پاورپوینت کامل تحقیق، تدریس، تألیف ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحقیق، تدریس، تألیف ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحقیق، تدریس، تألیف ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحقیق، تدریس، تألیف ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

این بنده، آذرتاش آذرنوش، فرزند محمد آذرنوش در ۲۹ بهمن ۱۳۱۶ در قم زاده شده، اما در تهران زیست و همانجا تحصیلات دوره ابتدائی را آغاز کرد. در نه سالگی همراه پدر که ریاست حسابداری راه‌آهن ایران، ناحیه جنوب را به‌عهده گرفته بود، به اهواز رفت و تا سال ۱۳۲۹ که دوره ابتدایی را به پایان رسانید، در آن شهر زیست.

این بنده، آذرتاش آذرنوش، فرزند محمد آذرنوش در ۲۹ بهمن ۱۳۱۶ در قم زاده شده، اما در تهران زیست و همانجا تحصیلات دوره ابتدائی را آغاز کرد. در نه سالگی همراه پدر که ریاست حسابداری راه‌آهن ایران، ناحیه جنوب را به‌عهده گرفته بود، به اهواز رفت و تا سال ۱۳۲۹ که دوره ابتدایی را به پایان رسانید، در آن شهر زیست. دوره متوسطه را در تهران و در دبیرستان رازی آغاز کرد. در سال ۱۳۳۵ برای آنکه بتواند در رشته ادبی ادامه تحصیل دهد، به دبیرستان دارالفنون انتقال یافت. طی یک سالی که در آن دبیرستان بود، در انجمن‌های ادبی شرکت می‌جست و گاه شعر می‌سرود و در مجلات آن زمان منتشر می‌ساخت؛ نیز به همراهی چند تن از دوستان خوش‌قریحه خود انجمنی به نام «انجمن شعرا» تشکیل داد که بی‌گمان در پرورش ذوق ادبی و تعیین سرنوشت او و دوستانش بی‌تأثیر نبود.

در سال ۱۳۳۶ در رشته ادبیات عرب که به‌تازگی در دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران تشکیل شده بود، نام‌نویسی کرد. در پایان سال تحصیلی ۳۶ـ۳۷ در مسابقه‌ای که دانشکده معقول برای تخصیص بورس تحصیلی دولت عراق به دو دانشجوی ایرانی برگزار کرده بود، شرکت جست و بی‌درنگ به آن کشور سفر کرد و در دانشکده ادبیات، رشته ادبیات عرب نام نوشت. دو سال بعد، انقلاب عراق و پریشانی احوال، ادامه تحصیل را برای او غیرممکن ساخت و او ناچار به تهران بازگشت و در سال ۱۳۳۹ از دانشکده معقول فارغ‌التحصیل شد.

چون در آن هنگام برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات عرب در ایران جائی نبود، او عازم کشور فرانسه شد. از آنجا که در زبان عربی و فرانسه را در حد معقول آموخته بود، به‌آسانی توانست دوره دکتری را بگذراند و از نخستین رساله دکتری خود که «تحقیق و ترجمه بخشی از کتاب طبقات‌الشعرای ابن‌معتز» بود، دفاع کند؛ اما چون هنوز خود را نیازمند دانش بیشتری دید، دوباره در رشته ادبیات عرب برای نگاشتن رساله دیگری نام‌نویسی کرد و چون پیش از آن دوره کتابداری را نیز خوانده بود، در کتابخانه ملی پاریس ـ بخش عربی ـ به کار نیز مشغول شد. این شغل به او اجازه داد که به وجود دو نسخه از کتاب «خریده‌القصر» عمادالدین اصفهانی، بخش مغرب و اندلس، پی ببرد و به راهنمایی شارل پلا به عنوان رساله دومین دکتری، به تصحیح آن اقدام نماید. این کتاب در سال ۱۹۷۲ در تونس به چاپ رسید.

