پاورپوینت کامل درباره نصرالله پورجوادى تکیه بر حکمت عرفا ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره نصرالله پورجوادى تکیه بر حکمت عرفا ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره نصرالله پورجوادى تکیه بر حکمت عرفا ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره نصرالله پورجوادى تکیه بر حکمت عرفا ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

وقتى قرار است تاریخ فکر را با نگاهى دیگر بنویسى، تمام گرفتاری‌های عالم به سراغت می‌آیند و وقتى می‌خواهی از پس تمام این گرفتاری‌ها برآیى و در این راه از هیچ دریغ و ممارستى کم نمی‌گذاری، کارى می‌کنی کارستان. اتفاقى می‌افتد ماندگار و این همه را مدیون عشقى هستى که از کودکى در دل خود پرورانده‌ای. ساختارشکنی در مقالات و کتاب‌های دکتر نصرالله پورجوادى، باعث شده است تا راهى نو در عرصه تاریخ‌نویسی فلسفه و اندیشه فلسفى باز شود………

– متولد ۱۳۲۲ تهران.

– بعد از اتمام دوره دبیرستان عازم آمریکا می‌شود و چهار سال و نیم در آنجا در رشته‌های مختلف درس می‌خواند و سرانجام علاقه‌مند فلسفه می‌شود و با تغییر و تحولات دهه ۱۹۶۰ و کتابى از جلال آل احمد شیفته فلسفه اسلامى می‌گردد و در سال ۱۹۶۷ به ایران بازمی‌گردد و تحت تأثیر کسانى چون دکتر شهید مطهرى و «ایزوتسو» محقق معروف انگلیسى و «کربن» محقق فرانسوى به سراغ عرفان و آثار عرفایى چون احمد غزالى می‌رود و با ترجمه «سوانح» غزالى به زبان انگلیسى وارد وادى تحقیق در تاریخ فکر و فلسفه و عرفان می‌شود و نگاه جدید او به تاریخ فکر در ایران مبناى تحول عمیقى در دیدگاه تاریخ تصوف و عرفان در ایران می‌گردد.

– پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران وی مدتی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بود. مهم‌ترین کار پورجوادی تأسیس مرکز نشر دانشگاهی در سال ۱۳۵۹ بود که خود تا سال ۱۳۸۲ ریاست آن را بر عهده داشت. در مدت فعالیت وی حدود ۱۵۰۰ کتاب تحقیقی در این مرکز به چاپ رسید و چندین مجله پژوهشی ازجمله نشر دانش، مجله معارف، مجله زبان‌شناسی، مجله باستان‌شناسی و مجله تاریخ (به زبان فارسی) و مجله لقمان (به زبان فرانسه) انتشار می‌یافت.

برخى از معروف‌ترین آثار او عبارت‌اند از:

THEKNOT QASIDIA OF BIBIHAYATI – (

۱۹۷۳)

– داستان مرغان (۱۳۵۵)

– مکاتبات احمد غزالى با عین القضاه همدانى (۱۳۵۶)

– بحرالحقیقه (۱۳۵۶)

– سلطان طریقت (۱۳۵۸)

– درآمدى به فلسفه افلوطین (۱۳۵۸)

– سوانح (۱۳۵۹)

– عارفى از الجزایر [ترجمه] ۱۳۷۸

وقتى قرار است تاریخ فکر را با نگاهى دیگر بنویسى، تمام گرفتاری‌های عالم به سراغت می‌آیند و وقتى می‌خواهی از پس تمام این گرفتاری‌ها برآیى و در این راه از هیچ دریغ و ممارستى کم نمی‌گذاری، کارى می‌کنی کارستان. اتفاقى می‌افتد ماندگار و این‌همه را مدیون عشقى هستى که از کودکى در دل خود پرورانده‌ای. ساختارشکنی در مقالات و کتاب‌های دکتر نصرالله پورجوادى، باعث شده است تا راهى نو در عرصه تاریخ‌نویسی فلسفه و اندیشه فلسفى باز شود. این ساختارشکنی گرچه هیچ ادعایى ندارد اما می‌تواند تاریخ‌نویسی فلسفه را تغییر دهد.

وجه بارز آثار دکتر نصرالله پورجوادی نگاه تحلیلى او به متون و مسائلى است که در سنت ادبى، آن‌ها را از مقوله ذوقیات می‌شماریم و فکر می‌کنیم نمی‌شود زیاد درباره آن‌ها صحبت کرد. در گذشته شرح‌های بسیارى بر این متون نوشته می‌شد، اما مطالب این شرح‌ها هم از جنس همان متون بود. یعنى اگر کسى بر متنى که موضوعش عشق است شرح می‌نوشت، عموماً حرف‌های شاعرانه می‌زد و تصورش این بود که دارد آن متن را توضیح می‌دهد. در روزگار امروز هم، هرچند درزمینه تصحیح متون عرفانى و شعرى کارهاى زیادى صورت گرفته، اما وقتى به توضیح این متون می‌رسیم یا محتواى آن‌ها را بیان احساسات صرف می‌شماریم، یا صرفاً به مضامین انسانى و اخلاقى و اجتماعی‌ای که در آن‌ها هست توجه می‌کنیم. حال آنکه نوشته‌های دکتر پورجوادی از معدود آثار جدید فارسى است که در آن‌ها نگرشى به این‌گونه موضوعات دیده می‌شود که می‌توان آن را نگرش «مرتبه دوم» یا

