پاورپوینت کامل سرگردانی در برزخ ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرگردانی در برزخ ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرگردانی در برزخ ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرگردانی در برزخ ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

«اهالی فلسفه و متفکران ما، ‌کجای جغرافیای فکری جهانی ایستاده‌اند؟» در مواجهه‌ای پدیدارشناسانه با این پرسش، به دو وجه متفاوت می‌توان پاسخ داد؛ وجه نخست، آنگونه که پدیدار و در اینجا، «جای و گاه فلسفی ما در جهان» خود را نشان می‌دهد. دوم‌، آنگونه که همین «جای» و «گاه» در دام مستوری افتاده است و باید به آن مجال داد تا دیده شود.

فیلسوفان ما در جغرافیای فکری این جهان کجا ایستاده‌اند؟

«اهالی فلسفه و متفکران ما، ‌کجای جغرافیای فکری جهانی ایستاده‌اند؟» در مواجهه‌ای پدیدارشناسانه با این پرسش، به دو وجه متفاوت می‌توان پاسخ داد؛ وجه نخست، آنگونه که پدیدار و در اینجا، «جای و گاه فلسفی ما در جهان» خود را نشان می‌دهد. دوم‌، آنگونه که همین «جای» و «گاه» در دام مستوری افتاده است و باید به آن مجال داد تا دیده شود. به عبارت ساده‌تر، وجه «پیدا»ی پدیدار و وجه «پنهان» آن. از ترکیب این دو وجه، وضع سومی پدید می‌آید که وضع ما است و من آن را به پیروی از یکی از فیلسوفان معاصر، «وضعیت برده خشنود» می‌نامم. اما آنچه که پیدا است اینکه ما در سرزمینی زندگی می‌کنیم با سنت دیرین فلسفی که گاه گفته شده است در هیچ تمدنی به استثنای تمدن هند «آثار فلسفی در آن خلق نشده است.» آثاری که فقط کتابشناسی آن در مجموعه‌ای ۱۸ جلدی به نام «مجموعه کتابشناسی جامع فلسفه در ایران» در سه سر فصل ۱- از قرن دوم تا قرن هفتم‌؛ دوران شکوفایی و تکوین فلسفه‌، از نهضت ترجمه تا خواجه نصیر طوسی، ۲. از نیمه دوم قرن هفتم تا نیمه قرن دهم‌؛ ‌از دوران متکلم فیلسوفان مکتب شیراز‌، ‌از کاتبی قزوینی تا داوود انطاکی ۳. دوران عارف فیلسوفان مکتب اصفهان و سبزوار و تهران‌؛ ‌از شیخ‌بهایی به بعد در دست تهیه است‌ و برخی از مجلدات آن به چاپ رسیده است.

مواجهه با فلسفه مدرن غربی

از نقطه‌نظر آشنایی و مواجهه با فلسفه مدرن غربی، سابقه قابل‌تأملی داریم. از زمانی که نخستین اثر فلسفی مهم غربی به توصیه یا دستور کنت‌ دوگو بینو [

Conte de Gobineau (1816-1882

)]‌،کنسول‌ وقت یا وزیر مختار و ایلچی‌ مخصوص‌ دولت‌ فرانسه‌‌، توسط ملا اسحاق لاله‌زاری به فارسی ترجمه شد و در سال ۱۲۴۱ ه.ش (۱۲۷۹ ه. ق – ۱۸۶۲ م) به چاپ رسید‌، حدود ۱۵۰ سال می‌گذرد. این اثر یعنی «گفتار در روش» دکارت توس دوگوبینو – نویسنده «کتاب تأملی درباره ایران»- از آن جهت انتخاب شده بود که هیچ قرابتی با فرهنگ اسلامی‌– ایرانی نداشت و به مثابه اثری کاملاً غربی با محوریت عقل و خودمختاری در اندیشیدن می‌توانست همچون «ویروسی» در فضای فکری ایران آن عصر پراکنده شود و با ورود به خون‌ ایرانی‌‌، نتایج ناشناخته و غیرقابل انتظاری به وجود آورد. اثر دکارت که برای بار دوم توسط شیخ محمود کرمانی‌، ‌معروف به افضل‌الملک‌ و برای سومین‌بار توسط محمدعلی فروغی ترجمه شد‌، می‌توان سرآغاز آشنایی ما با تفکر فلسفی غرب دانست. سر فصلی که هنوز با ارجاع به هدف دوگوبینو مورد پرسش و پژوهش لازم قرار نگرفته است.

دوران هگل‌گرایی

دوره دوم مواجهه ما با فلسفه‌غربی را مسامحتاً می‌توان «دوران هگل‌گرایی» نامید. گرچه نخستین کتابی که در ایران به معرفی برخی از رئوس فلسفه هگل پرداخت‌، جلد سوم از مجموعه سه جلدی «سیر حکمت در اروپا» محمدعلی فروغی بود که در فاصله سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ نوشته شد‌، ‌اما توجه به هگل در ایران عمیقاً متأثر از شکل‌گیری و ظهور جریانات و احزاب مارکسیستی بود که وسعت پیدا کرد. ترجمه اثر دکارت اگر احتمالاً نتوانست برخلاف انتظار دوگوبینو نتایج غیرقابل انتظاری به بار آورد‌، توجه به هگل‌، ‌بی‌آنکه حتی اثری جدی از او به ترجمه رسیده باشد‌، بخش قابل‌ملاحظه‌ای از فضای روشنفکری و سیاسی ایران در فاصله دهه‌های ۲۰ تا ۴۰ را تحت‌تأثیر خود قرار داد.