او پس از حصول بر دومین دکتری خود به ایران بازگشت و پس از چند ماه کار در «بنیاد فرهنگ ایران» و پژوهش در باب واژه‌های فارسی معرّب، و نیز ترجمه کتاب «فتوح‌البلدان» بلاذری، در دانشکده معقول و منقول که آن هنگام به «الهیات و معارف اسلامی» تغییر نام داده بود، استخدام شد (سال ۱۳۴۶).

او نخستین ایرانی بود که در ادب عرب دکتری گرفته بود. به همین جهت از مسئولیتی که بر عهده‌اش می‌افتاد، آگاه بود؛ وی نخست گروه عربی دانشکده خود را سر و سامان بخشید و سپس به معاونت دانشکده برگزیده شد؛ اما کار اداری هیچ‌گاه مانع پژوهش‌های او نگردید و در همان احوال، علاوه بر چندین مقاله به فارسی و عربی و فرانسه، و شرکت در چندین کنگره خارجی، کتاب «راهنمای نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان تازی» را نگاشت و کتاب «موسیقی الکبیر» فارابی را به فارسی ترجمه کرد.

او هیچ‌گاه از کاری که درباره معربات آغاز کرده بود، چشم نپوشید؛ اما ملاحظه‌ای کرد که این‌گونه پژوهش، به دانش زبان‌شناسی و زبان‌های کهن سامی به‌ویژه زبان آرامی نیاز دارد. از این‌رو در سال ۱۳۵۶ از معاونت دانشکده استعفا کرد و به انگلستان شتافت تا در دانشگاه کمبریج به تحقیق و آموختن زبان «آرامی» بپردازد.

چون به ایران بازگشت، انقلاب آغاز شده بود و شور و هیجان لاجرم مانع کارهای درسی و تحقیقی می‌گردید. انقلاب فرهنگی نیز برای تجدید سازمان در دانشگاه‌ها کار تدریس را به مدت سه سال متوقف ساخت. آذرنوش در این فرصت باز به ترجمه و تألیف دست زد و همین‌که درسهای دانشگاه آغاز شد، به امر آموزش زبان عربی همت گماشت؛ زیرا دریافت که در برنامه تازه به زبان دین که همانا زبان عربی است، عنایت خاصی شده و بر حجم ساعات درس سخت افزوده است. دل‌نگرانی او از آنجا برمی‌خاست که می‌دید هر هفته، میلیون‌ها ساعت در سطح کشور صرف تدریس این زبان می‌گردد و حاصلی که از آن همه کوشش به‌بار می‌آید، بس ناچیز است! بنابراین او باتوجه به ساختار زبان‌های هند و اروپایی به‌خصوص زبان مادری خود فارسی، و با گوشه چشمی به علم زبان‌شناسی، به تدوین کتابی برای آموزش عربی با شیوه‌ها و ساختارهای دستوری تازه دست زد. کار تدوین کتاب با آزمایش در کلاس‌های درس آغاز شد و در اثنای جنگ عراق و ایران نگارش نهایی یافت. به همین جهت بیشتر داستان‌های آن گرد جنگ می‌گردد و به شهادت قهرمان آن ختم می‌شود. اقدام مؤلف با تشویق‌های بسیار از یک سو و مخالفت‌های تند دانشمندان سنت‌گرا، از سوی دیگر مواجه شد؛ اما انتشار بیش از ۵۰‌هزار نسخه از کتاب حتی در جوامع غیردانشگاهی، نشان از موفقیت نسبی آن دارد.

کتاب «آموزش عربی» در شورای گزینش کتاب سال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به اتفاق آرا بهترین کتاب شناخته شد و به نگارنده نیز خبر برنده‌شدن آن ابلاغ گردید؛ اما یک روز پیش از پخش جوایز، تنگ‌چشمی و حسادت بر انصاف و بی‌غرضی پیروز آمد و نویسنده از جایزه محروم ماند. یکی از اعضای هیأت داوری، آن‌چنان از این حادثه برآشفت که پس از استعفا، همه ماجرا را در مجله آدینه (سال ۶۸، شماره‌های ۳۴ـ ۳۵) به تفصیل شرح داد.

