پاورپوینت کامل تهران از چشم ری و نفتخانه‌اش ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تهران از چشم ری و نفتخانه‌اش ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تهران از چشم ری و نفتخانه‌اش ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تهران از چشم ری و نفتخانه‌اش ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

هر شهر و کوی و برزنی آرمیده وبرنشسته بردال مرکزی ونمادی محوری است که عمدتا از ان نقطه کانونی روایت می شود یا هویت می یابد و حتی به اطراف پیرامونش جهت و معنا می بخشد.این دال لزوما مکانی و یا مرکزی یا عینی نیست و گاه به یمن سرمایه تاریخی و فرهنگی، انرژی کل یک خطه را حول خود، متمرکز و چوله می کند.

هر شهر و کوی و برزنی آرمیده وبرنشسته بردال مرکزی ونمادی محوری است که عمدتا از ان نقطه کانونی روایت می شود یا هویت می یابد و حتی به اطراف پیرامونش جهت و معنا می بخشد.این دال لزوما مکانی و یا مرکزی یا عینی نیست و گاه به یمن سرمایه تاریخی و فرهنگی، انرژی کل یک خطه را حول خود، متمرکز و چوله می کند. و در تهران علی رغم نمادها و سازه ها و برج های عمودی و افقیِ شاخصی چون ازادی و میلاد، دال مرکزی و معنوی ری است که هنوز از خود انرژی و تاریخ را برخطه پایتخت پمپاژ می کند ولو اینکه خاموش و در سکوت و حاشیه درافتاده باشد ونماد وعنصرکوچک وکودکش هم پالایشگاهی است که خون وحیات انرژی را در رگهای درهم تنیده صدها و هزاران کارگاه و گذرگاه و خودروِ رها و در سیلان ِاین کلان شهر، جاری می سازد.

ری یا رگای پارتی وساسانی جای خویش را بر دامنه های دوردست البرز- ودماوند رفیعش بعنوان بلندترین قله ایران و اسطوره ای ترین زندان ایرانشهر- از یک سو و کویر و دشتهای جنوبی ایالت جبال کهن تثبیت کرده است. بااین تفاوت که از ازمنه قدیم ،برف وباد وباغ وباران وصفا ومجموعه ای ازسایه ها و چنارستان ها نصیب شمال و دامنه های کوهها شده،و سیلاب وگرما وته مایه ها ونواله ها درجنوب در ته جوی وکناره خوان ثروت باقی نهاده شده اند .حتی در نزهت القلوب حمدالله مستوفی ری به سبب بسته بودن شمالش آب و هوای متعفن و ناگوارنده دانسته شده و عقرب قتال دراو بسیار:الودگی وتیرگی وزهرابی که حتی هنوز از زمین واسمان ری رخ برنبسته وکمتر که نه، با غول صنعت بیشترهم شده است . در شعری که خاقانی شروانی در زمان سکونتش در ری در قرن ششم در این باره سروده این نکته نیز مشهود است: خاک سیاه بر سر آب و هوای ری/دور از مجاوران مکارم نمای ری/آن را که تن به اب و هوای ری آورند/دل آب و جان هوا شد از آب و هوای ری/عقرب نهند طالع ری من ندانم آن/ دانم که عقرب تن من شد لقای ری.

اما ری محدود به جغرافیا وطبیعتی در زندان جنوب وجنوبی ساز(تقسیم بندی سیاسی شمال- جنوبی)، نمانده و سه عنصر صنعت ،سنت وفلاحت انرا دگرگون کرده ودر تلاقی با فرهنگ وسیاست ومدرنیت قرار داده اند. ابرفت ها وابروهای پایین دست وقلل البرز بالادستش، کشاورزی وزراعت وباغداری را در ری تا استانه کویر و شوری وشری حوض سلطان وکویرنمکِ مجاورِ ورامین وقم وساوه به پیش برده است. دشت ورامین وقرچک تا پای شهرری مدخل ومحل شکفنِ چشمه ها وقنات ها ورودهایی بوده است برای رستن و روییدن وسبزکردن انواع گیاه ونهال. واگر شماری از سرزمینهای سبز وکشاورزی دیروز،در پای غولهای زمین خواری وزمین سازی امروز ذبح وناپید شده اند،اما بهشت سبز وچون شمالی را در روستاها و مزارع اطراف این خطه هنوز می توان حس وتصور کرد. قلعه نو و طالب آباد یک نمونه اند که اینک در هیاهوی اتصال به تهران از گذشته کهن وزراعی خود فصل وقطع را برگزیده اند واگر نبود اسناد ونوشته ها ومطالعات موسسه مطالعات اجتماعی دانشگاه تهران،از دیروزش هیچ خبر نداشتیم.واین نکته از مونوگرافی چند دهه پیش صفی نژاد تا مستند امروز ورهرام -از این ده که به لباس شهری درامده- را میتوان دنبال کرد.

