پاورپوینت کامل اصلاح طلب ناکام ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصلاح طلب ناکام ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصلاح طلب ناکام ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصلاح طلب ناکام ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

روایت‌هایی از عباس میرزا، به بهانه سالگرد انعقاد قرارداد ترکمانچای

«عمر من برای راحتی اهالی ایران صرف شد. آنان را فرزند و برادر خود دانسته و راحت آنان را بر خود مقدم داشتم.» این فرازی از آخرین وصایای سیاسی مردی است که عمر خود را برای ایران صرف کرد و در دهم جمادی الثانی ۱۲۴۹ نگران از سرنوشت اهالی ایران، چنانچه در یکی از واپسین نامه‌های خود آورده بود «جان من در راه دولت صرف و باید تمام شود»، سرانجام جان خود را صرف دولت و ملت کرد.

روایت‌هایی از عباس میرزا، به بهانه سالگرد انعقاد قرارداد ترکمانچای

«عمر من برای راحتی اهالی ایران صرف شد. آنان را فرزند و برادر خود دانسته و راحت آنان را بر خود مقدم داشتم.» این فرازی از آخرین وصایای سیاسی مردی است که عمر خود را برای ایران صرف کرد و در دهم جمادی الثانی ۱۲۴۹ نگران از سرنوشت اهالی ایران، چنانچه در یکی از واپسین نامه‌های خود آورده بود «جان من در راه دولت صرف و باید تمام شود»، سرانجام جان خود را صرف دولت و ملت کرد.

«عباس میرزا» ولیعهد، فرزند چهارم «فتحعلیشاه قاجار» مبتکر و مبدع نوع جدیدی از مملکت داری بود، اعتلای ایران، نقد حاکمیت، رفاه مردم سرزمین و ترقی‌خواهی، چهار ویژگی اصلی کشورداری او بودند. سخنان تاریخی وی به «پیرآمدی ژوبر» سفیر دولت فرانسه، نشانه‌ای از ویژگی‌های کشورداری مد نظر او است. عباس میرزا به ضعف خود اشاره کرده و در مقابل از قصدش برای اعتلای ایران و دگرگونی در حیات ایرانیان سخن می‌گوید، ژوبر ازعباس میرزا نقل می‌کند که ولیعهد ایران می‌گوید:

«نمی‌دانم این قدرتی که شما [اروپایی‌ها] را بر ما مسلط کرده چیست و موجب ضعف ما و ترقی شما چه؟… آفتاب که قبل از رسیدن به شما به ما می‌تابد تأثیرات مفیدش در سر ما کمتر از شماست؟ یا خدایی که مراحمش

بر جمیع ذرات عالم یکسان است خواسته شما را بر ما برتری دهد؟ گمان نمی‌کنم. اجنبی حرف بزن! بگو من چه باید بکنم که ایرانیان را هوشیار نمایم.»

زندگی عباس میرزا نمونه یک ایرانی معتدل و پایبند به ترقی کشورش بود، سرهنگ «گاسپار دروویل» افسر ارتش فرانسه در توصیف از عباس میرزا ولیعهد می‌نویسد:

«عباس میرزا سحرگاهان از خواب برمی‌خیزد. او از مؤمنان قشری و متعصب نیست، ولی هرگز در ادای نمازهای روزانه کوتاهی نمی‌کند. لب به می‌ نمی‌زند اما افسران زیردستش را که شراب خورده باشند مجازات نمی‌کند تنها به آنان با نظر تحقیر می‌نگرد… لباس عباس میرزا تفاوتی با لباس ساده‌ترین نگهبان وی نیز ندارد اما در نخستین برخورد از خلق و خوی نجیبانه و سیمای باوقارش می‌توان به بزرگ منشی وی پی برد. مردم آذربایجان او را از جان و دل گرامی می‌دارند. فداکاری و فرمانبرداری افسران و سربازان زیردست عباس میرزا به حدی است که اگر شاه اعتماد کامل به دولتخواهی وی را نمی‌داشت از این حیث دچار اضطراب خاطر می‌شد….اگر بخواهم حس تحسینی را که این شاهزاده ایرانی در دل من برانگیخته است تمام و کمال بیان دارم از مطلب بسیار دور خواهم افتاد.»

«میرزا حسین خان گرانمایه» پیشکار حکومت آذربایجان سال‌ها بعد از درگذشت عباس میرزا در گزارشی به «ناصرالدین شاه» توصیفی دقیق از حکومتداری عباس میرزا بیان می‌کند:

«مغفور نایب السلطنه عباس میرزا طاب ثراه وقتی که به سمت ولیعهدی به آذربایجان آمد، ملوک الطوایف و هرگوشه آذربایجان را پلنگ وحشی و بدوی با قدرت تصاحب نموده بود، با مرور ایام و تدابیر حکیمانه، آدم‌های عاقل به دور و بر خود از هر جای ایران تطمیع نموده، جمع کرد، همه آنها را بر خود رام نمود و اولاد آنها را شغل و منصب داده، تربیت فرموده و دختر از آنها برای خود و اولادش گرفته و باهم دیگر وصلت نمود و روز به روز بر عطوفتش افزود و خانه‌های آنها میهمان رفت، زن و بچه هایشان را به حضور خود خوانده انعام و احسان پدرانه درباره آنها به عمل آورد، حتی گاهی در ایام شکار و سیاحت، سرزده داخل خانه‌های رعیت شد، لمحه‌ای نشسته، نان و آب خواست، فردا از اهل خانه احوالپرسی فرمود، یکی را مادر اسم داد و یکی را خواهر نام گذاشت، بذل و بخشش درباره آنها از چیت‌های فرنگی بود، به طوری با اهل آذربایجان آمیزش فرمود که هر آن اسمش مذکور می‌شود بی‌اختیار به دعای خیر یادش می‌نمایند.»

عباس میرزا پس از شکست در جنگ اول ایران و روس در تلاش بود تا این شکست را جبران نماید، جنگ با عثمانی‌ها و پیروزی بر آنان یک نمونه از این کوشش‌ها بود، اما جنگ دوم ایران و روس آخرین و مهم‌ترین اقدام او برای جبران شکست پیشین و ایستادگی در مقابل قدرت متجاوز روسیه بود. او در این نبرد حساس و تعیین‌کننده در مواجهه با یک رزم تمام عیار در مقابل قدرت متجاوز روسیه قرار گرفته بود و برای دفاع از آینده ایران و خود و خاندان قاجار به تلاش‌های گسترده‌ای دست زد.

در این راه عباس میرزا که همواره در تمام جنگ‌ها پیشاپیش رزمندگان سپاهش بود، حتی فرزندان نورچشم و عزیز خود همچون «خسرو میرزا» و «جهانگیر میرزا» را به خط مقدم جبهه‌های جنگ گسیل داشت. جهانگیر میرزا در جنگ دوم در خط مقدم بود و در مناطق «سالیان» و «لنکران» روس‌ها را شکست داد. فرزند ارشد عباس میرزا یعنی «محمدمیرزا» نیز در جنگ گنجه همان جنگی که منجر به شهادت دردناک «امیر خان سردار» شد، در آستانه مرگ و اسارت بود. سرتیپ «حسین پاشا خان مقدم» از فرماندهان نظامی ایران در شرح سپاهی گری عباس میرزا آورده است:

«در رکاب مرحوم عباس میرزا نایب‌السلطنه