعریف درست هستند، اما شما نمی‌توانید یقیناً بدانید که هر مربعی یا هر انسانی که به آن نگاه می‌کنید واقعی است، چون توهمی‌بودن آنچه می‌بینید مستلزم تناقض نیست. نیکلاس درنهایت نتیجه می‌گیرد که در اغلب موارد بیشترین کاری که از دست ما ساخته است رسیدن به باورهای ظنّی است، نه یقینی.

از طرف دیگر، حتی صورت‌های قدیمی‌تری از شکاکیت نیز وجود داشته که بسیار متفاوت بوده‌اند. بزرگ‌ترین شکاک عصر کلاسیک یونان، سکستوس امپریکوس، در قرن دوم بعد از میلاد می‌زیست. از نظر او، این گفت نیکلاس که می‌توان به «باورهای ظنّی» رسید به معنای فاصله‌گرفتن از شکاکیت اصیل است، و شکاکیت اصیل در نظر او یعنی «تعلیق حکم» دربار هم باورهایمان. شیو او این بود که هم استدلال‌ها در هر دو طرف یک مسئل موردمناقشه را روی هم می‌ریخت و نشان می‌داد که استدلال‌های له و علیه آن مسئله به «تکافؤ» می‌رسند. با این حال، سکستوس هرگز ادعا نمی‌کرد که هم مسائل حل‌نشدنی‌اند یا قطعاً بلاتکلیف می‌مانند، زیرا نمی‌خواست گرفتار این ادعای متناقض بشود که «یقیناً هیچ چیزی یقینی نیست». در واقع او سایرِ به‌اصطلاح «شکاکان» را نقد می‌کرد، چون می‌گفتند «می‌دانند که هیچ چیز را نمی‌توان دانست». از نظر او، اینان همان‌قدر از شکاکیت راستین دور بودند که رواقیان. فیلسوفان رواقی «به‌نحو جزمی» از تعالیم ایجابی دفاع می‌کردند -برای نمونه از اینکه فضیلت خوب است یا خدا وجود دارد و مشیت خویش را اِعمال می‌کند- و این شکاکان نیز «به‌نحو جزمی» از تعالیم سلبی دفاع می‌کردند، یعنی این ادعا که شناخت ناممکن است.

در همان قرن، نوع سومی از شکاکیت در هند نزد ناگارجونه فیلسوف بودایی دنبال می‌شد. او می‌خواست، با نشان‌دادن اینکه هیچ‌چیز ماهیت مستقل ندارد، «واقعیت ذاتی» (سواباوا۱) اشیا را انکار کند. در مجموعه‌ای از استدلال‌های درخشان، او نشان می‌ده