پاورپوینت کامل دریغ و حماسه ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دریغ و حماسه ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دریغ و حماسه ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دریغ و حماسه ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

این قطعه برای نخستین‌بار در تابستان سال ۱۳۶۲ و در قالب نوارکاست توسط انتشارات ماهور منتشر شد. نی‌نوا درواقع کنسرتویی برای نی و ارکستر زهی (شامل ویولون‌های اول و دوم، ویولا، ویولونسل و کنترباس) است که در هشت قسمت طراحی شده و نگاهی دیگرگون به ردیف‌نوازی در دستگاه نوا دارد.

نکاتی درباره قطعه تاریخی نی‌نوا ساخته حسین علیزاده

توصیف کلی ساختار اثر

این قطعه برای نخستین‌بار در تابستان سال ۱۳۶۲ و در قالب نوارکاست توسط انتشارات ماهور منتشر شد. نی‌نوا درواقع کنسرتویی برای نی و ارکستر زهی (شامل ویولون‌های اول و دوم، ویولا، ویولونسل و کنترباس) است که در هشت قسمت طراحی شده و نگاهی دیگرگون به ردیف‌نوازی در دستگاه نوا دارد. در ساختار این اثر وجود مقدمه (پیش‌درآمد)، درآمدهای آوازی، چهارمضراب، ضربی، رِنگ و حتی حس بداهه و خلقِ در زمان به خوبی مشهود است. می‌توان گفت که چنین استفاده‌ای از ردیف در موسیقی ارکسترال ایرانی تا آن زمان بی‌سابقه بود. حتی استاد حسین دهلوی که بخش مهمی از کارهایش در زمره ایرانی‌ترین آثار موسیقی ارکسترال در کشورمان محسوب می‌شد و بعضا از فواصل ریز پرده نیز در برخی آثارش استفاده می‌کرد چنین رویکردی در آهنگسازی نداشت و بیشتر بر مبنای الهام از موسیقی سنتی ایران قطعاتی را تصنیف می‌کرد. اما از میان کارهای پیش از ساخته شدن نی‌نوا در کشورهای همسایه می‌توان به اثر معروف «موغام سمفونیک شور» ساخته فکرت امیراف اشاره کرد که آهنگساز در این کار با استفاده از شعبات موغام‌های شور و اوشاری موسیقی آذربایجان و درقالب ارکسترسمفونیک با رویکردی مشابه علیزاده در ساختن نی‌نوا عمل کرده بود. خود آهنگساز ایده اصلی نی‌نوا را مربوط به یکی از اجراهای گروهی خود در جشن هنر شیراز ۱۳۵۵ می‌داند با این تفاوت که فرم اصلی آن کار کاملا بر ردیف‌سازی و آوازی بنا شده بود درحالی که نی‌نوا، براساس برداشتی کاملا آزاد از گوشه‌های ردیف موسیقی ایرانی استوار است. در خلق نی‌نوا جمشید عندلیبی (نی)، خاچیک باباییان (ویولون)، فرشید بصیری (ویولا) و محسن تویسرکانی (ویولونسل) نقش داشته‌اند. این اثر در نوای سل