معرفی هگل که با محوریت مباحث منطقی او و ربط آن به مارکس و تئوری‌های مارکسیستی و عمدتاً توسط روشنفکران چپ‌، مجله «مردم ماهانه» ارگان حزب توده و «پیام‌نو» ارگان دوستی ایران و شوروی آغاز شد‌، ‌سبب شد که جنبه تاریخی فلسفه هگل با محوریت این جمله معروف او که «تاریخ فلسفه، خود فلسفه است»، تا مدت‌ها – به‌دلیل فقدان آثار فلسفی معتبر- مورد غفلت قرار گیرد. تا این زمان‌، یعنی اواسط دهه ۴۰ شمسی شمار آثار مرتبط با تاریخ فلسفه غرب از شمار انگشتان دو دست تجاوز نمی‌کرد. مهم‌ترین این آثار عبارت بودند از «سیر حکمت در اروپا» محمدعلی فروغی-که یکی از استادان مطرح دانشگاه تهران در همان زمان آن را هنوز «هذا کتابنا» خوانده بود– «تاریخ فلسفه» راسل به ترجمه نجف دریابندری‌، چند اثر دیگر از راسل به ترجمه بزرگمهر‌، «تحقیق در فهم بشر» جان لاک به ترجمه رضازاده شفق و چند اثر دیگر.

دوران هایدگرگرایی

دوره سوم مواجهه ما با فلسفه غربی را می‌توان «دوران هایدگرگرایی» نامید و بانی پدید آمدن این گرایش را احمد فردید دانست. او علاوه بر تدریس هایدگر در دانشگاه تهران تا هنگام بازنشستگی در سال ۱۳۵۱‌، ‌ترغیب شاگردان جهت شناخت و معرفی فلسفه هایدگر‌ و نیز برگزاری جلساتی با حضور روشنفکرانی چون داریوش شایگان، حمید عنایت، ‌داریوش آشوری و رضا داوری که به «فردیدیه» معروف شده بود‌، تلاش کرد تا هایدگر را فیلسوفی معرفی کند که «نفسانیت» (ترجمه او از سوبژکتیویته) غربی و به تبع آن اصولاً تمدن مدرن غربی را به پرسش کشیده است و فضایی فراهم آورده است که فرهنگ‌های دیگر به تأمل واداشته شوند.

او که در آغاز بیشتر به نقد نظری تکنولوژی و هژمونی غرب می‌پرداخت‌، پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران تا آنجا پیش رفت که بگوید «من هایدگر را با اسلام تفسیر می‌کنم. یگانه متفکری که در جهت جمهوری اسلامی‌است، هایدگر است.» قرائت احمد فردید از هایدگر و نقد و جدل‌هایی که پیرامون آن در گرفت‌، سبب توجه جدی‌تر به هایدگر شد و آنچه را که می‌توان دوران هایدگرگرایی ایران دهه‌های ۵۰ تا ۶۰ نامید‌، ‌تثبیت کرد.

تلاش برای اندیشیدن

دوره چهارم آشنایی ما با فلسفه غربی را می‌توان دوره‌ای دانست که از سال‌های میانی دهه ۶۰ آغاز شده است و همچنان ادامه دارد. این دوره را‌ ‌اگر بتوان نامی ‌بر آن نهاد‌، باید «دوران تلاش و دعوت برای اندیشیدن» دانست که یکی از دلایل آن ترجمه و تألیف پرشمار آثار فلسفی است. گرچه ترجمه متون کلاسیک فلسفه غربی هنوز در آغاز راه است ولی بسیاری از آثار مهم فلسفه کلاسیک (تقریباً تمام آثار افلاطون و ارسطو)‌، ‌برخی از آثار مهم فیلسوفان سده‌های میانه (آکوئیناس و آگوستینوس) برخی از آثار مهم فلاسفه عصر جدید و معاصر (از دکارت تا هایدگر) و فیلسوفان تأثیرگذار فرانسوی (دریدا‌، فوکو‌، ریکور‌، لویناس) به فارسی ترجمه شده‌اند. گرچه انتخاب و ترجمه آثار فلسفی عمدتاً بدون نظارت یک دستگاه برنامه‌گذار و بر اساس سلایق و علایق فردی مترجمان صورت گرفته است و همین سبب شده است که به‌طور مثال جز نقدهای سه‌گانه کانت‌، ‌اثر مهم دیگری از او ترجمه نشود‌، ولی با اینهمه تلاش‌هایی که در این دوره صورت گرفته است‌، با مجموع صد و بیست سال پیش از این دوران به هیچ روی قابل مقایسه نیست. افزون بر این‌، تعداد پرشماری از منابع دست دوم فلسفه از تاریخ‌فلسفه گرفته تا فلسفه‌سیاسی و فلسفه‌اخلاق و فلسفه‌دین و فلسفه‌تحلیلی به فارسی ترجمه شده‌اند. کنفرانس‌ها و همایش‌های ملی و بین‌المللی مهمی‌ در شناخت فلاسفه غربی در ایران برگزار شده‌اند و تعدادی از فیلسوفان تأثیرگذار غرب‌، فیلسوفانی مانند یورگن هابرماس‌، ریچارد رورتی‌، آنتونیو نگری و فرد دالمایر به ایران سفر کرده‌اند و هر یک به روشی‌، ‌فلسفه‌پژوهان را به اندیشیدن فلسفی درباره مسائل مبتلا به ملی دعوت کرده‌اند.

بر این تلاش‌ها باید تلاش‌های روزنامه‌نگاران و مجلات فلسفی اعم از مجلات تخصصی و عمومی ‌را که به ترویج افکار فلسفی می‌پردازند‌، ‌افزود. مجموعه این تلاش‌ها گرچه بخش ناچیزی از آنچه که باید بشود را تشکیل می‌دهد‌، ولی روی‌هم رفته این دعوت را برانگیخته است که با فلسفه خواندن‌، نم