پاورپوینت کامل تاریخ؛ نمود عبور، عبرت و عبارت است ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ؛ نمود عبور، عبرت و عبارت است ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ؛ نمود عبور، عبرت و عبارت است ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ؛ نمود عبور، عبرت و عبارت است ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

در باب کلمه تاریخ، این اتفاق‌ نظر هست که از قرون سوم و چهارم هجری وارد حوزه فرهنگ اسلامی شده است. پیش از آن، رایج‌ترین کلمات در باب مفهوم تاریخ، اصطلاحاتی چون «ایام»، «اخبار» و «سیره» بوده؛ در آثاری همچون: الملوک‌المتوجه من حمیر و اخبارهم و قصصهم و قبورهم و اشعارهم از وهب‌بن‌منبه (م ۱۱۴ق) سیره رسول‌الله از محمدبن اسحاق ( م ۱۵۰ق) کتاب اخبار بکر و تغلب از هشام کلبی (م ۲۰۴ق).

در باب کلمه تاریخ، این اتفاق‌ نظر هست که از قرون سوم و چهارم هجری وارد حوزه فرهنگ اسلامی شده است. پیش از آن، رایج‌ترین کلمات در باب مفهوم تاریخ، اصطلاحاتی چون «ایام»، «اخبار» و «سیره» بوده؛ در آثاری همچون: الملوک‌المتوجه من حمیر و اخبارهم و قصصهم و قبورهم و اشعارهم از وهب‌بن‌منبه (م ۱۱۴ق) سیره رسول‌الله از محمدبن اسحاق ( م ۱۵۰ق) کتاب اخبار بکر و تغلب از هشام کلبی (م ۲۰۴ق).

اما محمدبن عمر واقدی ( م ۲۰۹ق) از نخستین کسانی است که اصطلاح تاریخ را به کار گرفت. مهم‌ترین اثر او کتاب ‌التاریخ و المغازی است و نیز ابوعبدالله محمدبن سعدبن منیع (م۲۳۰ق) که کتب متعددی دارد؛ من‌جمله کتاب التاریخ، اما مشهورترین اثر ابن‌سعد، طبقات‌الکبری است. علاوه بر او، خلیفه‌ بن‌خیاط‌ بن ابی‌هبیره (م ۲۴۰ق) نیز اثری با عنوان تاریخ خلیفه ‌بن‌خیاط دارد.

البته در این قرون، همچنان در کنار کلمه «تاریخ»، که بدون تردید از قرن سوم وارد حوزه فرهنگ اسلامی شد، از کلمه اخبار نیز برای بیان وقایع تاریخی استفاده می‌شود؛ همچون فتوح مصر و اخبارها از ابن‌عبدالحکم یا ابوالقاسم عبدالرحمن‌بن عبدالله‌بن عبدالحکم (م ۲۵۷ق) و ابوحنیفه دینوری (م۲۸۳ ق) که اثر مهمی چون اخبارالطوال را دارد (و البته برخی آن را همان کتاب التاریخ او می‌دانند) و پس از او احمدبن یحیی بلاذری (م ۲۷۹ق) که آثاری چون: انساب‌الاشراف، فتوح‌البلدان و عهد اردشیر را نگاشته و پس از همه اینها، محمدبن جریر طبری (م ۳۱۰ق) مورخ نامدار که تاریخ طبری‌اش وی را ملقب به «پدر علم تاریخ» کرده است. بنابراین تا پیش از اشتهار و اعتبارکتاب تاریخ طبری ــ چنان‌که دیدیم ــ مشهورترین لغات برای تاریخ، اصطلاحاتی چون «اخبار» و «ایام» است. گرچه اصطلاح «تاریخ» نیز تا حدودی رواج دارد.