از سال ۱۳۶۴، آذرنوش مدیریت بخش ادبیات عرب را در مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی به‌عهده گرفت و طی ده سال توانست علاوه بر تألیفات شخصی خود، بیش از ۲۰۰ مقاله که برخی تا حد کتاب کوچکی گسترده است، بنگارد و صدها مقاله را نیز ویرایش کند. او هم‌اکنون علاوه بر کار استادی در دانشکده ادبیات (و گاه در دانشگاه امام صادق(ع)، تربیت مدرس) و مدریت بخش عربی در دایره‌المعارف، سردبیر مجله مقالات و بررسی‌ها و نیز مدیر بخش عربی در دانشکده الهیات نیز هست.

تألیفات

الف) کتاب:

ـ النحو التجریبی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۴۹ش؛

ـ آداب و رسوم ملی ایران، مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی، ۱۳۵۵ش؛

ـ تاریخ زبان و فرهنگ عربی، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، ۱۳۸۱ش؛

ـ راههای نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان تازی (پیش از اسلام)، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۴ش؛

ـ چالش میان فارسی و عربی، سده‌های نخست، تهران، نشر نی، ۱۳۸۵ش؛

ـ در باب ادب تازی (مجموعه مقالات)، گردآورنده رضوان مساح، تهران، مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی و اسلامی)، ۱۳۹۲ش؛

ـ واکاوی و معادل‌یابی تعدادی از واژگان قرآن کریم، تهران، جهاد دانشگاهی واحد تهران، ۱۳۹۰ش؛

ـ موضع‌گیری‌های پیامبر(ص) در قبال عرفهای زمان خود، (مؤلف همکار)، تهران، چاپ محمدعادل ضیایی، ۱۳۸۲ش؛

ـ فرهنگ ایران در برخورد با فرهنگ‌های دیگر، شورای عالی فرهنگ و هنر، مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی، ۱۳۵۵ش؛

ـ تاریخ چوگان در ایران و سرزمین‌های عربی، تهران، نشر ماهی، ۱۳۹۲ش؛

ـ فرهنگ معاصر عربی ـ فارسی بر اساس فرهنگ عربی ـ انگلیسی هانس ور، نشر نی، ۱۳۷۹ش؛

ـ هنرهای ایرانی و آثار برجسته آن، تهران، مرکز مطالعات فرهنگی، ۱۳۵۵ش؛

ـ آموزش زبان عربی۱، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۶۶ق

ـ آموزش زبان عربی۲، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۶۷ق

ـ راهنمای آموزشی زبان عربی(۱)، تهران، دانشگاه پیام نور، ۱۳۷۴

ـ تاریخ ترجمه از عربی به فارسی (از آغاز تا عصر صفوی)، تهران، انتشارات سروش، ۱۳۷۵

ـ اسلام، پژوهشی تاریخی و فرهنگی، (مجموعه مؤلفان) زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۳ش؛

ب) مقاله:

ـ «نگاهی به اجتماع اشرافی حجاز از خلال غزلیات عمربن ابی‌ربیعه»، مقالات و بررسی‌ها، ش ۵ و ۶، ۱۳۵۰ق.

ـ «نگاهی به تاریخ ثمود»، مقالات و بررسی‌ها، ش۹ و۱۰، ۱۳۵۱ق.

ـ «ایران ساسانی در اشعار عدی بن زید شاعر» یادنامه آنکتیل دوپرون، نشریه انجمن فرهنگ ایران باستان، ۱۳۵۰ق.

ـ «نگاهی به تاریخچه انتقاد در شعر جاهلی عرب» (شماره‌های ۱تا۳)، تهران، معارف اسلامی