پاورپوینت کامل آیت الله بروجردی و نهضت ملی ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت الله بروجردی و نهضت ملی ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت الله بروجردی و نهضت ملی ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت الله بروجردی و نهضت ملی ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

مواضع آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی در طول نهضت ملی یکی از مباحث و مسائل مورد مناقشه است که چنانکه باید و شاید مورد کاوش قرار نگرفته است. آنچه که تاکنون گفته و نوشته و منتشر شده است به هیچ روی بسنده و وافی به مقصود نیست. جوانب مهمی از این موضوع همچنان در ابهام است و پرسش‌های بنیادینی وجود دارد که هنوز پاسخ دقیق و روشنی به آنها داده نشده است.

مواضع آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی در طول نهضت ملی یکی از مباحث و مسائل مورد مناقشه است که چنانکه باید و شاید مورد کاوش قرار نگرفته است. آنچه که تاکنون گفته و نوشته و منتشر شده است به هیچ روی بسنده و وافی به مقصود نیست. جوانب مهمی از این موضوع همچنان در ابهام است و پرسش‌های بنیادینی وجود دارد که هنوز پاسخ دقیق و روشنی به آنها داده نشده است.

درباره زندگی، آثار و خدمات آیت‌الله بروجردی نوشته‌هایی به قلم کسانی چون علوی طباطبایی، علی دوانی، ‌مرتضی مطهری و… منتشر شده است که هر یک به نوبه خود برای آگاهی از زندگی ایشان سودمندند اما زندگی سیاسی وی را چنانکه باید و شاید روشن نمی‌کنند.

در آثار تألیفی و پژوهشی مربوط به تاریخ معاصر و بویژه در آثار مربوط به نهضت ملی از مواضع و دیدگاه‌های آیت‌الله بروجردی به طور موردی سخن به میان می‌آید. در متون و منابع خاطره‌نگاری و خاطره‌گویی نیز چنین است. نقل و حکایت فراوان است اما آنچه که مورد نیاز ماست، روایت تاریخی منسجم است که کمتر یافت می‌شود. از پژوهش‌هایی که به این موضوع پرداخته و کوشیده‌اند نقش و جایگاه آیت‌الله بروجردی در تاریخ نهضت ملی و مناسبات وی با جریان‌ها و گروه‌های مختلف و بویژه دولت محمد مصدق و مخالفان او را روشن کنند، می‌توان به آثار کسانی چون علی رهنما و داریوش بایندر اشاره کرد. علی رهنما در کتاب «نیروهای مذهبی بر بستر حرکت نهضت ملی» کوشش درخور توجهی کرده است تا مواضع و دیدگاه‌های بروجردی در قبال نهضت ملی، مصدق، شاه و دربار، آیت‌الله کاشانی، فدائیان اسلام و گروه‌ها و جریان‌های فعال و درگیر در سیاست آن روزگار را روشن کند. وی در چند فصل از آن کتاب با دقت و به گونه‌ای علمی، روشمند و مستند به این موضوع می‌پردازد. در جاهایی که با کمبود شواهد و داده و اسناد یا با ابهام در آنها یا با چندگونگی و تضاد و تفاوت در حکایت‌ها و نقل قول‌ها و روایت‌ها روبه‌روست، فرض‌ها، فرضیه‌ها و احتمالات مورد نظر و پند خود را با احتیاط مطرح می‌کند و با خواننده در میان می‌گذارد. خواننده، علاقه‌مند تفصیل مطالب را در اصل اثر می‌خواند. در اینجا با توجه به تنگی مجال گزارشی کوتاه می‌نویسیم و می‌گذریم:

حاصل پژوهش و تدقیق و تأمل این است که بروجردی به اصل عدم دخالت در سیاست پایبند بود و پایبند ماند. در اوضاع و احوال متلاطم آن روزگار و با توجه به شرایط فرهنگی و اجتماعی ایران، او بر این باور بود که پایبندی به این اصل می‌تواند حوزه و روحانیت و جامعه ایران را از آسیب‌ها در امان نگه دارد. این چیزی نبود که با مرام و روش آیت‌الله کاشانی و فدائیان اسلام جور درآید، لاجرم اختلاف پیش آمد. حتی در مواردی میان هوادارانشان با اطرافیان آیت‌الله بروجردی درگیری پیش آمد. رهنما با تأکید بر شواهد و قرائن این فرضیه را مطرح می‌کند که محور کاشانی – نواب در پی تغییر مرجع برآمد و کوشید تا آیت‌الله خوانساری را جایگزین کند. این طرحی بود که بنا به علل و دلایل گوناگون به جایی نرسید و شکست خورد. فشارهای آنان برای اینکه بروجردی را با خود همراه و هم آوا سازند یا دست‌کم او را وادار کنند سکوت خود را بشکند و نسبت به پاره‌ای برنامه‌ها و اقدام‌های مصدق و دولت او زبان به اعتراض بگشاید نیز هرگز به جایی نرسید. در طول نهضت ملی و بویژه در سال آخر -از تابستان ۳۱ تا مرداد ۳۲- بارها مسائلی پیش آمد که مخالفان مصدق از بروجردی توقع هم آوایی داشتند اما کوشش‌های‌شان در این باره به جایی نرسید. از همه مهم‌تر شاید واقعه نهم اسفند ۱۳۳۱ بود که بر سر برنامه سفر شاه به خارج از کشور غوغایی برپا شد. با توجه به شرایط خاص کشور و بویژه ذهنیتی که درباره حزب توده و خطر چیرگی کمونیسم بر ایران پدید آمده بود مخالفان مصدق او را متهم می‌کردند که عامدانه مقدمات اخراج شاه از کشور را فراهم می‌آورد و راه را برای کمونیست‌ها می‌گشاید! بروجردی نسبت به اعتقادات مردم حساسیت فوق‌العاده‌ای داشت و تبلیغات کمونیسم هراسی همچون بسیاری دیگر از عالمان دینی بر ذهن او اثر نهاده بود. بنابراین مخالفان مصدق انتظار داشتند که در قضایایی که به واقعه نهم اسفند منجر شد با آنان همراهی و هم‌آوایی کند. آنگونه که رهنما-با تأکید بر دستاورد و شواهد و حکایت‌ها و روایت ها- نتیجه‌گیری می‌کند در این مقطع نیز مخالفان به در بسته خوردند. کاشانی و بهبهانی نتوانستند بروجردی را با خود همراه کنند. هواداران آنان به طور خاص و دیگر اشخاص و جناح‌های مخالفان مصدق جز شایعه‌پراکنی درباره مخالفت و اعتراض بروجردی کار دیگری از دست‌شان برنیامد. مطبوعات و نشریات آنان تا توانستند در این باره شایعه ساختند. از قول بروجردی پیام‌ها یا سخنانی درج کردند که مواضع و سیاست و روش مصدق را مخالف اسلام اعلام و عنوان می‌کرد. در فروردین ۱۳۳۲ غلامحسین صدیقی، وزیر کشور کابینه مصدق اعلام کرد که آیت‌الله بروجردی در دیدار با چند تن از بازرگانان این شایعات را تکذیب کرده و گفته است که همچون همیشه از امور سیاسی دور و برکنار بوده است. رهنما از مجموع شواهد و روایت‌ها چنین نتیجه‌گیری کرده است که: «می‌توان استدلال کرد که او (آیت الله بروجردی) با مقاومت در مقابل دعوت‌های مکرر آنان (کاشانی و دیگر مخالفان مصدق) در کنار و نه در مقابل مصدق ایستاد. (رهنما، نیروهای مذهبی بر بستر حرکت نهضت ملی، ص ۹۹۴) از میانه تیرماه ۱۳۳۲ نیز که موضوع رفراندوم انحلال مجلس پیش آمد، محور کاشانی-بهبهانی کوشید که بروجردی را در محکوم کردن این طرح با خود همراه و هم آوا کند و در اینجا نیز ناکام ماند. سکوت او در این باره بسیار معنی‌دار و اثرگذار بود و اعلامیه کاشانی -بهبهانی را خنثی و بی‌اثر کرد. (ر.ک: رهنما، همان، صص ۱۰۰۵-۱۰۰۴) شگرد شایعه‌پراکنی همچنان ادامه داشت. مخالفان شایعه پراکندند که بروجردی در اعتراض به طرح رفراندوم می‌خواهد ایران را ترک کند و به نجف اشرف برود. با این حال در همین اوان –هشتم مرداد- آیت‌الله روح‌الله کمالوند- نماینده آیت‌الله بروجردی در خرم آباد-طومار مفصلی از سوی اهالی لرستان برای فراکسیون نهضت ملی فرستاد. این طومار پشتیبانی اهالی لرستان-خاستگاه و پایگاه عمده و اصلی بروجردی- از مصدق و نهضت ملی را اعلام می‌کرد. به گفته رهنما، این طومار را می‌توان در حکم نظر بروجردی درباره مصدق، درست چهار روز پیش از برگزاری رفراندوم، دانست. ارسال این طومار را «می‌توان به معنی‌گذار بروجردی از سیاست سکوت تأییدآمیز به سیاست تأیید فعال غیرمستقیم او در قبال دولت مصدق تلقی کرد.» (رهنما، ص ۱۰۰۷).

تفسیر و روایتی که داریوش بایندر ارائه می‌دهد متفاوت و متضاد است. طبق تحلیل او اگرچه بروجردی در ماه‌های نخست زمامداری مصدق از او پشتیبانی می‌کرد و حتی به طور خصوصی از شاه نیز خواسته بود دولت مصدق را پشتیبانی کند تا بتواند حقوق ملت ایران را احقاق و آنان را متحد نگاه دارد؛ اما چنین نماند و با دولت مصدق اختلاف پیدا کرد.