ریشه کلمه تاریخ

ریشه کلمه «تاریخ» چیست و به چه معناست؟ در باب ریشه آن اتفاق‌ نظر وجود ندارد. جوالیقی در المعرب واژه «تاریخ» را عربی محض ندانسته و معتقد است مسلمانان این کلمه را از اهل کتاب گرفته‌اند. وی ریشه کلمه تاریخ را «اَرخ» به معنای وقت و تاریخ را «توقیت» ذکر می‌کند. برخی نیز چون مؤلف کشاف‌الفنون، تاریخ را به معنای زمان دانسته و آن را مقلوب کلمه «تأخیر» می‌داند اما هستند کسانی که این واژه‌ را اصولاً عربی نمی‌دانند و آن را معرب «مؤرخ» یا ماه و روز می‌دانند؛ یعنی روزی که امری مشهور میان ملت یا دولتی آشکار یا حادثه مهمی پیش آمده باشد. سیوطی نیز به نقل از مجمل ابن‌فارس تاریخ را کلمه‌ای معرب می‌داند. به هر حال درباب ریشه این واژه اختلاف ‌نظر وجود دارد اما در اکثر زبان‌ها به معنای وقت و زمان آمده است یا همان کلمه «ایام» در نزد عرب.

لاجرم تاریخ را علم به حوادث گذشته باید خواند. علمی که انسان با گذر کردن از وقایع و حوادث جاری در متن زمان، آنها را مورد توجه و بازخوانی قرار می‌دهد. این توجه از مرور زمان حاصل می‌شود و دقیقاً از همین موضع و مبنا است که مفهوم تاریخ شکل می‌گیرد. تاریخ نوعی گذر یا عبور از حادثه یا واقعه است. در متن واقعه و حادثه، تاریخ شکل نمی‌گیرد زیرا درک کاملی از آن وجود ندارد، اما پس از عبور از حادثه، تاریخ آغاز می‌گردد؛ بنابراین در ذات تاریخ نوعی گذر و عبور نهفته است.

سه سطح تاریخ

سه وجه و سطح برجسته تاریخ در کلیت و گستره مفهومی آن عبارتند از: تاریخ‌نگاری، علم تاریخ و فلسفه تاریخ. تاریخ‌نگاری یا تاریخ نقلی آگاهی به اوضاع و احوال و وقایع زندگی انسان است در زمان‌های گذشته. اوضاع و احوالی که سپری شده و به گذشته تعلق یافته است (مفهوم تاریخی عبور).

علم تاریخ، علم به قواعد و سنن حاکم بر زندگی و احوال گذشتگان است یا به عبارتی بررسی علل و عوامل بروز و ظهور حوادث (مفهوم تاریخی عبارت یا تعبیر، دقیـقاً از این رو که عبارت زبان علم هست ــ و چنان‌که گفتیم ــ تا ادراکات و مفاهیم در سلک عبارت درنیایند، علم به معنای خاص آن ظهور نمی‌کند) در این سطح مورخ فقط ذکر واقعه و حادثه نمی‌کند بلکه به دنبال چرایی وقوع وقایع نیز هست، تشریح و تحلیل و تعلیل حوادث مهم‌ترین وجه این رویکرد به تاریخ است.

و نهایت فلسفه تاریخ که برای نخستین‌بار توسط ولتر به کار رفت و پس از او با معانی مختلفی توسط دیگران تکرار شد. این وجه به فلسفه نظری تاریخ یا کشف علل و قوانین حاکم بر جوامع انسانی گذشته و نیز فلسفه علم تاریخ یا هیستوریسیسم که به معنای اصالت تاریخ یا تاریخ را بسان موجودی زنده انگاشتن است (به‌ویژه در هیستوریسیم هگلی) تقسیم می‌شود.

