پاورپوینت کامل زریاب؛ زرِ ناب ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زریاب؛ زرِ ناب ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زریاب؛ زرِ ناب ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زریاب؛ زرِ ناب ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۴بهمن مصادف بود با سالروز درگذشت مورخ و محقق بزرگ، استاد عباس زریاب خویی. او بی‌تردید یکی از استادان کم‌نظیر در عرصه علوم سنتی و تاریخ و فرهنگ اسلام و ایران بود. علاوه بر آن، تحصیل و تحقیق مستمر در بالاترین کیفیت در حوزه‌های سنتی و دانشگاه‌های غرب به او جامعیتی بخشید که در کمتر استادی جمع می‌آید. شاید صفت «علامه» را در منظر معهود نیاکانمان بتوانیم در باره زریاب خویی به کار بریم.

اشاره: ۱۴بهمن مصادف بود با سالروز درگذشت مورخ و محقق بزرگ، استاد عباس زریاب خویی. او بی‌تردید یکی از استادان کم‌نظیر در عرصه علوم سنتی و تاریخ و فرهنگ اسلام و ایران بود. علاوه بر آن، تحصیل و تحقیق مستمر در بالاترین کیفیت در حوزه‌های سنتی و دانشگاه‌های غرب به او جامعیتی بخشید که در کمتر استادی جمع می‌آید. شاید صفت «علامه» را در منظر معهود نیاکانمان بتوانیم در باره زریاب خویی به کار بریم.

شغل من به عنوان روزنامه نگار فرهنگی و نویسنده بخش اندیشه و دبیرسرویس معارف در سراسر دهه ۱۳۷۰، اقتضا می‌کرد به دیدار بزرگان فکر و فرهنگ بروم. در آن زمان روزنامه همشهری تحرکی در فضای مطبوعاتی ایجاد کرده بود و من واقعا شیفته برخی از متفکران و نویسندگان ایران بودم و سطح کار را هم بسیار بالا تصور کردم. به همین دلیل اغلب پژوهندگان، نویسندگان و متفکران زبده و زنده را از نزدیک ملاقات کردم و افتخار مصاحبه و هم‌سخنی با ایشان را به دست آوردم.

دکتر عباس زریاب خویی، یکی از این بزرگان بود که با شوق و افتخار به دیدارش می‌شتافتم. استاد را از دیرباز می‌شناختم؛ اما در فاصله سالهای ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۳ بود که فرصت مصاحبتی خاص یافتم و سه بار با استاد گفتگو کردم. اما همیشه پیش از هر چیز دیگر، این دو جمله در خاطرم زنده می‌شود: نخست سخن مورخ شیرین‌سخن نامدار دکتر محمد ابراهیم باستانی پاریزی که در جلسه‌ای به وی گفتم قصد دیدار و گفتگو با دکتر زریاب را دارم و باستانی به سیاق و لهجه شیرین کویری خاص خود دو سه بار این سجع را تکرار کرد: «زریاب را دریاب، زریاب را دریاب» و دیگری عبارت شیخ فاضل و با محبت دانشکده الهیات، استاد عبدالله نورانی که در میزگردی شرکت کرد و همانجا در مواجهه با دکتر زریاب ‌گفت: «نگو زریاب، بگو زر ناب» و عباس زریاب خویی با شیرین‌ترین خنده روزگار، سرخ می‌شد و سر فرو می‌افکند و با فروتنی غریبی که در ذاتش بود، تشکر می‌کرد. دو تا از این مصاحبه‌ها را بعدها در کتاب «گستره تاریخ» (که انتشارات هرمس چاپ کرد)، آورده‌ام. آرزو داشتم چندین گفتگوی دیگر با استاد زریاب می‌داشتم تا کتابی مستقل فراهم می‌شد؛ اما در تقدیر من نشد. خوشبختانه غلامحسین میرزاصالح از طریق مجموعه مصاحبه‌هایی با دکتر زریاب، در موضوعات تاریخ و نظریه تاریخ و تاریخ‌نگاری، کتابی منتشر کرد که نشر فرزان در مجموعه «سپهر اندیشه» آن را به چاپ رساند.

اما گفتگوهای من، یکی با عنوان «تاریخ‌نگاری و فلسفه تاریخ در ایران» و دومی «زمینه‌های تاریخی و اجتماعی بعثت» نام داشت و در همشهری چاپ شد. سومین گفتگو، ده پرسش بود که در زمستان ۱۳۷۳ کتباً خدمتشان دادم، اما پیک اجل خبری شوم آورد: در روز ۱۴بهمن استاد دکتر عباس زریاب خویی در ۷۵سالگی از عالم اضطراب درگذشت و راهی وادی آرامش شد. مرگش ناگاه بود، ولی تأسفبارترین حقیقت همان بود که قطعا رفته و بازگشتی هم در کار نخواهد بود.

یکی از بزرگترین و جامع‌ترین دانشوران ایران که به مانندش دشوار یافت می‌شود و او را با صفت علامه و ذوالفنون یاد می‌کردند، صحنه فرهنگ ایران را ترک کرد؛ صحنه‌ای تنُک‌مایه که بیش از همیشه به محققان و متفکران و معلمانی چون زریاب محتاج است و در غیاب ایشان بسیار خلوت و خالی به نظر می‌رسد.

استاد زریاب خویی از مشاهیر نویسندگان و مترجمان و محققان وطن بود. من هم به مانند بسیاری دیگر، دو کتاب «لذات فلسفه» و «تاریخ فلسفه» اثر ویل دورانت را با برگردان و نثر سحرانگیز دکتر زریاب خوانده بودم. برخلاف شهرتی که این دو اثر یافته‌اند، چندان ساده نیستند، بلکه دو مرجع عالی و عام در فلسفه غرب‌اند که در زبان پارسی، نبوغ مترجم و قدرت تبیین برگردان پارسی به این آثار وجهه‌ای عمومی بخشید. فصاحت و بلاغت، جوهر قلم زریاب بود و او اقبال و اقتدارش در نوشتن این‌گونه بود که صاحب چندین قلم (سبک نوشتن) شناخته می‌شد.

در ترجمه آثار پژوهشی درجه اولی مانند «تاریخ ایرانیان و عربها در عهد ساسانیان» اثر تئودور نولدکه یا جلد اول «دریای جان» نوشته هلموت ریتر، شکوه و وضوح را در هم آمیخته، حال‌آنکه در مقالات و رسالات تألیفی، نثری مرسل و راحت دارد که برآمده از تسلط بی‌چون و چرای او بر موضوع و منابع است. در برخی نوشته‌های ادبی و نیز در ترجمه آثار ویل دورانت، بازی بلاغت از قلمش تراویده و میل به ترکیب‌های جمال‌شناسانه و آراستگی ادبی آشکارا دیده می‌شود.

تمام آثار دکتر زریاب، از ترجمه و تألیف و مصاحبه، در زمره ذخایر و منابع موثق و قابل اعتماد در دانش و فرهنگ معاصر ایران است. او یکی از همان آدمهای بزرگ و جامع‌الاطراف مثل فروغی و قزوینی و حکمت و مینوی و اقبال و نفیسی و زرین‌کوب است که از مشروطه به بعد، سر و سامانی به فرهنگ و ادب و تاریخ ما دادند و شمایل آبرومندی از آن عرضه کردند که هم ما بدان فخر کردیم و هم مستشرقان و فرنگی‌ها از آن نکته‌چینی و از اعتبارش دفاع کردند.

این علامگی و جامعیت،