نوشته شده است که نت درجه ششم (نت می) آن ربع پرده (کرن) بم‌تر است و وظیفه اجرای آن در طول قطعه برعهده ساز نی گذاشته شده و جمشید عندلیبی نیز به خوبی حق مطلب را ادا کرده است و بدین‌ترتیب آهنگساز، اثر خود را از وابستگی به ارکستر ایرانی رهانیده است و این قطعه تنها با اضافه شدن یک نی به ارکسترهای جهان امکان اجرا پیدا می‌کند. گفتنی است که گرچه قطعه نی‌نوا را به عبارتی می‌توان نخستین تلاش یک آهنگساز ایرانی برای ساختن یک کنسرتو برای ساز نی و ارکستر قلمداد کرد اما به هر حال پیش از ساخته شدن این اثر تلاش‌های موثری نیز برای استفاده درست و منطقی از این ساز در برخی کارهای ارکسترال ایرانی به‌خصوص در‌زمینه موسیقی فیلم شده بود که از مهم‌ترین آنها می‌توانیم به موسیقی فیلم‌های بیتا (هژیر داریوش-۱۳۵۱) و خاک (مسعود کیمیایی-۱۳۵۲) اشاره کنیم. در موسیقی فیلم بیتا که توسط لوریس چکنواریان ساخته شد گروه سازهای ملی به سرپرستی استاد پایوربه عنوان نوازندگان این اثر حضور داشتند و استاد حسن ناهید نیز به عنوان نوازنده نی در نواختن تم اصلی این موسیقی در دستگاه ماهور (در میزان ۸/۶ سنگین) به همراه گروه حضور داشت. اصولا اگر در دورنمای تاریخ موسیقی ایران استاد حسن کسایی را به عنوان نخستین ویرتئوز (نوازنده ماهر و تکنیکی) در عرصه نوازندگی نی قلمداد کنیم که بیشتر به‌عنوان یک تک نواز برجسته نوازندگی می‌کرد، حسن ناهید را نیز باید نخستین نی‌نواز ماهر ایرانی در گروه‌نوازی‌ها و حتی کارهای چند‌صدایی در موسیقی ایرانی بدانیم که به‌خصوص اجراهای او در گروه سازهای ملی استاد پایور بسیار اهمیت داشت. اسفندیار منفرد‌زاده نیز در ساختن موسیقی فیلم خاک به صورت موثری از این ساز در صحنه‌های از این فیلم استفاده کرده است، به‌خصوص در صحنه‌های مربوط به عزاداری عقیل در سوگ برادرش مصیب که در آن وضعیت، عقیل از لحاظ روانی فرو می‌ریزد و در اوج روان‌پریشی، در کوچه‌های دهکده راه می‌رود و سینه‌زنان نام مصیب را تکرار می‌کند و می‌گرید و در چنین صحنه‌ای هیچ سازی مانند نی نمی‌توانست این همه مصیبت را باز گوید و همراه با تصویر با فضای تراژیک فیلم، سوگواری کند. در این قسمت فیلم، قطعه‌ای که با ارکستر زهی همراه با سنتور و نی ‌نواخته می‌شود در مایه دشتی و در میزان۴/۲ است. البته در برخی کارهای پاپ دوران گذشته نیز می‌توانیم حضور موثر نی را ملاحظه کنیم مانند قطعه گل واژه با ترانه‌ای از منصور تهرانی و ملودی صادق نجوکی.