در وجه سوم تاریخ مورد کنکاش دقیق و عمیق فلسفی قرار می‌گیرد تا مسیر آینده آن پیش‌بینی شود. مثال مشهور این رویکرد همان ادوار تاریخی مشهور مارکسیستی است که از جامعه کمون یا اشتراکی اولیه آغاز و نهایت به جامعه بی‌طبقه می‌رسد. نگره آخرالزمانی ادیان نیز نوعی اعتقاد به شعورمندی تاریخ و غایت مشخص آن دارد. این آیه شریفه قرآن نیز که وراثت زمین را از آن مستضعفان می‌داند خود غایت‌انگاری مصلحانه برای پایان تاریخ است؛ «وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ»: و خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرودست‏ شده بودند منت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم] گردانیم و ایشان را وارث [زمین] کنیم (قصص، ۵).

در این وجه، تاریخ به‌ویژه با توجه به علم تاریخ بازخوانی می‌شود، تا قوانین حرکت آن کشف و مسیر در پیشِ روی‌اش، توسط انسان تدبیر شود و این همان مفهوم نهفته در جان واژه «عبرت» است. بازخوانی گذشته با نیت درس گرفتن از آن در تصحیح و تدبیر حرکت آینده (مفهوم تاریخی عبرت).

العبر ابن خلدون

حال پس از ذکر این مقدمات، بگذارید پرسش کنیم چرا مشهورترین کتاب علم تاریخ (و نه خود تاریخ) در تمدن اسلامی العبر نام دارد؟ همچنان‌که می‌دانیم اثر مشهور و مهم ابن‌خلدون که به نحوی او را از پیشگامان تاریخ‌نگاری به شیوه علمی و از پیشگامان علم جامعه‌شناسی و به عبارتی بنیانگذار علم تاریخ می‌خوانند، عنوانی چنین دارد: العبر و دیوان المبتدا و الخبر فی ایام العرب و العجم و البربر و من عاصرهم من ذوی‌السلطان الاکبر و می‌دانیم که علی‌رغم این نام مطول، جهان اسلام این اثر سترگ را با عنوان العبر می‌شناسد.

بگذارید در همین ابتدای این تحلیل عرض کنم «العبر» از نظر لغوی هم به معنای عبور است هم عبارت و هم عبرت. به عبارتی این کلمه به نظر حقیر، حاوی همان سه مفهوم بنیادی است که در بند قبل در باب تاریخ ذکر شد. هم به معنای عبور است که تعریف اصلی تاریخ است (عبور از حادثه و همچنان‌که بیان کردیم اصولاً تاریخ هنگامی شکل می‌گیرد که از واقعه‌ای عبور کرده باشیم)، هم به معنای علم تاریخ، زیرا از واژه‌های برساخته عبر یکی نیز عبارت است یا تعبیر. (به عبارتی بنا به نسبت ذاتی میان علم و عبارت، تا واقعه‌ای نگاشته نشود و بیان نگردد. علم تاریخ شکل نمی‌گیرد) و هم به معنای فلسفه تاریخ با ابتنای بر واژه عبرت (که این نیز ریشه در جان واژه «العبر» دارد) که بنا به قاعده دلالت التزام، به‌ویژه با رجوع به قرآن، همان معنای عبرت را دارد.

بنابراین واژه «العبر» ابن‌خلدون کلیت تاریخ را به ما می‌نمایاند؛ یعنی هم بیان گذر است (تاریخ نقلی) هم عبارت (علم تاریخ) و هم عبرت (فلسفه تاریخ). سخن بعد شرح همین معناست. به‌ویژه که ابن‌خلدون در العبر چنین دیدگاهی در باب تاریخ و علم و حکمت آن دارد: «در فهمیدن آن ]تاریخ[ دانایان و نادانان یکسانند، چه در ظاهر اخباری بیش نیست درباره روزگارها و دولت‌های پیشین… اما در باطن، اندیشه و تحقیق درباره حوادث و مبادی آنها و جست‌وجوی دقیق برای یافتن علل آنهاست، و علمی است درباره کیفیات وقایع و موجبات و علل حقیقی آنها، به همین سبب تاریخ از حکمت سرچشمه می‌گیرد و سزات که از دانش‌های آن شمرده شود.» (ابن خلدون، مقدم