تاریخ وجغرافیا وهویت تهران غنوده در پای دامنه های البرز ودر گستره ری تا دشت های ورامین وقم است.هویت تاریخی ای که اینک عناصر اصلی اش بی نام ونشان وکارکرد شده اند نخست قلعه ها یند.از قلعه های گبری نظیرقلعه ایرجِ (یا دژ وارنا) ورامین گرفته- که عظیم ترین قلعه خشتی بجا مانده ماقبل اسلام دانسته شده است- تا قلعه گبری و دژ رشکان خود ری. این قلاع گرفتار در وضعیتِ تراژیکِ تخریب، انگشت شمار ابنیه باستانی بازمانده ان اعصارند که بی یار ویاور ویاد وپاسداشت،روبه نابودیند ودرمحاصره خیابانهای جدید وعابران قریب وغریقِ خویش، ظاهرا غریبه و زایده ای نچسب بر تن شهرهایند.در این خط سیر قلعه نشان(از ورامین تا ری)، این گونه قلاع بسیاربوده اند. ازچنگال غول وماشین تغییر، قلاع اربابی شده ای چون طالب اباد وقلعه نو(با تپه میل یا اتشکده مشهورِ بهرامِ ری) وکهریزک هم کاملا هنوز تنی چند -اما زخمی وبی سر- بازمانده اند اما دیگر نه چون گذشته اسیر ارباب، بل وارفته در تل خاک وارام گرفته در زمین های کشاورزی وزراعت ودراضمحلال، صرفا متولی تامین سبزیجات وصیفیجات شهریانِ غافل از تاریخند.نمونه مهم ان قلعه ایرج (فرزند فریدون که ضحاک رادربندکرد) در ورامین است که تاریخ کهنِ گرداگردِ دیوارهایِ خشتی این قلعه ساسانی( کهن ترین بنای خشتی جهان)، بر کرت ها وبوته های صیفی جات وسبزیجاتِ کشتیده وروییده بر صحن قلعه، به فنا ونابودی می رود. یا قلعه اشکانی ری که خیابانهای سربراورده حول کوه بی بی شهربانو و کارخانه اسقاط شده سیمان ری (بعنوان نخستین کارخانه صنعتی) انهارا چون غارنشینان اصحاب کهفی کرده اندکه از پس سالها، تاریخ-زده، سربلند کرده اند.مجاورت وهمسایگی قلعه عصر اشکانی و کارخانه دوران پهلوی که هردو روزگار شکوه را بسر رسانده اند روح تاریخ را که دود کردن و به خاک واسمان فرستادن و چرخ فلک ناپایدار است برای ناظر هوشیار زنده می کند.

اگر کاروانسراهای ساسانی وشاه عباسی وصفوی این خطه عمدتا از بین رفته اند اما محدودی از انها درحسن اباد وکویرهای مجاور (مانند دیرگچین و…. ) بازمانده اند و با ورامینی که حلقه اتصال راههای شاهی جبال بوده اند هنوز خبر از مرکزیت وموقعیت گذرگاهیِ ممتد و کهن ری می دهند.مرکزیت ومختصات گره گاهی ای که اینک هم با چندین بزرگراه از تهران به اطراف احیا شده است. اما اگر از راه های باستانی و کاروانسراهای منتهی به ری وشاه عبدالعظیمش، با ان سیمایی که حداقل ماکسیم سیرو برای ما ثبت کرده دیگر اثر مالروانه وخاکی وقجری خویش را درپای اسفالت های سیاه و قیر اندود به تاریخ سپرده اند اما، این قلاع دفاعی و نظامی، سخت جانی بیشتر کرده اند.

عنصردوم هویت ساز در این منطقه برج هایند. برج های(عمدتا ارامگاهی) این خطه بیشتر بازمانده عصر سلجوقی وایلخانی اند وبا قامتی استوانه ای ومخروطی وچند پر،حافظ و معرف پارادایم معمارانه رازیِ این دورانند .نگره ای که گسترش ان را از سازه های ال بویه ری تا دیلمیان گرگان در برج های طغرل ری( قرن۵ ) و برج علاالدوله ورامین( قرن ۷ )تا سرنمونشان که برج قابوس/کاووس گرگان(ال زیارقرن ۴ وبلندترین برج اجری جهان) است می توان در یک الگوی معمارانه قرارداد. البته شاید بتوان نسب این برج های ارامگاهی اسلامی را در برج ها یا میل های زرتشتی پیشا اسلامی دنبال کرد که شماری از انها همچون میل بهرام چال طرخان بین ری و ورامین تا اتشکده های ری و ورامین رد خود را از ایین زرتشتی و مزدایی بر این خطه گذاشته اند(درنظرداشته باشیم که تولد زرتشت راهم درری دانسته اند).اما نکته مهم وپاردوکسیکال انست که هویت وعنصر معمارانه و برجی مذکور د