پیشینه کارهای آهنگسازی علیزاده قبل از ساختن نی‌نوا و شرایط تاریخی زمان ساخته شدن این اثر

قطعه نی‌نوا را به لحاظ محتوایی می‌توان قطعه‌ای الهام گرفته از آیین‌های مذهبی ایران و برآمده از فضای سیاسی- اجتماعی اوایل انقلاب اسلامی قلمداد کرد. همچنان که اشاره شد نخستین طرح‌های مرتبط با این قطعه، به سال ۱۳۵۵ و جریان جشن هنر شیراز بازمی‌گردد. اصولا حسین علیزاده در‌میان دستگاه‌های مختلف ایرانی همواره علاقه خاصی به دستگاه نوا داشته است و درجریان یازدهمین جشن هنر شیراز (سال ۱۳۵۶) نیز از طرف مرکز حفظ و اشاعه موسیقی و به همراه نوازندگانی چون علی‌اکبر شکارچی (کمانچه)، پرویز مشکاتیان (سنتور)، محمدعلی کیانی‌نژاد (نی) و مرتضی اعیان (تنبک) و خوانندگی خانم فاطمه واعظی (پریسا) کنسرت معروفی را در دستگاه نوا اجرا کرد که در زمانه خود بسیار مورد‌توجه قرار گرفت. علیزاده از جمله در این کنسرت، تصنیف بسیار زیبایی برمبنای یک ملودی از استاد صبا با عنوان «الا ‌ای پیر فرزانه» با شعری از حافظ تنظیم و اجرا کرد که این تصنیف حتی در فیلم معروف سوته‌دلان علی حاتمی استفاده شد. تصنیف الا ‌ای پیر فرزانه از نخستین آثار در تاریخ موسیقی ایران است که در آن از میزان مختلط پنج‌تایی استفاده شده است و برای مخاطبانی که گوش‌شان به تقارن ضرب‌ها و وزن‌ها عادت کرده بود، تازه و عجیب جلوه می‌کرد. اصولا علیزاده از همان ابتدا در زمره آهنگسازانی بود که از میان عناصر مختلف آهنگسازی به عنصر ریتم و اوزان‌ مختلف موسیقایی بسیار اهمیت می‌داد. به عنوان مثال او در قطعه «سواران دشت امید» در دستگاه ماهور که اختصاصا برای سازهای ایرانی و ۳ گروه تنبک ساخته شده است از ریتم‌های لنگ به صورت پلی‌ریتمیک چند‌ضربی استفاده کرده است. او در این اثر از گوشه‌های خاوران و مرادخانی به‌خوبی بهره برده و البته آنها را با تخیلات خودش آمیخت. به هر حال این قطعه به نوعی بیانگر موسیقی انقلابی و رزمی است؛ اثری که به قول خود آهنگساز نوید انقلاب را با اصوات موسیقی بیان می‌کند. (نگاه کنید به کتاب گفت‌وگو با حسین علیزاده از محسن شهرنازدار ص۱۱۱). علیزاده پس از ساختن سواران دشت‌امید قطعه‌ای به نام حصار را در سال ۱۳۵۶ تصنیف کرد. این کار تحت‌تاثیر دسته‌های سینه‌زنی در ماه محرم و تصاویر و خاطراتی که آهنگساز از این دسته‌ها به‌خصوص در مناطق جنوب شهر تهران و محل اقامت خانوادگی خود در منطقه سید‌نصرالدین دارد، ساخته شده است که البته در بطن خودش فارغ از مسائل سیاسی نیست چرا که اساسا حصار به مفهوم زندان است و به قول خود آهنگساز برای برخی از زندانیان زمان شاه (از جمله همسر آقای علیزاده) نوشته شده است. علیزاده درباره این قطعه اینگونه توضیح می‌دهد که: «قطعه حصار از دریچه گوش شنونده‌ای است که در جایی به‌طور ثابت مستقر است و یک دسته بزرگ (مثل دسته طیب) از جلوی او رد می‌شود… مضمون و محتوای حصار از نظر موسیقایی، مبارزه و خواست انقلابی است. من فانتزی‌های هنری خودم را جدا از گذشته نمی‌بینم. در صورتی که شکل مذهبی ندارد ولی آن جنبه‌های هنری، احساسی و معنوی موسیقی که در آن جریانات می‌دیدم، هنوز در ذهنیتم وجود دارد و ذهنیت من از آن تغذیه می‌شود. حصار، ستیز، مبارزه و نوحه‌خوانی است. در قسمت دوم این اثر، فرم حصار، فرم نوحه‌خوانی است و نقش نوحه‌خوان را تار بر‌عهده دارد. قطعه حصار، نقطه پایانی ندارد و تمام نمی‌شود چون رو به روی شما به‌عنوان یک ناظر، گرد و غباری از یک عده کسانی که آمده‌اند و رفته‌اند، مانده است که در قطعه حصار هم به صورت گرد و غبار شکل می‌گیرد و قطع نمی‌شود. احساس می‌کنید که یک عده از تصویر روبه‌روی شما دور شده‌اند.» (همان ص ۱۱۳) با شتاب گرفتن امواج انقلاب علیزاده در زمره فعال‌ترین موسیقیدانانی بود که ضمن شرکت در تظاهرات مختلف، سرودهایی برای مردم انقلابی آن زمان تصنیف کرد که این مساله تا سال‌های اول پس از انقلاب اسلامی ادامه پیدا کرد و از جمله مهم‌ترین آنها می‌توانیم به سرود اتحاد (با شعری از حمید حمزه)، سرود ژاله خون شد (با شعری از سیاوش کسرایی) و سرودی برای روز کارگر (برای ارکستر سمفونیک) اشاره کنیم. اما آغاز تصنیف قطعه نی‌نوا به سال ۱۳۶۱ بازمی‌گردد زمانی که بنا به گفته آهنگساز، استاد هوشنگ ابتهاج (هـ . ا. سایه) به ساختن یک مثنوی مشغول بود و علیزاده هم پس از متوجه شدن از این قضیه تصمیم می‌گیرد که به‌گونه‌ای با او همراه شود. آهنگساز هنگام ساختن این اثر از همان ابتدا شعر معروف سرآغاز دفتر نخست مثنوی مولوی ی