Second order

نامید. یعنى درعین‌حال که علاقه و حتى اعتقاد وى به این مفاهیم از لابه‌لای نوشته دیده می‌شود، نویسنده آن سعى می‌کند مدعاى اثرى را که بررسى می‌کند، منسجم کند و به یک‌زبان مفهومى بیان کند. ویژگى که در کارهاى بزرگانى چون «ایزوتسو» هم دیده می‌شود. یعنى او هم به نظر می‌آید هم می‌کوشد یک دید تحلیلى را وارد مسائلى کند که به نظر دیگران از جنس مسائل «یدرک و لایوصف» شمرده می‌شوند و قابل‌تحلیل منطقى نیستند. دکتر نصرالله پورجوادى سالیان سال است که در گوشه خلوت خویش به تحقیق و تتبع در آثار عرفانى ایران‌زمین مشغول و حاصل تلاش‌های شبانه‌روزی‌اش کتاب‌های تأثیرگذاری همچون، «اشراق و عرفان»، «فلسفه افلوطین» ، مکاتبات احمد غزالى با عین القضاه همدانى و … است که راهى نو و روشى تازه در بررسى تاریخ عرفان ایران محسوب می‌شود.

دکتر پورجوادی متولد سال ۱۳۲۲ تهران است. «محل تولدم خیابان مولوى، کوچه سید مصطفى بود. همیشه وقتى نشان از من می‌خواستند، می‌نوشتم: خیابان مولوى ـ قنات آباد ـ کوچه سید مصطفى. نمی‌دانستم سید مصطفى کیست. تا اینکه سال‌ها بعد سرگذشت مرحوم علامه قزوینى را می‌خوانم و از جمله می‌رفتم به قنات آباد، پیش مرحوم سید مصطفى قنات آبادى. آن‌وقت بود که فهمیدم کوچه ما به نام سید مصطفى قنات آبادى است. این مسئله موجب شد که تعلق‌خاطر دیگرى نسبت به این کوچه پیدا کنم. کوچه‌ای که در یک‌زمان عالمى در آن زندگى می‌کرد و مرحوم قزوینى هم هفته‌ای چند روز مثلاً از جلوى خانه ما رد می‌شده است.» نصرالله پورجوادی در همین کوچه درس می‌خواند و به مدرسه شریعت می‌رود. درباره آن سال‌ها می‌گوید: «شاگرد درس‌خوانی نبودم. خصوصاً در دبیرستان. ولى در عوض کتاب‌خوان بودم و خارج از درسم، کتاب می‌خواندم. در دبیرستان رشته ریاضى خواندم. از کلاس سوم ابتدایى بود که فهمیدم می‌توانم یک‌چیزهایی را بخوانم و شروع به کتاب خواندن کردم. من ازلحاظ تربیتى محصول دهه ۳۰ در تهران و فضاى فرهنگى آن دوره‌ام.»

او آن‌قدر عشق کتاب بوده است که همواره موجب دردسرش می‌شده. «سر کلاس معلمان از صادق هدایت حرف می‌زدند، من بعد از مدتى تمام کتاب‌های صادق هدایت را خوانده بودم. هرچه که ترجمه می‌شد می‌خواندم. در خانه با کتاب‌خوانی من مخالفت می‌کردند و مجبور بودم مخفیانه بخوانم» کار به همین‌جا تمام نمی‌شود. او حتى براى خواندن کتاب‌های غیردرسی و «بزرگ‌تر از خودش» کتک هم می‌خورد. «یک‌بار از یکى از معلمان خود پرسیدم که چه کتابى بخوانم. گفت برو «آیینه » حجازى را بخوان. من با چه زحمتى رفتم و این کتاب را پیدا کردم، بعد به مدرسه رسیدم، همین‌که مدیرمان پرسید این کتاب چیست و بعد با تعجب گفت: آیینه حجازى می‌خوانی و دستور داد تا مرا تنبیه کنند.

بعد از اتمام دبیرستان و در کنکور، دکتر جوادى تصمیم می‌گیرد ادبیات بخواند «چون ریاضى خوانده بودم و چیزهایی نخواندم که در کنکور ادبى لازم بود، قبول نشدم. بعد فهمیدم دلیل عمده قبول نشدنم این است که زبان خارجى را درست نمی‌دانم.» پس از این ماجرا است که دکتر پورجوادى یک سال تمام، شب و روز در انجمن ایران ـ آمریکا زبان انگلیسى می‌خواند و بعد در کنکور دانشگاه شیراز شرکت می‌کند و قبول می‌شود و «یک ماه هم به شیراز رفتم، ولى دیدم همه یا می‌خواهند پزشکى بخوانند و یا مهندسى و من هم حوصله این چیزها را نداشتم. برگشتم تهران پایم را در یک کفش کردم که می‌خواهم به خارج بروم و پدرم اجازه نمی‌داد، اما سماجت کردم و هر طور که بود رفتم.»

او چهار سال و نیم در آمریکا درس می‌خواند و دو تا سه دانشگاه را تجربه می‌کند و از سر اتفاق مدتى را در یک کالج که متعلق به یسوعى ها در ایالت ورمونت بود می‌رود و چون زبان انگلیسی‌اش خوب بود تدریس ادبیات انگلیسى را شروع می‌کند و سپس به دانشگاه «نورث تگزاس» می‌رود و یک سال و نیم در آنجا روان‌شناسی می‌خواند.تا اینکه «روزى با یکى از دوستانم که صحبت می‌کردم، گفت چرا نمی‌روی فلسفه بخوانى. چیزى که تو دنبالش هستى فلسفه است. ترم بعد یک درس فلسفه و یک درس منطق گرفتم.»

لذت بی‌حدی که از درس منطق می‌برد و همین مسئله باعث می‌شود تا به دانشگاه